Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
een verlangen diep in mij borrelt op als bruisende parels van champagne ik wil proeven van de zoete drank van heimwee en me geborgen voelen in het kleine meisje van weleer dat troost zocht bij haar troeteldiertje en het lappendekentje van de slaap het kleutertje uit de kindertijd en de moeder die haar troostte zijn beelden die ik niet vergeet
soms wil ik in het verleden duiken niet meer leven in vandaag kindje zijn was spelen en niet denken niet wetend wat het echte leven is onbezorgd en zonder pijn gewoon een heel lief meisje zijn
Reacties op bericht (1)
13-11-2006
kleine meisje
Ook het kleine meisje leefde in het echte leven...
Gelukkig hebben de meeste mensen zo een kindertijd gehad, geborgen en veilig. Juist daarom ben jij nu in staat die geborgenheid te bieden aan jouw kinderen, ook al is hun echte leven een hele harde leerschool.
13-11-2006 om 14:18
geschreven door annousjka
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren