Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
We huilen beiden om ons kind De tranen die ik huil wil ik aan niemand, neen aan niemand geven Ze smaken naar opgegeven strijd kleine stuk gesprongen vaatjes Ik proef alleen maar droefenis, soms nijd en opgekropte woede
Weet je , het is zo moeilijk om het je te vertellen Begrijp me niet verkeerd We mogen, ja we moeten beiden huilen als de traan je zo wil helpen, het gevoel zegt : laat je maar eens gaan
Maar weet je wat ik zo graag zou willen De tranen die jij huilt kon ik die maar huilen om mijn kind
Reacties op bericht (3)
16-08-2006
Lieve "Merel"
Lieve "Merel" Als ik jullie tranen lees kan ik alleen maar stil zijn en héél voorzichtig voor jullie om kracht vragen.
http://blog.seniorennet.be/petrus
16-08-2006 om 23:30
geschreven door Petrus
echt uit het hart
hoi begrijphetnietje wat een prachtig gedicht, het doet me bijna huilen. hoe loopt de vakantie?? valt het een beetje mee??
de eerste dag bij ons was oke.
groetjes ellen
16-08-2006 om 20:24
geschreven door ellen
verdriet
Verdriet moet men kunnen uiten en niet opkroppen. Schrijf het ook maar van je af. En al begrijp ik de diepste diepte niet van jouw verdriet, ik weet wat verdriet is en wat het kan aanrichten. Daarom moet het eruit, op welke manier dan ook.
16-08-2006 om 08:36
geschreven door daniël
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren