Het wordt nu toch zo stillekesaan tijd dat we kunnen vertrekken naar Hua Hin, we moeten wel nog wachten tot woensdag morgen, dan is het huis ginder vrij. Een van mijn geburen hier , Alain, is een gepensioneerde kolonel van het vreemdelingenlegioen. We trekken nogal veel samen op, allez, we gaan samen wandelen met de honden elke morgen. Hij heeft 3 jaar in Hua Hin gewoond en woont nu sinds een paar maanden hier in Khon Kaen. Hij is hier komen wonen voor de school van zijn zoon maar van zodra zijn kontrakt van een jaar om is gaat hij terug naar Hua Hin. Door hem heb ik trouwens HH leren kennen en elke dag leer ik er meer en meer over. je hebt er inderdaad de bergen en de zee op een kleine 5 km van mekaar, een zeer aangenaam klimaat en, vermits het een toeristische trekpleister is, kun je er dus alles verkrijgen wat ook mooi meegenomen is. Ik hou van het Thais eten maar af en toe heb ik toch wel visioenen van zaken die in belgië vanzelfsprekend waren, een stomme pistolet bijvoorbeeld, rauw witloof, rode kool met worst en patatten. Sommige dingen kun je hier natuurlijk wel niet eten omdat het hier te warm is; ik denk niet dat witloof met kaas en hesp in de oven lekker is als het zo'n 32°C is. Maar kom, als we op bezoek komen naar België dan hebben we de kans om dat alles te gaan proeven. Ik zal dan wel weer op dieet moeten maar ja, je moet er iets voor over hebben.
Op FB heb ik al gezegd dat ik nu elke morgen om 8 u zo'n 4 km ga wandelen met de hond, rond het meer. De hond is het al zo gewoon dat er 's morgens niks anders opzit dan zo vlug mogelijk te vertrekken:
Hoe zit het, zijn jullie bijna klaar ?
Krit is er nu ook wel altijd bij
Van honden gesproken: er lopen hier dus inderdaad duizenden honden rond, feitelijk wat te veel om goed te zijn. Ik heb er nog geen enkele gevaarlijke tegengekomen maar toch, je weet maar nooit. Daarenboven hebben ze de slechte gewoonte om gewoon op de weg te gaan liggen... en gewoon te blijven liggen als je er aan komt met de auto... overdag nog te doen maar ...
's Nachts op de baan
Vorige week wou ik even langs een ander meer een stok gaan snijden om een wandelstok te hebben voor HH. gewapend met een zaag en een machette naar ginder. Het leven is hier echter totaal anders. Een nonkel van krit was er zijn waterbuffels aan het laten grazen, zo gewoon langs de weg. Ondertussen lag hij in een hangmat in een van die typische constructies die je hier overal langs de banen en tussen de velden vindt. Een verhoog, gemaakt van oude planken of bamboe met daarboven een dak van ofwel riet of oude ijzeren golfplaten.
Even uitrusten
met Poem, de vrijgezelle zuster (42j) van Krit op de achtergrond. Nu spraken we met die oom (allez Krit sprak er mee en ik stond er gewoon bij, intelligent te kijken) en hup, die oom op zijne fiets naar huis... had hij daar nog ergens een wandelstok liggen die hij ooit had gemaakt. Ondertussen had hij ook nag wat materiaal meegebracht want misschien vond ik die stok wel niet goed en kon hij er een andere maken.
Even een wandelstok maken...
En m'n schoonmoeder zat er bij en zag dat het goed was ...
Ondertussen namen de buffalo's hun dagelijkse bad...
Gelijk wanneer we ergens tussen de bomen of struiken komen vinden ze altijd wel iets dat eetbaar is. Langs de ene kant jonge scheuten van een struik die blijkbaar zeer goed zijn voor de maag en de ingewanden (en de smaak valt inderdaad nogal mee) maar langs de andere kant ook bamboescheuten die heerlijk smaken in een groene of rode kurrie.
Niks laten verloren gaan
En zo gaan er rap een paar uren voorbij, helemaal geen stress, gewoon daar zo maar wat zitten en aan niets denken... gewoon zalig. Vroeger was het in onze contreien ook zo en hadden de mensen nog tijd om te genieten. Hier is het nog altijd zo en de mensen zijn enorm vriendelijk en behulpzaam; ze delen alles ook al hebben ze zelf niets... ik wil hier gewoon honderd jaar worden...
En ik mag dan al wat dikker worden, who cares, zoals Els zei: papa, ge zijt nu toch van 'straat dus wat maakt het allemaal nog uit... rijk zijn we niet, rijk zullen we nooit worden... maar we voelen ons wel heel goed... en meer moet dat niet zijn
