Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
het kind telt de uren van november nu tijd met de verveling spreekt en vriendelijkheid zijn glans verloren heeft de klok tikt de seconden weg als zwarte strepen van zijn gekraakt leven
geen open poort die zijn armen spreidt en hem laat eten van geborgenheid uitzichtloos snijdt brokken uit zijn voorzichtig opgebouwd zelfvertrouwen
om de stilte te breken hoest hij rauwe klanken op als een vogel gevallen uit het zo vertrouwde nest knaagt hij aan zijn vleugels van de pijn
Reacties op bericht (1)
24-11-2006
Mooi
Lieverd, je noemt jezelf begrijp het nietje, maar ik denk dat je het heel goed berepen hebt. Ik schrijf hier één reactie voor je hele blog eigenlijk , mooi, mooi, mooi, ik denk dat in jouw hartje de zon schijnt! Lieve groetjes
van Emmy
24-11-2006 om 09:37
geschreven door Emmy
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren