Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
Laat je me niet alleen nu ik even niet meer kan Ik voel een angst in mij en dat maakt me bang Vol spanning wachten op die ene dag, wetende dat de hoop al lang in een diepe kuil begraven ligt Het is een weg van niet meer kunnen Het voelt als springen uit mijn vel.
Ik moet verder . . . Voel me zo alleen, alleen met al die angst Kom je me halen als mijn ik naar je vraagt Misschien, ja heel misschien kruipt de angst dan uit mij Maar laat me niet alleen, want dan lukt het zeker niet
Reacties op bericht (3)
23-08-2006
Hallo Merel
Bedankt voor je bezoekje en de mooie woorden als reactie op mijn blog.
Ook dit gedicht kan ik ten zeerste waarderen Merel. Klasse !
Met heel veel liefs,
Martine
23-08-2006 om 21:10
geschreven door Martine
Lieve Merel
Lieve Merel: Ik heb even voor jou geen woorden:
Maar ik hoop dat je deze "plaatjes" van mij aan wilt nemen!
Als een bemoediging!
XXX Petrus/Ton
23-08-2006 om 14:29
geschreven door Petrus
hoop
Ook al is de hoop misschien begraven, laat altijd een sprankeltje geluk, liefde en vriendschap je hart verwarmen.
Ook R. zal in zijn leven deze drie aspecten ontmoeten !
23-08-2006 om 09:05
geschreven door annousjka
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren
