Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
ken je bang hij staat daar om de hoek te wachten zwaait enthousiast naar mij zijn verlangen druipt van hem af wat doe ik ermee kan ik hem aan of ben ik veel te zwak stapvoets ga ik naar hem toe hij glundert van plezier nog even maar,en dan . . . plots ren ik weg, heel ver weg van hem want ik ben bang, ja veel te bang
Reacties op bericht (3)
29-01-2007
Hoi Merel
Je schrijfsels weten me steeds weer te ontroeren en ik kom dan ook graag op je blogje om ze te lezen. Ook deze vind ik weer heel mooi, maar ja of dat weglopen nu echt helpt ...? Je eigen angsten onder ogen zien is soms moeilijk, maar misschien worden ze daardoor wel kleiner. Groetjes Thea.
29-01-2007 om 17:39
geschreven door thea
***
is weer mooi verwoord, inderdaad "bang" ik ken ook het gevoel, helaas weglopen ervan helpt niet altijd
29-01-2007 om 17:21
geschreven door nida1952
Bang
Een pracht van een gedicht vind ik dit. Chapeau !
Lieve groetjes voor een fijne week.
29-01-2007 om 16:40
geschreven door Martine
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren