hier wat gedichtjes van Toon Hermans.

Liggen in `t gras

hier lig ik in `t gras
dicht bij een zacht gepiep
ik voel weer hoe het was
toen Hij de aarde schiep

wat hebben wij gedaan
met al wat Hij ons gaf
we bouwden torens naar de maan
en groeven `t eigen graf.

Moeder

haar ogen waren blauw,haar haren grijs
ze zei dat ze maar weinig dingen wist
maar wàt ze zei,was zo gerijpt...zò wijs
wel duizendmaal heb ik gedacht: dàt is 't!

de hoog`re dingen speelden bij haar mee
zij zag het leven in een ander licht
zo stond ze ook te kijken naar de zee
`n glimlach op haar nobele gezicht

zo kunnen bomen in het landschap staan
in volle rust en helemaal compleet
zo is ze ook die avond doodgegaan
en nooit vergeet ik wat zij voor me deed.


De zee

als ik de zee zie,zo soepel en flexibel
in elke rimpel,elke golfslag,elk wiebel
hoe zij zich vrij en blij ontspant in elke druppel
dan ben ik potverdorie toch maar een stijve knuppel


De stervende zwaan

ik heb nog nooit een zwaan zien sterven
het hoeft van mij ook niet persè
nou ja,een keer- die ballerina
die ik zag dansen in Carre

ja zàg haar sterven, 't lieve zwaantje,
tot aan de laatste harteklop
toen viel het doek-ik droogde `n traantje
en `t dooie zwaantje stond weer op