Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
in jezelf, diep in elk laagje van jezelf, tot je niets anders meer hoort dan het ruisen van stilte...
rakend mooi geschreven Merel
29-09-2007 om 21:14
geschreven door kerima ellouise
28-09-2007
aangrijpend
dit is oprechte poëzie vanuit het diepst van het hart.
Veel sterkte Merel.
28-09-2007 om 10:23
geschreven door marce de lausanne
27-09-2007
Spijtig dat een mens vaak niet mag opkomen voor zijn gevoelens. Kort maar met veel inhoud Merel. Mooi.
Elvira en Pierre wensen jullie een fijnedonderdag.
27-09-2007 om 16:55
geschreven door Pierre Van Laeken
Lieve Merel
Dit is nu eens iets wat ook mij letterlijk op het hart geschreven is. Ik voel echt met je mee. Ik wacht momenteel op het moment dat ik kan zeggen : nu is het genoeg! En tot dan doen we maar gewoon voort, slikken onze gevoelens in, én zwijgen !!! veel sterkte!
27-09-2007 om 15:42
geschreven door Mieke
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren