Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
kom stille vrouw genoeg getreurd veeg je zwarte spinsels weg voordat ze je verzieken
begraaf je muizenissen nu voorgoed ze hebben je te lang gekweld ergens onder de harde woorden laat je de pijn maar rusten samen met het verdriet mag het verdrinken in het eigen nat
donker is niet echt zo donker de maan kijkt op je neer zie hoe de sterren naar je fonkelen straks breekt de lucht weer open
ergens is er nog een weg die minder kronkelt dan voorheen een mens staat je op te wachten aan het einde van de horizon de lach verbrijzelt al je zorgen je bent niet meer alleen
Reacties op bericht (4)
06-07-2007
De stille vrouw
wentelt zich in haar verdriet
De donkere spelonken zijn haar vertrouwd
Hier voelt ze zich thuis,
bang om het licht binnen te treden
ze durft haar angsten niet onder ogen zien
verdwaalt in haar zelf gecreêerde duisternis ...
06-07-2007 om 23:55
geschreven door Fiep
30-06-2007
fijn weekend
groetjes van Tessa
30-06-2007 om 20:18
geschreven door Tessa
Merel erg mooi geschreven
mhg Krelis en Henny
30-06-2007 om 16:23
geschreven door krelis
oh
heerlijk om te lezen.dit gedicht voelt als thuiskomen .
dank je wel
30-06-2007 om 15:49
geschreven door klaproos
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren
