Zoals beloofd schrijf ik nu maar terug een stukje. Momenteel weet ik nog niet waarover ik zal schrijven maar dat komt wel terwijl ik bezig ben. Het is ongelooflijk hoe graag Thai babbelen. Onlangs reden we naar een neef van Krit; het was al een tijdje geleden dus wist ze de weg niet meer zo goed. Niet getreurd ze zal hem wel even bellen en de weg vragen (Thai telefoneren ook heel graag, misschien nog liever telefoneren dan babbelen). Nadien bleek dat die neef moest zeggen: op de baan waar jullie nu zijn zul je rechts een grote varkenskwekerij zien, iets later links een politiegebouw, achter dat gebouw onmiddellijk links, op het einde van die baan een T-splitsing: daar links en na 50 m rechts de straat in. Heel eenvoudig en zelfs voor een klein kind uit te leggen en te verstaan... maar niet voor een Thai. Maar liefst 37 minuten gingen ze aan de telefoon en toen waren we nog maar aan de T-splitsing waar ze nog eens moesten overleggen. Soms zou je er echt horendol van worden. Ik heb het al eens geschreven maar Thai kunnen ook niet kaartlezen, ook de mannen niet. Mijn vrouw heeft ook de gewoonte, als we iets aan het zoeken zijn, om niet trager te gaan rijden en meestal moeten we dan ook terugdraaien omdat we er voorbij gereden zijn. Maar ja, TIT (this is thailand).
Het verhaal van de opper monnik die een tijdje terug gestorven is en gecremeerd werd is nog niet ten einde. Juist voor we naar hier vertrokken werden in de tempel Boedha beelden gegoten. Niet enkel kleine beeldjes maar een paar serieuse kloefers waarvan ik me afvroeg hoe ze die ooit konden verplaatsen.
De gietvormen...
Als basismateriaal wordt een beetje van alles gebruikt, enerzijds een soort koperen metalen blokken
Maar anderzijds willen de mensen ook iets persoonlijks meegeven aan het beeld
Er werden ook een groot aantal kleinere beeldjes gegoten. Daarin wordt onderaan een holte voorzien om wat asse van de gecremeerde opper monnik te plaatsen.
Onmiddellijk na het gieten
Voor de families is dat natuurlijk weer een gelegenheid om bijeen te komen in de tempel met wederomgratis voedsel en eten. Omstreeks deze tijd zullen de beeldjes gevuld zijn en dichtgemaakt en dan is er weer een ceremonie waarbij de beeldjes uitgedeeld worden aan de families.
We zijn er weeral bij...
En zo zijn we aangekomen in ons nieuwe huis. het is natuurlijk nog wel een beetje aanpassen maar het zal wel lukken. Natuurlijk hadden we dikke tegenslag: alhoewel de temperaturen lager zijn dan in Khon Kean hebben ze hier toch ook een hittegolf. Vandaag is het feitelijk de eerste dag dat het, voor mij, een goede temperatuur is. Het heeft ook eindelijk een paar keren geregend, telkens een half uurke, en de natuur begint zich te herstellen. Als het nog wat blijft regenen dan kunnen de de bos intrekken voor bamboescheuten en paddestoelen. Het is nog altijd zo dat, als we gaan wandelen (meestal rond 7 u 's morgens of 6 u 's avonds, anders te warm) dat Krit nog altijd vanalles verzameld om te eten. Ze eten hier dan ook alles. Na die paar regenbuien beginnen de kikkers zich te roeren, ze brullen feitelijk een hele nacht. het zijn dan ook van die serieuse kikkers, zo een vuist groot. Krit wou samen met mij op kikkerjacht gaan... om ze nadien op te eten. Ik heb maar feestelijk bedankt ook al heb ik er al van gegeten...
De verhuis is al bij al goed verlopen; we moeten nog eens terug om wat spullen te gaan halen en om onze hond op te halen. Die logeert nu nog bij haar moeder dus zo heel lang zullen we ook wel niet wachten. We hadden wel de dochterkes van een nicht van krit bij (de uitbaatster van het restaurant). Die hadden nog nooit de zee gezien en het was toch verlof dus...
En de schoonzus was er ook...
En mijn schoonmoeder moest het nieuwe huis zegenen... en iets later kwam haar zuster ook op bezoek...
Alles wat hier gebeurd is een reden om samen te komen en om samen te eten. Af en toe denk ik wel eens: laat ons nu es even gerust maar, al bij al, is het meestal toch plezant. We zullen dan ook wel meer bezoek krijgen nu we hier aan de kust wonen maar ik heb toch als voorwaarde gesteld dat ze voordien moeten telefoneren... en vermits ze dat zo graag doen...
