Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
het ruikt naar nieuw met een snuifje oud die zondagochtend in de school van het verleden nog een laatste keer doet hij zijn deuren open begroet de meisjes van weleer nu bijna allen moedertje samen met hun man
nog een keer loop je over de houten vloer en vraag je af waar je klaslokaal nu is gebleven in je herinnering zie je het kleine meisje twee vlechtjes in het haar en witte sokjes aan voor het eerst ging ze naar de grote school twaalf jaar later zei ze als een tiener haar blauw schooluniform voorgoed vaarwel
nog een keer loop je door de gang als je de ogen sluit hoor je misschien de bel de speelplaats lijkt ineens zo klein en het houtwerk van de kapel wat hebben ze ermee gedaan
morgen komen mensen in hun appartementje wonen mijn school van vroeger, ze bestaat helaas niet meer
24-09-2007 om 13:54
geschreven door Tatanka Yotanka
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren