Deze morgen zijn we heel rustig wakker geworden. Op een gezapig tempo gaan eten, onze koffer nog eens verpakt en hertast. Om 10 u moesten onze koffers op de gang staan. Je mag 2 raden welke koffers men vergeten naar beneden te brengen !! Natuurlijk de onze. Maar ik had het goed in het oog gehouden. Dus nu zitten ze op het vliegtuis richting Parijs. Nog heel even door het drukke verkeer van Hanoi gereden en dan komen we in de luchthaven haven aan. De bagage wordt grondig nagekeken. Onze koffers wogen niet te zwaar, wel de handbagage. Weer vertassen zodat we aan de kilos komen. Dus als de kleine koffer verloren is, dan zijn alle cadeautjes weg. Nu hebben we de vlucht Hanoi-Kuada Lumpur erop zitten. We zitten nu 6 uur in transit, zodat ik nu nog de tijd heb om nog een beetje te tokkelen. Rond een uur of 11 plaatselijke tijd vertrekt het vliegtuig richting _Parijs. We hebben dus nog een lange rit voor de boeg. Ik weet niet of ik vandaag nog eens een keertje terugkom, en anders zie ik jullie morgen terug. Salukes. PS. Els geen schoenen meegebracht, te veel keus en rare maten. Ik kon zelfs nog niet in een 46 in.
De boot was aangemeerd en zodoende hebben helemaal niets van deining gevoeld. 's morgens hebben we ontbijt op het dek. Wat een rust dat dit uitstraalt. Ah ja, we zijn in de Halong baai. Heel wat anders dan het drukke Hanoi. Nu is het allemaal nog rustig, maar ik denk over een paar jaar dat het drukke bedoening zal worden. Er worden heel veel hotels bijgebouwd. Men doet al het mogelijke om de toeristen te verwennen.
In de voormiddag gaan we nog een grot bezoeken. Ik durf bijna niet meer schrijven dat het prachtig is, maar in ieder geval het is zo. Het typische is ook de vele drijvende huisjes. Er zijn hele dorpen, en bootjes die trachten hun koopwaar aan te bieden. Natuurlijk heel veel gefilmd en foto's genomen. Rond de middag krijgen we nog een brunch, die weer heel mooi verzorgd en lekker is. Nadien is het retour naar Sofitel in Hanoi. Back to reality. Veel brommers en auto's. Er was ook nog een zwaar ongeval gebeurd, waardoor het verkeer nog meer wirwar door elkaar rijdt. Das niet te doen. Er zijn zelfs wagens die tegen het verkeer in rijden. Het kan blijkbaar allemaal. Vanavond hebben we onze afscheidsdiner en dan zetten we retour terug naar huis.
Nog vlug cadotjes kopen en doucheke nemen. Salukes.
Er staat een 2-daagse boottocht op het programma. We zullen dus overnachten op de boot, een jonk. Onderweg zijn we nog in een hele grote winkel binnengeweest om nog wat cadeautjes te kopen. Er is van alles te koop. Maar hoe geraakt het thuis. We moeten absoluut letten op het gewicht van de koffers. Ze zijn er heel streng op. De boot die ons komt halen is een gammel ding. Gerust zit ik hier toch niet op. Eens we overgestapt zijn op de jonk, komen we in een totaal andere wereld terecht. We varen uit op een rustige zee. De jonk is een prachtige houten zeilboot. De kajuiten zijn knap. De natuur is prachtig, om niet te zeggen adembenemend. Weg van alle drukte, weg met gehaast. Hier gaat het om de rust de snuiven en genieten. Er is een hele mooie zonsondergang. En zoals altijd al geweest een heerlijk diner. Verdorie koken kunnen ze hier toch wel. Awel zo'n dagje doet echt deugd. Het is het toppunt van rust. Er zijn mensen die zwemmen in zee, anderen gaan kajakken. En de rest doet niets anders dan genieten.
Na het ontbijt en een stevige douche zijn we naar het Mosoleum van Ho Chi Min gaan zien. Enorme lange rijen staan hier 's morgens om 9 uur al aan te schuiven. Das een hele bedoening hoor. Maar goed dat we dit eens gezien hebben. We hebben nog een toerke met zo'n ritska gemaakt door het centrum van Hanoi. Pff dat verkeer, is niet te doen. Daarna zijn we naar Hanoi Hilton geweest. Dit is de gevangenis van de amerikanen. Wat zijn er ook hier weer gruwelijkheden gebeurd. Even bij stil blijven staan. Deze middag hebben we een originele lunch gehad. De stoelen waren allen omgevormd tot ritska. Tof en bovendien nog lekker gegeten. Na de middag nog naar het poppentheater geweest. Tis de moeite maar goe voor een keertje. En nu ga ik douchen en dineren. Morgen is het weer vroeg dag. Dan gaan we op de boot. Apropos het is terug goei weer.
Wij zijn tot op de grens met China gereden, Dus van China hebben we ook video en foto's. Alhoewel in de gietende regen. We moeten ons klaarmaken voor de nachttrein met de Victoria express. We kunnen nog vlug een doucheke nemen in typisch Vietnamees 2 sterren hotel. Heu het was te merken. Wat zijn we toch een luxepaarden geworden. We leggen de lat wel heel hoog hoor. Er zijn mensen nog met zeer weinig content. Om 8 u krijgen we ons diner op de trein. Dit heeft wel zijn charme. Maar het slapen lukt toch niet goed. We schommelen weg en weer, dan stopt de trein weer en dan tjouk tjouk weer vooruit.
Het regent hier, het regent hier. Niet te doen. We zijn de lokale markt gaan bezoeken. en zoals gewoonlijk, zijn wij de attraktie. Met onze reuze poncho, met onze paraplu's en onze kletsnatte kleren. Wij gaan met jeeps naar de bloemen hmong (bergstam).Weerom een spectaculaire ervaring. Wij hebben een zenuwachtige chauffeur met ne hele slechte jeep. Voel je me al komen. De weg is, door de enorme regenval, in zeer slechte staat. Er staat meters water op de weg, er is heel veel slijk op de weg, waardoor er diepe sporen worden gevormd. En als top of the bill staat in het dorp ook nog alles onder water. Als je ons thuis zo door de regen zou sturen, zouden we zeker passen. Maar enfin. Ons chauffeurke valt in het midden van die slijkweg stil. Laat de motor eens goed brullen en uiteindelijk zet ie de auto op 4x4. Maar ondertussen zijn de andere jeeps verder gereden, en hij weet natuurlijk niet welke weg ie op moet. Kiest ie toch nog wel een extra slijkweg weg zekers. Uiteindelijk geraken we toch ter plaatse. Onze pa vindt het fun, maar ik ben er nog niet zo zeker van. Op onze terugweg besluit ons chauffeurke van nieuwe bougies te steken. Hij placeert zich gewoon boven op de motor. Wat een gezicht De jeep voor ons wil nog een foto nemen van een waterbuffel. Geen probleem, ons chauffeurke zet zijne jeep zonder te kijken in achteruit en rijdt pardoes in de gracht. Dan moesten we uit de jeep kruipen, en uiteindelijk heeft een andere chauffeur de jeep eruit gehaald. Dus eind goed al goed
We hebben onze was te drogen hangen, hebben een goei doucheke genomen en seffens gaan we heerlijk dineren. Els, tante Els zorg maar dat je aan zee aan de internet geraakt hoor. Ik wil nog nieuws van onze ukies horen. Ik heb al langs verschillende kanten gehoord dat het nog heel de week goed weer blijft. Zorg vooral dat ons Kyra en onze Zander goed ingesmeerd worden hoor. Doe ook de groetjes aan moemoe en vovo. Bart en Fie, hard werken nog deze week, en vergeet de woef nie. Maar vergeet vooral niet plezier te maken. We zijn ondertussen ook al op jacht geweest naar kruiden. Stefan, heb jij graag gember ???? Das hier te koop met hopen. Fie leuk dat je ook geschreven hebt.
Voor morgen weet ik niet of ik tijd ga hebben om te schrijven, vermits we gaan treinen. Tot de volgende keer
Dat het regende heb ik toch als eens geschreven dacht ik :). Wij rijden in het tweede busje. De eerste bus doet teken dat we moeten stoppen. Er is een modderstroom over de weg geschoven. En wat nu ? 2 Vietnamezen zijn met de moed der wanhoop al begonnen met takken en stenen te ruimen. Ondertussen stroomt er nog volk toe, maar niemand weet hoe er aan te beginnen. Uiteindelijk gaat onze plaatselijke door de modderstroom en vraagt aan iemand met brommer om terug te keren naar het hotel, om een ander busje te gaan halen. Maar dat zou ca 2 uur vergen. Het is ondertussen al 3 uur geworden. Er is geen materiaal, hulp blijft weg, dan maar zelf beginnen te ruimen hee. Els en Bart, jullie kennen onze pa wel hee. Als er zoiet te doen is, staat ie er als eerste bij. Uiteindelijk helpen er nog verschillende mensen. Dan probeert er een 4x4 door te rijden, en dat lukt. Nog een camion, dat lukt ook. Uiteindelijk riskeert het iedereen. Wij lopen te voet door de modder. Maar iedereen ziet even vies en vuil. Alles is dus heel goed afgelopen. En wij zijn weer een avontuur rijker.
Zo start de dag vandaag. Om 9 uur staan we paraat om onze uitstappen te maken. Maar het giet, niet gewoon gieten maar de regen valt er met bakken uit. We vertrekken toch, hopend op beter weer. We moeten zo'n 50 km rijden door de bergen, en daar zou het wel beter weer zijn. Helaas. Het dorpje waar we de Coin Hmong (een bergstam) zouden moeten vinden ligt zo goed als verlaten bij. Pa gaat snel 2 poncho's kopen, want we hebben niets bij tegen de regen. Hier en daar loopt er toch zo'n dame van die stam en dan rap de camera erbij halen, om toch wat te kunnen filmen van deze prachtige stam. Omdat het regent laten we de Silver waterval efkens opzij liggen, en gaan die straks maar bezoeken. Vermits het toch beter weer gaat worden.. Ondertussen is het tijd voor de pick nick, in open lucht ?????? Nee we moeten in een plaatselijk tarverneke onze bokes opeten. Het valt wel best mee hoor. We geven de moed niet op en we rijden naar de Zwarte Lu. Maar het blijft gieten. Met zijn allen onder een afdakje of binnen bij deze mensen. Ze blijven heel vriendelijk. Ondertussen stromen er nog andere vrouwen van deze stam toe. Ons Kyra gaat nog al eens carnaval kunnen vieren denk ik. Ik heb er een traditioneel hoedje gekocht. Enfin hier nog wat rond gehangen, en dan toch maar eens proberen hoe zit bij de waterval.
