Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
laat me als een vogel vliegen hoog in de blauwe lucht voor even wil ik je verlaten in gedachten dromen zweven naar het niemandsland
met mijn gebroken vleugels van de pijn wil ik het verdriet begraven op een plek waar niemand je kan kraken onder een gouden parasol van zonnestralen zing ik het lied van vervlogen dagen
tussen de gele koren halmen zoek ik voedsel voor mijn geest ik wil leven zo maar vliegen niet meer denken graantjes stelen van vandaag
morgen kom ik wel terug met sterke vleugels en een snavel die heel luid een deuntje fluit
Eventjes een goeieavond voor jou en dankjewel voor het knappe gedicht!
24-07-2007 om 17:51
geschreven door Joël
heel schoon neergepend merel...prachtig gewoon
24-07-2007 om 17:09
geschreven door johan1958
HALLO'KES
OOK heel mooi Groetjes Alida
24-07-2007 om 15:16
geschreven door alida
mooi en hoopgevend verwoord
weer een mooie uit je pen gevloeid merel!
ik vind je blogje...
Lieve groeten Marina
24-07-2007 om 12:17
geschreven door hartendame2
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren