|
50 jaar Missiebond Beveren-Leie
Het bestuur van de Missiebond Beveren-Leie is druk bezig met de voorbereidingen van de viering naar aanleiding van haar 50-jarig bestaan. Deze viering zal doorgaan op zondag 26 april. Op 7 maart wordt de Missiebond gehuldigd op het Feest van de Cultuurraad als jubilerende vereniging.
Het bestuur vooraan v.l.n.r. voorzitter Luc Pieters en de bestuursleden Marie-Louise D’Haene en Francine Defroidt. Tweede rij: Myriam Decock en Christine Vandorpe. Achter: José Dujardin, Liliane Defyter, Marie-Claire Deknudt, Jacques Callens, Karel Platteau en Marleen Bekaert.
Stichter E.H. Michiel Gheeraert
 Hoe alles begon
Eind april 1965 verzamelde de onderpastoor Michiel Gheeraert een aantal mensen in zijn huis, om een Missiebond te stichten. Die organisatie wou de Beverse missionarissen en missiezuster een hart onder de riem steken, door met hen te corresponderen, boeken toe te sturen en centen te bezorgen om hun projecten te ondersteunen.
Nu, 50 jaar later slaagt die Missiebond er nog altijd in om die beloftes in daden om te zetten.
Beveren-Leie is een gemeente die al vanaf 1903 missionarissen uitstuurde, de missiezusters pas na de Eerste Wereldoorlog. In totaal zijn er 22 geweest, van pater Joseph Vervaeke, tot zuster Leen Mestdagh anno 2015.
Om het laatste nieuws dat we van zuster Leen Mestdagh kregen te lezen klik hier.
In de loop der jaren organiseerde de Missiebond Vlaamse kermissen, kaasavonden en missiemaaltijden om jaarlijks financiële steun te verlenen. De band echter tussen het thuisfront en de missieposten was het tijdschrift De Missiepost. In dit blad liet Michael, in de volksmond Michel Debrouwere (+18-04-2011) genoemd, zijn pen de volle vrijheid en hij publiceerde vlot geschreven interviews met al wie in het missiewerk betrokken was. Hij wou ‘een kameraadschappelijke, eigen-Beverse sfeer, zonder enige gedwongenheid, ongeveer zoals we een ‘kouterke’ zouden slaan aan de kerkdeur na de Hoogmis’. Maar hij verzorgde ook een heemkundige rubriek, naast zijn leuke artikels vol nostalgie naar het Beveren-Leie van toen. Het tijdschrift verschijnt nog altijd en telt 180 abonnees.
Viering 50-jarig bestaan
De viering van de Missiebond op zondag 26 april omvat een eucharistie met meerdere paters missionarissen, en de homilie wordt vervangen door een powerpointvoorstelling als eerbetoon aan die bijzondere Bevernaars. Daarna is er een receptie in het Klokhuis, en daar zal er een overzichtstentoonstelling te zien zijn. Een jubileum-nummer van de Missiepost met een zeer rijke inhoud én tal van zeldzame foto’s zal ter beschikking zijn. Het wordt echt een uitzonderlijk exemplaar, dat elke Bevernaar zal interesseren.
Beverse Weetjes brengt binnenkort nog informatie over deze mijlpaal…
We gingen ook even grasduinen in eigen archieven
Daar vonden we wat informatie over de allereerste Beverse missionaris Joseph Vervaeke en de stichter van de Missiebond E.H. Michiel Gheeraert.
Pater Joseph Vervaeke werd op 24 mei 1877 geboren op de thans verdwenen hoeve langs de Koning Albertstraat, die laatst door de familie Casteele bewoond werd. Zijn vader was Frederik Vervaeke en zijn moeder Marie-Louise Donckele. Joseph Vervaeke overleed op 1 augustus 1932. Op zijn bidprentje staat te lezen:
 TOT GODVRUCHTIG AANDENKEN
Ven den
Eerw. Heer JOSEPH VERVAEKE geboren te Beveren-Leie den 24 Mei 1877
trad in het Seminarie van Scheut, September 1899
wierd priester gewijd, Juli 1903
vertrok naar de Afrikaansche Missiën, (Belgisch Congo) 1903
wierd Pastoor in Port Lavaca Texas, en omliggende Missiën 1920
wierd Pastoor der Belgen in Sau Autonio Texas 1926
overleed te Sau Autonio, Texas den 1 Oogst 1932
Niemand, leeft zoo gerust, niemand sterft zoo veilig als de ware, godvruchtige en gehoorzame zendeling... Th. a K.
Want gelukkig is de mensch, die door God geroepen, om zijne bezittingen en bloedverwanten te verlaten, en alle banden te verbreken, bereidveerdig gehoorzaamt en zegt: Heer in de eenvoudigheid des herten breng ik U alles blijmoedig ten offer.
H. Petrus C.
O wat een zaligheid: Zijn eigen nietigheid aan Jesus te geven, om van Hem alles te krijgen, en Jesus Koningschap in zijn herte te vestigen ...
Geliefde FAMILIE, VRIENDEN en KENNISSEN gij allen die zoo goed zijt geweest naar mijn uitvaart mis te komen, vooraleer de kerk te verlaten, bidt voor mij het volgende gebed: tot mijne zielenlavenis. "Verleen o Heer, wij bidden U, dat de ziel van uwen dienaar Iosephus, dien Gij in de wereld met de priesterljjke weerdigheid bekleed hebt, in uwe heerlijke hemelsche woning zich eeuwig verblijde ;'dooronzen Heer Jesus Christus» Bermhertige Jesus, geef hem eeuwige rust.
R.I.P
Drukk. André Nolf, Beveren-Leie
Dankzij Michel Debrouwere en Etienne Ducatteeuw, die ons enige jaren geleden wat boeken toestopten, kunnen en mogen we onderstaande tekst publiceren, waarvoor onze dank. Het artikel over E.H. Michiel Gheeraert, geschreven door Michel Debrouwere, vonden we terug in het boek 'Het Bevers familiealbum', uitgegeven op 31 december 1974.
Deel 1 van: 'Michiel Gheeraert, we willen het eens zeggen'
Schier geen mens bij ons kan zonder aarzelen zeggen waar je de Pastoor Lebbelaan (nvdr nu Kerkdreef) kan vinden. Begrijpelijk is het wel. De naam is nieuw. Nieuw en jong als de boompjes die de weg bezomen. Vroeger heette die straat kortweg "Dorp" en we hebben ook nog de tijd geweten dat men ze de Barmstraat noemde. Barmstraat was een beroerd geval. Grint, putten en bultige stenen. Meer dan één fietsband heeft er zijn adem op uitgeblazen.
Nu is dat alles veranderd. De Pastoor Lebbelaan is een deftige straat aan het worden. Kerk, gemeentezaal, Gemeentehuis en Rijksschool liggen er langs. Van putten en knuistige stenen geen sprake meer. Je rijdt er over vlak beton. Aan de wegkant staan boompjes die groen en veel lommer beloven voor een niet al te verre toekomst. Kortom, een laan zoals de notabelen van een dorp ze graag hebben om er hun deftige woningen langs op te trekken. Aan die Pastoor Lebbelaan woont ook onderpastoor Michiel Gheeraert. Vlak naast de bij tijd en wijle lawaaierige Gemeentezaal en binnen gerieflijk bereik van onze nieuwe kerk.
Onderpastoor Michiel Gheeraert! Hij krijgt de kramp als je hem als 'mede-pastoor' durft aan te spreken. Waarheid moet er zijn, zegt hij, zelfs in de benamingen die je een mens geeft. Daarom blijf ik hem onbeschroomd "onderpastoor" heten. Ook 'kapelaan' mag je gerust zeggen. Want dit herinnert hem aan zijn verblijf aan de zeekant.
Weet je dat Michiel Gheeraert reeds twaalf jaar bij ons is? Hij arriveerde hier ergens in het jaar 1960. De mensen keken hem benieuwd na toen. Welk vlees zouden ze nu in de kuip krijgen. Voor een parochiaan is dat heel belangrijk. Nou, veel vlees was er niet aan, zo te zien. Een lange magere man. Een beetje zwijgzaam. Een beetje schuchter. Een van die soort die je eerst eens onderzoekend aankijkt vooraleer ze traag en bedachtzaam aan het glimlachen gaat.
Onderpastoor Gheeraert kwam hier Gerard Myngheer zaliger vervangen. Geen gemakkelijke taak als je het me vraagt. De goedige reus uit Zuidschote was hier ongemeen populair geweest en zo spoedig zouden de Bevernaars hem wel niet vergeten zijn. We vonden de verandering toen ook wel een beetje groot. Na zoveel joviaal geweld die stille man. Dachten ze in Brugge heus dat er teveel lawaai gemaakt werd in Beveren? Als we het achteraf bekijken, moeten we echter eerlijk toegeven dat het bisdom ons nog niet zo slecht bedeeld heeft toen.
We weten nu dat Michiel Gheeraert lang niet zo een Willem-de-Zwijger is als hij er uitziet. Dat hij, in weerwil van zijn schuchterheid, koppig vasthoudend is en niet zo gauw een idee loslaat. Dat hij wel niet zo vol geweld steekt als zijn voorganger, maar dat hij de dadendrift bij anderen kan losslaan en leiden. Dat hij... Och kom! Laten we er liever een ordelijk verhaal van maken. Het verhaal van de man die reeds vijf en twintig jaar eerlijk zijn best doet om priester te zijn voor de mensen die hij ontmoet.
Weldra deel 2 over de jeugdjaren van E.H. Michiel Gheeraert in Wielsbeke
03-03-2015, 23:14 geschreven door Beverse Weetjes
|
