Op algemeen aandringen zal ik het bericht over de kikkervisjes dan maar terug plaatsen. Er waren wat problemen met de site en, na urenlang zwoegen op mijn litterair kunstwerk, drukte ik op 'invoegen' en... ik kreeg bevestiging dat het geplaatst was maar... niks te zien. Vermits het hier nu oogsttijd is (daarover straks meer) had ik tot heden de tijd niet vrijgemaakt om het terug te schrijven. Velen onder jullie weten dat natuurlijk niet maar het leven van een gepensioneerde in het buitenland is enorm druk. Het is niet voor niks dat een aantal van hen na een aantal jaren onder de druk bezwijkt en de pijp aan maarten geeft... of zou dat toch enkel aan de leeftijd liggen? Ja, voor sommige van mijn lezers moet ik nu eenmaal een grap altijd een beetje toelichten... het zijn tenslotte niet allemaal west-vlamingen die dit lezen maar ook limburgers, nederlanders... Ik had mij nochtans voorgenomen om niet meer met de Nederlanders te lachen. Nederlanders zijn niet gierig maar gewoon een beetje zuinig. Via Thailandblog.nl werd er gesproken over e-books teneinde hier in Thailand toch boeken te kunnen lezen. Fred, een nederlander die in Chiang Mai woont heeft me aardig op weg geholpen. Daarenboven heeft hij mij een memo-stick gestuurd met daarop een paar duizend nederlandstalige boeken. Van betaling wilde hij helemaal niet weten. Bij deze, Fred, hartelijk dank voor het mooie gebaar.
Ik sprak van de oogst tijd. Ondertussen weten jullie allemaal al dat mensen uit de Isaan, waaronder dus ook Krit, alles eten. In de Isaan zelf uit pure noodzaak want het is de armste streek in Thailand (Noord-Oost) maar zoals bij mijn vrouw, wordt het ook een gewoonte en een soort sport om alles uit de natuur te gaan gebruiken en te verwerken in de keuken.
Ok, onder de oorlog werd in het Westen ook alles met 4 poten, behalve de tafel, gegeten maar hier wordt alles wat leeft of geleefd heeft, opgegeten, en wordt er niks weggegooid. Als ik hier soms de kinderen zie genieten van een kippepoot, of ingewanden van een of ander beest, dan denk ik aan al die verwende kinderen uit het westen die toch zo'n problemen hebben als hunne I-pad of tablet of hoe die dingen ook mogen heten, platte batterijen heeft.
Tijd dus voor de kikkervisjes: kikkerdril, daarna de kikkervisjes, iets later komen daar dan de achterpootjes aan en tenslotte de voorpootjes... als ze tenminste niet voordien opgegeten worden. Ik persoonlijk heb liever dat ze worden opgegeten want, eens ze groot zijn, kunnen ze mij persoonlijk horendol maken. Na elke regenbui, en momenteel zijn we eindelijk in het regenseizoen, beginnen die volwassen kikkers dus te roepen. Vrij vertaald roepen ze: Ik wil sex; ik wil sex. Iedereen wilt dat natuurlijk maar ze roepen dat wel met zijn honderden tegelijk, en dat uit volle borst gedurende de ganse nacht. Hier rechtover is een huis in aanbouw en daar was een soort kelder waar water in stond. Daar zat er dus zo'n maniakske te roepen en het geluid werd serieus versterkt. Ik beken dat ik hem met een stok aan het verstand gebracht heb dat hier iemand wenst te slapen...
Die kikkerdril wordt dus in waterplassen gedeponeerd na een van die nachtelijke orgieën en dan gaat het allemaal zeer snel want dat water kan dus zeer snel terug verdwijnen.
Met aangepaste netten gaan we dus deze kikkervisjes gaan vangen...
Je hebt natuurlijk verschillende soorten kikkers en dan ga je ook op verschillende plaatsen gaan vissen, zo breng je wat variatie in het menu.
Daar zitten er ook nog ...
Je moet toegeven, verser kan niet ...
De vangst valt goed mee...
De vangst wordt verschillende keren gewassen, de ingewanden worden (grotendeels) verwijderd en dan worden ze, met verschillende kruiden, langs de baan geplukt, en pepers, in een palmblad, uit de hof, ingepakt. Dan worden die pakjes normaal op een houtvuur, maar in ons geval, in de over geplaatst en, klaar zijn de visjes. Ik proef hier alles want ik denk: als zij er niet van doodgaan zal ik het ook wel overleven. Ik geef wel toe dat hun bereiding van kikkervisjes toch niet helemaal mijn favoriet gerecht is.
Klaar om in de oven te gaan...
Sommige zaken worden ook levend gegeten. Zo heb je de zoetwatergarnalen. Die worden levend in een diep bord geplaatst, gemengd met een aantal scherpe kruiden. Er wordt een ander bord omgekeerd opgeplaatst want die garnalen houden niet zo van die kruiden. Je moet regelmatig es kijkern en, als ze er niet meer uitspringen, dan kun je ze gaan opeten... alhoewel er hier en daar nog wel eens eentje durft tegenspartelen.
Nog steeds levend...
Je hebt dan natuurlijk ook nog de grote kevers die 's avonds met behulp van een sterke lamp gevangen worden, bij voorkeur op het strand. Die worden dan met kruiden gekookt en zo gegeten. De smaak is redelijk zout, niet slecht, en blijkbaar boordevol proteïnen, alhoewel dat me niet zo veel kan schelen.
Als het maar goed gekruid is ...
De poten en de vleugels er af en smullen maar...
Een Durian mag natuurlijk niet ontbreken...
Volgende keer wat meer over het oogsten van bamboe scheuten en paddestoelen.
