Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
wat doe je met gevoelens als ze plots niet willen en een andere koers gaan varen ze botsen met het verleden en toekomst kijkt twijfelachtig je grens verleggen staat op een kier maar wat moet je ermee in een hoek staat het gewone geduldig op je te wachten ergens in de verte hoor je de lokroep van het onbekende je voelt kriebels diep in je ziel en de droom wuift naar jou
nog even ga je in de herfst leven en laat je de winter heerlijk dromen in de lente wordt je opnieuw geboren
Reacties op bericht (1)
08-11-2006
dit gedicht
....staat wel heel erg op mijn lijf geschreven.
mooi hoe je mijn gedachtenspinsels in dit gedicht kon omzetten.
08-11-2006 om 09:04
geschreven door annousjka
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren
