Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
Alles leek zo grauw en grijs, Ik voelde me benauwd Plots kleurde je mijn weg en werd het helder rood Je zei me vriendelijk dag, ik voelde warmte in mijn hart. Je bracht de vreugde met je mee, de wereld stond ineens in bloei
Reacties op bericht (1)
03-08-2006
hier ben ik dan
lieve Merel, prachtig is dit gedicht. Ik kreeg er als het ware kippenvel van.
Echt dat bloemetje fascineert me reeds van in mijn jeugd toen het tussen het koren, samen met de korenbloemen wiegde in de wind. Is me steeds blijven volgen en dit heeft geleid tot mijn blog op seniorennet. Je weet het he, je bent altijd welkom.
dikke knuff
Roosje
Ik zou het gedichtje, als ik mag, heel graag als ode jou op mijn site zetten, mag dit ???
03-08-2006 om 17:15
geschreven door klaproosje1
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren