Zoals gezegd ging ik met Kerstdag dus paling eten met dochter, schoonzoon en kleinkind. Leuk. Gezellig. En vooral ook lekker. Mijn dochter nam met haar I- of Smartphone of hoe dat ding ook heten mag enkele fotootjes, die ze met één vingerknip op haar facebookpagina liet belanden. Nog geen twee minuten later waren er al enkele 'vrienden' die dat 'leuk' vonden. Schoonzoon zat ondertussen ook met Joost mag weten wie of wat te communiceren op 'zijn' ding.
Het stoorde me niet en we hielden het echt wel erg gezellig hoor! Maar ik stelde me toch vragen over hoe dat nu verder moet met dié, en vooral de volgende generaties. Einstein heeft ooit gezegd: "Ik ben bang voor de dag dat de technologie onze menselijkheid overheerst. De wereld zal dan alleen nog een generatie idioten hebben."
Wel, ikzelf ben bang dat hij gelijk zal krijgen!
Waar je ook gaat of staat... als je jongeren ziet, dan zijn die zowat altijd met zo'n hebbedingetje bezig. Persoonlijk bekijk ik dat dan een beetje meewarig. Net kinderen die hun fopspeen niet kunnen missen. En toch hoorde ik onlangs in het nieuws dat de facebook- en twitterrage begint te tanen. Als passé wordt aanzien door de jeugd. Die is alweer naar iets anders op zoek. Iets menselijkers? Zou er dan toch nog hoop zijn?
Echt negatief zie ik dat allemaal niet hoor! Het maakt nu eenmaal deel uit van de vooruitgang van de technologie, en de jeugd heeft ergens wel gelijk dat ze moet 'mee' zijn met de algemene gang van zaken in de wereld. Ze heeft immers nog veel decennia voor de boeg! Maar ik maak toch bedenkingen:
Alles wat ze in die dingen vinden is voorgekauwde technologie waar je niet echt intelligent moet voor zijn om het te gebruiken. Hoe zal het aflopen als ze ooit eens zelf moeten 'kauwen'? Nu geeft die 'voorkauw' hen de indruk dat ze superintelligent zijn en (helaas) dus niets meer hoeven te leren! Maar stel je eens voor dat, om welke reden ook, de elektriciteitsvoorziening uitvalt op de hele aarde. En dit juist op een moment dat de hele wereldbevolking zich hopeloos afhankelijk heeft gemaakt van die energie! Dan zal blijken dat we inderdaad zitten opgescheept met een generatie idioten! Idioten die, zonder al die technologische snufjes, zullen moeten erkennen dat ze twee linkerhanden hebben, een onontwikkelde geest, en helemaal niet in staat zijn het op hun eentje waar te maken.
Hopelijk komt die dag nooit, want dat zou wel eens het einde van het mensdom kunnen betekenen. En toch is een dergelijke 'ramp' minder fictief dan je zo op het eerste zicht zou denken! Wie bijvoorbeeld nog denkt dat er geen leven buiten ons kleine aardbolletje bestaat in dat oneindige universum moet tegenwoordig toch al goéd gek zijn. Stel dat een van die buitenaardse beschavingen ons kwaad wil doen of ons planeetje wil veroveren. Ze hoeven enkel maar het aardmagnetisme een beetje te beïnvloeden en het is zover! Geen elektriciteit meer, geen internet meer... En dan pas zullen we zien waar de échte intelligentie zit en wie het allemaal weet te overleven op eigen krachten.
Conclusie: technologie is zondermeer goed. Helpt ons zelfs om beter te leven. MITS je niet vergeet dat je toch altijd weer een individu blijft en verondersteld wordt om, wàt er ook gebeurt, jezelf in leven te kunnen houden! Wie dat niét kan en wie dat niet ook niet wil leren stelt zich drommels kwetsbaar op! En ooit zal die mentaliteit zich wreken.
Ja, Kerstdag... Nieuwjaar... alles lijkt te zijn stilgevallen. Stil in de Wetstraat, stil op straat, stil in de Westerse wereld. Alleen in de Moslimwereld blijft vanalles roeren en blijven ze vooral elkaar uitmoorden op zijn Neanderthalers. Maar daar bemoei ik me niet mee en zou eigenlijk niemand zich moeten mee bemoeien. Als ze dan toch zo graag vechten, bloedvergieten en terroriseren moeten we hen dat pleziertje maar gunnen. Dat is hun zaak. Niet de onze! Ze willen immers zo graag hun eigen cultuur behouden en eren. En als die vechtlust nu uit hun cultuur ontspringt, wie zijn wij om daar een stokje voor te willen steken?
Laten we hen dus maar rustig van hun cultuur genieten en ons met onze eigen zaken bemoeien! Er zijn al genoeg problemen in onze beschaafde wereld die langzaam maar zeker onbeschaafd wordt gemaakt door insijpeling, en gebrek aan doorzicht van onze leiders.
Mijn belofte getrouw, kan hieronder mijn uitvoering van White Christmas worden gedownload. Waarom juist White Christmas? Wel, omdat dit voor mij al zowat mijn hele leven lang dé song voor kerstdag is geweest! Ik moet zowat 16 jaar oud zijn geweest toen ik het voor het eerst hoorde en er meteen verslingerd op was. Dat bleef zo mijn hele leven lang, en zodra kerstdag nadert moét ik het gewoon spelen. Op wélk instrument ik op dat moment ook maar in handen heb.
Maar eerst en vooral:
Wat mijzelf betreft: vanmiddag ga ik lekker paling eten met mijn dochter Abigaeil, schoonzoon Gyorgy, en hun dochtertje Gael.
Het zal zowat dertig jaar geleden zijn dat ik voor de eerste en enige keer in mijn leven de middernachtmis bijwoonde op kerstavond. Mijn zus woonde net achter de H. Margaretakerk van Knokke en had ons uitgenodigd om kerstavond bij hen door te brengen met nog wat familie en vrienden.
Eerst natuurlijk een heerlijk feestdiner met gezellig wat bijpraten. Als ik me niet vergis had ik ook nog mijn gitaar mee en zong er enkele liedjes bij. En dan allemaal samen naar de nachtmis.
Nu ben ik wel niet gelovig, maar toch vastgeankerd in de Christelijke cultuur, en de sfeer in de kerk was feestelijk, vrolijk, maar ook sereen. Er 'hing' die nacht iets in die kerk vond ik. Al was het dan 'maar' de goede wil van de aanwezige al dan niet gelovigen. Een goede wil die van allen in de kerk één grote familie maakte. Ik werd trouwens een beetje jaloers op de échte gelovigen. Die hadden het immers gemakkelijk: een weliswaar loze zekerheid van een heerlijk leven na de dood... Rijstpap met zilveren lepeltjes en meer van die onzin. Het leven op aarde mocht dan al ellendig zijn, zij wisten tenminste zéker waar ze uiteindelijk zouden belanden. Terwijl ik er het zoeken naar had. Enkel van de hel hadden ze een heilige schrik, want ook gelovigen rijden wel eens de scheve schaats, en zelfs hun vast geloof weerhield hen daar niet van! Maar het was kerstmis, en die negatieve neigingen smolten dan als sneeuw voor de zon. Om pas na Nieuwjaar de kop weer op te steken! Van hypocrisie gesproken!
Maar ik? Ik genoot gewoon van de sfeer! Bij mijn weten is dit de enige keer geweest dat ik van een kerkbezoek intens wist te genieten. Ik genoot van het koor dat kerstliederen zong. Ik genoot van de machtige klanken van het orgel. Ik genoot vooral van één lied dat op het kerkorgel werd gespeeld: 'Oh holy night' (Minuit Chrétien). Wat me wél tegen de borst stootte: waarom moest dit alles beperkt blijven tot de paar dagen rond kerstmis? Waarom moesten de maskers weer worden afgelegd tijdens de rest van het jaar? Want dat het maskers waren... dat besefte ik helaas wel! Maar kom, ik zette dat maar van me af.
Ondertussen heb ik de partituur van 'Oh holy night' in mijn bezit, en jullie raden het al: ik moést het naspelen en hier als bijlage toevoegen! Een dertig jaar oude herinnering weer tot leven wekken. Die mooie nacht ook maar eens uit mijn eigen vingers laten vloeien en noten en akkoorden uit mijn keyboard lokken. Het hoeft geen betoog dat ik dan ook een van de kerkorgels uit mijn instrument koos om mijn gevoelens te vertolken. In de tweede strofe komt er dan een koor bij, of wat daar moet voor doorgaan.
Ik speelde het voornamelijk voor al mijn blogvrienden, of die nu al dan niet naar de nachtmis gaan, of... àls er tenminste nog een nachtmis in hun buurt wordt opgedragen.
En ik hoop dat het bij diegenen die thuisblijven op kerstavond, iets van die warme oervlaamse sfeer kan terugbrengen. Een snuifje van die machtige pijporgelklanken die de hele kerk vulden en één maakten. Helaas in digitale vorm nagespeeld, maar daarom niet minder goed bedoeld. Denk er de rijkversierde kerk bij, de kerststal, de kerstboom met de bontgekleurde lichtjes, en droom weg in dat heerlijke, premulticulturele tijdperk van ons geliefde Vlaanderen! Vergeet even dat een 'vredelievende' religie hier nu onrust, terreur en geweld komt zaaien onder het welwillend en zelfs stimulerend oog van onze regering, en betaald met ons aller belastingscentjes!!!
Zet de gedownloade muziek aan en voor kerstavond zal ik dan wel eventjes als koster fungeren voor jullie. Hadden jullie niet gedacht hé van mij? Een verstokte vrijdenker? Maar dan wél een sterk cultuurgebonden vrijdenker!
Voor wie in de tekst is geïnteresseerd, hier is de eerste strofe van de Engelse versie:
Oh holy night, the stars are brightly shining, It is the night of my dear saviors birth. Long lay the world in sin and error pining Till he appeared and the soul felt its worth. A thrill of hope, the weary soul rejoies, For yonder breaks a new and glorious morn! Fall on your knees! Oh hear the angel voices! Oh night di-i-vine, o-oh night when christ was born, Oh night, oh night, oh ho ho ho ho, oh night devine!
Zo! Dat was dan een muziekje voor vanavond. Als jullie nu heel braaf zijn krijgen jullie er morgen nog White Christmas bij als toemaatje. Al heb ik liever een groene dan een besneeuwde kerstdag!
In de laatste halve eeuw zijn een aantal woorden ongemerkt in onze dagelijkse omgangstaal geslopen. Ze stonden dan wel al in de Dikke Vandale, maar niemand hechte er belang aan. Niemand gebruikte ze ook. Het begrip dat ze moesten voorstellen kwam immers niet voor in onze cultuur. Tot... een vreemde cultuur hier bepaalde begrippen ging introduceren.
Het eerste woord dat me te binnen schiet is: Racisme. Eigenlijk een beetje een dubbelzinnig woord, want volgens de algemene logica zou een racist iemand moeten zijn die rassen aan zijn borst koestert. Niet dus. Het zou integendeel iemand moeten zijn die rassen haat!?!
Ik was bijna dertig toen iemand me voor het eerst vroeg of ik racist was. Jullie raden het al: dat was in Noord Afrika en de vraagsteller was een Moslim. Brave vent overigens. Maar vermits dat woord nog nooit was gevallen in mijn omgeving, moest ik eventjes mijn logisch denkvermogen aanspreken om de vraag te begrijpen. Ik antwoordde dan ook gretig, naar logisch denkpatroon: 'JA'. Want inderdaad hou ik wel van andere rassen en culturen... mits ze ons niet komen overrompelen, maar dat was destijds nog niet het geval.
Maar dat antwoord moet in een verkeerde keelgat geschoten zijn, want de relatie met die man verzuurde snel. Pas veel later ging ik begrijpen waarom.
Racist? Waarom zouden we dat zijn? Wat kan het ons schelen hoe andere rassen in andere continenten hun leven inrichten? Het kan misschien boeiend zijn er naar te kijken en er misschien zelfs uit te halen wat ons goed lijkt. Maar het blijft (of zou dat moeten blijven) een ver van ons bed show.
Nu moet ik wél onmiddellijk een nuance maken: de zwarten. Vooral in Amerika! Dié mensen hebben er nooit om gevraagd om naar de Verenigde Staten te worden geïmporteerd, en zéker al niet als slaaf! Dat Amerika er nu mee opgescheept zit is niét de schuld van de negers, maar van de Amerikanen zelf! Het egoïsme, de luiheid en de zucht naar luxe van de voorgaande Amerikaanse generaties was er oorzaak van dat ze 'slaven' nodig hadden om het vuile of harde werk op te knappen. Dat ze menselijke wezens totaal ontheemden en vervreemden van hun cultuur en familie, en ze schromelijk misbruikten. De nieuwe generaties Amerikanen dragen daar nu de gevolgen van en moeten zéker niet met de vinger wijzen naar de zwarten. Ze hebben er zelf naar gevraagd en kunnen nu maar oogsten wat ze hebben gezaaid.
Ook de Congolezen in België vind ik alle recht hebben zich hier te hebben genesteld. België heeft immers ook lang genoeg geprofiteerd van hun land, al ging het dan wel niet om 'import' zoals in Amerika.
Als we dus érgens schuld aan hebben, dan is het wel aan de Congolezen die hier nu verblijven. En dus wil ik ook dié mensen niet met de vinger wijzen. De meesten van hen hebben zich trouwens perfect geïntegreerd en veroorzaken weinig of geen problemen.
Maar de bevolking van al die andere landen, bevolkt met al dan niet vreemde rassen, wat komen die hier zoeken? Waarom kunnen ze Belg worden alsof het een fluitje van een cent is? Waarom moet hun religie zwaar gesponsord worden met ons belastingsgeld? Vanwege de vrijheid van godsdienst, zoals het in onze grondwet staat?
Helemaal akkoord met die 'vrijheid'. Niét akkoord met de sponsering, en nog minder met de langzaam maar zekere overheersing van onze cultuur en samenleving! Of staat dit ook in de grondwet? Ik dacht van niét! Onze voorvaderen waren immers niet zo getikt als de huidige regeringen.
We hebben het zelfs nodig geacht om instellingen uit de grond te stampen om die lui te beschermen en te steunen! Zelfs meldpunten uit de grond gestampt waar je kunt komen 'klikken' als ook maar iémand van de oorspronkelijke bevolking het in zijn hoofd zou halen uitspraken te doen die als racistisch zouden kunnen aangevoeld worden!
Hoewel de media hun best doen om ons ervan te overtuigen dat meldpunten geen klikpunten zijn, is het tegengestelde waar! Hoe kan het ook anders? Volgens mijn begrip is een meldpunt een punt waar je kunt melden dat er een straatlamp niet brandt... een put in het wegdek is gevallen, enz. Maar een 'meldpunt' waar je medemensen kunt gaan verklikken is en blijft naar mijn normen een klikpunt, te vergelijken met de Gestapo, of de KBG in het vroegere Rusland. En klikspanen zijn er helaas maar al te veel in onze samenleving.
Klikpunten die regelrecht indruisen tegen onze grondwet, die 'vrijheid van meningsuiting' zo graag hoog in het vaandel draagt. Klikpunten die vergelijkbaar zijn met de Gestapo tijdens de tweede wereldoorlog! Klikpunten, bevolkt met geïndoctrineerde pubers die niet eens meer het onderscheid kunnen maken tussen landverraad en dat gekannibaliseerde woord 'racisme'. Klikpunten die niet eens door hebben dat ze een trouwe kopie zijn van Hitler's Gestapo! En dan nog met het hemelsbreed verschil dat de Gestapo tenminste nog voor eigen volk schermde. Onze meldpunten richten zich juist tégen eigen volk. Walgelijk! Gruwelijk! Afschuwelijk! Wie een van dergelijke instellingen kiest om carrière te maken moet toch wel een goéde slag van de molen hebben gekregen.
Maar ja, verraad, en landverraad, is een stank van alle tijden! Alleen kwam die stank vroeger maar uit de staart van de vis. Tegenwoordig komt het uit de kop en heeft een 'wettelijk' karakter gekregen! Maar waar begint de vis het eerst te stinken denk je?
Maar desalniettemin voldoen die klikpunten aan een behoefte: blijkbaar heeft een deel van de mensheid toch wel behoefte aan verklikken!
Nog maar eens een heel controversieel hersenspinseltje over tijd en tijdloosheid, nu de dood van mijn echtgenote helemaal is verwerkt en mijn leven weer zijn normale gangetje gaat. Enfin, normaal volgens de nieuwe normen en structuren die ik mezelf heb opgelegd. Want een leven alleen vergt nu eenmaal een heel andere structuur dan met twee. En zonder enige vorm van structuur blijf je maar ploeteren!
Waar ik het eigenlijk wil over hebben is over de tijdloosheid van de tijd! Als je eenmaal, net als ik, over de zeventig bent, heb je zo al het een en ander meegemaakt, naasten verloren, nieuwe vrienden ontdekt en nieuwe ervaringen opgedaan. Ik geloof vast dat het de bedoeling is om de juiste lessen te trekken uit die ervaringen. Daarvoor moet je alleen maar je onderbewustzijn wijd openstellen om die ervaringen te analyseren en de bedoeling ervan te doorgronden. Dan komen soms de vreemdste gevolgtrekkingen op je af.
Wat ik momenteel ervaar is dat mijn overleden echtgenote aanwezig blijft. Zelfs nooit dichter bij me heeft gestaan! En dat bedoel ik niét op een droevige manier, maar op een heel positieve! Ze lijkt met me te praten, me raad te geven en bij te staan. En ze is daarbij niet alleen! Ze wordt vergezeld van alle mensen die me ooit dierbaar waren maar afgestorven zijn.
Ja, controversieel is dat wel, maar zo is het nu eenmaal dat ik het ervaar. Aan een zekere leeftijd vallen mensen die je goed kende de een na de ander weg. Daar is geen ontkomen aan. Maar de grote vraag is: vallen ze écht wel weg, of komen ze juist dichter naar je toe? En wat mij betreft lijkt dat laatste wel de juiste gevolgtrekking te zijn.
En dus kom ik tot de vreemde conclusie dat tijd eigenlijk tijdloos is! Alles wat je ooit meemaakte, iedereen die je ooit kende, positieve en negatieve ervaringen, het blijft allemaal aan je hangen en wordt zelfs intenser nadat die mensen of voorvallen in de 'nevelen der tijd' zijn verdwenen.
Mij lijkt het toe alsof het leven ons in porties wordt opgediend. Porties die het begrip 'tijd' moeten voorstellen. Maar in werkelijkheid blijft de hele koek behouden! De voorstelling in 'porties' dient er enkel voor om onze hersenen niet te overbelasten. Ons menselijk verstand kan het geheel nu eenmaal niet in één keer bevatten en verwerken en zou op hol slaan. Daarom hebben we de 'tijd' nodig om alles te beleven. Tijd, die eigenlijk alleen maar in onze hersenen bestaat.
Ook mij heeft het begrip 'tijd' veel geleerd. Nooit had ik gedacht dat ik gedurende de eerste zes maand na het overlijden van mijn vrouw iemand totaal anders zou zijn geworden. Wist niet eens dat zoiets mogelijk was! Je bent toch wie je bent? Neen dus! Ingrijpende omstandigheden kunnen je van de ene dag op de andere een totaal andere persoonlijkheid geven. Een persoonlijkheid die ik haatte en zo snel mogelijk van me af wou schudden! Een persoonlijkheid die me belette een normaal leven te leiden. Een persoonlijkheid die een miezerig bang ventje van me leek te maken. Een persoonlijkheid die mijn positieve ingesteldheid en mijn positief denken een hak zette! Een persoonlijkheid die lak had aan mijn logisch denkvermogen! Al was dit alles voor de buitenwereld helemaal niet te zien aan me.
Maar ik vocht terug en overwon. Ben weer helemaal mezelf... of toch niet! Ik heb er namelijk een belangrijke levensles bij geleerd: er kunnen zich omstandigheden voordoen die een heel ander mens van je maken! Zo hevig dat je jezelf niet eens meer herkent! Heb ik nooit geweten! Heb ik ook nooit geloofd. Maar zo is het wel! En eigenlijk, ondanks alle leed dat die ervaring me heeft berokkend, moet ik er dankbaar voor zijn. Ik had er zes maand 'tijd' voor nodig. Nog maar eens een bewijs dat we, met onze menselijke en beperkte hersenen, die 'tijd' nodig hebben!
Misschien ben ik dan wel een buitenbeentje, maar telkens toch sta ik verbaasd over de interesses van het mensdom.
Het onbelangrijke primeert. Krijgt de onverdeelde belangstelling. Het belangrijke, namelijk:
- Voor wie werken wij? - Wie loopt met onze belastingscentjes weg? - Wie maakte zoveel staatsschuld? - Hoe erg zal ons nageslacht daarvoor moeten boeten? - Hoe lang kan zoiets blijven duren?
Daarvoor is er niet de minste belangstelling! En nochtans gaat dàt pas om onze levenssfeer, het behoud van onze koopkracht, cultuur en welzijn!
Maar neen. Onbelangrijke dingen zoals sportuitslagen en de laatste nieuwe mode hebben de volle aandacht van de meerderheid van de bevolking. Die uitslagen en mode worden op de voet gevolgd alsof ons leven ervan afhangt. Ze vormen het onderwerp voor eindeloze tooggesprekken en discussies in alle lagen van de bevolking. Vormen ook een vruchtbare grond voor urenlang bekvechten. Ja, het gaat zelfs zover dat sommige mensen gewoon onaanspreekbaar zijn voor enkele dagen als 'hun' ploeg heeft verloren! Onbegrijpelijk voor mij.
Terwijl diezelfde bevolking dan weer totaal geen belang hecht aan wie het land bestuurt en welke richting het dan wel wordt uitgestuurd: bergopwaarts, links, rechts, of... naar de afgrond? Of zomaar stuurloos rondzwalpend, mee met buur- of andere landen.
Correctie: er is wél belangstelling voor WIE die 'roerganger' moet zijn. Namelijk de grootste charmeur met de grootste bek en het leukste kontje. Daar wordt dan heel bewust voor gekozen in het kieshokje. En daarmee is voor de gemiddelde kiezer de kous af. Hoé de verkozen grapjassen sturen laat hen verder stoïcijns koud. Tenminste, dat wordt helemaal niet opgevolgd. Daar is geen tijd voor, want daar is er alweer een grote voetbalmatch op TV.
HOE wordt gestuurd kan blijkbaar niemand iets schelen. Liever nog laat men zich indoctrineren door de media die zelfs de stomste beslissingen heel rooskleurig (moeten) voorstellen!
Positieve regeringsdaden worden wél onthouden. Ze worden immers ook zo dik in de verf gezet door de media dat je er wel niet naast kúnt kijken. Negatieve maatregelen daarentegen worden zo snel mogelijk vergeten en zijn zéker al lang uit het collectief geheugen gewist bij de volgende verkiezingen.
Het resultaat van die mentaliteit kan niet anders dan naar de afgrond leiden.
- Charme in plaats van leiderschap. - Lenen in plaats van de eigen bevolking aan het werk te zetten en de economie vooruit te helpen. - Vreemdelingen binnenhalen om tijdelijk het werk te laten doen, om die dan levenslang verder te betalen van ons belastingsgeld.
Dát is, helaas, het tegenwoordige Europa. Geboren uit ons aller lafheid en gebrek aan interesse voor de echte dingen des levens. Onze nakomelingen zullen er wel de bitterzure gevolgen van dragen...
De middeleeuwer had een excuus: hij werd dom gehouden en kon dus ook niets anders dan dom te handelen.
De hedendaagse generaties hebben géén excuus! Ze hebben alle kansen gekregen om te leren, en vooral om te leren van hun fouten. Vooral ook te leren van de geschiedenis! Ze kunnen zich dus niet achter onwetendheid verschuilen. Achter wat dan wél? Slechts één woord schiet me te binnen: negatieve indoctrinatie waar helaas zelfs de meest intelligente specimen onder ons argeloos intrappen! Het komt op TV, staat in de krant, en is dus onomstotelijk onfeilbaar!
In een nogal jankerig interview op TV klaagde Fientje Moerman de negatieve kijk van het publiek op de politiek aan.
Tommetoch hé! Hoe zou dàt nou komen? Terwijl die mensen zo hun best doen! Maar ze staat er blijkbaar niet bij stil dat 'je best doen' weinig uithaalt als je het niet kunt! Zelfs hard werken brengt geen aarde aan de dijk als je de stiel niet kent en er maar op los hamert. De verkeerde nagels in de verkeerde balken slaat...
Ja, dan ben je inderdaad de hele dag druk bezig. Werk je je de plooien uit je broek. Niemand kan zeggen dat je niets hebt gedaan, maar ook niemand kan zeggen dat je zweet voor enige vooruitgang heeft gezorgd. En na enige tijd zo bezig te zijn geweest kan alleen maar van een achteruitgang worden gesproken.
Waarom de politiek zo negatief scoort?
Wel, er is maar één manier om als clown te worden aanzien: 'De clown uithangen'.
Net zoals er maar één manier is om als idioot te worden aanzien: 'De idioot uithangen'.
En om als verrader te worden gedoodverfd moet je alleen maar je land verraden!
Wil je als intelligent worden aanzien is er ook maar één mogelijkheid: beroepskennis demonstreren! Als je dàt niet hebt... tja, dan zal Fientje wel moeten blijven janken!
Maar blijkbaar begrijpen ze dat allemaal niet. Kan ook niet anders, als ze toch telkens weer verkozen worden door een kiezerskorps dat grotendeels uit pas uit de pampers gegroeide jongeren, en 'nieuwe' Belgen bestaat!
Met onverholen woede bekeek ik zonet het nieuws op de VRT. Het ging nog maar eens over de minderjarige Oostblokkers die verleden week gesnapt waren met een buit afkomstig van inbraken, en waar men niet zo goed blijf mee weet. Ze zijn immers minderjarig! Natuurlijk kwam ook de enorme stijging van de inbraken aan bod.
Mijn woede bereikte het hoogtepunt toen ik de woordvoerder van de politie allerlei 'fictieve' en onzinnige maatregelen hoorde 'opzeggen', waaronder vooral het beroep op de burgers zelf. Daar waar de politie het niet meer haalt, moeten burgers maar alert genoeg zijn en alle verdachte handelingen of personen melden. En voila! De kous was af! Beterschap beloofd, en we zijn met zijn allen weer gerustgesteld... of met een kluitje in het riet gestuurd?
Kon die vent nu niet gewoon zeggen dat de politie machteloos staat omdat ze moet dweilen met de kraan open? En hoe harder ze dweilt, hoe verder die kraan open gaat? En wie bedient die kraan? Dat weten we allemaal! De echte schuldigen zitten in de Wetstraat. Maar zijn helaas onaantastbaar, onfeilbaar, en vooral werkschuw!
Arme politie, die van alles de schuld krijgt. Arme woordvoerder van de politie, die niet mag zeggen wat hij denkt en zéker weet! Arme Belg, die het allemaal van kwaad naar erger ziet evolueren zonder dat de Wetstraat ook maar één efficiënte maatregel neemt!
Maatregel? Welke maatregel? Onze grenzen opnieuw sluiten verdorie! Dat gespuis niet meer binnenlaten, laat staan het aan te gaan zuigen!
Wetenschappers zijn er in geslaagd aan te tonen dat vrouwenhersenen totaal anders werken dan die van mannen. Het zou vooral aan de verbindingen tussen de hersenhelften liggen. De verschillen zouden zo duidelijk zijn dat je bijna van twee verschillende diersoorten zou kunnen spreken! Het onderzoek werd verricht op 1000 proefpersonen.
Niks nieuws onder de zon! Wist ik al lang! Maar het doet wél goed te horen dat er bewijzen geleverd zijn. Bewijzen die misschien de man-vrouw relatie gunstig kunnen beïnvloeden. Vooral voor hen die alles bewezen moeten zien alvorens het aan te nemen en er zich naar te gedragen.
Want die verschillen zijn waarschijnlijk wel de oorzaak van de eeuwige misverstanden in koppels! En zoals altijd, zijn er verschillende mogelijkheden om tot een harmonieus leven te kunnen komen. Naar de percentages heb ik gewoon met de spreekwoordelijke klak gegooid. Naar mijn eigen gevoel en observatie van de samenleving:
1. De andere sekse links laten liggen. Dé ideale oplossing voor de gemakzuchtigsten onder ons. En meteen ook een goed alibi voor holibi's. Al is hun gemakzucht en gebrek aan intelligentie dan ook het enige wat ze met dit gedrag verraden. (10%?)
2. Slaafs de ander volgen, je eigen leven wegcijferen en ongelukkig zijn (voorbeeld: de 'nieuwe' man!). (10% voorlopig?)
3. De andere sekse de schuld geven van alle problemen in de relatie en koppig je eigen ding blijven doen, wélke problemen dat ook maar veroorzaakt. (35%?)
4. De 'gewraakte' partner verlaten en het geluk bij een ander gaan zoeken... om na enige tijd vast te stellen dat je eigenlijk van de regen in de drop bent gekomen! (35%?)
5. Begrip en inzicht opbrengen! Wederzijds begrip voor de verschillen kan tot wederzijds aanpassen leiden! Als we vinden dat we elkaar nodig hebben, dan moeten ook maar wederzijds begrip weten op te hoesten en er het beste proberen van te maken. Misschien wel je eigen ding doen, maar de ander dat ook laten doen! (10%?)
Eigenlijk kan enkel de laatste mogelijkheid tot enige harmonie leiden, maar het is helaas ook de moeilijkste oplossing. En 'moeilijk'... in de tegenwoordige tijd... is taboe verklaard! Moeilijkheden het hoofd bieden vraagt immers enige intelligentie, en net daar loopt het nogal dikwijls verkeerd. Ik heb het trouwens al dikwijls gezegd: ik ben niet bang van slechte mensen! Ik ben bang van domme mensen. En domme mensen vind je in zowat alle kringen! Van vuilnisman tot professor, zakenman of succesvol politicus!
- Dat de doorsnee modale Vlaming geen allochtonen moét? - Dat de 'verstandige' Belgen best zien wie hier de lakens probeert uit te delen? - Dat die Belgen ook wel zien waar hun belastingsgeld naartoe vloeit! - Dat onze politici alleen maar geld- en machtsbeluste charmeurs zijn? - Dat jonge, onervaren en zwaar geïndoctrineerde kiezers telkens weer de winnaars van de verkiezingen hebben bepaald, maar nadien toch weer de slachtoffers van de door hen verkozenen werden? - Dat werkloosheid helemaal niet zou hoéven als we geen 'arbeids'- krachten zouden importeren in een land waar amper werk is voor de eigen bevolking? - Dat onze belastingen een pak lager zouden uitvallen als de ondertussen beruchte OCMW's ons belastingsgeld niet rijkelijk gingen uitdelen aan allochtonen, asielzoekers, criminelen en ander tuig van de richel? - Dat je bij de OCMW's niet welkom meer bent als autochtone blanke? - Dat je sociale huisvesting op je buik kunt schrijven als je huidskleur blank is? - Dat 'sociale' woningen totaal verloederd worden door de bewoners van (héél) vreemde culturen? - Dat de huidige onveiligheid een pak lager zou liggen zonder al dat vreemde gespuis? - Dat het CGKR beter het eigen volk tegemoet zou komen dan dit gespuis te beschermen?
Wie durft het te zeggen? NIEMAND!
- Want zij die het beseffen zwijgen maar omdat toch niet naar hen geluisterd wordt. - Zij die in hun onervarenheid alleen maar dénken het beter te weten, komen de straat op om nog méér grenzeloze verspillingen te eisen! - Zij die de macht hebben kiezen de weg van de minste weerstand en laten begaan. Zélfs als hun beleid België ruïneert.
Zo is het in België, zo is het in Nederland en Frankrijk, en is het zowat overal in de Europese unie. Misschien vormt Duitsland een lichte uitzondering, maar daar zitten ze helaas met de weinig verkwikkelijke erfenis van Hitler aan het been en durven ze zich niet echt uit te spreken.
Waarom politici aldus reageren (of helemaal niét reageren)? Omdat de weg naar de afgrond immers naar beneden loopt en de weg is met de minste weerstand. Maar helaas leidt ze dan ook écht naar... de afgrond!!! Wat had je gedacht?
Nuance op deze laatste alinea: die weg loopt alleen maar naar de afgrond voor de kiezers. Niét voor de verkozenen! Vandaar hun voor het land nefaste beleid!
Op de meeste blogs van vrouwen, om niet te zeggen 'bijna alle', die ik soms eens bekijk uit nieuwsgierigheid, wemelt het van foto's van schaarsgekleed vrouwelijk schoon in allerlei idyllische houdingen!
Eigenaardig! Ook als ze een of meerdere buttons aanmaken kun je er donder op zeggen dat de hoofdfiguur daarop alweer zo'n hemels wezen zal zijn.
Mannen lijken geen last te hebben van dergelijke complexen. Terwijl je eigenlijk toch het tegendeel zou mogen verwachten.
Toen ik destijds voor het eerst wat blogs ging bekijken viel ik bijna omver van verbazing over dat vrouwelijke trekje. Ondertussen ben ik daar gewoon aan geraakt en verwacht al niets anders meer. Stof tot nadenken! Wat is de drijfveer van die vrouwen?
Diezelfde vrouwen die bijna uit hun vel springen als hun man naar een andere vrouw kijkt. Diezelfde vrouwen die in elke andere vrouw een rivale zien! Diezelfde vrouwen die jaloers zijn als de pest als een andere vrouw ook maar iéts mooier oogt dan zijzelf. Diezelfde vrouwen die hun man liefst van de TV weghouden als daar hetzelfde soort wezens op defileert.
En net dié sekse gaat, ouder geworden, nu zélf dergelijke afbeeldingen verspreiden!
Stof tot diepgaand psychologisch onderzoek naar de drijfveer van die handelswijze vind ik. Een hele kluif voor psychologen: waar zit de logica in dat onlogisch vrouwelijk gedrag?
Is het omdat ze zichzelf willen profileren als de wezens op die foto's? Moeten die wezens een soort visitekaartje vormen voor wat ze zelf zouden willen zijn? Vinden ze zichzelf dan zo onaantrekkelijk dat ze die foto's als een soort 'blogmasker' gebruiken? Of willen ze zich juist als breeddenkend voorstellen? Wat ze trouwens helemaal niet zijn?
Ik zou het niet weten. Maar één ding staat vast: de vrouw lijkt, veel meer dan de man, in een vermomming te willen kruipen. In het vel van een ander. In het (liefst mooie) lichaam van een ander. En vooral ook in de hersenpan van 'verstandige' vrouwen. En eigenlijk doen ze dit al van jongsaf aan!
- Uiterlijk door schmink... lipstick... gedurfde kapsels... snel wisselende kledij... elke dag iemand anders zijn... - Innerlijk door zich voor de buitenwereld voor te doen als engeltjes, om dan het duiveltje pas uit zijn doosje te laten komen als ze een man hebben gestrikt.
Arme, bedrogen mannen!
Mijn vader heb ik dikwijls horen vertellen dat wie maar voor de helft bedrogen is aan een vrouw, nog van geluk mag spreken. Ik lachte hem toen uit, maar hij had verdorie meer dan gelijk!
Zijn mannen dan beter? Neen, maar die spelen de komedie op een ander gebied: het gebied van de grote lantaarns met piepkleine lichtjes. Imponeren door machogedrag. Maar eenmaal getrouwd en de zeepbel doorprikt, blijkt dat ze eigenlijk geen vrouw, maar een zorgzaam moedertje nodig hebben waar ze zwaar kunnen tegen aanleunen, die al hun vuiltjes opknapt, en hen door het leven helpt. Want zelf zijn ze daar niet toe in staat.
Arme, bedrogen vrouwen!
En weet je, dergelijk bedrog vind ik erger dan je partner écht te bedriegen met een ander! Want dat duurt maar even. Dat 'persoonsverwisselingsbedrog' echter, moet de partner het hele leven lang meeslepen. Foei!
Vóór me ligt 'The Country songbook', opengeslagen bij de partituur van 'Me and Bobby McGee'. Ooit een hit van Kris Kristofferson. Onderaan de partituur staat: 'Copyright 1969'. Volop in het hippie tijdperk dus. En dat merk je ook wel aan de tekst: alleen maar doen wat je graag doet en de wereld rond trekken zonder zorgen. Idealistisch wél, maar niet erg realistisch dus!
Ik hield destijds wel van het nummer, maar had problemen met die Bobby! Ging het dan over een homo-relatie? Want voor ons is Bobby immers een jongensnaam. Uit de tweede strofe echter blijkt dat het wel degelijk om een meisje gaat. Bobby lijkt dus een meisjesnaam te zijn in de VS. Dit ter verduidelijking.
Ik heb het nummer pas ingestudeerd en opgenomen. Steekt hierbij als bijlage.
Een opmerking bij de tekst: mijn partituur geeft alleen maar de eerste strofe weer in notenschrift. De tweede strofe staat erbij in gewoon letterschrift en in de veronderstelling dat die qua muziek gelijk is aan de eerste. Dat is grotendeels ook zo, al zijn er enkele afwijkingen in de tekst, die hier en daar meer of kortere noten nodig hebben. Maar die heb ik dus niet en kon alleen de eerste strofe herhalen.
In de tekst heb ik enkele zinnetjes 'gehighlited' omdat ik ze bijzonder goed vind.
Me and Bobby McGee.
1. Busted flat in Baton Rouge. Heading for the trains. Feelin' nearly faded as my jeans. Bobby thumbed a diesel down just before it rained. Took us all the way to New Orleans. I took my harpoon out of my dirty red bandanna and was blowin' sad, While Bobby sang the blues. Whith them windshield wipers slappin' time And Bobby clapping hands we fin'ly sang up ev'ry song that driver knew. Freedom's just another word for nothin' left to lose, And nothing ain't worth nothin' but it's free! Feeling good was easy Lord when Bobby sang the blues, And buddy, that was good enough for me; Good enough for me and Bobby McGee.
2. From the coal mines of Kentucky to the Californian sun. Bobby shared the secrets of my soal; Standing right beside me Lord, through everythinh I done, And ev'ry night she kept me from the cold; Then somewhere near Salinas Lord, I let her slip away Looking for the home I hope she'll find; And I'd trade all of my tomorrows for a single yesterday, Holdin' Bobby's body next to mine; Freedom's just another word for nothing left to lose, And nothing left is all she left for me; Feeling good was easy lord, when Bobby sang the blues; And buddy, that was good enough for me; Good enough for me and Bobby McGee.
-o-o-o-
Als alles goed gaat met de nieuwe editor dan kun je mijn versie hieronder downloaden.
Willy.
P.S. Af en toe geef ik wel eens een zelfgespeeld nummertje te beluisteren, maar wil daar niet in overdrijven. Ik zou namelijk SABAM op de hielen kunnen krijgen!
Eigenlijk is dit een proef, want ik heb problemen met die nieuwe editor van seniorennet als ik een foto wil invoegen. Die krijg ik helemaal niet meer zo gemakkelijk op de plaats en in de afmetingen zoals ik het wens!
Dat heb je nou altijd met vernieuwingen! Plots werkt het allemaal heel anders. Foei! En blijkbaar vindt niemand bij seniorennet het nodig om enige toelichting te geven! Trek je plan lijkt dus de boodschap te zijn.
Maar hoedanook, het is toch al enige tijd geleden dat ik nog een foto van Chico publiceerde, en daar maak ik nu maar dankbaar gebruik van!
Zoals jullie zien is hij nog een ergere cocooner dan zijn baasje!
Sommige mensen, en eerlijk gezegd ook ondergetekende, vinden me soms gierig! Erg hé?
Maar dat valt wel mee hoor, want als ik wat dieper doordenk ben ik helemaal niet gierig. Ik heb alleen maar een efficiënte ingesteldheid. Dat is nu eenmaal een eigenschap die deel uitmaakt van mijn persoonlijkheid, en daar kom je niet onderuit!
Want zeg nou zelf:
- Als je niet in de gang moet zijn, waarom zou je dan betalen om er het licht te laten branden? - Als je met een warme trui in huis genoeg hebt aan 20° warmte, waarom zou je dan betalen voor 22° en in een T-shirt lopen zweten? - Als een warm donsdeken je voldoende warm kan houden in je slaap, waarom zou je dan de verwarming opzetten in je slaapkamer? Open integendeel een venster! Dat is gratis en nog een pak gezonder ook! - Als je internetgebruik 1 Gb per maand niet overschrijdt, waarom zou je dan betalen voor 100 Gb? - Als je thuis beter eet dan op restaurant, waarom zou je dan op restaurant gaan eten? - Als je helemaal geen behoefte hebt aan een auto, en alles wat je nodig hebt op loopafstand kunt vinden, waarom zou je er dan een onderhouden en duur betalen? - Als je in bepaalde warenhuizen stukken goedkoper uitkomt dan in andere, en wel voor dezelfde kwaliteit, waarom zou je dan naar die andere gaan?
Het klinkt allemaal toch zo logisch en voor de hand liggend. Maar helaas, de niet te geloven werkelijkheid is dat veel mensen dit alles wél doen! Geld wordt tegenwoordig door deuren en vensters weggegooid en dan gaat men nog klagen dat het leven toch zo duur is!
Voldoende verdienen is volgens mij nog altijd geen reden om ermee te gaan gooien! Heb ik nooit gekund. Ik heb voor elke cent gewerkt, en wil dan ook elke cent op een verantwoorde wijze besteden.
Maar nu wil men blijkbaar dat we (nog) meer gaan consumeren, want consumptie zwengelt de economie aan. De economie die dezelfde paljassen die ons nu tot consumeren willen aanzetten, eerst helemaal om zeep hebben gebracht! Onderandere door import van vreemde 'gastarbeiders', waar 'gast' op de eerste plaats komt, en het woord 'arbeiders' van een behoorlijk aantal vraagtekens moet worden voorzien! Gastprofiteurs zou eigenlijk beter passen. En nu zou ik meer moeten gaan consumeren om hún stomme fouten ongedaan te maken? Mij niet gezien!
Ik weet wat ik waard ben geweest voor de maatschappij. Ik weet hoeveel van mijn loon werd ingehouden voor mijn pensioen. En dat mijn pensioen nu helemaal niet mis is, heb ik dubbel en dik verdiend vind ik. Ik hoef dus nergens beschaamd over te zijn. Maar dat betekent zéker niet dat ik er nu maar ga mee gooien! En zéker niet 'weggooien' aan zaken of diensten die ik niet kan of wil gebruiken! Dat laat ik over aan mensen die niet voldoende verstand hebben om te kiezen, en dan maar meteen het duurste nemen. Maar ik, ik heb ze wél nog allemaal op een rijtje hoor!
Als dat gierig zijn is, wel, dan ben ik maar een gierigaard! Want als ik mezelf bekijk en zie wat ik me allemaal kan permitteren en toch veel minder uitgeven dan sommige mensen die meer verdienen, zich minder kunnen permitteren, maar ook veel meer weggooien, dan vind ik de status van gierigaard eigenlijk een eretitel!
En, gelukkig voor mij, was mijn partner nét zo ingesteld. We hebben elkaar nooit grenzen opgelegd en nooit heeft een van ons de ander beschuldigd van een te hoge uitgave. Zélfs niet als het inderdaad een stommiteit was. Het bleef onder ons en we bedekten het met de mantel der liefde.
Maar betalen voor wat je niet gebruikt, verbruikt of nodig hebt... kom nou! Daar moet je goéd gek voor zijn! Maar inderdaad... de huidige maatschappij IS goed gek!
Volgens het nieuws zijn ondertussen al 10.000 Syriërs naar Bulgarije gevlucht.
Bulgarije die deze capaciteit helemaal niet aan kan, en dus hulp vraagt aan... Europa!
Bulgarije die zich wel zal wachten geldverslindende voorzieningen voor vreemden uit de grond te stampen daar waar de eigen bevolking het al niet zo breed heeft!
De eerste vraag die ik me nu stel is: waar vluchten die Syriërs nu eigenlijk voor? Op het eerste zicht ligt het antwoord voor de hand: voor de regelrechte burgeroorlog en het behoud van het vege lijf in die gewelddadige crisis.
En voila! Voor de mens die niet verder denkt is de kous af: arme sukkelaars die hun land ontvluchten voor het geweld! Maar ik denk wél verder: wat heeft dit zinloos geweld veroorzaakt? Juist! Alweer, en voor de zoveelste keer: de religie! Domme meningsverschillen over slimme sprookjes. Niet meer van deze tijd. Misschien goed voor kinderen die nog in sinterklaas geloven, maar toch niet meer voor volwassenen uit de eenentwintigste eeuw hé? Of... worden de volwassenen in die contreien doelbewust kinds gehouden door hun religie?
Een en ander in deze redenering houdt in dat ze in werkelijkheid vluchten voor hun religie, al zijn ze zich daar niet van bewust en willen ze dat zéker niet geweten hebben. Méér nog: ze willen door dik en dun deze religie verdedigen en hun wil, cultuur én religie opdringen aan de bevolking van de landen die hen liefdevol opvangen! Willen beschaafdere volkeren kost wat kost twee stappen achteruit laten zetten in de evolutie, zodat ze op HUN niveau komen!
Enfin, eenmaal tot die conclusie gekomen, dringt zich een prangende vraag op:
Hoé in 's hemelsnaam kun je deze totaal tegenstrijdige beweegredenen verklaren? Ik zou ook medelijden kunnen hebben met die stakkers. Als ik niet wist hoe de rest van het scenario er telkens weer uit ziet:
1. Enkele sukkelaars, slachtoffer van hun eigen religie, komen hulp vragen.
2. Wij verstrekken bereidwillig die hulp, hoewel onze belastingen weer een stukje omhoog gaan daardoor.
3. Het voorbeeld en de makkelijke opvang indachtig, komen steeds meer sukkelaars hulp vragen, en gaan onze belastingen evenredig omhoog. Ook niet-sukkelaars met minder goede bedoelingen komen nog snel een graantje meepikken terwijl het toch zo goed lukt.
4. Hoewel nog altijd in de minderheid, maar gesterkt door hun almachtig geloof, gaan die 'sukkelaars' steeds hogere onzinnige eisen gaan stellen aan hun gastheren. Want de religie waarvoor ze in beginsel zijn gevlucht, moet ook hiér welig kunnen tieren! De politici geven toe uit lafheid. Toegevend aan een soort onlogisch, maar blijkbaar ingeboren instinct om minderheden in de watten te leggen.
5. Vermits het hier allemaal zo goed lukt, doen de 'sukkelaars' tenslotte een beroep op hun machtigste wapen: de baarmoeder van hun vrouwen! En ze gaan kweken als konijnen om zo snel mogelijk een meerderheid te vormen en meer en meer hun mening op te dringen.
En op dit punt van de tijdslijn zijn wij in België momenteel gekomen. Het vervolg ervan wil ik liever niet weten en ook niet beschrijven! Dat moet elk maar voor zichzelf uitmaken, want het ligt helemaal voor de hand: sukkels van gasten worden meester en gastheren worden sukkels!
Bedankt, politici!!! Dat jullie het nog altijd niet snappen tart elke verbeelding. Want de oplossing is nochtans poepsimpel: nieuwkomers moeten integreren. Niét wijzelf. Moeilijk is dat niet. Je moet alleen maar de politieke moed hebben om de juiste maatregelen te nemen. Dat is zowel in het belang van de gastheren als van de gasten.
Nog één voetnoot: hoé achterlijk moet je zijn om datgene wat je ontvlucht zodanig te promoten in andere landen, dat het ook dààr vroeg of laat de norm gaat worden en je weer terug bent bij af?
Toen ik destijds als intermezzo tussen motoragent en chef van de verkeerskundige dienst enige tijd postoverste speelde bij de politie te Knokke, kregen we bij twijfelachtige weersomstandigheden regelmatig telefoontjes van toeristen in het binnenland, die vroegen welk weer het bij ons was en of het de moeite loonde om af te komen.
Jawel hoor! Ze waren inderdaad niet beschaamd om daarvoor een 'hotline' van de politie op te bellen! En hoewel ik de onbeschaamdheid van die lui soms wel kon vervloeken als het druk was, moest ik er toch altijd rekening mee houden dat Knokke grotendeels van het toerisme leefde, en ik ze dus maar best vriendelijk te woord stond. Op kalme momenten was die vriendelijkheid zelfs écht gemeend, want ergens moest ik ze wel gelijk geven ook. Niemand maakt immers graag een uitstapje naar een plaats waar het regent.
Maar dergelijke lui zijn er toch wel deels verantwoordelijk voor dat ik een grondige afkeer van telefoons heb gekregen, want het is soms onvoorstelbaar voor welke onzin men allemaal naar de politie durft te bellen en overbezette lijnen daarvoor soms helemaal lamlegt. En naar ik hoorde is het er niet op verbeterd en worden zelfs de lijnen van de levensreddende dienst 100 regelmatig overspoeld en overbelast met zaken waarvoor ze absoluut niet dienen.
Phonepeople? Grrrr!!!
Maar gelukkig, om te weten hoe het weer er uitziet op andere plaatsen hoef je tegenwoordig nergens meer naar te bellen! Eén klik op onderstaande link en je bent slechts een muisklik verwijderd van tientallen webcams in België die je een beeld geven van de huidige toestand in verschillende steden:
Ooit, nog niet zo heel lang geleden, was er een tijd dat, als je muziek wilde beluisteren, je het geluk moest hebben dat je zelf, of iemand uit de buurt of in de familie, een instrument kon bespelen of kon zingen. Zoniet, dan moest je maar zelf een deuntje fluiten. En dat werd ook gedaan! Zo rond vijf zes uur in de namiddag reden de werklui naar huis op de fiets... en ze floten een deuntje. De werkdag zat er weer op. Moeder de vrouw wachtte thuis, het eten was klaar en de vrije tijd kon beginnen.
Toen deed de radio meer en meer zijn intrede, en kon je dààr terecht om muziek te beluisteren. Of er was een 'fonograaf' in huis. Zo'n ding dat je met een hendel moest opwinden, er een zware en breekbare 78 toerenplaat moest opleggen, en dan met een beetje geluk naar de krasserige klanken van de plaat kon luisteren.
Het was allemaal, bekeken vanuit de huidige tijd, heel primitief. Maar we genoten ervan! Er was ook nog een zekere persoonlijke inbreng, want voor de plaat moest je zorgen dat hij mooi gepoetst was, en de naald scherp. Voor de radio moest je proberen zo juist mogelijk af te stemmen, voor een goede, en vooral lange antenne zorgen, enz. Met andere woorden: je kreeg niets voor niets en als je het allemaal goed deed kon je fier zijn over je eigen inbreng.
Waarover kun je nu nog fier zijn? Over je radio die zichzelf afstemt? Over de klinisch perfecte CD? Of over de verveling die van dit alles uitgaat?
Vòòr de televisie zijn intrede deed, zorgde de radio toch ook wel voor een zeker avondvullend amusement met programmas als 'De Bonte Dinsdagavondtrein', 'Diesten Pulle' (Westvlaamse humor op de zender Kortrijk), en andere entertainers die je toch met de bescheiden middelen waarover ze beschikten, aan het schaterlachen wisten te brengen.
Een telefoon kon je enkel vinden bij dokters, advocaten of handelaars. Hadden we ook niet nodig! Waarom zouden we? Als je ergens op bezoek wou, dan kon dat op voorhand schriftelijk worden vastgelegd, maar meestal viel je zomaar met de deur in huis. Welkom was je altijd. Afspraken hoefden niet.
Maar het evolueerde allemaal. Eerst zwart-wit TV, dan kleuren TV, en last but not least deed het informaticatijdperk zijn intrede. Ondertussen had ook iedereen al lang een telefoon. Zo'n lomp zwart ding met een hopeloos trage kiesschijf en een zware, indrukwekkende hoorn.
Maar wie had gedacht dat ook hiér het informaticatijdperk zijn stempel zou op drukken? Maar ja hoor! Plots verscheen daar de 'draagbare telefoon'! Aanvankelijk ontvangst via satelliet en peperduur. Een heel nuttig hebbeding voor ondernemers en zakenlui die liefst altijd bereikbaar wilden zijn. Maar plots ook een gegeerd gadget in de handtas van het domme blondje dat het geluk had met een rijke man getrouwd te zijn. Die telefoon te pas en te onpas uit haar handtas halen en zomaar iemand opbellen gaf haar immers het status van een intelligente vrouw!
Maar het ging verder door. Telefoons werden slim. Konden overweg met internet, werden goedkoper, bellen met je thuisland als je allochtoon was werd stukken goedkoper en bovendien betaald door het OCMW... Enfin, het kon niet meer op en iedereen kon ongebreideld van de laatste uitvindingen profiteren.
Zijn we er beter mee geworden? JA toch? Beseffen we dat? NEEN!!! Want we willen steeds meer en niemand is nog tevreden met wat hij heeft. En zéker al niet als buurman weer een nieuw en nog beter gadget heeft!
Eigenlijk zouden die dingen onze sociale contacten moeten bevorderen, maar ze doen net het omgekeerde: als je tegenwoordig op straat een babbeltje maakt dan gaat van de een of de ander plots de GSM af, en kun je de rest van de babbel wel op je buik schrijven. De opgebelde geeft je misschien wel een teken nog even te blijven, maar daar heb je niets aan want zij of hij is in een roddelgesprekje met ergens een onzichtbare persoon verwikkeld, of praat wat afwezig verder met jou, met de duimen een SMS'je opstellend met net diezelfde belangeloze roddel!
Droevig! Indroevig! Zelf heb ik mijn GSM nooit op zak als ik buiten ben. Want sociale contacten wil ik persoonlijk zien als ik ermee wil spreken. En wie mij wilt opbellen moet dat maar doen als ik thuis ben en tijd heb. Mijn GSM staat altijd broederlijk en werkloos naast mijn vaste telefoon. Ze kunnen kiezen waarop ze willen bellen... ALS ik thuis ben. Zoniet, dan wachten ze maar. Want ik vertik het om als een wandelende telefooncel op straat te lopen. Ik zou me doodschamen!
Zowat het grootste gedeelte van mijn leven was ik gehuwd.
Voorheen zat ik vooral onder moeder's vleugels, hoewel ik toch altijd weer een zeker zelfstandigheidgevoel wist aan te kweken. Dat leek gewoon in mijn natuur te steken! Want ik besefte drommels goed dat ik ooit oud zou worden, en dan helemaal niet hulpeloos wou zijn. Dit alles blijkt nu toch een goede investering te zijn geweest.
Maar pas de laatste maanden ben ik helemaal alleen, en ben ik mijn eigen ik aan het herontdekken! En dat valt behoorlijk mee! Niet alles in me is wel zoals ik het zou willen, maar je kunt niet alles hebben in het leven hé? Ik heb altijd veel geïnvesteerd in zelfstandig als individu mijn plan te kunnen trekken in zowat alles. Misschien wel een beetje téveel, waardoor ik het sociaal aspect wat uit het oog ben verloren. Zo maak ik wel niet zo gauw vrienden, omdat ik niet zoveel investeerde in sociale contacten of sociale vaardigheden. Vooral ook omdat ik het woord 'vriend' of 'vriendin' misschien wel al te letterlijk neem. Want, als ik om me heen kijk... zie ik alleen maar 'mensen'! En omdat slechts heel weinig mensen het woord vriend(in) waardig zijn! Niet dat ik tegen mensen ben. Ver vandaar. Ik vind alleen dat mensen al te gauw denken dat ze een 'match' hebben.... tot puntje bij paaltje komt. Dan wordt het al gauw een heel grimmig uitroepingsteken!
Waar ik maar mee bedoel: in elke mens steekt wel iets goeds, en elke mens past wel ergens met een andere mens, maar grote kieskeurigheid is hier wel geboden als je niet wilt worden teleurgesteld.
Maar ach, laat ik maar niet struikelen over dat éne woordje: 'mens'! Ik had het er eigenlijk over dat ik mezelf aan het herontdekken ben en dat dit toch wel meevalt.
Voorbeelden daarvan demonstreren zich dag na dag, want blijkbaar ben ik toch onder een goed gesternte geboren. Toen ik nog bij mijn ouders woonde maar toch zelfstandig mijn eigen beslissingen nam, werd dat altijd beloond. Zo nam ik, om één voorbeeld te noemen, ooit een week verlof om te gaan kamperen, en regende het de dagen voorheen pijpenstelen! Ik zie me op de geplande vertrekdag nog zitten op de drempel van onze woning. Uitkijkend naar de grijze wolken. Zou er nog meer regen komen? Mijn bromfiets al helemaal geladen en startklaar. Maar ik had een tocht van acht uur voor de boeg, en had weinig zin om als een waterrat op mijn bestemming (Remouchamps) aan te komen! Bovendien, een tent moest je in die tijd droog opstellen, anders lekte hij als het ging regenen.
Neen! Zonde voor mijn verlofdagen, maar zo vertrok ik niet. Het moest dan maar een thuisvakantie worden. Nét wou ik mijn brommer weer binnenzetten, toen ik in de verte een groot blauw gat in de wolken ontdekte. En dat gat kwam mijn kant op en leek recht naar mijn bestemming te wijzen. Even wachten dus nog. En ja hoor, het zonnetje kwam erdoor, ik vertrok en volgde het steeds groter wordende gat in de wolken. Vastbesloten van, als dat gat de andere kant mocht opgaan, ik het zou volgen en gewoon een andere bestemming kiezen.
Maar neen hoor, ik kon lekker droog blijven rijden en toen ik acht uur later mijn bestemming bereikte was er geen wolkje meer aan de hemel en had ik een zonnige zevendaagse vakantie!
Dit is maar één, maar toch bijzonder frappant voorbeeld. Sleutelwoord is: flexibiliteit! Bereid zijn je bestemming te veranderen of je plannen helemaal op te bergen als de natuur dat zo wou. En de natuur beloont je daarvoor!
Even later trouwde ik en veranderde alles! Ik had me namelijk, zoals elke jonggetrouwde man, onder de vleugels van mijn vrouw geplaatst, en zowat alle beslissingen werden door haar genomen. Erger was dat elke genomen beslissing ook MOEST worden waargemaakt, of de door mij waargenomen voortekens het nu al dan niet toelieten. Flexibiliteit lijkt nu eenmaal niet de sterkste vrouwelijke kant te zijn, en bovendien wilde ik me niet belachelijk maken door over 'onbestemde voorgevoelens' te praten. Of over de natuur die het niet eens was met bepaalde beslissingen.
En mijn gelukkig gesternte verliet me! Stond niet langer aan mijn kant. Want de beslissingen kwamen ook niet meer van mij! En liepen nogal dikwijls op een teleurstelling uit, maar dat had ik destijds niet echt door.
Na twee huwelijken ben ik nu eigenlijk voor het eerst alleen en moet vaststellen dat mijn gelukkig gesternte plots weer werkt! Ik merk het aan alles! Met een klein beetje 'schipperen' raak ik bijna altijd weer helemaal droog naar de markt en terug. Zélfs op heel regenachtige dagen! Zélfs houd ik meestal mijn noodzakelijke wandelingetjes met Chico droog. Het kan natuurlijk niet elke keer goedgaan als je vier à vijf keer per dag buiten moet. Je kunt ook niet het onderste uit de kan verwachten. Maar met een klein beetje wikken en wegen lukt het me meestal wel! En vooral: als je de natuur respecteert en je er aan aanpast.
Ook ben ik telkens weer mijn grenzen aan het opzoeken en ga geen enkele uitdaging uit de weg. Aanvankelijk waren het eenvoudige dingen zoals het huis net houden, wassen en plassen, strijken, enz. Maar nu ga ik telkens een stap verder. Een mysterie voor mij was bijvoorbeeld hoe mijn vrouw toch die lekkere hutsepot maakte. Wel, die maakte ik gisteren, en had meteen prijs. Enkel afgaande op de smaak in mijn herinnering.
Ja, ik ben echt mezelf aan het herontdekken en krijg meer en meer de indruk dat ik, ergens in een parallelle wereld, drommels veel goede helpers heb! Zielen die op het juiste moment het juiste weer op me afsturen. Die me op het juiste moment de juiste mensen laten ontmoeten. Die me op het juiste moment de juiste ideeën geven om me er doorheen te slaan. Ja, en mijn overleden vrouw maakt nu ook deel uit van dit team, want ze is nooit ver weg! Dat weet ik omdat ik het aanvoel. Een brief aan mij, toen ze naar de kliniek vertrok, begon met 'Ik heb veel van je geleert'. Ja ik weet het, het moet 'geleerd' zijn, maar dit schrijffoutje vind ik nu juist zo sympathiek! Wel Pruts, ook ik heb veel van jou geleerd, al besefte je dat niet.
Maar ondanks alles is de enige conclusie die ik uit dit alles kan trekken: dat het leven een pak eenvoudiger zou worden als vrouwen niet altijd weer HUN wil zouden proberen op te dringen in zaken waar ze geen verstand van hebben, en wat meer naar hun man zouden luisteren! En als de man wat minder 'voor de lieve vrede' de vrouw zou volgen.
En dus zijn eigenlijk beide geslachten in de nevelen der tijd helemaal ontspoord geraakt. De vrouw door kost wat kost de leiding te willen nemen, de man door veel te slaafs aan de wil van zijn vrouw te voldoen.
In mijn geval kwam dat vooral omdat ik geen dominante persoon ben noch wil zijn! Want daar koop je niets mee! Dominantie doodt op de duur immers elke vorm van liefde. Veel vrouwen daarentegen vinden dat iemand de leiding moet nemen, en dat doen ze maar al te graag als de man niet dominant is.
De vrouw boogt zich bij belangrijke beslissingen ook veel te veel op wat ze trots 'vrouwelijke intuïtie' noemt. Wel, ik heb die vrouwelijke intuïtie nog maar zelden zien uitkomen! Dus alweer zo'n dooddoener waar de man zich telkens weer laat aan vangen! Intuïtie is immers veel meer in de man dan in de vrouw te zoeken. Maar dat kun je een vrouw niet wijsmaken! Want dan zou ze zich weer gefrustreerd en achtergesteld voelen. Arm 'zwak' geslacht toch ook!
En nu zijn de lezeressen van dit blog misschien wat teleurgesteld... maar bedenk dat ik mijn ervaringen slechts kan grondvesten op de vrouwen die ik goed heb gekend. Misschien zijn er wel uitzonderingen. Mijn laatste echtgenote was er trouwens eentje. En ik wens elke man op aarde zo'n uitzondering toe.
Een van de grote voordelen van het musiceren op een electronisch klavier is het feit dat het zuiver opnemen van een song een fluitje van een cent is. Het geluid komt namelijk totaal niet in aanraking met de lucht, zodat de acoustiek van de kamer totaal geen belang heeft, er geen storende geluiden te horen zijn en je ingewikkelde toestanden als acoustisch afgeschermde kamers achterwege kunt laten!
Nu is het opgenomen geluid op het keyboard wél in MIDI formaat, en dus enkel geschikt voor toestellen die met MIDI overweg kunnen, en onderandere de pc is er daar één van.
Ter verduideijking: MIDI is géén muziekbestand! Het bevat enkel de instructies over wanneer en hoé welk instrument moet worden aangeslagen. Daardoor kan het ook héél klein worden gehouden. Een pc kan alles wel afspelen met de eigen, in elke pc aanwezige instrumenten, maar moet het specifieke timbre en de in het keyboard aanwezige klanken toch vervangen door zijn eigen 'alfabet' aan klanken en dat geeft niet altijd het gewenste resultaat.
Vandaar dat ik, na het opnemen op mijn keyboard, het instrument met mijn pc verbind en het met een daarvoor geschikt muziekprogramma converteer naar een MP3 bestand. Weliswaar stukken groter, maar dan heb je ook het natuurgetrouwe geluid en de eigen instrumenten die het keyboard rijk is.
Tot daar deze technische uitleg. Nu de muziek die ik voor vandaag koos: 'South of the border'. Een nummer dat me altijd erg heeft aangesproken. Het gaat over een Amerikaan die in Mexico (ten zuiden van de grens dus) verliefd wordt op... ja natuurlijk! Een meisje. Ze stoeien en kussen, want het is fiesta. Terug in Texas kan hij haar niet vergeten en rijdt op een dag terug. En daar ziet hij haar in wit bruidskleed knielen in de kerk. De kerkklokken vertellen hem dat hij niet ten zuiden van de grens moet blijven... Geen happy end dus! Ay ay ay ay!!!
De tekst:
South of the border, down Mexico way, That's where I fell in love when stars above came out to play. And now when I wander, my thoughts ever stray, South of the border, down Mexico way.
She was a picture in old spanish lace. Just for a tender while I kissed the smile upon her face. For it was fiesta, and we were so gay, South of the border, down Mexico way.
Then she sighed as she whispered 'manana', Never dreaming that we were parting And I lied as I whispered 'manana', For our tomorrow never came!
South of the border I rode back one day, There in a viel of white by candlelight she knelt to pray The mission bells told me that I must' n't stay South of the border, down Mexico way.
Ay ay ay ay, Ay ay ay ay, Ay ay ay ay, Ay ay ay ay.
Tja... dat komt ervan hé als je ten zuiden van de grens persé verliefd wilt gaan worden?
De muziek kun je als gewoonlijk hieronder downloaden.
Over mezelf: Bouwjaar: 1941 Geboren: Ja. Geslacht: Neen. Nog levend. Adres: Hier. Beroep: Levensgenieter. Hobby's: Veel. Talen: Ja. Vooral betalen. MEDEDELING: Voor enkel politie-verhaaltjes, klik onderaan deze marge op 'fictie'.
