Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
Lopend langs de branding van de zee kijk ik naar de golven telkens heen en weer - heen en weer
Misschien kan ik aan de golven vragen om me even vast te grijpen Misschien laten ze me wel drijven telkens heen en weer - heen en weer
Wie weet, blijven ze me dragen steeds verder in de zee. Wie weet komt een eiland naar me toe een plekje waar ik blijven mag heel alleen
Misschien kan ik daar even rusten, slapen zonder pieker-hoofd Misschien mag ik mijn zorgen begraven en nemen de golven me weer mee telkens heen en weer - heen en weer
Reacties op bericht (1)
29-06-2006
golven
wat ik vorig jaar heel sterk ervaren heb, staande aan de rand van de golven aan een turks strand(..), is dat de zee alles meeneemt, en dat elke gebeurtenis van het leven opgenomen wordt in het Grote Geheel. Dat wij zo klein zijn, en dat maakt het leven, met al zijn moeilijkheden, toch draaglijk. De zee neemt alles mee, als je je kan overgeven. En dat heen-en-weer gaan, die eb en vloed, zullen er altijd zijn, wat er in ons eigen kleine leventje ook gebeurt. Mij heeft dat gesterkt op het moment dat ik het erg hard nodig had.
29-06-2006 om 10:01
geschreven door annousjka
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren