Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
eerst moest ze spinrag ontwarren dan kwam ze bij de grote antieke kast onder het gewelfsel van de zolder stond hij in zijn eentje te pronken in het derde schuifje links onder netjes opgestapeld leefde haar pijnlijke herinnering
nog een keer wilde ze tasten in de beelden van het verdriet het schuifje klemde en bleef hangen maar dat kleine beetje was reeds te veel krakend van ouderdom kreunde hij en sprak met krasse taal zijn woorden kleurden haar gezicht spierwit de pijn schoot letsels in het rond en raakte haar gekwetste ziel
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren