Krit en Bernard in Thailand

We zijn gisteren voor het eerste onderhoud van onze auto geweest; we hebben ondertussen al meer dan 10000 km en dan moet het eerste onderhoud gebeuren. Al wie me kent weet dat ik nooit aandacht heb geschonken aan zo'n dingen: een auto dient om te rijden en, als ie het niet meer doet, dan zien we wel. Nu echter heb ik een grote baas en daar valt niet mee te lachen.

Thai hebben nu eenmaal een andere band met hun wagen: (als je weet dat vanaf 01 jan 2013 het minimum DAGloon opgetrokken wordt naar 300 TB, zo'n 7.5 , voor een werkdag van 10 u) ze moeten inderdaad opofferingen doen om een wagen te hebben, en, ze willen dan ook nog allemaal een grote wagen hebben... dan weet je het wel. Ze zijn er dan ook zeer zuinig op; toen het eerste krasje er op kwam (ik had een beetje onvoorzichtig de fiets achteraan geladen) was er een drama gebeurd; ik dacht echt dat Krit er in zou blijven. OK, het eerste krasje is erg, zeker als dat na een week al gebeurd maar toch...

Terug naar onze eerste onderhoudsbeurt: ik was dus echt aangenaam verrast. Eerst en vooral hadden we een afspraak om 9 u, om 8.45u werden we opgebeld of we er konden zijn, anders werd een andere afspraak gemaakt. Bij aankomst aan de ingang kregen we gelijk een nummerplaat met onze auto er op van de portier/bewaker (hier heb je die overal, natuurlijk is dat niet moeilijk met die lage lonen). Op de aangewezen parking onmiddellijk 2 man om de eerste controle uit te voeren. De controle zou anderhalf uur duren, we konden wachten of een chauffeur zou ons wegbrengen en terug oppikken waar we maar wilden. We besloten te wachten: er was tenslotte gratis koffie a volonté te verkrijgen. We werden naar de wachtzone begeleidt, verschillende soorten stoelen, waaronder ook ligstoelen, 2 grote TV schermen (een Thai kan nu eenmaal niet zonder TV, die staan dikwijls de hele dag op, zonder dat er naar gekeken wordt), kranten, tijdschriften... alles . Via een grote ruit kon je de werkplaats bekijken... nog nooit in mijn leven zo een propere werkplaats gezien. Er werd aan zo'n 30 wagens tegelijkertijd gewerkt, aan elke wagen werkten 2 techniekers. We hadden een mooi zicht op onze auto, de wielen werden er zelfs afgehaald om de schijven en blokken te controleren, de lichten werden afgesteld... kortom, alles werd grondig uitgevoerd. Daarna, niet verschieten, werd de auto van binnen en buiten gewassen. De grootste verrassing kwam bij het afrekenen: alles samen 1650 TB, nieuwe olie inbegrepen... ja, daarvoor kun je het natuurlijk niet laten.

Tijdens het wachten was ik aan het praten met een van de verkopers (er werken er zo'n 20-tal). Ik vroeg hem hoeveel auto's er zo verkocht werden: ongeveer 20 (jawel) per dag... nu meer omdat de regering een aktie lanceerde dat bij de aankoop van een eerste auto, de aan de regering betaalde taks wordt terugbetaald... in ons geval krijgen we volgend jaar een kleine 90.000 TB terug. Wij blij natuurlijk.

Terug wat culinair nieuws: ondertussen weten we al dat ze hier alles eten. Nu had ik al een paar keren mannen gezien, op de scooter, met geweren met een loop van toch zeker 1.5m. Blijken dat nog voorladers te zijn: het kruit wordt er langs de loop ingedaan, dan wat kokosvezel en dan wat hagels of een loden kogel; het geheel wordt dan aangestampt met een lange ijzeren staaf, een papieren klapper voor de ontsteking en hupsake... hier gaan we.

Ik had wat zaden van sla meegebracht vanuit België en nu wou ik ook maar es zien wat ik er hier van terechtbracht... blijkbaar is het hier toch een beetje te warm; het zaad kan maar kiemen rond de 18 à 20°C... had ik wel wat netten aangebracht maar momenteel komt er toch niet veel uit; de inheemse groenten daarentegen groeien als kool

13-12-2012 om 08:16 geschreven door bernardvedebe