Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
Wat doe je met verwerken Slikken - zo pijnlijk moeilijk Een krop zit in je keel Het besef schiet zijn pijlen af Raken je zo kwetsend in je niet meer kunnen Strompelend ga je verder stotend aan het waarom Je moet - je kunt niet anders - verder klauteren op je weg vol hindernissen Nu pas besef je het vervolg Waterlanders van verliezen maken je zakdoek kleddernat
Reacties op bericht (3)
08-09-2006
verwerken
Merel, opnieuw beschrijf je dat zo raak.
Bij mij duurt het verwerken reeds meer dan veertig jaar.
08-09-2006 om 06:54
geschreven door daniël
07-09-2006
verwerken
beste,
soms geraak je ongemerkt in een diepte; anderen hebben het al langer gezien maar eens in het diepste diep helpt zelfs geen gedicht meer. Zelf heeft het me 2 jaar geduurd om weer te kunnen genieten van een lied, een woord. En eens alles voorbij lijkt het niet mogelijk geweest te zijn dat zelfs ik zo diep ben gegaan, maar kijk ik ben terug en ik wens je ook alle goeds; soms is één woord, één aanraking genoeg! zomaar, maarten
07-09-2006 om 21:33
geschreven door maarten
niet makkelijk
het verwerken inderdaad, niet makkelijk en zoals er geschreven wordt in het gedicht, is het meestal nog erger na het "echt" beseffen enkele dagen nadien. Moeilijk te begrijpen en...nog moeilijker het te aanvaarden.
lieve groet en dikke knuffffffff
07-09-2006 om 08:40
geschreven door klaproosje1
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren
