Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
daar ligt hij ik had hem nochtans weggedacht ik schop en zie hem even verder landen nog een schop, en nog een keer tot ik denk en nu niet meer maar ik struikel en ik val over die verdomde steen
een kreet van pijn
je geloofde me niet, fluistert de steen ik ben en blijf je pijn wat je ook doet ik heb je in mijn greep en laat je nooit meer los
Reacties op bericht (1)
04-10-2006
naam
Jouw steen, merel, heeft van alouds een naam, 'De steen des aanstoots' en deze kan je nooit wegdenken. En wie pijn heeft en deze verwerkt leeft heel intens.
04-10-2006 om 07:59
geschreven door daniël
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren