Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
waarom niet even dansen we hebben lang genoeg getreurd nu de avond weer gaat komen de zon sterft voor een dag wil ik je hier ontmoeten op het ritme van de nacht
ik laat de klanken spelen een lied voor jou en mij voel je mijn passie branden de smaak van pure romantiek
ik neem je in mijn armen je moet wel met me mee op de hoogste tonen van verlangen dansen we ons liefdesspel tot we uitgeput van niet meer kunnen een licht uitstralen in de donkere nacht
Zoals altijd prachtig geschreven Merel....
Ook nog bedankt voor je bezoeken....
Groetjes uit een regenachtig Merida
28-08-2007 om 16:23
geschreven door jacqueline
Hallo Merel. Mooi gedicht vol passie.
Elvira en Pierre wensen jullie een heel fijne dinsdag.
28-08-2007 om 14:26
geschreven door Pierre Van Laeken
Dans .....
een hele mooie Merel, maar ik had zo mijn bedenking bij het laatste zinnetje..... maar dit is wellicht de vrijheid in het dichten; ik dacht zo, hoe kan men nog licht uitstralen wanneer je moe en of uitgeteld bent.... of zijn het dan toch maar de fonkelende oogjes of de voldane glimlach die aan het stralen is.....
28-08-2007 om 10:59
geschreven door Amor Fati
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren
