Deze poelkikker wou kost wat kost op de foto. Ik kreeg er een gratis kwaakconcert voor in de plaats. Zo was ik ineens ook zeker dat het een poelkikker en geen bastaardkikker was. Die kwaken namelijk anders en hebben geen witte kwaakblaas zoals onze poelkikker.
twee eendjes op de foto landen al enkele weken tegen de avondschemering op de tuinvijver om daar de nacht door te brengen. Het is alleszins een vreemde combinatie, ten eerste zijn het alle twee mannetjes en ten tweede zijn ze niet helemaal van dezelfde soort. De linkse is een 100% wilde eend, de rechtse is een zogenaamde parkeend. Dat laatste is een kruising tussen een wilde eend en andere eendensoort. Blijkbaar kunnen beide heren het goed met elkaar vinden en ze worden ook minder en minder schuw. Gisteren kwamen ze op klaarlichte dag langs en lieten zich zelfs door de Berners niet afschrikken. Die Berners hebben natuurlijk wel een uiterst verzorgde opvoeding gekregen en vallen geen eendjes lastig!
Elk bloemetje is nietig klein, toch is een stuk van de tuin in een blauwe wolk gehuld door honderden bloemetjes van de vergeet-me-nietjes ! Eens je ze in de tuin hebt raak je ze nooit meer kwijt, maar dat is niet erg. Ze laten zich vlot verwijderen daar waar ze niet nodig zijn, in het gazon bvb. Ze woekeren eigenlijk maar ze zijn nooit echt lastig, maar wel zo mooi !
Dit mannetje kleine watersalamander moet met al zijn charmes bovenhalen om te trachten mevrouw te verleiden. Hopelijk voor hem lukt het want de concurrentie is groot !
Vuurwantsen vallen op door hun kleur, je kan er niet naast kijken. Meestal betekenen felle kleuren in de natuur : opgepast ik ben gevaarlijk of giftig. Niet zo in het geval van de vuurwants, ze zijn totaal ongevaarliijk, zelfs niet schadelijk. Soms zie je ze massaal aan de voet van lindenbomen. Ze zuigen het sap uit afgevallen bladeren of vruchten van de bomen. Ze blijven ook buitenshuis. Ze vangen wordt wel afgeraden, ze hebben een steeksnuit waarmee ze kunnen prikken. En om zich te beschermen, verspreiden ze een stinkende stof. Dat laatste moet vogels op afstand houden om niet opgegeten te worden.
Deze 8 potige lievertjes zitten met tientallen onder en tussen de planken van het vlonderterras. Deze kleine spinnetjes (hooguit 5 mm) maken geen web maar gaan zelf actief op jacht naar kleine prooien. Bij het minste gevaar duiken ze bliksemsnel weer weg tussen de terrasplanken. Er zijn tientallen verschillende soorten renspinnetjes actief in onze streken maar de meeste zijn op zicht alleen niet op naam te brengen. Deze zouden buxusrenspinnetjes kunnen zijn maar zeker is dat allerminst !
De meeste Viburnums kan je met je ogen toe lokaliseren. Volg gewoon je neus en je komt er vanzelf. Viburnum burkwoodii is hierop geen uitzondering, zijn zoete geur lokt niet alleen insecten !
Welk beestje dit is weet ik niet. Het zat gisteren op de Helleborus te zonnen. Aan de hele korte sprieten op de kop en de vorm van de poten vermoed ik een soort van roofvlieg, maar daar alleen van zijn er ook al zo'n kleine 150 verschillende soorten in onze contreien actief. Misschien dat het mysterie nog wel eens opgelost raakt. Ideeën en suggesties welkom.
Tijdens de paartijd van de kleine watersalamander hebben de mannetjes wel wat weg van kleine draakjes, compleet met kam op de rug. Vuur spuwen doen ze echter niet. Vroeger vond je ze in elke min of meer permanente waterplas. We gingen ze in onze jeugdjaren met een schepnetje vangen en zetten ze in een terrarium. Tegenwoordig zijn ze wel schaarser geworden en bovendien wettelijk beschermd. De diertjes in mijn tuinvijver zijn spontaan op het water af gekomen. Ik heb ze niet gaan vangen! Ik kan dus op mijn 2 oren slapen ( als dat al moest lukken).
Als je kleine witte pluizenbolletjes door de tuin ziet flitsen heb je waarschijnlijk staartmeesjes op bezoek. Deze sociale vogeltjes vliegen constant op en af en verliezen mekaar niet uit het oog, de ganse bende blijft bijeen. Samen uit, samen thuis is het motto ! Het lijkt soms wel of ze met een elastiekje aan mekaar hangen.
De lente is nu niet meer te stoppen. Het is een ware groenexplosie in de tuin. De vlinders profiteren ook van het mooie weer, ze zijn er vroeg bij dit jaar. Koolwitjes, citroenvlinders, dagpauwogen en een gehakkelde aurelia kwam ik gisteren tegen in de tuin. De gehakkelde aurelia zag er nog vrij intact uit, later op het jaar lijken ze soms meer op een "verhakkelde" aurelia !
Klinkt Japans, is het ook. Dit is een prachtig compact Japanse sierkersje dat nu al een week prachtig met bloesems staat te pronken. Na 20 jaar worden ze slechts 1 tot 1.2m hoog. Ze worden zelfs als bonzai gekweekt !
De larve van deze soort leeft eerst in het water (in de modder), vandaar de naam slijkvlieg. Het volwassen insect leeft slechts enkele weken. In onze streken komen 3 afzonderlijke soorten voor maar die zijn op zicht niet van elkaar te onderscheiden.
Ze waren er al vanaf eind februari, met het eerste lenteoffensief en verdwenen even later weer even. Nu zijn ze er (definitief?) terug en beginnen aan nageslacht te denken. Her en der hoor je reeds een schuchtere kwaak en een plons als je langs de vijver loopt. Nog even en het grote voorjaarsconcert kan beginnen. Tot wanhoop van sommigen maar ik vind het wel iets hebben. Als je er echt niet tegen kan moet je maar op de 23° verdieping ergens in de stad gaan wonen !
Dit gevaarlijk uitziende beestje is de rups van de hageheld. De hageheld (niet te verwarren met de pantoffelheld) is een grote bruine dagactieve nachtvlinder die ik de voorbije zomers zo af en toe te zien kreeg. Het is wel de eerste keer dat ik de rups kon ontdekken. Dit exemplaar zat gisteren te zonnen op een "Sneeuwbal" (Viburnum).
De rupsen die tot 8 cm groot kunnen worden zijn bedekt met brandharen die huidirritaties kunnen veroorzaken. Geen vogeltje haalt het in zijn kop om dit als tussendoor hapje te gebruiken !
Gisteren ben ik nog eens met mijn fototoestel buiten gekomen. De stermagnolia komt aardig in bloei te staan. We zullen er alleen niet lang van kunnen genieten dit jaar. Net op nu heeft het vorige nacht nog eens gevroren. Vorst en Magnolia in bloei gaat niet goed samen, waarschijnlijk zijn de bloemen morgen bruin verkleurd. Alleen de knoppen zullen het overleven, die zijn behaard en hebben zo een jasje aan tegen de vriezeman.
Wist je dat Magnolia tot één van de oudste plantenfamilies op aarde behoren die bloemen kunnen produceren? Coniferen en naaldbomen bestonden al langer maar die doen het zonder bloemen.
Wat mij betreft mag het nu even stoppen met waaien en regenen. OK, het grondwaterpeil moest nog aangevuld worden maar "trop is teveel". Woensdagnamiddag kregen we hier nog een onweer waarbij alles stond te daveren en de honden in paniek schoten. Blijkbaar is er volgende week eindelijk beterschap op komst. Tot dan zul je het met deze foto moeten stellen. Mijn voorraad "macrootjes" is zo goed als op en mijn camera is niet waterdicht tijdens zondvloeden (ik ook niet trouwens). Dat die siergrassen nog rechtstaan vind ik trouwens al een klein mirakel op zich !
Daphne odora, zo heet het struikje officieel, is het grootste deel van het jaar een redelijk onopvallend, klein blijvend altijd groen heestertje. Tot in het voorjaar de bloemetjes opengaan. De naam "odora" geeft het al aan, de wit-roze bloemetjes verspreiden een hemelse geur. Tenminste als de wind eens even zou willen gaan liggen !
Ondanks het (iets) minder mooie weer van de laatste dagen is de lente nu niet meer te stoppen. Al wat niet is gaan vliegen met de wind komt in bloei. Zoals bijvoorbeeld deze camelia die vrolijk mooi staat te wezen en daarvoor wind, regen en hagel moet trotseren.
De boomhommel is één van de soorten hommels die deze dagen regelmatig in de tuin te zien zijn. Ze zijn vrij variabel van kleur en zijn daarom niet altijd even vlot op naam te brengen.
