Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
Ik ben verdrietig, verzin redenen daarvoor, kom tot een. Ik word steeds verdrietiger. Ik neem een boek, maar de woorden dansen, hebben geen tijd voor mij. Iedereen is wel eens verdrietig, denk ik. Ik zucht en schud mijn hoofd om zo'n verschrikkelijke gedachte. Ik sta op en kijk naar buiten. En weer naar binnen. De middag heerst. Ik ben zo verdrietig, dat ik . . . Ik weet niets meer te verzinnen. Ik denk en knik en schrijf, heel klein, aan de rand van het verlaten wit: '... of denk je soms dat ik gelukkig ben? Waarom ? Waarom denk je dat toch?'
Reacties op bericht (1)
13-07-2006
heel mooi
zo herkenbaar... ben even komen bijlezen voor mijn drukke dag weer begint, een lieve groeten vooral een mooie en zonnige dag
marina
13-07-2006 om 08:20
geschreven door hartendame2
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren