Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
schrijfsels in het zand vastgeroeste spinsels gevoelens van mijn niet begrepen ik even schrijf ik alles van me af tot ze met de golven verdwijnen mijn echte ik kent alleen het zand
Reacties op bericht (2)
13-12-2006
zee
Merel, dit is voor mij zo herkenbaar. Ik woon immers dicht bij de zee en schreef ooit ook mijn twijfels in het zand. Ik ga er zeer dikwijls heen om de muizenissen uit mijn hoofd te laten waaien.
13-12-2006 om 05:57
geschreven door daniël
10-12-2006
Gevoelens...
... gevat in een krachtig beeld... Mooi!
10-12-2006 om 10:54
geschreven door Tatanka Yotanka
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren