Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
je adem proeft de ingetogen sfeer als je met je gevoelens langs de graven slentert je mijmert en denkt met heimwee aan zij die je geliefden waren in de stilte die zo eigen is klinkt plots een gezang alsof engelenkoren uit de hemel naar beneden fladderen en je met hun stem bekoren je luistert naar het lied verbaasd om de vreugetonen de klanken geven je een warm gevoel op deze kille novemberdag
ze vertellen je hoe het daar boven is en dat je zeker niet mag treuren het leven in dit aardse dal is veel te mooi om stil te blijven staan even voel je de verbondenheid alsof de dode weer naast je leeft dan doven klanken langzaam uit tot je alleen staat bij het graf een iets is je bijgebleven geniet ten volle tot je allerlaatste dag want eens komt voor jou de tijd dat je samen met het engelenkoor het lied van eeuwigheid mag zingen
Reacties op bericht (1)
01-11-2006
Dag Merel
Mooie tekst op je blog!
Morgen is het 'Allerzielen'. We voelen ons dan verbonden met al onze dierbaren......, en zij met ons!....
Hartelijke groetjes!
*********************************
01-11-2006 om 16:49
geschreven door Br. Jan van der Weyden
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren