Bewust_zijn
mijn levensvisie
19-07-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijn dag.

6 uur.
Wakker worden en opstaan Willy! Een wekker heb ik niet nodig. Mijn biologische klok regelt dit wel. Het wordt, volgens de weerman, een drukkende zomerdag, maar voor mij ook zomaar een 'drukke' dag, want ik had me voorgenomen gehaktballetjes te maken. Voor vanmiddag, en de rest voor de vriezer. Notabene nog wel op zo'n bloedhete dag. Maar ik kan niet meer achteruit, want ik haalde het gehakt gisteren avond uit de vriezer. Ook zou ik vandaag eigenlijk sigaretten moeten rollen, want mijn voorraad slinkt bedenkelijk. Tot overmaat van ramp is het vrijdag vandaag, en op vrijdag en dinsdag stof ik de meubels af en stofzuig daarna. Pfff. Niet echt leuk aldus te moeten wakker worden.

Voorzichtig stap ik uit bed en loop op de tenen de slaapkamer uit om Chico niet te wekken. Want die slaapt de slaap der rechtvaardigen in zijn bench naast mijn bed.

Maar na een sterke kop koffie, een verfrissende was- en scheerbeurt en een spuitje 'Kouros' eau de toilette, voel ik me weer 50 jaar jonger en zie de komende werkzaamheden positief tegemoet. Krijg er zelfs zin in.

7 uur.
Eerste sigaret en tweede kop koffie, op het balkon nu. In een licht T-shirtje want het is al lekker warm, zelfs in de schaduw waarin mijn balkon nog verkeert. Ondertussen bekijk ik het gaan en komen op de rotonde. Op dit uur veel meer komen dan gaan. Voornamelijk vracht- en bestelwagens die de stad komen bevoorraden of bepaalde diensten komen verlenen. Bijna elke dag dezelfde. Ik ken de opschriften bijna vanbuiten.

En dan afstoffen. Een klein kwartiertje werk. Met stofzuigen wacht ik tot Chico 'uit bed' is. Wat doen ondertussen? Brood hoef ik niet te halen, want ik heb er nog. In de diepvries. Verpakt in porties van twee sneetjes. En dus wordt het muziekmoment. Keyboard opgestart, volume heel laag (Chico... weetjewel?) en me een beetje uitleven in de muziek. Want deze voormiddag zal ik er geen tijd meer voor hebben, en na de middag geen goesting vanwege de warmte.

8 uur.
De dag van Chico begint nu. Ik haal hem uit zijn bench en doe een sanitaire morgenwandeling rond de kerk. Dan krijgt hij zijn ontbijt: korreltjes van 'Royal Canin mini adult', gemengd met een kwart sneetje ontvette ham, in stukjes gesneden. Ja... verwend is de sloeber wel! Maar dat verdient hij ook wel. Na zijn maaltijd wacht hem nog een grondige borstel- en kambeurt en kan hij definitief aan zijn dag beginnen.

8.30 uur.
Tijd voor mijn eigen ontbijt, gewoonlijk bestaande uit een boterham met choco en een derde kop koffie. Vervolgens mijn tweede sigaret op het balkon. Dan nog de stofzuigbeurt en ik kan naar de Aldi. Want ik heb bier nodig, en vooral eieren, want ik heb er geen enkele meer om in mijn gehaktballetjes te mengen. En dat bier... tja, weerman zei op TV dat ouderen veel moeten drinken in die warmte, en dat valt niet in dovemansoren.

9.15 uur.
Terug van Aldi, maar met nog méér werk aan mijn been op deze drukkende zomerdag. Ik zag namelijk dat ze selder hadden! En die vind je normaal niet bij Aldi. Enkel maar prei. En dus wist ik het te maken een pak selder en een pak prei mee te brengen. Wat betekent: versnijden, wassen, en invriezen! Kan ik daarna eindelijk aan mijn bouletjes beginnen alstublieft? Dankuwel.

10 uur.
Voilà. Alles achter de rug. Flat netjes, vleesballetjes rauw in de koelkast om wat op te stijven, aardappeltjes klaar om gebakken te worden en boontjes gekookt. Oef! Tijd voor mijn eerste biertje en mijn derde sigaret. Op het balkon natuurlijk. Weer een heel ander zicht op de rotonde: bijna stilstaand verkeer, maar nu voornamelijk personenauto's. De rush naar het strand is begonnen. Weinig verschil met 60 jaar geleden! Ik hoor het mijn vader nog zeggen:

- Ik verwacht altijd dat 'het gat' (waarmee hij dan de inkom van Knokke bedoelde) ooit zal dichtslibben en er geen kat meer bij kan. Maar dat gebeurde, ongelooflijk genoeg, nooit. Toen niet, en ook nu niet. Waar al die auto's inkruipen was me toén een raadsel, en dat is het me nog altijd. Al deed ik ooit, op eigen initiatief, destijds bij de verkeersdienst van de politie, een telling, en kwam tot de conclusie dat we zowat 20.000 wagens konden parkeren. Private garages niet inbegrepen. Heel wat, maar toch... als je ziet wat er op zonnige dagen binnenstroomt zou je toch wel even je hart vasthouden!

En toch lijken tegenwoordig de meeste badgasten tegenwoordig met het openbaar vervoer te komen. Slim bekeken en geen parkeerproblemen. Zie mijn stukje 'defilé', over 'witte billekens', waarvan ik hieronder trouwens een foto toevoeg:

11.00 uur.
Vierde sigaret en tweede biertje op het balkon. De instroom van zonnekloppers gaat maar door. Na de sigaret ga ik even buiten met Chico. Niet lang, want het is drukkend warm, en de zon slaat je met haar hete stralen om de oren. Arme bleke billekens! Vanavond zullen er heel wat gekookte kreeftjes tussenzitten!

11.45 uur.
Zal maar de bollekens beginnen bakken. Net als ik het vuur aanzet gaat de bel. Dochter Abigaeil natuurlijk. Vuur terug af en een babbeltje op het balkon. Het middagmaal kan wachten. Ze heeft de late shift en moet om 12.30 uur beginnen in de kledijzaak 'Esprit' tegenaan de Zeedijk, en de airco blijkt er stuk! Arme Abi!

13 uur.
Voilà. Lekker gegeten, en nog een sigaretje op het balkon als toemaatje. Het verkeer is stilgevallen. Zowel dat van auto's als dat van voetgangers. Wie nog niet ligt te bakken op het strand zit te eten in een van de vele restaurants. Straks, zo tegen 14 uur, zal het verkeer, en de instroom van toeristen, zich hervatten. De namiddagtoeristen. Maar waar dié nog een plaatsje zullen vinden voor de auto, of zelfs op het strand, is me een raadsel. Hopelijk hebben ze een schoenlepel meegebracht om zich tussen twee andere zonaanbidders in te wurmen.

Het is ook kermisweekend in Knokke. En ik krijg zin in lekkere oliebollen. Zo rond een uur of zes zal ik die maar even halen op de foor. Het is toch maar 100 meter lopen vanaf mijn deur. Zou het er op de kermis nog altijd aan toegaan zoals destijds? Toen ik jong was, was Knokke Kermis dé dag om een kermislief aan de haak te slaan. Ontelbaar waren de meisjes die door jongens werden natgespoten met het licht geparfumeerde water dat je toen in tubetjes kon kopen op de kermis. Tja... dat was onze manier om te zeggen 'ik zie je wel zitten'!

Maar tegenwoordig zullen wel andere mogelijkheden worden gebruikt. Internet bijvoorbeeld. Ik kan het ze niet kwalijk nemen, maar het stemt me toch wat melancholisch. Want ondanks alle beperkingen vandien ben ik toch de overtuiging toegedaan dat onze generatie de mooiste tijden ooit heeft beleefd. Tijden die, helaas, nooit meer zullen terugkeren. Laat de jeugd dus maar genieten van het weinige dat nog overblijft naast alle technische snufjes. Want ook dàt zal verdwijnen. En zullen de volgende generaties, helemaal gemulticultiveerd, zich moeten onderwerpen aan de strenge Islamitische wetten. En zullen de meisjes, wie weet, niet langer speels bespoten, maar grimmig besneden worden.

16 uur.
Bloedheet! Daar jaag je geen hond door. Zelfs de vogels lopen tevoet vanwege de hitte. Maar toch kijkt Chico me verwijtend aan alsof hij zeggen wil: "Allez baasje, laat me nog eens uit!" En dat doe ik dan maar. Vijf minuutjes; niet langer. Net voldoende voor de grote en kleine boodschappen van Chico, en dan weer snel naar de koelte van het appartement. Koelte? De thermometer wijst er 27° ondanks het feit dat alle vensters open staan en een aanhoudende tocht veroorzaken. Maar die 27° lijkt desalniettemin heerlijk fris, als je van buiten komt. Chico heeft zich ondertussen te slapen gelegd op het koelste plaatsje van de flat: op de koele marmeren tegels van de gang, waar de tocht trouwens ook het hevigst is.

Nadeel van die tocht is wél dat ik er sedert enkele dagen een walgelijke geur van frietvet mee binnenhaal! Een onverlaat vond verleden week kans om een nieuwe friture te openen bijna pal tegenover mijn flatgebouw. 'Must eat' heet het ding. Had beter 'Must stink' genoemd, want de geur terroriseert de hele buurt. En ik die op zondag alles openzet als ik mijn eigen frietjes bak, om geen geurtjes binnen te houden. Nu krijg ik wél de geur van een ander binnen!

18 uur.
Eerst Chico nog even uitlaten en dan naar de kermis om oliebollen. 7 stuks. Voor 4 euro. Moet volstaan als 'avondmaal'. Smaken nog lekker ook.

En dan...
Niets meer. Nieuws en weerbericht, een herhaling van De Kotmadam, daarna eentje van De Kampioenen, avondwandelingetje met Chico, en dit blog publiceren. Ja... een bloedhete, maar toch lekker aangename dag.

19-07-2014 om 07:44 geschreven door Willy


» Reageer (1)
13-07-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Greensleeves

Greensleeves

Toen ik een paar maand geleden 'Greensleeves' opnam op mijn nieuwe instrument, speelde ik nog wat blindemannetje op het ding, en had niet echtn door dat de akkoorden helemaal anders lagen dan bij Roland. Ondertussen kreeg ik een en ander onder de knie, voel me al goed thuis op die Yamaha, en haast me dan ook dit keer een fatsoenlijke versie van Greensleeves bij te voegen. Met de juiste akkoorden dit keer.

Veel luisterplezier.

Bijlagen:
Greensleeves.mp3 (2 MB)   

13-07-2014 om 14:28 geschreven door Willy


» Reageer (1)
05-07-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Defilé.

Begin juli. Prachtig weer! De zon draait overuren en zorgt voor bijna tropische temperaturen. En vanaf mijn VIP plaats op het balkon heb ik een schitterend zicht op het 'defilé der witte billekens'.

Sommige dingen veranderen toch nooit! Elke trein die Knokke binnenloopt spuwt nu weer honderden toeristen uit. Toeristen die allemaal één enkele weg nemen: Lippenslaan - Zeedijk - Strand. En één zaak hebben al die zon- en strandaanbidders gemeen in die eerste dagen van de vakantie: witte billekens!

Ook de kusttram laat zich niet onbetuigd en loost om de tien minuten zijn witte billekens. Dat zijn dan mensen die 'ergens aan de kust', logeren, waar het goedkoper is, maar toch het strand van Knokke verkiezen om te zonnen... en ondertussen vooral ook gaan shoppen in de schandalig dure kledingwinkels. Maar het is zomer, de zon schijnt, en wie kijkt nu op een euro? Het verschieten van de prijs stellen ze dan maar uit tot de dagen weer drastisch gaan korten en de grauwe alledaagse werkelijkheid zich weer manifesteert. En ze onbegrijpend naar hun bankrekening in het rood zitten te staren.

Maar of ze nu van trein of tram komen, ze moeten allemaal mijn locatie passeren; peloton per peloton naargelang trams en treinen binnenlopen. En reken maar dat het uitzicht de moeite loont.

- Druk kwebbelende tienermeisjes in shortjes die ze in de handel onmogelijk nog korter kunnen vinden als ze bepaalde lichaamsdelen liefst aan het zicht willen onttrekken.

- Stoer doende tienerjongens die, al dan niet met succes, door overdreven machogedrag de aandacht van die meisjes probeerden te trekken. Blijkbaar geen blijf wetend met hun op hol geslagen testosteron.

- Huisvrouwtjes met vakantie, 'opgetietematooid' in hun beste outfit; ( 'Opgetietematooid' is een typisch Oostendse uitdrukking voor zwaar opgesmukte dames).

- Oudere vrouwtjes met het allure van ietwat uitgezakte taarten, die meestal op sleeptouw worden genomen door het jonge volkje om het gelag te betalen... maar ondertussen toch ook willen meeprofiteren van zon en zee.

- Oude ventjes, verkleed als eerstecommunicantjes. Met kort broekje waaronder twee spierwitte, stokkerige beentjes steken, en de voetjes meestal in de obligate witte sokjes verpakt. Die lopen er dan een beetje verweesd en ongemakkelijk bij. Innerlijk vittend op vrouwlief, die de outfit uitkoos en vond dat haar ventje er ook nog maar eens jong moest gaan uitzien 'om naar zee te gaan'.

Of al die mensen aldus gekleed zouden durven lopen in eigen dorp of stad? Ik twijfel er sterk aan. Maar aan zee moet alles kunnen.

Ja... some things never change! Ik zag het als kind, ik zag het als student, ik zag het als politieman. En nu zie ik het weer als gepensioneerd oudje! Had ik nooit gedacht. De opkomst van zonnebanken in gedachten, dacht ik dat het nu wel gedaan zou zijn met die witte billekens, maar die gedachte blijkt een utopie! Het is nog altijd zoals vroeger: 1 juli en een in hoofdzaak 'wit' strand. Een strand dat gaandeweg bruiner wordt naarmate de vakantie vordert. Destijds vond ik dat eigenlijk wel charmant. En ik vind het nog altijd charmant. Alle zonnecentra ten spijt. Blijkbaar prefereert de gemiddelde burger toch nog altijd de 'échte' zon boven een nagemaakte.

En na een vermoeiende zonnedag volgt dan de avonddefilé. Sommige billekens zijn helaas nog wit gebleven (teveel gewinkeld en te weinig liggen bakken?), andere vertonen de kleuren van gekookte kreeft (zonnecrème vergeten?), en hier en daar zit er al een koppel billekens tussen die er voorwaar al een beetje gebronsd beginnen uit te zien.

Een ander fenomeen dat vroeger vooral bij de verkeerspolitie gekend was, is de 'valiezenkoers'. Elk jaar op 31 juli en 31 augustus vond die plaats. Toen ik klein was en in het benzinestation woonde, betekende dit: kuiten insmeren, want ze zullen benzine nodig hebben om thuis te geraken! Later, bij de politie, betekende het nogal dikwijls overuren draaien om het verkeer in goede banen te leiden.

Want ja, destijds bestond het toerisme, naast het dagtoerisme, hoofdzakelijk uit een verblijf op hotel aan de kust voor een hele maand. Ja... kostelijk was dat wél, maar toeristen behoorden destijds ook hoofdzakelijk tot de rijkere burgerij. Op de Zeedijk vond je dan ook het ene hotel na het andere. En als de maand voorbij was, begon de 'valiezenkoers': hele files auto's, volgestouwd met valiezen en ander gerief, gingen allemaal tegelijk de wedstrijd aan om zo snel mogelijk thuis te geraken.

Het ging allemaal als per chronometer. We wisten precies wanneer die valiezenkoers op 31 juli zou beginnen en wanneer de laatste auto de badstad zou uitrijden. En de volgende dag kwamen dan weer de nieuwen, dit keer voor de maand augustus.

Gedurende die twee maanden kon je op de koppen lopen op de Zeedijk. En daarna kwam, tot grote opluchting van iedereen die iets met toerisme had te maken, die heerlijke maand september! Als bij toverslag was die helse drukte verdwenen om plaats te maken voor meer gematigde gepensioneerden. Want die hadden gewacht tot de scholen weer openden om aan zee te komen logeren. Slim van hen, want nu konden ze in alle rust van de zee en van elkaar te genieten.

En alles wel beschouwd voel ik me, als rasechte kustbewoner, best wel geprivilegieerd. Want naast de wisselende kleuren in de natuur, hebben we hier ook nog eens de wisselende mensenmassa naar gelang het seizoen.

05-07-2014 om 10:00 geschreven door Willy


» Reageer (0)
03-07-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vrouw en maatschappij.

Mijn ervaring, na 73 jaar de wereld en de mensheid te hebben geobserveerd, is dat veel vrouwen, om niet te zeggen de meerderheid, er tegenwoordig erg gefrustreerd bijlopen! En een gefrustreerde vrouw kan een man onmogelijk gelukkig maken. Dat betekent dat beide geslachten ondertussen ongelukkig geworden zijn in onze tegenwoordige samenleving, en een harmonisch gezinsleven dikwijls ver te zoeken is..

Kan ook moeilijk anders! De druk van de omgeving, de media en de maatschappij drijven hen een kant op die totaal tegenstrijdig is met de natuur. En dat moét zich wel wreken.

De natuurlijke taak van de man is te werken en voor vrouw en kinderen te zorgen. Maken dat er eten op de plank komt.

De natuurlijke taak van de vrouw is de kinderen op te voeden en er voor te zorgen dat de man, na een zware werkdag, thuiskomt in een warm nest waarin hij kan ontspannen en zijn maaltijden klaargemaakt vindt.

Maar dat natuurlijk patroon is totaal verstoord door onze hedendaagse maatschappij! Want ook vrouwen moeten presteren en geld verdienen wil men de eindjes aan elkaar kunnen knopen. Hoe dat zo gekomen is? Wel, dat zal ik even met mijn boerenwijsheid proberen uit te dokteren:

Na de tweede wereldoorlog was de tewerkstelling zowat volledig. Aan de 'dop' stonden dan ook vooral mannen die gewoon niet wilden werken.

Om aan de elementaire behoeften van een gezin te voldoen waren vooral een eigen huisje en tuintje nodig. Was aanvankelijk geen probleem. Ondernemende aannemers en werklustige bouwvakkers waren volop te vinden. De prijzen waren relatief laag, min of meer berekend op wat een gewone mens zich kon veroorloven. Het had immers geen zin om prijzen te hanteren die slechts weinigen konden betalen.

Maar een mens zou geen mens zijn, als hij niet steeds meer wilt. En dan vooral: een huisje dat mooier en groter is dan dat van de buren! Later kwam daar nog, onder dezelfde voorwaarden, een auto bij. En ook kwamen steeds meer nieuwe artikelen en nieuwe technologie op de markt om onze levensomstandigheden aangenamer te maken. Ook op gebied van comfort en hygiëne gingen we steeds hogere eisen stellen. Om dit alles te bereiken begon de vrouw hier en daar mee te werken. En onmiddellijk ging blijken dat die gezinnen zich een pak meer konden veroorloven, zodat dit voorbeeld gretig werd gevolgd.

Maar dat was zonder de waard gerekend, want zowel de aannemers als de industrie zagen daar ook plots een mogelijkheid in om zich te verrijken. Want ook zij wilden steeds meer. De prijzen werden opgedreven. Vooral dan die van essentiële zaken zoals een huis en een auto, vlogen de pan uit. Mooi meegenomen voor aannemers en industriëlen, maar voor de man in de straat werd alles weer onbereikbaar, en moést vrouwlief wel een steentje bijdragen om zich die essentiële zaken te kunnen veroorloven. En tweeverdieners werden de regel.

"Hoera", riepen de aannemers... en dreven de prijzen nog meer op, zodat uiteindelijk élk gezin minstens twee verdieners moest hebben om zich de meest elementaire zaken te kunnen veroorloven. Want onder die 'elementaire' zaken zijn ondertussen ook nog meerdere TV's gekomen, meerdere PC's, want elk kind moet tegenwoordig zijn eigen PC, en liefst ook TV hebben, en in veel gevallen zijn meerdere auto's per gezin nodig. Noodzakelijk om de 'verdieners' naar hun werk te brengen. Want ook hiér ging de industrie meeprofiteren: het was niet langer nodig om de werkgelegenheid naar de werknemer te brengen. Die werknemer had toch een auto, en kon dus de relatief lange afstanden naar een 'gecentraliseerde' industrie afleggen.

Gevolg: de rijken werden nog rijker, en de armen nog armer, hoé ze ook werkten. Want de prijsstijgingen hielden gelijke tred met hun inspanningen om zich meer te kunnen permitteren.

Uiteindelijk is dat systeem van tweeverdieners een nuloperatie geworden. Want armen bleven arm of werden nog armer, omdat de rijken hun prijzen gelijke tred lieten houden met de werklust van de gezinnen!

Je zou geneigd zijn te stellen dat ergens een supermacht dit alles in de hand houdt, met als doel een (relatieve) armoede in stand te houden. Maar zo is het niet. Wezenlijk bestaat er geen dergelijke supermacht. Die supermacht is ons eigen collectief bewustzijn. Het potentieel winstbejag dat in alle lagen van de bevolking sluimert. Meestal is dat potentieel inactief, omdat de intelligentie of de financiële middelen ontbreken. Maar zodra die middelen er wél komen, gaat het de kop opsteken en worden we allemaal geldbeluste wolven die steeds meer winst willen. En dat doet de een door zijn verstand te gebruiken, de ander door de criminaliteit in te duiken. En weer een ander gooit zich gewoon op de markt met woekerprijzen.

En wat hebben we met dit alles bereikt? Juist! Iedereen leidt nu wél een veel comfortabeler leven dan pakweg honderd jaar geleden, maar weinigen zijn nog echt gelukkig!

Tevreden zijn met wat je hebt kan een reddingsboei zijn om gelukkig te leven. Al is het een erg glibberige reddingsboei die velen niet echt te pakken weten te krijgen. Ook het nooit vergeten hoe hard onze voorvaderen hebben moeten zwoegen om ons al die kansen te geven kan helpen om ons te laten beseffen dat we het ondanks alles toch een pak beter hebben. Al zijn we die kansen nu weer prompt aan het verkwanselen.

Door vrouwenarbeid de regel te hebben laten worden,
Door daar bovenop ook nog vreemde rassen te importeren,
Door vakbonden teveel macht te geven,
Door luilakken te steunen zodat ze in bed kunnen blijven.

Gevolg: véél te veel mensen voor veel te weinig werk. En daar profiteren de luiaards dan weer van, want nu hebben ze een alibi om thuis te blijven: er is toch onvoldoende werk. De werklustigen echter zijn de dupe, want ook zij vinden nog maar moeilijk werk in dit kleine landje dat uit zijn voegen barst door de door onze lakse politici onstuitbare toevloed van vreemden.

En als die vreemden dan ook nog eens een héél vreemde cultuur en wrede middeleeuwse praktijken met zich meezeulen is het hek helemaal van de dam en zullen we op termijn de klok 500 jaar kunnen terugdraaien!

03-07-2014 om 09:09 geschreven door Willy


» Reageer (1)
25-06-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Beschamend!

Ja... echt wel beschamend: nét nu ik een pak meer bezoekers over de vloer van mijn blog krijg, ontbreekt me elke vorm van inspiratie! Want ik kan Knokke niet blijven ophemelen. Ik kan niet blijven praten over mijn keyboard. En over overrompelende en/of parasiterende rassen praten... tja, dat valt een beetje moeilijk, want die zie je hier zelden!

Zal ik dan maar terugkeren naar Oostende om me terug een vreemde in eigen land te voelen? Of in Brussel, Charleroi, Antwerpen of Gent gaan wonen? Dan zal de inspiratie weer 'en masse' op me afkomen. Maar hier in Knokke?

Och ja... hier en daar zie je er wel eens eentje; vooral bij valavond. En dat blijkt dan meestal een van de goede soort te zijn die overdag werkt en 's avonds een luchtje gaat scheppen. En daar heb ik geen probleem mee. De soort echter die van 's morgens tot 's avonds loopt te lanterfanten en te niksnutten heb ik hier echt nog niet ontmoet. En bijgevolg zit mijn inspiratie in het slop.

Over de hedendaagse (autochtone) jeugd hoef ik ook al niet meer te schrijven, want ook dié gedraagt zich hier netjes. Ach ja... het blijft toch 'jeugd hé? Zo ging ik enkele dagen geleden 's morgens om 7 uur naar de bakker, en stond er een groepje luidruchtige jongeren vóór me aan te schuiven. Hadden de hele nacht gezopen. Einde van de examens, weet je wel? Ze begonnen serieus op de zenuwen van de andere klanten te werken met hun onnozel gelach en gezwans. Maar toen was het de beurt aan de luidruchtigste mannetjesputter van het groepje om te betalen. En voorwaar... na het betalen van de rekening, en hoé zat hij ook maar was, excuseerde hij zich beleefd voor de overlast die hij had bezorgd!

Maar goed... ik had het over mijn zoekgeraakte inspiratie. Wel, die blijft zoek. Het weer is ook zo goed en er zijn zoveel leukere dingen te doen dan je blog te zitten aanvullen. Nou ja... een beetje geduld en misschien komt het allemaal wel weer goed als ik me ooit eens ga vervelen. Maar dat lijkt er voorlopig nog niet in te zitten. Sorry hoor!

25-06-2014 om 09:50 geschreven door Willy


» Reageer (0)
17-06-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Overdreven snelheid? ...

... Of overdreven snelheidsbeperking?

Zowat wekelijks zien we het in het nieuws: weeral zoveel duizenden automobilisten beboet wegens 'overdreven' snelheid. Meestal gaat het dan om mensen die 40 km/u reden waar je maar dertig mag, of 130 waar je maar 120 mag. Overdreven? kom nou! Niet die automobilisten, maar de wetgevers overdrijven! Maar de échte grote vissen zwemmen lustig door de mazen van het net heen. Want de échte snelheidsduivels? Die gebruiken alle mogelijke media om te weten te komen waar snelheidscontroles gebeuren, en weten dus precies waar ze hun gevaarlijk weggedrag eventjes moeten aanpassen. De overheid komt hen daarin welwillend tegemoet door die plaatsen via alle mogelijke kanalen uit te bazuinen. Niet die wegpiraten zijn immers het doelwit! Het is Jan met de pet die geviseerd wordt!

Want deze laatste, God- en wetvrezend, die zich netjes aan de wet houdt maar éventjes onbewust het gaspedaal wat dieper indrukt dan vadertje staat vindt dat het mag, dié is de sigaar! Want dié vindt het niet nodig om nauwlettend te luisteren waar de snelheid gecontroleerd wordt, of om een radarverklikker in zijn wagen te monteren.

Ik heb het altijd al gezegd en zal het blijven zeggen: wetten die massaal worden overtreden deugen niet. Dàt is de boodschap die ik onthoud van dergelijke nieuwsberichten! Aan Jan met de pet schort niets. Het is bij de wetgever dat het serieus mank loopt!

Waarom die absurde snelheidsbeperkingen? Wel, in de eerste plaats hebben we die weer te danken aan onze schijnbaar toch zo brave, toegeeflijke politici. Ze worden overstelpt met verwijten van overbezorgde oudertjes die vrezen dat hun kindjes zouden kunnen worden overreden. Oudertjes die er niet bij stilstaan dat het juist hún taak is om hun kindjes zo op te voeden dat ze verkeersbewust worden en opletten wat ze doen zodra ze op de openbare weg komen.

Maar neen! Dat vinden ze juist te moeilijk, en dus moet het verkeer zich maar aanpassen aan hun kindjes! En de charmante, maar domme politici willigen die eisen dan maar braafjes in. Want als niet te versmaden toemaatje blijken snelheidsbeperkingen ook zeer lucratief te zijn voor de staat: het geld van de boetes stroomt met ongekende (overdreven?) snelheid binnen in de staatskas en kan dan weer dienen om asieltoeristen luxueus op te vangen en moskeeën te sponsoren.

Je zou het hele systeem kunnen vergelijken met een lagere school waar lui geworden leraren zouden vinden dat het veel te moeilijk is om kindjes te leren dat een en een twee is. En gaan eisen dat de overheid de moeilijkheidsgraad van de lessen sterk verlaagt, in plaats van zelf een inspanning te leveren om hun leerlingen op een correcte manier te onderwijzen.

Wat zou er gebeuren met kindjes die op een dergelijke school zitten? Ze zullen het nooit kunnen!

Wat gebeurt er met overbeschermde kindjes, die nooit een auto meer dan 30km/u hebben zien rijden in hun straat? Juist...

Dat de hele economie enorm lijdt onder die vorm van 'overdreven snelheidsbeperkingen', en dat ze kilometerslange files doen ontstaan, ontgaat de politici eventjes. Want niet de snelheid, maar wél de snelheidsbeperkingen worden meer en meer overdreven!

Maar de politici kunnen op beide oren slapen: ze hebben toch weeral een aantal 'luie' oudertjes gelukkig gemaakt. Dat de kinderen van die oudertjes ook ooit eens per auto zullen rijden, en zij dan zélf de meestal onbewust 'gepleegde' overtredingen van zoon- of dochterlief, zowel als die van zichzelf zullen mogen betalen, hebben ze nog niet door. Maar die tijd komt wel. En dan zullen ze plots niet meer vinden dat zo traag moet worden gereden, en zullen ze de politici die dat veroorzaakt hebben, vervloeken. Eventjes vergetend dat zijzélf wel de steen des aanstoot zijn geweest in hun 'onwetend geblaat' in die periode waarin ze niet verder keken dan hun neus lang was. En ook nog niet wisten dat politici dat al evenmin doen!

In elk geval, wat mij betreft is hun opzet geslaagd: mij hebben ze er tenminste toe gekregen de auto af te zweren. Als ik maar mag rijden als een slak, dan koop ik me ook liever een slak dan een auto. Moet ik daar lekker noch belasting noch verzekering voor betalen.

Ja, hoor ik hier en daar al zeggen, maar daarmee verlies je ook een groot stuk van je mobiliteit!!!

Mobiliteit? Laat me niet lachen! Zijn de dagelijkse kilometerslange stilstaande files dan soms een toonbeeld van mobiliteit?

17-06-2014 om 10:02 geschreven door Willy


» Reageer (1)
14-06-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sapristi!

Hoeveel dagen is het alweer geleden sedert mijn laatste blogbericht? Ik stel het geduld van mijn lezers wel heel erg op proef. Maar hoe kan het ook anders?

In de eerste plaats is daar het uitzonderlijk mooie weer. Daar moet je van genieten!

In de tweede plaats voel ik me als op vakantie in het zuiden, en wie gaat nou blogje zitten schrijven op vakantie?

In de derde plaats is daar natuurlijk het nieuwe keyboard waar ik niet kan afblijven alvorens ik het volledig onder de knie heb. Vooral de vingerzetting van de linkerhand (begeleidingen) speelt me nog parten! Anders bij Yamaha dan bij mijn vroegere Rolands. En dat houdt in dat je zowat alles opnieuw moet leren, en vooral in de vingers krijgen!!! En laat ik hier maar onmiddellijk bekennen: het nummertje 'Greensleeves' dat ik onlangs toevoegde, bevat een heleboel valse akkoorden! Omdat ik de begeleiding gewoon speelde zoals ik dat op Roland gewoon was en er pas later achter kwam dat die akkoorden helemaal anders liggen bij Yamaha!

Mijn excuses hiervoor, en dat maak ik later wel weer goed als ik mijn instrument eenmaal helemaal meester ben. (Lijkt nog niet direct voor morgen te zijn). Je kunt het een beetje vergelijken met het rijden met een andere auto, waarvan gas- koppeling- en rempedaal van plaats verwisseld zijn! Geen probleem als je er constant aan denkt en alert blijft. Maar zodra de aandacht ook maar éven verslapt... lap! Je valt terug in je oude gewoontes, met alle gevolgen vandien.

Nu, van mijn blog gesproken: gisteren nog zei mijn dochter me dat ik soms toch wel erg racistisch overkwam op mijn blog. Racistisch? Ik? Absoluut niet! Of je nu met een wit, bruin of geel velletje op de wereld komt, je hebt er niet voor gekozen, je moet het er mee doen er het beste van maken. En het zal mij een zorg wezen welke kleur je vel heeft of waar je geboren bent. Ik kan best vriendschap sluiten met een neger, een Noordafrikaan, of een Chinees. Als het maar een fatsoenlijke vent is.

Wat ik wél aan de kaak wil blijven stellen is het feit dat sommige rassen, geïndoctrineerd door hun religie, toch maar middeleeuws, strijdlustig en barbaars blijven. Zien we tegenwoordig elke dag op het nieuws. Maar ook daaraan erger ik me niet echt, zo lang ze gewoon maar elkaar uitmoorden bij gebrek aan dieper inzicht en intelligentie.

Anders echter is het gesteld als die rassen naar hier komen, hun religie meebrengen, zich niet schamen die religie te promoten als 'vredelievende religie', en op de koop toe nog gesteund worden door onze onnozelaars van politici. En wat het ergste van alles is, hier ons hele land maar lustig mogen komen verloederen.

Als dit alles je als fatsoenlijk mens tegen de borst stuit in je eigen vaderland, en de hedendaagse sterk verdraaide normen vinden je dààrom een racist... wel, dan ben ik er fier op een racist te zijn! En mogen onze politici ook wel eens de ogen openen voor wat in Europa aan het gebeuren is.

En de vooral jonge kiezers, mogen wel eens gaan luisteren naar wat de ouderen hun vertellen over dat mooie, beloftevolle België, zoals het er vijftig jaar geleden uit zag. Als je die trend van de jaren vijftig -zestig doortrekt tot op heden, dan zouden we hier nu in een waar paradijs leven. Ware het niet dat voor de verkeerde politici werd gestemd, en die politici (hoe kan het ook anders) de verkeerde keuzes hebben gemaakt. Onvergeeflijke fouten die niet meer uit te wissen zijn.

Ik wil hier ook even een heel passende uitspraak van een blogvriendin aanhalen: de 'weg met ons' mentaliteit! Want inderdaad, waar anders kan die mentaliteit heen leiden dan naar pure zelfvernietiging van ons eigen ik, onze cultuur en onze waarden?

14-06-2014 om 13:24 geschreven door Willy


» Reageer (2)
03-06-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Integratie.

Overal in ons landje met zijn naïeve leiders en zijn tot naïevelingen geïndoctrineerde inwoners worden integratiecursussen gegeven. Voornamelijk gericht op de Moslimgemeenschap. Want dat is wel een héél vreemde (lees: achtergebleven) cultuur die het echt wel nodig heeft om in de eenentwintigste eeuw te integreren.

Helaas, ondanks, of juist dóór die cursussen, wordt helemaal niet geïntegreerd. Leren de halsstarrige volgelingen van die cultuur dat juist wij ons moeten integreren en tot hun cultuur toetreden. Een cultuur van stenigingen, folteringen, terrorisme en machtswellust. Een cultuur waarin meisjes doodleuk besneden worden om niet van de geneugten van het leven te kunnen genieten! Met andere woorden, een cultuur, nog achterlijker en barbaarser dan die van ons in de middeleeuwen.

Waarom die cursussen? Om onze sterk verschrompelende industrie op gang te laten houden door migranten, uit welke cultuur ze ook maar afkomstig zijn. Want het is de industrie die in dit land de wetten dicteert. Niét de politici. Die zijn maar slaafse volgelingen.

Waarom werken die cursussen averechts? Omdat ze, eerder dan de vreemdelingen diets te maken dat ze zich als gasten dienen te gedragen, hen liever onderdanig tegemoetkomen. Dat zou werken bij 'gewone' vreemdelingen die de geavanceerde technologie en cultuur van de eenentwintigste eeuw al gewoon zijn. Niét bij middeleeuwse en aanverwante culturen. Daar zaait die aanpak alleen maar grootheidswaanzin.

Waarom migranten? Omdat onze industrie in zijn geheel niet meer kan werken met Vlamingen alleen. Want die Vlamingen, van nature uit pientere en werklustige lui, zijn helemaal om zeep gebracht door de vakbonden. Aartslui gekweekt zeg maar! Want zeg nou zelf: als je voor amper een paar honderd euro minder lekker de hele dag in bed kunt blijven, waarom zou je je dan nog gaan uitsloven? En waarom zou je je hoofd pijnigen op school, als je toch zinnens bent je later lekker te laten onderhouden door vadertje staat? Gelukkig zijn er uitzonderingen, maar helaas betalen die het gelag!

We blijken een van de landen te zijn met de allerbeste sociale voorzieningen. Mogelijk gemaakt door de werklust van onze voorouders. En dat is niet in dovemansoren gevallen! Die zogenaamde werkzoekende migranten blijken al gauw steunzoekende parasieten te zijn. Komen het legertje Belgische doppers gretig versterken. Het enige wat hen interesseert is hoe ze zo snel mogelijk aan de dop of aan een leefloon kunnen geraken. En lukt dat écht niet (maar dan moet je al een héél grote pechvogel zijn) dan kun je nog altijd de criminele toer op.

Weeral hebben zich in de laatste weken twee voorbeelden gesteld van zinloos geweld door vreemdelingen op onschuldige slachtoffers: aan het Joods museum te Brussel, en op de grote markt te Brugge.

Daders: vreemdelingen die hier niks te zoeken hebben.
Schuldige: de Belgische staat, door het die criminelen zo makkelijk te maken zich hier te 'integreren'!!!

Al die vermoorde mensen zouden nog geleefd hebben; al die families zouden nu niet in diepe rouw zijn, als de leiders van ons vaderland streng zouden laten toezien op elk individu dat onze grenzen probeert te overschrijden. Niét als hij hier al is (en al door ons betaald wordt voor opvang), maar voordat hij het ook maar in zijn hoofd haalt binnen te komen. Maar net het tegendeel is waar. Onze grenzen werden weggegomd, onze staatskas (of staatsschuld) wijd opengesteld om al die 'arme drommels' op te vangen. En enige controle op achtergronden of redenen van die trekvogels en asieltoeristen is zo goed als onmogelijk gemaakt!

Douane aan de grensovergangen: afgeschaft.
Politie: gekortwiekt door idiote wetten in het voordeel van potentiële criminelen.
Gerecht: struikelt telkens weer over zogenaamde 'procedurefouten', waardoor zowat elke misdadiger met een goede advocaat op vrije voeten weet te komen. Een foutje... één klein foutje dat zondigt tegen een van die idiote regeltjes, en het is zover. Zélfs al staat zijn schuld als een paal boven water. En welke mens maakt er nou eens nooit fouten?

Ik zeg wél: 'idiote regeltjes'. Regeltjes die er enkel maar zijn om de mazen van het net wijd open te houden. Om criminelen de kans te geven vrijuit te gaan! Een advocaat die zich toespitst op die regeltjes kan zowat élke crimineel uit de cel houden. Want foutjes zullen altijd wel gemaakt worden. Je moet ze alleen maar weten te zoeken waar ze eventueel te vinden zouden kunnen zijn.

Is er bij het opstellen van die regeltjes dan kwaadwilligheid in het spel? Neen! Alleen maar naïviteit van de opstellers. Naïviteit omdat ze van waar leiderschap geen kaas hebben gegeten. Omdat ze geen geboren leiders zijn. Omdat ze hun door de industrie bedachte verzinsels niet grondig hebben doordacht. Niet in staat zijn om op langere termijn de gevolgen van hun idiotie te overzien! En vooral: omdat ze verkozen zijn op charme. Niét op intelligentie!

En wie lacht in zijn vuistje? De industrie! Wat kan het hén schelen dat onder de duizenden binnenstromende asielzoekers een groot percentage profiteurs zit? Er is immers keuze genoeg om er de beste uit te pikken. En de rest? ...

... Daar moet de gemeenschap maar voor opdraaien. Door lijdzaam toe te zien hoe vrienden en familie worden bestolen, bedrogen of vermoord. Door lijdzaam (en veelal onwetend) braaf steeds meer belastingen te betalen om al die overlast het hoofd te bieden. Ja... door zelfs in zulke hoge mate geïndoctrineerd te zijn dat ze op straat gaan betogen als 'weeral eens' ééntje van die duizenden het land wordt uitgezet!

Integratie? Voor wanneer 'uittegratie'?

03-06-2014 om 11:11 geschreven door Willy


» Reageer (1)
29-05-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Privatisering.

Een van de zaken die ongetwijfeld een bewijs is van een schromelijk gebrek aan politieke moed is de privatisering van steeds meer overheidsdiensten.

Ik herinner me de laatste jaren van mijn loopbaan bij de politie. Lang voorheen al, in de jaren 1970, was ik de eerste geweest om parkeermeters aan te bevelen in de stad. Ik had ze te Brussel zien verschijnen en er onmiddellijk het nut van ingezien. Want in mijn stad was winkelen met de auto voor de deur een utopie geworden. De winkelstraten waren immers volgeparkeerd met de auto's van de handelaren zélf en het personeel! En laat Knokke nou net een stad zijn waar de 'beau monde' àlles met de auto wil doen!

Jaren heeft het me gekost om het gemeentebestuur te overtuigen, en toen dat bestuur eindelijk begreep dat het zo niet verder kon, en parkeermeters inderdaad de oplossing zouden zijn, kwam zich een nieuw katje aanmelden om gegeseld te worden: de handelaren zélf! Die waren natuurlijk tégen betalend parkeren. Waar moesten ze nu hun auto kwijt? En die van het personeel? Van kortzichtigheid gesproken...

Gelukkig was er voldoende politieke moed aanwezig om door te zetten. Vóór het verbeteren van de handel, en tégen de opinie van de handelaren in.

Toen de eerste parkeermeters verschenen was de kritiek enorm! Ook de pers liet zich niet onbetuigd om die 'schandalige' beslissing van de gemeenteraad aan het kruis te nagelen. Foto's van een bijna ledige Lippenslaan moesten die kritiek kracht bijzetten. Politieke paniek alom! Maar wat (nog) niemand begreep was dat diezelfde Lippenslaan plots een paradijs was geworden voor dié mensen die daar persé hun boodschappen wilden doen, en liefst met de auto tot aan de winkeldeur konden rijden. En dat bleken er héél wat te zijn. De handel ging weer opbloeien, en na een jaar was de kritiek helemaal verstomd. Het ongemak voor hen persoonlijk namen de handelaren er graag bij. Ze hadden begrepen dat de klant koning moet zijn als je wilt dat je zaak bloeit.

De parkeerprijs was miniem. Amper kostendekkend, maar de trend was gezet en steeds meer gemeenten gingen dat voorbeeld volgen.

Maar toen kwam een nieuw duiveltje uit de doos: als je wilt dat een bepaald parkeerbeleid werkt, kun je niets anders dan controle uitvoeren, en moeten er, als stok achter de deur, ook boetes vallen. De kritiek van de handelaren bloeide weer op, want van logisch denken hebben handelaren blijkbaar geen kaas gegeten! Het gemeentebestuur lag met elke nieuwe boete weer onder vuur. Maar er was een oplossing in zicht! Een private firma wilde het parkeerbeleid overnemen! Zou zelf de parkeermeters aankopen, zelf personeel aanstellen voor de controle... en, natuurlijk, zélf de winst opstrijken! Voordeel voor de politici: ze zouden niet langer verantwoordelijk gesteld worden voor de nu eenmaal onvermijdelijke boetes.

Vele jaren lang heb ik me tegen dat 'giftig geschenk' kunnen verzetten, en bleef de parkeerprijs binnen de aanvaardbare regels en de plaatsen met parkeermeters beperkt tot winkelstraten. Telkens weer wist ik het gemeentebestuur te overtuigen de zaak niet uit handen te geven.

En dan... ging ik met pensioen. Geen jaar later was het zover: parkeerbeleid geprivatiseerd, en gecontroleerd door (onbeëdigde en ongeschoolde) burgers. Meestal mensen die uit de 'dop' werden geplukt. En toen was het hek van de dam. Want privé firma's zijn geen weldadigheidsinstellingen en daar telt maar één wet: winst maken! Binnen de kortste keren werd de hele stad volgepoot met parkeermeters en kon je zowat nergens meer gratis parkeren.

Waarom? Om één, en doodeenvoudige reden: 'systeem paraplu'! Niemand die beboet werd moest nog bij de politici komen klagen, want die konden nu prompt naar de privé firma doorverwijzen en zich de handen in de onschuld wassen, als slaafse volgelingen van Pontius Pilatus.

We zijn nu veertien jaar verder. Het parkeren hier is schandalig duur geworden, maar het zal mij een zorg wezen. Ik wil toch geen auto meer. Arme automobilisten!

Het hierboven aangehaalde gebruik ik als voorbeeld, omdat het net in mijn branche lag. Maar zo gaat het in het gehele land met alle diensten! Vuilnisophaling, groendiensten, technische diensten... allemaal naar huis gestuurd en vervangen door private ondernemingen. De reden is analoog aan het parkeerbeleid, zij het met enige nuance: een gemeentearbeider die vroeger niet goed presteerde moest op de vingers worden getikt door het bestuur. Door de politiek zeg maar. Oei! Dat kan stemmenverlies kosten! You see the picture?

Wel, zo gaat het op gemeentelijk niveau, maar ook op nationaal vlak! Privatisering is een uitmuntende paraplu gebleken om geen politieke verantwoordelijkheid te moeten nemen. Logisch toch? Want verantwoordelijkheden nemen? Een politicus? Kom nou... Zelfs als hij het zou willen kàn die vent dat niet eens door de schuld van ons kiessysteem!

Wie dit alles heeft gelezen en nadenkt, zal waarschijnlijk de bedenking maken: "Ja maar... het werk wordt ook vlugger en efficiënter verricht door een privé firma, want daar telt vooral winst!"

Akkoord. Want die privé firma's maken regelrechte slaven van hun personeel. Is dat ethisch verantwoord? Werk dat ooit door tien mensen werd verricht nu door vijf te laten doen tot ze er bij neervallen? Wat levert dat op voor de gemeenschap? Dat zal ik jullie even voorrekenen:

- Vijf mensen méér aan de dop. Mensen die WIJ weer moeten betalen!
- De vijf privé-tewerkgestelden zijn na vijf jaar totaal versleten door de werkdruk, en vallen dan ook ten laste van de gemeenschap. In de sector handenarbeid zijn het vooral rugklachten die de betrokkenen naar de mutualiteiten drijven; in de administratieve sector is het de stress door een veel te hoge werkdruk.

Privatisering? Mooie oplossing nietwaar? Voor de politici! NIET voor ons! Al probeeert de politiek ons dat als een voordeel voor de bevolking te verkopen!

Een gelijkaardig fenomeen doet zich dan weer bij de nationale overheid voor: hetzelfde werk moet door steeds minder ambtenaren worden verricht. 'Besparingen' fluistert de politiek ons in het oor. Hoera! Juicht de bevolking met oogkleppen op. Weer minder belastingen betalen. O ja? En de mensen die pakweg dertig jaar geleden bij de overheid hadden terecht gekund, maar nu geen job vinden? Wie betaalt dié?

Wel, die moeten betaald worden door ons allen, en dus ook door dié ambtenaren die zich geen raad weten met de veel te grote massa werk die op hen afkomt.

Is de politiek dan zó kortzichtig?
Welnee! Ze is gewoon zo slim!
Zo bedot je de bevolking!
Zo bedot je de kiezer!
En... zo creëer je werkloosheid!

Zo laat je tien slaven betalen voor tien werklozen, en blijkbaar niemand heeft het door!

29-05-2014 om 00:00 geschreven door Willy


» Reageer (0)
25-05-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Koffiedik kijken!

En nu zal deze namiddag weer de helft van België met spanning de uitslag van de verkiezingen volgen. Hoef ik niet te doen, want ik ken die uitslag al:

Winnen zal:
De partij die de staatsschuld tot de grootste hoogte zal weten in te jagen.

Premier wordt:
Een brave, charmante mens, die helaas geen kaas heeft gegeten van echt leiderschap en bijgevolg voor iedereen goed probeert te doen. Met als resultaat dat hij voor niemand, en allerminst voor het eigen volk, goed doet.

Dat zal resulteren in:
Een België dat zal blijven tot wat het gedegradeerd werd: een vergeefs hard werkende paria van Europa.

Dàt, beste mensen, las ik in het koffiedik. Wedden dat het zo zal zijn? Jullie kunnen zich dus een spannende zondagnamiddag besparen, want dat mijn koffiedik me niet heeft bedrogen staat als een paal boven water.

25-05-2014 om 10:45 geschreven door Willy


» Reageer (0)
24-05-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Daar is ie dan!

Oef! Een hele week met bloed, zweet en tranen dat prachtige onding van een Yamaha Tyros 5 (Y.T. zoals een lieve lezeres het wist te noemen) geprobeerd onder de knie te krijgen. Paardenwerk! En dat ligt niét aan het instrument, maar aan de zeer summiere handleiding. 120 bladzijden? Het hadden er 600 moeten zijn. Yamaha blijkt niet te hebben bespaard op het instrument, maar wél op de handleiding! En zoek het dàn maar allemaal uit.

Enfin, ik weet de aan-uit knop toch al staan, kan instrumenten en begeleidingen selecteren, en die instellingen in een 'bank' opslaan om die bepaalde song later te herspelen met net dezelfde instellingen. En eindelijk ook heb ik mijn weg gevonden in de ingebouwde recorders.

En bijgevolg, jullie raden het al, hier steekt in bijlage dan ook een klein streepje muziek van mijn eerste probeersel bij. Ik koos daar 'Greensleeves' voor, een tijdloos nummer, dat ik ook van meet af aan als proefkonijn gebruikte om alle instellingen op te zoeken.

Ter verduidelijking: u hoort eerst één orgel (met schuifregisters); wat later komt daar een theaterorgel bij.

P.S. Die 'Lieve lezeres' indachtig heb ik mijn instrument meteen ook maar gedoopt. Het heet nu 'E.T.'

Bijlagen:
Greensleeves.mp3 (1.3 MB)   

24-05-2014 om 22:33 geschreven door Willy


» Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Me-time.

Iedereen heeft wel eens behoefte aan 'me-time'. Tijd waarin je net datgene kunt en mag doen waar je op dat moment het meest goesting voor hebt. Zonder compromissen te moeten afsluiten, en zonder externe druk. Een uitzondering op die regel ben ik niet. Integendeel. Daar heb ik altijd al behoefte aan gehad. En met ouder worden heb ik er steeds meer behoefte aan. Het werkt zo verslavend dat je er op de duur eigenlijk wel 24 uur per dag behoefte aan hebt, en echt gezond is dat misschien wel niet. Het keldert immers je sociale contacten.

Nou ja... de vraag is natuurlijk of die sociale contacten wel interessant genoeg zijn om ervoor te rouwen. Soms wél, soms niet. Maar als ze dat wél zijn dan doe ik er ook wel meer moeite voor.

Me-time dus. Het probleem is dat, als je samenleeft met een partner, die me-time telkens weer een compromis moet worden. Want je partner wil dit, en jij wilt dàt. Elke mens is immers anders ingesteld. En de ene partner weet dat compromis steeds weer in zijn of haar voordeel uit te spelen, de andere gaat er verstandiger mee om en verdeelt het water gelijkmatig over de wijn. Maar échte me-time heb je pas als je alleen bent.

In de regel denk ik dat vrouwen meer gelegenheid hebben voor me-time dan mannen. Tenminste toch de vrouwen die niet uit werken gaan. Niet dat ik de huishoudelijke taken onderschat, maar die kun je tenminste naar eigen inzicht verdelen. In een werkomgeving is dat helemaal anders. En dan komt de man thuis, en zijn me-time wordt stante pede omgezet in 'our time'. Arme jongen!

En dan gaan zoveel mensen janken over het 'alleen en eenzaam' zijn! Man man, ze weten niet hoe gelukkig ze zouden kunnen zijn als ze dat zelfbeklag maar eventjes opzij konden zetten! Als ze zich eventjes niét zouden laten beïnvloeden door de druk van de omgeving, die je een zielepoot vindt als je alleen bent. Zielepoot? Niks van!

Als ze eventjes de handen uit de mouwen zouden steken om helemaal op hun eentje hun eigen leven te regelen: huishoudelijke karwijtjes, je leefmilieu netjes houden, kokkerellen, noem maar op. Elke mens kan dit, want elke mens heeft twee handen en een stel hersenen. Je moet ze alleen maar willen gebruiken. En euh... op pensioen zijn natuurlijk.

Maar helaas gaat het er in veel gevallen anders aan toe en hoor je vaak:

- Ik ben een man en kan (wil) geen huishoudster zijn. Of:
- Ik ben een vrouw en kan (wil) geen nagel in de muur slaan! Ook wel:
- Dit zou ik niet willen kunnen!

Crazy! Compleet geschifte denkwijze! Enkel maar een alibi voor wie zich tegen beter weten in, in het rollenpatroon, opgelegd door de maatschappij, wilt wentelen. Moét dat? Helemaal niet! Heb je geen tijd om beide 'rollen' te spelen? Kom nou... ik speel ze wél allebei en heb nog een massa tijd over. En iedereen mag op het meest onverwachte ogenblik mijn appartement binnenkomen. Hij zal altijd alles netjes en opgeruimd terugvinden. En iedereen mag ook elke middag in mijn bord komen kijken. Hij zal er alleen maar gezonde, zelfbereide voeding in vinden.

Minstens de helft van de mensheid komt toch ooit eens alleen te staan en dan kan de miserie beginnen! Het resultaat van het vastroesten in een rollenpatroon is dan een gedwongen zoektocht naar een nieuwe partner op oudere leeftijd. Een zoektocht die meestal eindigt op een ramp, want twee mensen die een heel verschillend leven achter de rug hebben zijn heel erg moeilijk op een harmonische manier te verenigen. Bovendien gaat liefde dan ook een sterk ondergeschikte rol spelen. Het eerste wat die mensen immers zoeken is hulp. In de tweede plaats gezelschap, en 'als het effe kan' misschien een klein beetje liefde.

Zelfs ik, voelde eventjes de paniek opkomen toen mijn echtgenote stierf. Ondanks mijn diepe rouwgevoelens, of misschien net dààrdoor, keek ik toch alle vrouwen na, onbewust zoekend naar een vervangster. Tot ik vaststelde dat een mens onvervangbaar is, en ik in de grond der zaak eigenlijk helemaal geen vervanging nodig had! Me zelfs heel gelukkig kon voelen alleen. Een proces dat toch een goede zes maand nodig had om zich volledig te ontwikkelen.

Als ik aan die periode terugdenk, dan huiver ik! Want gedurende die maanden was ik toch wel kwetsbaar, loslopend wild en bereid in elke valstrik te trappen! Joost mag weten waar ik nu aan toe zou zijn geweest als ik aan bepaalde verleidingen had toegegeven! Gelukkig wist ik toch in alle omstandigheden mijn gezond verstand te laten primeren boven mijn emoties.

En nu zit ik me af te vragen waarom ik dit allemaal neerpen. Heeft dat enige zin? Heeft iemand hier een boodschap aan? Wel, je weet nooit. Als één van mijn lezers ooit in diezelfde situatie terecht komt, zal hij of zij zich misschien die woorden herinneren en er zich aan optrekken. Als ik, nu of in de toekomst, hiermee ook maar één persoon kan helpen, dan mag ik dit stukje geslaagd noemen.

24-05-2014 om 00:00 geschreven door Willy


» Reageer (0)
20-05-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Euh...

Ja... mijn blog wordt weeral verwaarloosd, en dat heeft verschillende redenen. In de eerste plaats is daar mijn nieuwe keyboard, maar in de tweede plaats ook dat prachtige weer dat uitnodigt om buiten te lopen, een terrasje te doen, of gewoon op het balkon te zitten. Ik weet echt niet meer hoe handelen. Als ik buiten loop wil ik terug naar mijn muziek, als ik aan het keyboard zit en ik zie de zon... dan wil ik naar buiten. Zal ik mijn keyboard maar meteen op straat zetten? Dan heb ik het allebei. Dan Chico nog leren dansen, een hoedje op de grond leggen, en laat het maar centjes regenen.

Eigenlijk zou ik ook wel een streepje muziek mogen spelen voor mijn lezers, maar daarvoor is het nog net iets te vroeg. Ik heb het ding drie dagen, en in die drie dagen heb ik moeizaam de meeste instellingen weten te vinden. Het is tenslotte eigenlijk een computer, en jullie weten best dat nieuwe computers een massa hoofdbrekens kunnen kosten om ze in de vingers te krijgen en te laten doen wat je wilt dat ze doen. Wel, dat 'ding' van mij is nog tien keer moeilijker dan een pc! En de Yamaha terminologie is ook al heel anders dan wat ik van Roland gewoon was.

Maar goed, ik hou van uitdagingen, en een beetje stress kan er altijd nog wel bij. Heb ik zelfs nodig. Toch stond ik al tien keer op het punt om in de muziekwinkel raad te gaan vragen over een vermeende 'grove' fout in het toestel. Maar telkens weer vond ik toch de oorzaak: gewoon een van de vele honderden instellingen een beetje aanpassen.

Mijn nieuwe leven ziet er trouwens ook helemaal anders uit, met veel meer en heel andere (alhoewel vluchtige) sociale contacten. Voel me als herboren en heb eigenlijk de tijd niet om die contacten beter te koesteren. Heb daar trouwens ook niet echt behoefte aan. To stand alone is to stand as you wish! Sorry, maar ik zou het niet anders meer willen.

20-05-2014 om 00:00 geschreven door Willy


» Reageer (1)
16-05-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Levering!

Eventjes ter kennis brengen van mijn trouwe lezers: de spanning van de blijde verwachting is voorbij. Straks volgt de geboorte. Om 14 uur kan ik mijn Yamaha Tyros gaan afhalen in de winkel op 50 meter van mijn deur. En na de blijde verwachting... volgt dan de geboorte. De champagne is al ontkurkt. Euh... het biertje bedoel ik, want ik lust helemaal geen champagne.

En dan volgt de uitdaging: die mastodont onder de keyboards leren kennen, ermee leren werken en hem helemaal naar mijn hand weten te zetten tot hij gehoorzaamt als een hondje! En daar zullen wel enkele maanden over gaan. De handleiding heb ik al lang gedownload en diagonaal gelezen. Maar daar snap je natuurlijk maar weinig van als je het instrument zélf niet bij de hand hebt.

De handelaar wist me telefonisch al te vertellen dat hij zijn winkel eventjes zal sluiten en meegaan met me, want zo'n klein pakketje is het echt niet. Maar daar bedankte ik voor. Wie niet sterk is moet slim zijn. Ik heb mijn handige trolley en kan er helemaal mijn plan mee trekken. Laat mij maar rustig doen en dan kom ik er wel!

16-05-2014 om 13:39 geschreven door Willy


» Reageer (2)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voor elkaar.

Ja, we hebben het allemaal mooi voor elkaar! We hebben het gemaakt. We mogen onszelf nu echt wel een beschaafde en intelligente samenleving noemen. We lopen ook nooit meer 'hulpeloos' alleen op de wereld. Want we hebben nu allemaal een steen der wijzen op zak. Of tegen het oor geplakt. Al heet dat ding nu een GSM.

Om aan de andere kant van het land een concert bij te wonen hoeven we ons niet te verplaatsen. Dat maken we zó mee op dat scherm dat we TV noemen. Om hemelse muziek ten gehore te brengen hoeven we ook geen torenhoge constructies te maken met monsterachtige pijpen, die alleen in een kerk passen. Neen, ook dàt is er nu in zakformaat, of toch tenminste in een formaat dat probleemloos te integreren valt in de living. En het klinkt zelfs beter dan die grote mastodonten.

Zware arbeid is er ook bijna niet meer.

Waar ooit met veel mankracht stenen en mortel op wankele ladders naar boven moesten gebracht tijdens de bouw van een huis, staat nu een torenkraan.

Waar ooit een ploeg timmerlui met noeste arbeid een koets in elkaar moesten timmeren, en de hoefsmeden al klaar stonden om de paarden van nieuwe ijzeren hoeven te voorzien, staat nu een autofabriek die voornamelijk met robots werkt.

En omdat iedereen het zo goed heeft, worden ook naarstig meer en meer kindjes gemaakt. Kindjes die ooit van al dat moois zullen kunnen profiteren. (O ja?)

Allemaal goed en wel, maar waarin schuilt dan de logica? Hoe wordt de rekensom gemaakt?

Enerzijds is er, door het wegvallen van het meeste zware handwerk, steeds minder werk!
Anderzijds groeit de wereldbevolking tegen een nooit gekend ritme.

Als die trend zich verderzet komt ooit een dag dat één werkende mens zal moeten afdokken voor een honderdtal werklozen! Kandit? Ik dacht het niet!

En nu al is de beroemde uitspraak van Winston Churchill, toen hij het over de R.A.F had, voorbijgestreefd: "Nooit in de geschiedenis van de mensheid deden zo weinigen zoveel voor zovelen"! Met een lichte wijziging is dat nu: "Nooit in de geschiedenis van de mensheid betaalden zo weinig werkenden zoveel voor zoveel werklozen"!

Een hond zou het ruiken: dit kan niet blijven duren! Steeds meer mensen, en steeds minder werk? Hoe zal de toekomstige bevolking overleven? Als steeds meer mensen moeten overleven met een leefloon dat wordt betaald door steeds minder werkenden? Het plaatje is sprookjesachtig mooi, maar zoals alle sprookjes: het klopt niet! De rekening klopt niet. Die rekening staat trouwens al heel lang in het rood, maar politici doen of hun neus bloedt. Als ze maar verkozen worden.

Hoe los je nu een en ander op en zorg je ervoor dat je uit het rood raakt? Er zijn verschillende mogelijkheden:

1. Uitroeiing van de overtollige bevolking door een nieuwe wereldoorlog. Dé gedroomde oplossing voor politici en debielen.

2. Alle moderne technologie overboord gooien en terug naar paard en kar, zodat iedereen weer voldoende werkgelegenheid heeft. De oplossing voor dromers die denken dat de verwende bevolking het harde werk nog zou aankunnen en aanvaarden.

3. Strenge geboortebeperking. Wat niet wordt gemaakt moet immers ook niet uitgeroeid worden wegens overbevolking. Moet ook niet van genadegeld leven op de kop van de werkenden. En vooral: moet niet de criminele toer op om aan zijn trekken te komen.

De derde oplossing lijkt mij het meest humaan en voor de hand liggend. Maar vereist ook de grootste dosis politieke moed. En dat zullen onze charlatans wel nooit opbrengen. Want dan wordt vooral op de moedergevoelens van de vrouw getrapt, en dat is erg. Héél erg! Want nog nooit durfde iemand een aanslag plegen op de gevoelens van een vrouw. Nochtans trappen zoveel vrouwen heel graag op de gevoelens van de man door elke vorm van seks te weigeren als het toevallig niet in haar kraam past.

Wel, de vrouw moet dan ook maar eens leren wat onthouding is! Is ze niet gewoon, maar alles went. Vraag het maar eens aan een vent.

Waar is de politicus die de rekensom durft te maken en tot dezelfde conclusie komt? En bovendien de politieke moed durft op te brengen er iets aan te doen! En weet je wat nog het ergst van al is? Intelligente volkeren zou je misschien nog kunnen overtuigen. Die gaan nu al wat op de rem staan. Anders is het gesteld met achterlijke culturen, waar kinderen aan de lopende band worden gemaakt. Culturen die hier, tot overmaat van ramp, heel graag worden geïmporteerd door de politici. En laat het nou nét voor dié culturen zijn dat wij het gros van onze belastingscentjes moeten afdokken! Dat hebben onze wijze politici zo beslist. En dat wordt door de intelligente autochtone bevolking geslikt. Tenminste, dat laatste wordt toch telkens weer bewezen als de uitslag van de verkiezingen wordt bekendgemaakt.

Een ander aspect van al die mooie technologie is het feit dat, wie ze bezit en commercialiseert, schandalig rijk kan worden. Rijker dan welke industrieel ooit, want hij hoeft maar een minimum aan werknemers te betalen. Het meeste wordt immers automatisch vervaardigd. Tot zelfs het papierwerk, dat vroeger door een heel team secretaressen werd verricht, loopt nu makjes door de computer. Gevolg: de rijken worden steeds rijker, en de armen kunnen de boom in.

En toch is er één klein lichtpuntje: je kunt de doorsnee bevolking verarmen, maar je kunt daar niet zover in gaan dat ze zich niets meer kan permitteren. Want dan valt ook jouw productie in elkaar bij gebrek aan afnemers.

Ja, er zitten grote gaten in ons economisch bestel. En het allergrootste gat, erger nog dan het gat in de ozonlaag, is het intellectueel gehalte van onze politici als het de eigen bevolking betreft. En dàt, beste mensen, hebben we te danken aan de kiezer. Vooral aan de jonge kiezer, die zich, als hij eenmaal tenvolle volwassen is geworden, de haren zal uittrekken als hij bedenkt hoe hard hij heeft meegewerkt aan het naar de knoppen helpen van wat onze hard werkende voorvaderen ons hebben geschonken.

16-05-2014 om 10:30 geschreven door Willy


» Reageer (0)
12-05-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nooit tevreden dan?

Nooit content!

Je moet het maar beleven: een muziekwinkel op 50 meter van mijn huis. Dat noem ik nou écht de kat bij de melk zetten. Bovendien is het nog steeds dezelfde muziekwinkel waar ik vroeger klant was en bevriend ben met de eigenaar.

En ja, het moest er van komen! Eigenlijk wàs ik al niet honderd procent tevreden over mijn laatste nieuw keyboard, en had ik het eigenlijk in een te goedkope categorie gezocht.

Het voornaamste probleem was eigenlijk dat ik van een superdeluxe, maar prijzig keyboard kwam dat technologisch helaas verouderd was, en dacht dat een goedkoper, maar moderner keyboard minstens even goed zou klinken. Niét dus!

En dan hoor je de Yamaha Tyros 5 spelen... Het beste dat er momenteel op de markt is. Helaas ook het duurste! Maar als je dan de puntzuivere orgelklanken uit het ingebouwde assortiment 'Organ world' hoort... vaststelt dat je er letterlijk àlles kunt mee nabootsen: Hammond orgels, Theater orgels, kerkorgels.... Jazz orgels. Alles compleet met de schuifregisters en schakelaars zoals de echte instrumenten... Dan is de beslissing gauw gevallen en loop je de winkel binnen. Even onderhandeld over de overname van mijn vorig keyboard, en binnen de kortste keren viel de bestelling. Levering nog deze week. Over de prijs zwijg ik maar. Schandalig duur, maar ook schandalig mooi! Om niet te zeggen: gewoon decadent voor maar een amateur als ik! De Caddillac onder de keyboards.

 

Maar ja... musiceren is nu eenmaal mijn hobby. Daar kan ik uren mee bezig zijn. En, anders dan bij bevoorbeeld een auto, kost je hobby je na de aankoop geen cent meer! Ook al een niet te versmaden voordeel.

En ach, voor een huismus als ik is dit toch wel het beste amusement dat ik me kan voorstellen. Waarom zou je dan niet ook maar meteen het onderste uit de kan halen?

 

Wil je hem horen? Dat kan hier:

https://www.youtube.com/watch?v=z3mX6yftuns

12-05-2014 om 16:45 geschreven door Willy


» Reageer (4)
09-05-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Reageren?

Ja, ik heb de reageerknop maar teruggebracht, want hem verwijderen haalde toch niets uit. Die 'reacties' bleven maar komen. Ben er ondertussen trouwens van overtuigd dat het niet moedwillig is, maar ergens een lek in de 'cyberspace' moet betreffen. Alles wijst immers in de richting van facebook.

09-05-2014 om 21:12 geschreven door Willy


» Reageer (1)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bankstrategie.

Banken lijken een slimme manier te hebben gevonden om hun bedienden te rekruteren naar intelligentie of ervaring (en waarschijnlijk ook naar verloning) en ze, naar gelang hun vermogens, op de strategisch meest geschikte plekken te plaatsen.

Toen ik begin deze week de bank binnenliep was ik vastbesloten me dit keer niet met een kluitje in het riet te laten sturen, maar de zaak tot op de bodem te laten uitspitten. Ik geef toe: echt simpel was 'mijn' probleem niet, gevolg van een aantal absurde wetten uit de tijd van Napoleon, waar geen politicus ooit een poot had durven naar uitsteken, + mijn verhuizing naar een andere stad, nét toen er eindelijk schot in de zaak bleek te komen. Toevallige samenloop van omstandigheden dus! Maar de moeilijkste hindernissen had ik zelf al genomen. Nu restte enkel nog de bank. Maar ook deze hindernis moest ik nu maar kost wat kost nemen om eindelijk, na meer dan een jaar, het overlijden van mijn echtgenote helemaal te kunnen afsluiten en op een nieuwe lei te beginnen.

Het meisje aan de balie was, naar het bolle buikje te oordelen, hoogzwanger, tenzij ze per ongeluk een buitenmaatse voetbal had ingeslikt. Afgezien van het buikje was ze uitzonderlijk slank, en ging ik eindelijk begrijpen waar het woord 'volslank' vandaan moet gekomen zijn. Of moest het 'bolslank' zijn? Meteen ook begreep ik het gezegde dat vrouwen op hun mooist zijn als ze zwanger zijn. Had ik nooit een woord van geloofd, want zwangere vrouwen? Bah! Niet erg uitnodigend! Maar nu bleek toch dat er inderdaad uitzonderingen zijn...

Ze knikte me vriendelijk toe en ik kon nog maar eens mijn verhaal van A tot Z vertellen. De hoeveelste keer was dat nu? De derde? Vierde? Ik was de tel kwijtgeraakt.

Als gevolg van mijn vraag ontfutselde ze me mijn bankkaart en begon ijverig op haar keyboard te tokkelen, me ondertussen een ongebreideld uitzicht op het bolle buikje gunnend. Het was zó volmaakt rond en uitdagend uitpuilend dat ik onwillekeurig toch weer aan die voetbal begon te denken. Maar dan was het wél de vraag langs waar en op welke manier die was binnengeraakt, en het antwoord daarop wilde ik eigenlijk niet weten!

Na veel vergeefs gehocuspocus op de pc, besloot ze het even aan een collega te gaan vragen, en het bolle buikje verdween, met het meisje er achteraan, naar ergens 'achter de coulissen'. Ik wachtte.

Ze kwam terug met het antwoord dat ik al verwacht had: "Neen. Ook met de post van vandaag is er niets binnengekomen". Daarmee was volgens haar de kous af en kon ik afdruipen. Daar was ik de vorige keren ook mee afgescheept. Maar dit keer zou dat niet lukken! Alle bolle buikjes ten spijt! 'Post' van vandaag? Bestaat dat nog? Waarom niet ook meteen postduiven? Leefden we dan niet meer in het digitale tijdperk? Neen hoor! Met dié dooddoener zou het niet meer lukken.

- Kijk, mevrouw, ik heb zelf alle mogelijke stappen ondernomen via notaris, advocaat, rechtbank en bewindvoerder. Het heeft me een behoorlijke duit gekost, en volgens de notaris zou alles nu in orde moeten zijn en moet de bank alleen die spaarrekening nog deblokkeren. En nu wil ik, na meer dan een jaar, toch ook wel aan die rekening kunnen. Die kan toch niet tot in de eeuwigheid geblokkeerd blijven?

- Tja, ik kan je geen ongelijk geven maar dan moet ik je wél vragen even plaats te nemen in de wachtplaats en zal ik een medewerker verwittigen.

Leek me een goed idee. Het 'Slimmetje' zou een slimmere van zijn luie stoel plukken, en nu zou ik wel effectief geholpen worden. En ja hoor, geen twee minuten later verscheen die slimmere en troonde me mee naar een bureeltje. En mocht ik nogmaals het hele verhaal doen. Verdomme! Ik had het moeten opnemen. Dan kon ik het telkens weer laten afspelen voor al wie het horen wou.

De muis holde als gek over de muismat, vingers sloegen naarstig allerlei toetsen aan op het keyboard, show en hocus pocus tot en met, en mijn grootste vrees werd bewaarheid: hij kwam er ook niet uit. Al was hij dan toch wel een slimmere volgens de voor mij op zijn minst duistere solicitatiecriteria van de bank.

- Maar we zullen het oplossen hoor! Stelde hij me gerust. Ik zal even een andere collega roepen.

Voilà! Zowel de slimme als de slimmere hadden gefaald. Zou ik nu eindelijk de slimste kunnen spreken? De man die ik meteen had moeten hebben, als de strategie van de bank geen mindere pionnen op de frontlijn had geplaatst.

De slimste verscheen ten tonele en troonde me mee naar weer een ander kantoortje. En je raadt het al: nog maar eens het gehele verhaal verteld. Maar dit keer had ik (eindelijk) de juiste man voor me zitten. Het duurde wél nog een kwartier, maar toen was het ook helemaal in orde.

Toen ik eindelijk opgelucht naar de uitgang liep en de balie passeerde keek ik nog even meewarig naar het voetbalmeisje. Had ze Jean-Marie Pfaff maar moeten inschakelen! Maar ze had het te druk met weer een andere klant met een kluitje in het riet te sturen om mijn medelijdende blik op te vangen. Nou ja, het zal haar kind maar wezen. En het zal je bank maar wezen!

Besparingsoverwegingen hebben voor een heel erg klantonvriendelijke strategie gezorgd:

Niveau 1: simpele dingen oplossen. Moeilijke dingen de deur zien uit te krijgen. Morgen zit er toch weer iemand anders aan de balie.
Niveau 2: moeilijke dingen 'proberen' op te lossen. Lukt dat niet, buitenwerken of verder doorverwijzen.
Niveau 3: moeilijke dingen daadwerkelijk oplossen. Maar alleen als de klant écht zo stom is om er op te staan zijn probleem opgelost te zien.

Die strategie kost de klant tijd. Veel tijd. Maar ook de bank verspilt tijd. Want een klant die op welk niveau ook met een kluitje in het riet wordt gestuurd zal sowieso blijven terugkomen en telkens weer aanslag plegen op de tijd van de meisjes aan de balie. En vroeg of laat zullen toch de hogere regionen moeten ingeschakeld worden. Als dat meteen zou gebeuren zouden alle partijen veel tijd kunnen winnen.

Nu begrijp ik ook waarom er zo dikwijls een file staat te wachten aan de balie: allemaal 'buitengewerkten die terugkomen'?

Als ik niet vreesde om van de regen in de drop te komen zou ik voorwaar overwegen om na vijftig jaar klant te zijn geweest, van bank te veranderen! Wat een geluk dat ik voor de normale bewerkingen pc banking heb. Zoniet zou het een totale catastrofe worden.

09-05-2014 om 00:00 geschreven door Willy


» Reageer (0)
07-05-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Analfabeet?

Een onverlaat of een ongelooflijke stommeling ( ik gok meer op het laatste) is mijn blog aan het ontsieren met kommentaren die nergens op slaan, en waarvan waarschijnlijk de bedoeling is dat ze op facebook belanden. Helaas belanden ze op mijn blog (kijk maar even in de rubriek 'laatste kommentaren').

De taal is meestal ook 'op zijn facebooks': onbenullig gezever en taalgebruik van een kind van zeven.

Hoe dan ook, tot nader order verwijder ik de knop 'reageer' tot nader order. Ondertussen zal die analfabeet misschien begrepen hebben dat hij de pedalen aan het verliezen is.

07-05-2014 om 20:00 geschreven door Willy


» Reageer (0)
04-05-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zeelucht.

De meeste mensen worden poëtisch als ze de zee horen ruisen. Ik niet! Het ruisen van de zee zal me worst wezen. Mij bekoort vooral de geur van de zee! Die zuivere, onovertrefbare zeelucht! Ik woon op zowat 1,5 km van de zee af, en zelden komt het in me op om een wandeling naar zee te maken! Want op de Zeedijk ruik je vooral dure parfums, goedkoop zweet, zonneolie en de verschillende keukenluchtjes uit de vele restaurants.

Maar eenmaal de zeelucht tot aan mijn woonplaats gekomen, zijn al die geurtjes er al uitgefilterd en ruik je écht de zee. Die ruik je trouwens ook al van op 20 km afstand.

En blijkbaar is dat overal ter wereld zo, want ik herinner me dat, toen ik het binnenland van Spanje had doorkruist, ik geen landkaart nodig had om te weten dat we de zee naderden. Ik róók ze. Van op 20 à 30 km afstand!

Neen. Het 'geruis' van de zee op zich, zegt me helemaal niets en zal me ook nooit poëtisch kunnen maken. Wat me, vreemd genoeg, wél poëtisch maakt is het geruis van het... verkeer! Het verkeer onder me! Zo lang de ramen dicht zijn hoor je niets. Maar zodra je ze opent, is daar het zachte geruis van het verkeer. En vreemd genoeg is het juist dàt wat me poëtisch stemt. Want het is het geruis van mijn jeugd. Ik ben opgegroeid in dit geruis. Heb er mijn loopbaan van gemaakt. En ik stel vast dat de voortbrengers van dit geluid nog steeds dezelfden zijn als 60 jaar geleden! Want als ik naar beneden kijk, dan zie ik, in een weliswaar modernere versie, nog altijd diezelfde film die ik 60 jaar geleden al zag. Een film vol tegenstellingen:

- Enerzijds rijdt daar een poepchique cabriolet. Dak open, rijdt statig onder me door. Aan het stuur een kaal, oud, maar rijk manneke. Daarnaast een knappe jonge blondine. Het scenario is me welbekend en is eigenlijk een remedie tegen de liefde! Een liefhebbend, teder dametje? Vergeet het! Een geldbeluste jonge wolvin die er naar streeft haar slag te slaan. Binnen enkele jaren is dat manneke toch de pijp uit, is zij rijk (dénkt ze), en kan naar een jonger en knapper exemplaar van het andere geslacht op zoek gaan.

Arm manneke als haar opgestelde plannen lukken!
Arm grietje als dat manneke op de valreep afhaakt!
Arm koppel als er toch een relatie uit voortkomt! Want dàn pas is het hek van de dam!

Zij mag dan al rijk geworden zijn, van enige harmonische samenleving kan totaal geen sprake zijn. De hersenen streven immers totaal tegengestelde doelen na!
Hij mag dan al een jong ding in bed hebben, hij weet best dat om de hoek de concurrentie staat te springen en het is maar de vraag hoelang hij die meute op afstand zal kunnen houden.

- Anderzijds rijdt daar nu een al wat ouder occasieke voorbij met een jong koppel dat er plezier lijkt in te hebben. En kan ik me weer de vraag stellen in wiens plaats ik zou willen zijn, maar dat doe ik niet. Gewoon omdat ik in niemands plaats zou willen zijn. Voel me best lekker in mijn eigen vel en wat mij betreft doen ze hun ding maar hoor. Zolang ze mij ook mijn ding laten doen en mezelf zijn heb ik er geen enkel probleem mee. Ik heb het allemaal gehad, heb het allemaal gezien, en hou het ook allemaal voor bekeken.

Laat mij maar gewoon op mijn manier genieten van mijn oude dag en van Chico.

04-05-2014 om 09:53 geschreven door Willy


» Reageer (0)


Foto

Over mezelf:
Bouwjaar:
1941
Geboren:   Ja.
Geslacht:   Neen. 
                    Nog levend.
Adres:        Hier.
Beroep:      Levensgenieter.
Hobby's:    Veel.
Talen:         Ja. Vooral
                    betalen.
MEDEDELING:
Voor enkel politie-verhaaltjes, klik onderaan deze marge op 'fictie'.
Inhoud blog
  • Verblindingspolitiek.
  • Afgewend!
  • Charly's angels.
  • Nieuwe tijden.
  • Een nieuw jaar...
  • Nieuwjaar!
  • Kerst
  • Be happy!
  • Winterse gevoelens.
  • De bron van het kwaad.
  • Zondagse mijmeringen.
  • De illusionist.
  • Staken?
  • Herinneringen.
  • Nationalisme.
  • Ontdekkingsreis
  • Het septembergevoel
  • Jeugd.
  • Amateurs.
  • Nadenken.
  • Who did it?
  • Moord en brand.
  • Partnerbedrog?
  • Doordenkertje.
  • Kuddegeest!
  • De échte racist!
  • Mosselfestijn.
  • Arrogantie.
  • Ontroerend onschuldig!
  • Maatschappijkritisch.
  • Zomerhit.
  • Serenata.
  • Soelaas.
  • Mijn dag.
  • Greensleeves
  • Defilé.
  • Vrouw en maatschappij.
  • Beschamend!
  • Overdreven snelheid? ...
  • Sapristi!
  • Integratie.
  • Privatisering.
  • Koffiedik kijken!
  • Daar is ie dan!
  • Me-time.
  • Euh...
  • Levering!
  • Voor elkaar.
  • Nooit tevreden dan?
  • Reageren?
  • Bankstrategie.
  • Analfabeet?
  • Zeelucht.
  • La vie de Chateau!
  • Hedendaagse jeugd.
  • Thuisgevoel.
  • Levenskwaliteit.
  • Pasen!
  • Van frigoboxtoeristen...
  • Knokkeblues.
  • Perfectie!
  • Naweeën.
  • Volksmentaliteit.
  • Balconytalk.
  • Mijn nieuw stekje.
  • Welkom in Knokke!
  • Welkom in Knokke.
  • Afscheid van Oostende.
  • Nadere kennismaking.
  • Zondag!
  • Scannen!
  • Te gek!
  • Uitbollen!
  • Nog eens zwerfmail
  • Proef op de som.
  • Emotions.
  • Levenskunst.
  • Verhuismodus.
  • Euforie!
  • Dubbele namen.
  • Jonger dan je denkt.
  • Back to the roots!
  • Leve de vrede!
  • In den beginne...
  • Land van belofte.
  • Ik weet het niet...
  • Zeventien procent!!!
  • Dagdromen.
  • Gewenning.
  • Diversiteit.
  • De huidige generatie...
  • Schrijfseltje.
  • Geluid op hol.
  • De vierde dag.
  • Landverraad!
  • Aardbewoners (2)
  • Aardbewoners.
  • Magic Bullit?
  • Citroentip.
  • Nieuwe technologie.
  • Een nieuw jaar.
  • De facebookgeneratie!
  • Stil!
  • Kerst.
  • De nachtmis.
  • Woordenschat.
  • Tijdloosheid.
  • Interesses.
  • Arm Fientje!
  • Minderjarig gespuis.
  • Hersenen.
  • Wie durft?
  • Vrouwelijke rariteiten.
  • Ach die hippies!
  • Een hondenleven.
  • Gierig of efficiënt?
  • Vluchten voor wat?
  • Waar Welk Weer?
  • Nostalgisch tussendoortje.
  • Jezelf ontmoeten!
  • Muzikaal intermezzo.
  • Oorlogje spelen.
  • Streepje muziek?
  • Strangers in paradise.
  • Net gemist.
  • Scrollen maar!
  • Eerste resultaten.
  • Incognito!
  • Soms...
  • Winteruur.
  • Missen.
  • Eenzaam OF alleen?
  • Oktobergedicht.
  • Terreur.
  • Keyboard geleverd!
  • De oude tijd.
  • Gevonden...
  • Blogberichtje.
  • Jaargetijden.
  • Memoires
  • People.
  • Oktobermarkt.
  • Hygiëne.
  • Kommiezeslunsen.
  • Generatiekloven.
  • Vrolijk België!
  • Koken voor dummies.
  • ALS... (remake)
  • Als. (Herhaling)
  • Treintje spelen.
  • Peutercriminaliteit.
  • Foei!
  • Het Evasyndroom.
  • Hoezo?
  • Bewust zijn!
  • Levenslust!
  • Religieus gedicht.
  • Lonely boy?
  • Gezondheid!
  • Septemberse weeën.
  • Mens sana...
  • Blogberichtje.
  • Hugo Claus
  • Goed gevoel.
  • Reageren.
  • Vier 'heemse' kinderen?
  • De leeflonende leefloners.
  • Slim, niet mo-slim Japan!
  • Net gehoord...
  • Asociaal of wat?
  • Democratie.
  • Chinese pralines.
  • De kracht van humor!
  • Eenmanshuishouden!
  • Westerse bemoeiingen
  • De citroen (2)
  • Gratis opvang.
  • Jager of prooi?
  • Growing older 2013
  • Besnijdenis/verminking.
  • Goden of kosmonauten?(2)
  • Extremisme of boerenbedrog?
  • De zwarte raaf.
  • Goden of kosmonauten?
  • Indringers.
  • Stil verdriet.
  • Hersenen!
  • Feelings.
  • Ode aan de citroen.
  • Gesmolten inspiratie!
  • Amigos para siempre.
  • Verloederend gespuis.
  • Komkommertijd.
  • O zee!
  • Keramisch kookplezier.
  • Illegaal?
  • Religieus extremisme.
  • Verdraagzaamheid?
  • In de nor.
  • De 21° eeuw?

    Archief per maand
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010



    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek
  • waar schrijf je niet meer
  • hallo Willy
  • gelukkige verjaardag
  • waanzinnig waterige woensdagwensen
  • EOAI

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Laatste commentaren
  • Bedankt Dr Ilekhojie voor (Imelda Diamante)
        op Relativeren.
  • Black Magic Protection Specialist in Melbourne Psychic Voodoo Love Spell Caster Call ☎ +27765274256 Spells To Return Back Ex Lover (Sheikh Hussein)
        op Nieuwjaar 2011
  • Black Magic Protection Specialist in Melbourne Psychic Voodoo Love Spell Caster Call ☎ +27765274256 Spells To Return Back Ex Lover (Sheikh Hussein)
        op Nieuwjaar 2011
  • Call/WhatsApp +27765274256 Black Magic Removal Expert in United Kingdom, Carribean, Middle East, Scandinavia, Oceania, Pacific Islands, Africa, Central America, North America, Greenland, Antarctica and South America (Sheikh Hussein)
        op Nieuwjaar 2011
  • Call/Text ☎ +27765274256 Remote Viewer, Healer and Magic Spell Caster Specialist in London, Lisbon, Denver, Dallas, Melbourne, Adelaide, Miami, Stockholm, Oslo, Brussels, New York, Athens, Beirut and Chicago (Sheikh Hussein)
        op Nieuwjaar 2011
  • Blog als favoriet !


    Categorieën
  • Chico2 (19)
  • Chicofotos (25)
  • Computertips. (11)
  • Culinaire avonturen. (2)
  • Fictie 01. (10)
  • Fictie 02 (10)
  • Fictie 03 (8)
  • INHOUD BLOG. (6)
  • Kroniek van een overlijden. (19)
  • Kroniek van een overlijden2 (11)
  • rokershoekje (17)

  • Mijn favorieten
  • Lieve
  • Fredje
  • Johan1944

  • Interessante blogtips:
  • Febe


  • Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!