Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
De horizon die ik ken zal ik nooit meer met je kunnen delen Voor mij is kijken zo gewoon het lijkt vanzelfsprekend Maar plots, gebeurt het weer voel ik een steek van pijn alsof een mes diep in mij snijdt Ik kan het niet beseffen, zo moeilijk voor te stellen hoe jij je wereld nu nog ziet Het mooie van heel ver is voor jou een groot mysterie Zelfs het dichte van vlakbij is voor jou een grijze wereld
Ik begrijp het niet, zal het nooit begrijpen waarom, waarom mijn God waarom liet je dit gebeuren
Reacties op bericht (1)
22-08-2006
heel erg mooi...
prachtig gedicht dat heel diep raakt...
een lieve morgendgroet, marina
22-08-2006 om 09:06
geschreven door hartendame2
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren