Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
rustig observerend keek ze in het rond zwijgend luisterde ze naar de woorden ook al zei ze niet veel even was ze gelukkig haar last lag geduldig op de grond te wachten
toen ze opstond kwam het verdriet naar haar toe en hielp haar in haar jas
Reacties op bericht (1)
08-10-2006
levenskunst
misschien is dat wel levenskunst, om af en toe dat "pakketje" naast ons neer te leggen, wetend dat het er straks nog is, maar toch heel even, licht en verlost, genieten van het moment...
08-10-2006 om 21:43
geschreven door annousjka
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren