Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
ik heb me in de mens vergist hij bloosde van vertrouwen toen hij liet proeven van het nest van hier hoor je thuis misschien flirtte ik met de naïviteit was ik te goed gelovig dacht dat hij een spiegel van me zelf zou zijn
ik heb de mens verwenst voel de walging in me stijgen nu hij met weinig woorden de belofte breekt het mes snijdt in mijn ziel pijn bloedt bijna dood het lijkt hem niet te deren ik werp loze woorden in zijn schoot het vertrouwen kruipt als een rat uit mij en zoekt zijn thuis in een riool
Ook ik heb me maaandenlang, tot gisteren toe vergist in een bepaalde persoon, in zijn beloftes al waren die maar van zakelijke aard, maar dat raakt ook de innerlijke wereld. Merel, welk bericht wil je da tik nog even aandachtig doorneem? Liefs en tot straks, hier of op mail! Maarten
07-10-2007 om 21:27
geschreven door maarten
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren
