ergens in het beneden dal lig je rustig te genieten een zijn met de stilte je lijkt wel het troetelkind van de sluimer
toch staan je ogen op wacht de soldaat in je blijft paraat nog even voor de storm komt dan spuwt gal zijn gif als een katapult schiet je omhoog en speel je het spel van de kwelling grinnikend van ongenoegen omdat jij - de pijn - weer zo pijnlijk waarheid wordt
|