Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
nu plukken we de vruchten van onze voetstappen diepe sporen in een modderige brij straks donkert de nacht zie je dwaallichtjes verleidelijk dansen heimwee hunkert naar verlangen als elfjes met vleugels van satijn de ballade zingen van gelukkig zijn ademloos luistert stilte en proeft de vrede van de nieuwe nacht
Reacties op bericht (5)
27-09-2007
dwaallichtjes
waarachtig pareltje!
27-09-2007 om 00:12
geschreven door dioni
26-09-2007
Dwaallichtjes
prachtig gedicht
lieve groetjes
tine
26-09-2007 om 18:48
geschreven door martine verhavert
Hallo
Ik vind het altijd zalig hier bij jou, hoewel er soms verborgen verdriet en leed achterzit. Maar toch, je schrijft prachtig Merel.
26-09-2007 om 18:35
geschreven door Alida
En zo
verdwaal ik lezend tussen je mooie dwaallichtjes... x
26-09-2007 om 17:50
geschreven door Tatanka Yotanka
Heel mooi gedicht.
Ik kom regelmatig eens kijken en vind deze gedichten soms echt aangrijpend.
26-09-2007 om 15:39
geschreven door Roger Vandervelde
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren