 Ik ben GILBERTE, en gebruik soms ook wel de schuilnaam BERTINA.
Ik ben een vrouw en woon in BUGGENHOUT (BELGIE) en mijn beroep is BEDIENDE.
Ik ben geboren op 16/08/1954 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: EERST EN VOORAL MIJN KLEINKINDEREN,REIZEN NAAR ITALIE EN SPANJE,ROMMELMARKTEN..
IK BEN AL 34 JAAR GELUKKIG GEHUWD MET GIUSEPPE (EEN ITALIAAN).WE HEBBEN SAMEN 2 DOCHTERS IMMACOLATA EN PASQUALINA EN 2 SCHOONZONEN WIM EN BENGT.WE ZIJN APETROTS OP ONZE 2 KLEINKINDJES LUCA EN MAURO,DIE DIT JAAR ALLEBEI GEBOREN ZIJN MET 5 MAANDEN VER
|
Brrrr wat was het koud s'morgens op de rommelmarkt.Zoveel volk dat er was en veel kramen dat er stonden.Om 13 uur kwamen we thuis en haalden afhaalchinees;Mmmm lekker !!!!Om half 2 kregen we telefoon van mijn dochter Imma haar schoonmoeder,dat Imma weg was naar spoed.Ze had hevige buikpijn en moest overgeven.Ik telefoneerde en haar man zei dat het galkolieken waren.Sinds de geboorte van Luca heeft ze daar al verschillende keren last van gehad.We zijn haar op spoed gaan bezoeken en morgen word ze onderzocht.Ze had zo een verdriet dat ze haar kleine lieveling al moest achterlaten na 6 weken.Morgen zullen we meer weten.Hopelijk loopt alles goed af en mag ze vlug naar huis bij Lucaken.
Na s'morgens een rommelmarktje gedaan te hebben gingen we naar de opening van een nieuwe babywinkel Babylon in Londerzeel.We kregen er hapjes en een drankje.We waren vooral gegaan om een fotosessie te laten maken van ons klein Lucaken.Juist toen het aan haar beurt was werd ze wakker want ze had natuurlijk reuzehonger.Er werden mooie foto's genomen van de kindjes.We kochten ook enkele dingetjes en bekeken alles eens want onze jongste dochter Lina moet ook bevallen in juni.Daarna waren we uitgenodigd om bij Imma en Wim te eten.Lekker dat het was.Maar het mooiste die avond was de eerste glimlach die we te zien kregen van ons Lucaken.Ik was zo ontroerd.We namen bij hen thuis ook nog enkele mooie fotootjes.
Wat een namidagje zeg .Thuisgekomen van mijn werk,at ik vlug een boterhammeke want ik en mijn man Giuseppe gingen een wandelingetje maken langs de dijk om te genieten van het prachtig weertje.Toen we thuis kwamen kwam onze jongste dochter Lina toe.Ze was heel zenuwachtig.Ik vond dat ze raar deed.Opeens begon ze te wenen en ik vroeg haar wat er scheelde.Ze zei dat ze sinds gisteren na de suikertest in de kliniek niets meer voelde bewegen in haar buik.Ik maakte me ongerust en zei dat ze de dokter moest bellen.Ondertussen kwamen ook mijn oudste dochter Imma binnen.Die vond ook dat ze onmiddellijk moest bellen.Na 2 keer tevergeefs te bellen nam de dokter de derde keer op en zei dat ze direct mocht langskomen.Na een echografie bleek alles dik in orde.Ze zagen de baby goed bewegen en zijn hartje bonkte.Toen onze 2 dochters thuiskwamen vernamen we dat alles di in orde was.Amaai,was me dat even schrikken.Nu kan ze weer lachen.
Na het bezoekje aan de kliniek, gingen we mijn man Giuseppe oppikken om een bezoekje te brengen aan ons kleindochterje Luca en dochter Imma. We mochten op Lucaken babysitten, want Imma en mijn man gingen boodschappen doen. Luca had reuzehonger en Lina gad ze haar papflesje. Van slapen kwam er niks in huis. Het wordt al een grote meid. Morgen wordt ze al 6 weken. Om half 5 reden we naar huis, want Lina moest alles nog klaarzetten om Bengtje te verrassen voor een romantisch Valentijnavondje.
Wat heeft ze toch een mooi leventje! Eten, slapen, knuffeltjes krijgen. Af en toe is het toch ook moeilijk want ze kunnen het niet zeggen als ze ergens pijn hebben! En dan laat ze haar goed horen ze.
