Na de introductie vlieg ik er hier maar meteen in:
Als we het over muziek, klank en geluiden hebben, moeten we ons eerst en vooral enkele vragen stellen:
1. Wat is geluid? Geluid mag dan al onzichtbaar zijn, toch is het een heel simpel fysisch en fysiek gegeven. Het is gewoon de lucht die in trilling wordt gebracht door bijvoorbeeld een sleutel die op de grond valt. De schok van de val brengt de lucht in trilling. Die trilling bereikt ons trommelvlies, dat gaat dan meetrillen en brengt het signaal over naar de hersenen. En we horen de sleutel vallen. Het werkt precies gelijk aan een steentje dat we in het water gooien en dat golven maakt. Dat steentje doet het met water, geluid doet het met lucht.
2. Wat is een noot? Een muzieknoot is een trilling met een vast bepaalde frequentie, waardoor hij altijd op dezelfde toonhoogte klinkt. Daarover later meer. Nu maak ik het maar niet te moeilijk.
3. Wat is een notenbalk? Een notenbalk is samengesteld uit vijf horizontale lijntjes, waarbij zowel elk lijntje als elke tussenruimte tussen de lijntjes is gereserveerd voor een bepaalde noot, zoals hieronder. Ook hierover wil ik nu niet meer kwijt dan nodig.
De diatonische toonladder.
Een diatonische toonladder bestaat uit do re mi fa sol la si en dan weer de (hogere) do. Zeven unieke noten dus. Je kunt nu zowel omhoog of omlaag verder doorlopen, maar telkens weer zijn het diezelfde zeven noten die weerklinken, in een hogere of lagere octaaf. Ter inlichting: een octaaf zijn de acht noten die, in volgorde na elkaar gespeeld, een mooi afgerond geheel vormen. De eerste, of laagste do vormt het begin, de tweede do het eind van dit melodietje. Laat je die tweede do weg, dan hoor je duidelijk dat de reeks een toon méér vraagt om afgerond te klinken.
Noteer ter info ook dat diezelfde noten ook nog met een lettercode genoemd worden die begint bij nu zou je denken A, maar neen hoor! Dat zou te makkelijk zijn. Het begint, niet de gelóven, bij de C! En dan krijg je dié tabel:
Do
Re
Mi
Fa
Sol
La
si
C
D
E
F
G
A
B
Lijkt niet erg logisch hé? Is het ook niet! Zoals bijna niets in de muziek. Maar goed
Toen ik een jaar of acht oud was speelde ik al behoorlijk wat deuntjes op een mondharmonica. Deuntjes die ik in de radio hoorde en naspeelde. Ik zeg wel: NAspeelde; helemaal correct, maar toch slaagde ik er meestal niet in om MEE te spelen met de radio! Als ik de melodie begon op dezelfde noot waarmee de zanger begon, kwam ik telkens weer op punten uit waar het leek alsof ik een noot tekort had op mijn instrument! Ik begreep het niet. Nu begrijp ik het wél. Een mondharmonica is, met nog enkele andere instrumenten, zoals een blokfluit bvb, een diatonisch instrument. Met andere woorden: een instrument met maar de zeven standaardnoten. Als een melodie op een mi begint, dan moét je die ook op een mi beginnen, anders klopt er niets meer van. Maar voor de zanger in de radio paste het orkest de toonhoogte naar wens aan: een of enkele noten hoger of lager volgens de stem van de zanger.
Met een diatonisch instrument kun je dat niet. Het moet een héle octaaf hoger of lager, of anders niets. Anders lukt het niet om helemaal mee te spelen. Wat voor veel zangers erg vervelend zou zijn!
De Chromatische toonladder.
De diatonische toonladder werd waarschijnlijk ergens in het begin van onze tijdrekening uitgevonden voor in hoofdzaak religieuze muziek. Al had men er soms wel last van dat het instrument zich niet kon aanpassen aan een stem die eigenlijk nét iets hoger of lager zou moeten kunnen gaan om gemakkelijk te zingen.
Verlichte geesten (jawel!) bogen zich, ergens in de middeleeuwen geloof ik, over dat eigenaardige fenomeen, en ontdekten dat er inderdaad te weinig noten waren! Ze ontdekten ook dat, als je vijf noten toevoegde op bepaalde plaatsen, je probleemloos elke melodie op gelijk welke noot kunt beginnen, mits hier en daar gebruik te maken van die tussenliggende noten. Waardoor meteen ook de vingerzetting een stuk moeilijker werd. Aan de klavieren met alleen witte toetsen werden inderhaast maar een aantal zwarte toetsen tussengefoefeld en dat was het dan! Dezelfde melodie moest nu met één of meer zwarte toetsen worden gespeeld naar gelang je het gehele zaakje wilde verhogen of verlagen. Maar goed het werkte. En werkt, helaas, nog altijd. Op elk klavier zitten per octaaf zeven witte en vijf zwarte toetsen. De do (C) is altijd de witte toets die nét voor het groepje van twee zwarte staat.
So far so well, dat kon er nog altijd door in de praktijk van het musiceren. Maar toen gingen ze een grote kans missen! Ze wilden die noten ook nog met alle geweld op diezelfde armzalige vijf lijntjes van de notenbalk geperst krijgen in de notatie, en toen werd muzieknotatie één grote janboel!
De logica zegt eigenlijk zelf dat die vijf extra noten niet alleen schreeuwden om méér lijntjes, maar ook om elk een unieke naam. En dat werd over het hoofd gezien! Men bleef de vijf lijntjes gebruiken, en die nieuwe noten noemde men gewoon verhoogde of verlaagde noten. En ze werden op de notenbalk op dezelfde plaats gezet als hun niet-gewijzigde broertjes. Met één verschil: vooraan de notenbalk worden een aantal mollen(soort b-teken) of kruisen (#) geplaatst. Dié geven aan dat de noten die op dàt lijntje staan verlaagd (mol) of verhoogd (kruis) moeten worden en dus met een zwarte toets moeten aangeslagen worden!!!
Net alsof je bij het lezen van een boek telkens weer vooraan de regel moet gaan kijken of je een bepaalde letter nu als een d of als een e moet lezen. Stupide? Jawel! Absurd? Jawel! Een boek lezen zou dan eigenlijk enkel kunnen na hogere studie. Net als nu het geval is bij muziek lezen!
En zo heb ik jullie, voor dit stukje, toch nog opgezadeld met nogal doorwegende theorie vrees ik. Dat deed ik om goed duidelijk te stellen hoe sommige mensen iets, uit onnadenkendheid, hopeloos ingewikkeld kunnen maken terwijl het heel simpel kan en heel simpel zou moeten!
Muziekleer zou poepsimpel kunnen zijn als iemand het lef had alle onlogische rommel op te ruimen en een leesbaar notenschrift te maken. Zo zijn er waarschijnlijk wel duizenden, en ik zou het zelfs zélf kunnen doen. Heb het zó in mijn hoofd. Maar ik bespaar me de moeite, want helaas, om dàt in de muziekwereld te introduceren moet je van goeden huize zijn en met de nodige diplomas. En als je die diplomas hebt behaald dan vind je het niet meer nodig! Anderen moeten ook maar zweten bij hun studie.
Zo tenminste redeneren de gevestigde muziekprofessoren. En die doen het omdat ze niet graag toegeven dat de enorme studies die ze zelf hebben moeten volgen, véél eenvoudiger hadden gekund met precies hetzelfde eindresultaat. En dus verzetten ze zich halsstarrig tegen elke vorm van vereenvoudiging, met argumenten die totaal geen steek houden. Argumenten zoals: O ja? En wat doe je dan met de harmonie? Die gaat dan totaal verloren!. Klinkklare onzin! Maar de leek loopt er in en gaat braaf studeren.
Arme muziekleerlingen!
En toch ken ik één instrument dat volledig Chromatisch werkt en waarbij de vingerzetting steeds dezelfde blijft, in welke toon je de melodie ook speelt. Dat is het accordeon met voor de rechterhand vijf schuine rijen ronde knoppen in plaats van pianotoetsen. Een geniale prestatie van de uitvinder. Echt het ei van Colombus.
Maar ook hier: dit systeem bleef beperkt tot het accordeon (le piano des pauvres).
De grand genre voelde zich te hooggeplaatst om dergelijke toegevingen ook op chique instrumenten toe te passen. Dat zou degelijk muziekonderricht onder andere ook toegankelijk maken voor armeluiskinderen. En dat kon toch niet worden toegelaten hé? Musiceren moest elitair blijven!
Dit is eigenlijk een probeerseltje. Mijn lezers deelgenoot maken van mijn (beperkte) kennis van muziek en geluid in een viertal stukjes. Na elkaar, of gespreid indien andere prioriteiten de kop opsteken.
Sorry als het voor sommigen saai overkomt, maar ik hou wel van een beetje diversiteit in mijn blog. Het eventjes over een andere boeg gooien. En als je er rekening mee houdt dat het geschreven is door een (halve) leek, en vóór leken, kan het voor sommigen wel interessant worden. En doordat het geschreven is door een praktijkgerichte leek, kan het misschien wel bijdragen tot jullie muzikale beleving. Het is dan ook een heel andere benadering van het fenomeen muziek dan wat je in de muziekles leert.
Het is niét mijn bedoeling de lezer op te zadelen met notenleer en zo. Dat laat ik aan muziekleraren over. Het gaat hier om de praktijk van het geluid. Ik kan wel noten lezen en weet wat ik hoor, maar het interesseerde me altijd al meer waarom ik het zo hoor en ervaar. Er zit wel wat theorie in mijn reeksje verwerkt omdat het nu eenmaal niet anders kan voor een goed begrip. Juist daarom ook heb ik het geheel opgesplitst in een aantal deeltjes, om jullie met niet teveel ineens op te zadelen!
Eigenlijk gaat het me er ook over om te bewijzen dat de aartsmoeilijke notenleer door de eeuwen heen alleen maar, helemaal onnodig, kunstmatig moeilijk is gemaakt. Moeilijk gemaakt door mensen die weliswaar gunstige vernieuwingen toevoegden, maar die vernieuwingen helaas superponeerden op de oude, bestaande manieren om muziek te schrijven en te lezen. Op die manier werd er een hopeloze warboel van gemaakt, die de arme muziekstudenten dan maar in het hoofd moeten proberen te krijgen!
Eigenlijk zou muziek lezen niet moeilijker hoeven te zijn dan woorden lezen. Maar helaas, dat is het niet omdat men hoognodig vond dat de vernieuwingen bovenop de bestaande en verouderde begrippen moesten ingevoegd worden.
Notenleer is dan ook een schoolvoorbeeld van hoe je simpele dingen hopeloos verwarrend kunt maken. Het praktische gegeven is: je hoort een bepaalde noot, en je wilt die noot op papier zetten. Dat zou een fluitje van een cent kunnen zijn, maar dank zij de warboel die van het notenschrift is gemaakt is het dat helemaal niét. Persoonlijk blijf ik altijd vinden dat eenvoud het kenmerk is van het ware. Maar om eenvoud te scheppen is wél een zekere vorm van intelligentie nodig! Klinkt misschien raar, maar zo is het! Ingewikkelde toestanden scheppen door steeds weer op oude recepten door te brouwen kan iedereen! Die kennis steeds weer doorgeven is ook niet moeilijk. Maar de student die het allemaal moet assimileren dat is wat anders!
Vandaar de drang die ik ondervind om even over dit onderwerp te berichten. Omdat het duidelijk aantoont wat niet alleen in de muziek misloopt, maar ook in de hele maatschappij: moeilijk te begrijpen, ingewikkelde constructies opbouwen, om de voorbijgestreefde constructies toch maar niet te moeten laten varen of om mensen zand in de ogen te strooien. Zo is onze samenleving steeds ingewikkelder geworden. En dat schept mogelijkheden voor charlatans! Mogelijkheden om mensen die het niet meer begrijpen in de luren te leggen.
Ziedaar waarom ik aan deze lessenreeks ben begonnen!
Als je het huidige muziekschrift, met zijn kruisen en mollen, zou willen vergelijken met de geschreven taal, dan zou je moeten stellen:
- Kijk, een b is een b, maar als aan het begin van de zin bepaalde tekentjes staan (kruisen of mollen in het muziekschrift), dan moet je die b als een r lezen!!! Dit raakt natuurlijk kant noch wal en zou het lezen hopeloos moeilijk maken! Wel, zo gaat het in muziekschrift, en dit raakt inderdaad kant noch wal!
Want waar komt het eigenlijk op aan (in gewoon letterschrift)? Iemand heeft iets geschreven en iemand wil dat lezen. En beiden doen dat liefst op de allereenvoudigste en snelste manier. Alle voorbijgestreefde tierelantijntjes en moeilijkmakerij zijn totaal overbodig, en zo hoort het ook!
Tot hier deze introductie. Vrees niet dat ik jullie met notenleer en zo zal opzadelen. Ik wil enkel maar aantonen, en op de eenvoudigst mogelijke manier, hoe je simpele dingen hopeloos ingewikkeld kunt maken zodat niemand het nog verstaat!
En reken maar dat dit principe in onze maatschappij steeds meer weerklank vindt! Het houdt immers de minder intelligenten koest en doet hen in de val lopen! Vooral het bank- en verzekeringswezen is gek op dergelijke toestanden! Geilen erop!
En ik wist echt niet hoe ik dit fenomeen het duidelijkst kon aantonen, tot me een licht opging en ik aan het muziekschrift dacht. Ik zou het aanvankelijk in één column verklaren, maar al gauw bleek dat dit te lang, en dus te verwarrend zou worden. En dus splitste ik het op in vier stukjes.
Het lijkt te gonzen in de wandelgangen van de VRT! Jos Ghysen beschuldigd van seksuele intimidatie vele jaren geleden, en naar ik lees zouden ook nog een aantal VRT koppen rollen om dezelfde reden en om machtsmisbruik.
Jos zelf lijkt er niet zwaar aan te tillen: Het was gewoon een relatie. Zelfs zijn gezinsleden wisten er blijkbaar van. En trouwens, als die dame zich daar zo zwaar door benadeeld en gefrustreerd voelde, waarom veranderde ze dan niet van werk?
Onwillekeurig nestelt zich nu in mijn geest een lelijk woord: Hoer! Met andere woorden, een persoon die zich alles maar laat welgevallen om geld of om de job!
Hoé moet een man die toenadering zoekt en er ook in slaagt een vrouw te veroveren, nu weten of ze het om de job, om het geld, om de macht, of om de liefde doet? Hoé moet hij weten of hij haar veroverd of geïntimideerd heeft? Of waar ligt de vage grens tussen beide?
Maar of die intimidaties nu al dan niet te bed of niet te bed waren, oordelen is hier natuurlijk erg moeilijk, maar ik stel me toch grote vragen als weeral eens een vrouw komt opduiken met een eeuwenoude uit de sloot gehaalde koe betreffende seksuele intimidatie! Na het rokersjachtseizoen is de jacht nu blijkbaar geopend op sexueel intimiderenden. Het begon met de kerk, wat ergens nog begrijpelijk is vanwege de geloften die de daders ooit hadden afgelegd. Ook leerkrachten kwamen onder de hamer terecht. Ook begrijpelijk. Een kind kan zich immers niet verdedigen en kan meestal ook niet zomaar van school veranderen. Maar een volwassen vrouw doet verdorie toch wat ze zelf wilt? Waren de centjes van de VRT haar meer waard dan haar besmet blazoen? En waarom is dat dan nu plots omgekeerd? Trend? Openbare opinie? Meehuilen met de wolven in het bos? Aandacht zoeken? Naar schadevergoeding azen?
Het lijkt er sterk op dat tegenwoordig alleen al het feit dat je als man wordt geboren al een strafbare vorm van seksuele intimidatie is!
En toch worden we uit vrouwen geboren! Als die vrouwen het daar dan zo moeilijk mee hebben, waarom durven ze dan nog mannelijke kinderen baren? Waarom dan niet het kwaad meteen in de kiem smoren, zodat op de duur een wereld ontstaat van alleen nog vrouwen? Kunnen ze lekker een leven lang gezellig onder en over elkaar roddelen en vaststellen dat die lieve vrouwtjes ook niet echt zon katjes zijn om zonder handschoenen aan te pakken!
Maar goed, als het dan toch op dié manier moet, wordt het hoogtijd dat ik eens wat ga rommelen in de in mijn geest opgeslagen agenda van mijn ganse leven. Want wie weet heb ik ook ooit eens een meisje gekust of geaaid dat daar nu plots een seksuele intimidatie in ziet en me gaat aanklagen! Zal ik maar meteen een advocaat nemen? Maar welke? Die van Bols? 43° of zo?
Je zult maar als man geboren worden in een wereld die steeds meer naar de hand (of tong) van de vrouw wordt gezet!
Maar als ik dan het wezen vrouw bekijk en meer bepaald dan:
1. Enerzijds de vrouw zoals ze zich manifesteert in het gezin: dat alwetende, voor niemand buigende of terugdeinzende huisheksje dat geen tegenspraak duldt.
2. En anderzijds dat tere, onschuldige, weerloze slachtoffertje van seksuele intimidatie dat onmondige wezentje dat zo zwaar wordt belaagd door de oversekste man Och Here toch!
Dan slaan bij mij toch alle stoppen door hoor! En vraag ik me af: Who the fuck is the woman?
Door rechtschapen mensen wordt gezegd dat de Islam een bedreiging is voor Europa. En dat zal dan wel. Een religie die een heel volk onvoorwaardelijk in sprookjes weet te doen geloven zonder enige twijfel, zonder enige vorm van bewijs, moet inderdaad dat volk wel in een ijzeren greep hebben. Waarmee? Met loze hemelbeloftes natuurlijk! Veel beloven en niets geven doet de zotten immers in vreugde leven.
Maar dat wordt gezegd door Christenen. En geloven die soms ook niet in hún sprookje?
Een land dat we als trendzetter en leider van de westerse wereld zien, Amerika, is op het fanatieke na heel erg diepgelovig. Gelovend in een ander sprookje dan de Moslimgemeenschap, maar het blijft toch al evenzeer een sprookje. Of het nu om roodkapje en de wolf gaat, of om sneeuwwitje en de zeven dwergen, van intelligente, degelijk opgeleide mensen zou je toch echt niet verwachten dat ze daar waarheid aan hechten! Kinderen misschien wél, maar volwassenen toch niet?
Maar blijkbaar wél! En dus hebben we een groot probleem: we zouden de Moslims naar een hoger verstandelijk niveau willen tillen door een betere vorm van onderwijs en zo, maar we stuiten op hun koppige geloof! Eigenlijk zouden we dat geloof moeten zien af te zwakken om plaats te maken voor serieuzere studies die mensen écht kansen geven, maar we zijn zélf sprookjesgevoelig en -gelovig! Dus, hoé kun je nu iemand wijsmaken dat roodkapje niet bestaat, als je zelf gelooft in sneeuwwitje? Dat gaat niet hé? Kan nooit geloofwaardig overkomen. Je kunt de ene leugen niet verslaan met een andere!
Bijgevolg, zo lang er nog voldoende mensen zijn die in religieuze sprookjes méér zien dan een cultuur en levensstijl, zullen religies een grote bedreiging voor de mensheid blijven vormen en zal er nooit vrede zijn op aarde. En eigenaardig genoeg zijn het juist de religies zélf die tot vrede lijken op te roepen! Tenminste, zo lang die vrede maar het eigen belang kan dienen. Zoniet is het tij gauw gekeerd, vallen de maskers, en roepen juist de religies weer op tot de strijd! En de religieuze achterlijken, van welk geloof of ras ook, lopen er blindelings in en laten zich afslachten. Worden gereduceerd tot kanonnenvlees!
De Islam zou een vredelievend geloof zijn! Oh ja? Wie kan me dan uitleggen waarom terroristen die onschuldige mensen afslachten steeds weer Moslims zijn? Dat het terrorisme een van de weinige uitvindingen is die we aan Moslims te danken hebben? (*zie ook onderaan)
Oh bijna vergeten: dat zijn maar extremisten hé? Wàt een dooddoener van een stelling!!!
Want dat plaatje klopt helemaal niet als je even doordenkt. Als je extreem in iets gelooft, dan handel je toch ook naar dat geloof? Vredelievend? Kom nou! Maak dàt aan een kind wijs, maar toch niet aan volwassenen!!!
Kijk dan maar naar ons eigen geloof: de extremisten daaronder gaan juist bidden of regelrecht lijden om de mensheid te redden. Moslim extremisten laten liever anderen lijden! Oók uit vredelievendheid?
En dat brengt me dan weer bij de grenzeloze domheid van de mens in het algemeen. Geloven in sprookjes. Volwassen mensen! Leiders! Geleerden! Intellectuelen! Hoé is het mogelijk? Het was, bij ons, te begrijpen zolang de kerk het volk in een ijzeren greep hield. Het volk mocht niets weten. Het volk mocht niets leren. Het volk mocht geen geschriften lezen. Wie dat wél deed werd als heks of tovenaar verbrand.
Ja, dat een dergelijk kunstmatig domgehouden volk in sprookjes gelooft kan ik nog begrijpen. Maar zijn die tijden niet al lang voorbijgestreefd? Ja! Letterlijk voorbijgestreden! En dat heeft héél wat mensenlevens gekost! Heeft de mens dan niets geleerd van de nefaste invloed die een religie kan uitoefenen op de gemeenschap?
Om dezelfde reden kan ik de Moslims eigenlijk nog beter begrijpen dan de Westerlingen! Die mensen hebben door hun religieuze leiders nooit de kans gekregen zich verder te ontwikkelen en dat juk af te schudden. Worden van wieg tot graf geïndoctrineerd. Leven met andere woorden nog altijd in de middeleeuwen. Is dat hun schuld?
Eigenlijk wél! Ze hebben nooit gevonden dat ze nu maar eens zelfstandig moesten leren denken en opkomen voor zichzelf. Ze vonden een gedicteerd leven een pak gemakkelijker. De zon kwam op boven de woestijn, voor later stond de hemel klaar, en wat wil je nog meer? Waarom je hersenen pijnigen als het je allemaal wordt voorgekauwd?
En wij? In welk tijdperk leven wij? Wij hebben alle kansen gekregen, er is veel bloed voor gevloeid, maar nu zijn we de geboden kansen vlijtig aan het verspelen! Omdat tegen beter weten in, de Westerse mens zich nog steeds vastklampt aan wat ik het postreligieuze tijdperk zou kunnen noemen.
Mij kun je niet wijsmaken dat een intelligente mens in de eenentwintigste eeuw nog gelooft in Sinterklaasachtige toestanden, hemel, hel en alle daarmee samenhangende poespas. Dat kán toch niet voor mensen die verder denken dan hun neus lang is? En toch lijkt dat zo. Ik zie maar twee mogelijkheden:
1. Het is alleen maar bedoeld om de schone schijn van brave burger op te houden. Zoals boer Bavo dus!
2. De mens is, ondanks alle intelligentie, nog stukken dommer dan de naam mensdom doet vermoeden.
Ja sommige westerlingen staan al reikhalzend uit te kijken naar dat geloof van die onderontwikkelden om, nu de kerk haar macht aan het verliezen is, zich dan maar aan dié strohalm vast te klampen! En waarom? Ik kan maar één reden vinden: zich niet kunnen of willen tevreden stellen met alleen maar mens te zijn. Dringende behoefte hebben aan leiding van hogere, goddelijke wezens! Dringende behoefte hebben aan een leiband. Zoals een hond!
En blijkbaar lijden ook veel intelligente mensen aan deze ziekte. Welnu, wie niet tevreden is met het feit alleen maar een mens te zijn, is ook geen enkele vorm van eeuwigheid waard! Zegt het spreekwoord trouwens niet: Wie het kleine niet begeert is het grote niet weerd? Laat die mensen dáár maar eens even bij stilstaan! Laat ze maar even in zichzelf kijken en zich de vraag stellen of ze wel content zijn met alleen maar gewoon mens te zijn! Als dat niét zo is kunnen ze maar beter van de aardbodem verdwijnen, want hun bestaan is dan totaal nutteloos!
Wijzelf hebben onze eigen religieuze dreiging met bloed, zweet en tranen weten af te wenden.
Waarom in s hemelsnaam vinden we het nu zo hard nodig er een nieuwe, en nog wreedaardigere te importeren?
Of er na het aardse leven nog iets komt? Ja! Zéker weten! Maar dan enkel voor diegenen die zich tevreden wisten te stellen in het lichaam van een mens, van die mens iets wisten te maken en de mens in zichzelf wisten te ontdekken en te ontleden. En vooral: geduldig wisten af te wachten wat het hiernamaals zou brengen zonder zich van de wijs te laten brengen door sprookjes.
Willy.
(*) En Breivik dan? Is dàt geen terrorist? Inderdaad. Hij is de uitzondering die de regel bevestigt, en een slechtere en gruwelijkere manier kon hij echt niet uitdenken om een totaal verkeerd signaal de wereld in te sturen! Die vent moet knettergek zijn. Vuur blus je immers niet met vuur maar met water! Als dié toerekenbaar verklaard wordt en ze bijgevolg nog allemaal op een rijtje zou hebben, dan breekt mijn klomp!
Eventjes een adempauze nemen. Eventjes iets publiceren dat door iemand anders is geschreven en toevallig in mijn mailbox terechtkwam. Eventjes een andere benadering van hetzelfde probleem. Ik raad iedereen aan dit minstens twee keer te lezen en er de droevige waarheid van in te zien! En daarna even een paar minuten stilte houden om het te laten doordringen!
Ik vond het in elk geval de moeite waard om even goed stil te staan bij wat hieronder geschreven staat:
De joden en de moslims
Hieronder vindt u een artikel van de Spaanse schrijver Sebastián Rodríguez Vilar, dat op 15 januari 2008 werd gepubliceerd in een Spaanse krant. Er is niet veel verbeeldingskracht nodig om de boodschap uit te breiden tot de rest van Europa - en van de wereld. Het is nauwelijks propaganda, de feiten spreken voor zichzelf. Om over na te denken!
Heel Europa is gestorven in Auschwitz Door Sébastien Vilar Rodrigez
Ik wandelde in Barcelona over straat, en ontdekte plots een verschrikkelijke waarheid - Europa is gestorven in Auschwitz... We hebben er zes miljoen Joden gedood en ze vervangen door 20 miljoen moslims.
In Auschwitz hebben we een cultuur verbrand, het denken, de creativiteit, het talent. We hebben het uitverkoren volk vernietigd, dat werkelijk gekozen was want ze hebben formidabele mensen voortgebracht die de wereld hebben veranderd.
De bijdrage van dit volk is voelbaar in alle domeinen van het leven : wetenschap, kunst, internationale handel, en vooral als het geweten van de wereld. Dat zijn de mensen die wij hebben verbrand.
Onder het voorwendsel van de verdraagzaamheid en omdat we aan onszelf wilden bewijzen dat we genezen zijn van de kwaal van het racisme, hebben we de deuren wijd opengezet voor 20 miljoen moslims die ons domheid en onwetendheid hebben gebracht, religieus extremisme en onverdraagzaamheid, criminaliteit en armoede als gevolg van het ontbreken van de wil om te werken en van de trots om zelf hun gezinnen te onderhouden.
Ze hebben onze treinen opgeblazen en hebben onze fraaie Spaanse steden veranderd in een onderontwikkeld gebied, tenondergaand in rotzooi en misdadigheid.
In de appartementen die ze gratis van de regering krijgen, maken ze plannen om hun naïeve gastheren te vermoorden en te vernietigen.
En zo hebben wij in onze ellende cultuur ingeruild voor fanatieke haat; creatieve kunde voor kennis van de vernietiging, intelligentie voor de terugkeer naar het bijgeloof. Wij hebben het streven naar vrede van de Europese Joden en hun streven naar een betere toekomst voor hun kinderen, hun vastberadenheid om zich vast te klampen aan het leven (want het leven is heilig) ingeruild voor een streven naar de dood, voor diegenen die verteerd worden door doodsverlangen voor zichzelf en voor anderen, voor hun eigen kinderen en de onze.
Wat een verschrikkelijke vergissing heeft het ellendige Europa begaan...
De wereld telt ongeveer 1,2 miljard moslims of 20% van de wereldbevolking. Ze hebben de volgende Nobelprijzen ontvangen: (Totaal 7)
De Joden zijn wereldwijd ongeveer met 14 miljoen, hetzij ongeveer 0,02% van de wereldbevolking. Zij ontvingen volgende Nobelprijzen: (Totaal 129)
Literatuur : 1988 - Najib Mahfouz
Literatuur : 1910 - Paul Heyse 1927 - Henri Bergson 1958 - Boris Pasternak 1966 - Shmuel Yosef Agnon 1966 - Nelly Sachs 1976 - Saul Bellow 1978 - Isaac Bashevis Singer 1981 - Elias Canetti 1987 - Joseph Brodsky 1991 - Nadine Gordimer mondiale
Vrede : 1978 - Mohamed Anwar El-Sadat 1990 - Elias James Corey 1994 - Yasser Arafat: 1999 - Ahmed Zewai
Vrede : 1911 - Alfred Fried 1911 - Tobias Michael Carel Asser 1968 - René Cassin 1973 - Henry Kissinger 1978 - Menahem Begin 1986 - Elie Wiesel 1994 - Shimon Pérès 1994 - Yitzhak Rabin
Economie : (geen)
Economie : 1970 - Paul Anthony Samuelson 1971 - Simon Kuznets 1972 - Kenneth Joseph Flèche 1975 - Leonid Kantorovitch 1976 - Milton Friedman 1978 - Herbert A. Simon 1980 - Laurent Robert Klein 1985 - Franco Modigliani 1987 - Robert M. Solow 1990 - Harry Markowitz 1990 - Merton Miller 1992 - Gary Becker 1993 - Robert Fogel
Fysica : (geen)
Fysica : 1905 - Adolph von Baeyer 1906 - Henri Moissan 1907 - Albert Abraham Michelson 1908 - Gabriel Lippmann 1910 - Otto Wallach 1915 - Richard Willstaetter 1918 - Fritz Haber 1921 - Albert Einstein 1922 - Niels Bohr 1925 - James Franck 1925 - Gustav Hertz 1943 - Gustav Stern 1943 - George Charles de Hevesy 1944 - Isidor Rabi Issac 1952 - Felix Bloch 1954 - Max Born 1958 - Igor Tamm 1959 - Emilio Segre 1960 - Donald A. Glaser 1961 - Robert Hofstadter 1961 - Melvin Calvin 1962 - Lev Davidovich Landau 1962 - Max Ferdinand Perutz 1965 - Richard Phillips Feynman 1965 - Julian Schwinger 1969 - Murray Gell-Mann 1971 - Dennis Gabor 1972 - William Howard Stein 1973 - Brian David Josephson 1975 - Benjamin Mottleson 1976 - Burton Richter 1977 - Ilya Prigogine 1978 - Arno Allan Penzias 1978 - Peter L Kapitza 1979 - Stephen Weinberg 1979 - Sheldon Glashow 1979 - Herbert Charles Brown 1980 - Paul Berg 1980 - Walter Gilbert 1981 - Roald Hoffmann 1982 - Aaron Klug 1985 - Albert A. Hauptman 1985 - Jerome Karle 1986 - Dudley R. Herschbach 1988 - Robert Huber 1988 - Leon Lederman 1988 - Melvin Schwartz 1988 - Jack Steinberger 1989 - Sidney Altman 1990 - Jerome Friedman 1992 - Rudolph Marcus 1995 - Martin Perl 2000 - Alan J. Heeger
Geneeskunde : 1960 - Peter Medawar Brian 1998 - Ferid Mourad
Geneeskunde : 1908 - Elie Metchnikoff 1908 - Paul Erlich 1914 - Robert Barany 1922 - Otto Meyerhof 1930 - Karl Landsteiner 1931 - Otto Warburg 1936 - Otto Loewi 1944 - Joseph Erlanger 1944 - Herbert Spencer Gasser 1945 - Ernst Boris Chain 1946 - Hermann Joseph Muller 1950 - Tadeus Reichstein 1952 - Selman Abraham Waksman 1953 - Hans Krebs 1953 - Fritz Albert Lipmann 1958 - Joshua Lederberg 1959 - Arthur Kornberg 1964 - Konrad Bloch 1965 - François Jacob 1965 - André Lwoff 1967 - George Wald 1968 - Marshall W. Nirenberg 1969 - Salvador Luria 1970 - Julius Axelrod 1970 - Sir Bernard Katz 1972 - Gerald Maurice Edelman 1975 - Howard Martin Temin 1976 - Baruch S. Blumberg 1977 - Roselyn Sussman Yalow 1978 - Daniel Nathans 1980 - Baruj Benacerraf 1984 - Cesar Milstein 1985 - Michael Stuart Brown 1985 - Joseph L. Goldstein 1986 - Stanley Cohen [& Rita Levi-Montalcini] 1988 - Gertrude Elion 1989 - Harold Varmus 1991 - Erwin Neher 1991 - Bert Sakmann 1993 - Richard J. Roberts 1993 - Phillip Sharp 1994 - Alfred Gilman 1995 - Edward B. Lewis 1996 - Lu RoseIacovino
TOTAAL : 7 (zeven)
TOTAAL : 129
Joden promoten het hersenspoelen van kinderen in militaire trainingskampen niet.
Ze leren hen niet om zichzelf op te blazen en een maximaal aantal Joden en anderen te doden.
Joden kapen geen vliegtuigen, doden geen atleten tijdens de Olympische Spelen en blazen zichzelf niet op in Duitse restaurants. Geen enkele Jood heeft ooit een kerk vernield. Geen enkele Jood uit zijn ongenoegen door mensen om te brengen. Joden doen niet aan slavenhandel en hebben geen leiders die oproepen tot de Jihad en het doden van alle ongelovigen.
Misschien zouden de moslims van deze wereld moeten overwegen om zich meer in te spannen op gebied van het gewone onderwijs en minder te klagen dat de Joden de oorzaak zijn van al hun problemen. Moslims zouden zich eens moeten afvragen wat zijzelf voor de mensheid kunnen betekenen alvorens te eisen dat de mensheid hen respect betuigt.
Onafgezien van hoe u staat tegenover de crisis tussen Israel, de Palestijnen en de omringende Arabische landen, en zelfs als u gelooft dat Israel daar de meeste schuld aan heeft, zeggen de volgende twee zinnen werkelijk alles :
«Als de Arabieren vandaag de wapens neerleggen, is er geen geweld meer. Als de Joden vandaag de wapens neerleggen, is er geen Israel meer.» Benjamin Netanyahu
Generaal Eisenhower heeft ons gewaarschuwd: het is een historisch feit. Toen de opperbevelhebber van de geallieerden, generaal Dwight Eisenhower, de slachtoffers van de uitroeiingskampen aantrof, gaf hij de opdracht om zoveel mogelijk foto's te laten maken door het Duitse volk uit de omliggende dorpen, om hen de kampen te laten bezoeken en zelfs de doden te laten begraven. Hij deed dit met woorden van de volgende strekking: « Verzamel nu alle dossiers en alle documenten - neem de films in beslag - laat de getuigen spreken - want ooit in de loop van de geschiedenis zullen er smeerlappen opstaan die zullen beweren dat dit alles nooit is gebeurd »
Onlangs werd in het Verenigd Koninkrijk de discussie gevoerd of de Shoah uit de schoolboeken moest worden geschrapt, daar dit «beledigend» was voor de moslimbevolking die volhoudt dat dit alles nooit heeft plaatsgevonden. Het is voorlopig niet geschrapt... maar het is een angstaanjagend teken van de vrees die de wereld verlamt en van hoe gemakkelijk ieder land zich daardoor laat verlammen. Het is maar iets meer dan 60 jaar geleden dat er een einde kwam aan WO II in Europa...
Deze e-mail is bedoeld als een herdenkingsketting, ter herinnering aan 6 miljoen Joden, 20 miljoen Russen, 10 miljoen christenen, en 1900 katholieke priesters die werden vermoord, verkracht, verbrand, uitgehongerd, vernederd en als proefdieren gebruikt terwijl het Duitse volk de andere kant op keek.
Nu meer dan ooit, nu onder meer Iran volhoudt dat de holocaust «een mythe» was, moeten wij ervoor zorgen dat de wereld nooit vergeet. Deze boodschap zou 400 miljoen mensen moeten bereiken Weest een schakel in deze ketting en help deze boodschap wereldwijd te verspreiden.
Hoeveel jaar zal het nog duren voor de aanslagen op de WTC-torens «nooit zullen hebben plaatsgevonden» omdat dit beledigend is voor de moslims in de VS?
Stel u niet tevreden met het wissen van deze boodschap, het duurt maar enkele ogenblikken om ze door te sturen.
Wie zegt genocide denkt onmiddellijk aan Hitler! Die schreeuwlelijkerd die vond dat hij het Joodse ras nu maar eens en voorgoed uit de wereld moest helpen. Het woord werd trouwens pas na de tweede wereldoorlog in ons taalgebruik opgenomen, want voorheen had de wereld een dergelijke gruwel nooit gekend. Daar waren geen woorden voor en dus moest er maar eentje uitgevonden worden.
Maar nu steekt een andere, vergelijkbare gruwel de kop op: culturele genocide!
Wat is genocide? Het uitroeien van mensen van een bepaald ras. Zomaar. Alleen maar omdat ze van dat ras zijn. Dàt is pas racisme in de betekenis die Europa aan dat woord geeft! Terwijl datzelfde Europa er eigenlijk druk mee bezig is!
Uitroeien van een bepaald ras! Waar de natuur rassen heeft geschapen, lichamelijk en geestelijk aangepast aan de streek waar ze moeten leven, vinden sommige mensen het nodig om dat Godswerk teniet te doen dus. Een meer tegennatuurlijke (of goddeloze voor de gelovigen) handeling kan ik me maar moeilijk voorstellen! Een handeling, helemaal tegen de mensheid in het algemeen en tegen de natuur gericht!
Maar wat gebeurt hier? Zijn onze regeringen hun eigen ras ook niet aan het uitroeien met het multiculturele sprookje? Wat zal er over pakweg tweehonderd jaar nog overblijven van het blanke ras, als het op die manier verder moet? Europa zal een wansmakelijke mengelmoes worden van rassen en totaal tegenstrijdige culturen en religies. Waar rassen samenleven is vermenging ook nog eens onvermijdelijk, en langzaam maar zeker zullen alle rassen hun identiteit, kleur en cultuur zien opgaan in een onsmakelijke soep van kleuren en geuren. Een explosieve soep, gedoemd tot ontploffen, want op die manier moeten leven mist elke vorm van identiteit, geborgenheid of samenhorigheid.
Stel je voor: je wilt soep maken en je hebt tomaten, selder, prei en spruitjes. Spruitjes in tomatensoep vind ik nu niet bepaald kunnen.Totaal tegenstrijdige smaken. En dus heb je twee mogelijkheden:
1. Je maakt je soep van tomaat, prei en selder, en je houdt de spruitjes apart voor een ander gerecht. Resultaat: je hebt een lekkere tomatensoep.
2. Je wilt tegen beter weten in méér groenten in je soep en gooit er dus maar de spruiten bij. Resultaat: méér soep, maar ze smaakt nergens meer naar. Niemand wordt daar beter van en dus wordt het hele zootje maar weggekieperd en kun je herbeginnen, maar dit keer zonder spruitjes.
Was je dan niet beter af geweest met minder soep, maar soep die echt naar tomatensoep smaakt? En had je die spruiten niet beter gelaten van waar ze kwamen, om ergens heerlijk te laten smaken in een andere schotel?
Wel, punt 2 is precies wat multiculturisten willen: een onsmakelijke soep, ontdaan van zijn identiteit, cultuur, religie en waarden. En ze zijn hard bezig daar alle rassen in te betrekken.
Is dat ook geen vorm van Genocide? Culturele genocide dan?
En met de multicultuur is het nog veel erger gesteld dan met die doodgemixte soep! Want sommige waarden en religies van bepaalde rassen staan zó lijnrecht tegenover elkaar dat een gezonde samenleving helemaal niet meer mogelijk is!
Samenwerken, op zakelijk vlak bijvoorbeeld, zou wél heel goed kunnen.
Samenleven echter helemaal niét. Zéker niet met rassen waarmee niet te redeneren valt. En dan blijft maar één alternatief mogelijk: een der rassen gaat overheersen en het ander uitroeien of verknechten! Welk ras zal overheersen? Het agressiefste natuurlijk! Drie keer raden wie dàt zijn!
Zouden we dan niet veel humaner bezig zijn als we de rassen liever gescheiden houden en elk in zijn land? Zou de vrede op de wereld daar niet veel meer mee gediend zijn?
Multicultuur mag dan al geen rassenmoord zijn, het nagestreefde doel is weinig verschillend: namelijk rassen helemaal uitwissen door vermenging; vergevorderde culturen uitwissen door het laten overheersen van de achterlijkste cultuur. Het volk zijn identiteit ontnemen en enkele eeuwen achteruit schoppen, zodat op de duur enkel nog een uniform, rasloos soort homo sapiens de wereld bevolkt. Tenminste, dat is het doél van de multiculturisten. Maar dat doel zal nooit bereikt worden! Er zal, op de multiculturele manier waarop we nu moeten leven, een ras moeten gaan overheersen en de andere onderdrukken!
Doordat de verlichte geesten van de regeringen al jarenlang die culturele genocide promoten, zijn ondertussen al veel allochtone of halfallochtone nakomelingen geboren. In Europa. Hier in België. In Vlaanderen. Tot in de verste uithoekjes en dorpjes. Geboren uit allochtone of gemengde ouders.
Wat zijn die? Vlaming? Belg? Europeaan? Afrikaan? Zouden ze het zélf weten? Zouden ze zich ergens thuis voelen? Hebben ze ernaar gevraagd om alsrassenmix ter wereld te komen?
En dan gaan de allochtone ouders er nog een schepje bovenop doen door hun kinderen halsstarrig in de cultuur, taal en religie van het geboorteland op te voeden. Dat geboorteland dat ze destijds ontvlucht zijn omdat leven in die cultuur hen niet langer mogelijk leek! Maar daar staan ze blijkbaar niet bij stil!
Het gevolg van die domme mentaliteit laat zich raden: die kinderen zullen zich nooit Belg voelen. Nooit het genoegen kennen onder eigen volk te leven, tenzij in het familiale kringetje. Worden zó in de criminaliteit gedreven! Want respect voor onze waarden werd hen nooit aangeleerd. Noch door de ouders, noch door de school, noch door de regeringen! Ze zijn gedoemd middeleeuwers te blijven in een moderne maatschappij.
En ik zeg ook wél: domme mentaliteit van de ouders. Want ja, die eerste migranten waren meestal ongeletterde mensen die hier een menswaardiger bestaan kwamen zoeken. Wisten zij, met hun beperkte kennis, veel van wat het gevolg zou zijn van hun ondoordacht handelen ten opzichte van hun kroost?
Neen! Dat wisten ze niét. Maar daar had ons volk moeten bijspringen. Onze regeringen en scholen vooral! De dommeren moet nu eenmaal leren van de slimmeren onder ons. Dat geldt zowel voor Europeanen als voor vreemden hoor. Ik denigreer die vreemden dus niet. Het is vooral een kwestie van opvoeding en schoolopleiding.
Maar gek genoeg: onze regeringen en scholen leerden de Europeanen wél om tussen de afgebakende lijntjes te lopen maar lieten dat maar weer los als het vreemden betrof. De richtlijnen voor eigen volk werden trouwens altijd al met strenge wetten bekrachtigd, want het was ook nodig. Ook onder onze pappenheimers zitten er van verschillend allooi. Maar vroeger werden de domsten verplicht om naar de slimmeren te luisteren via de school. De jongeren moesten dan weer naar de ouderen luisteren (nu is dat omgekeerd).
En toen stroomden die dom gehouden vreemden Europa binnen, en gingen de regeringen een ommezwaai maken van 180°! Nu werd plots de wet van de domste van kracht. De slimsten moesten nu ook maar eens gaan leren van de domsten! En toen dat niet lukte omdat het nu eenmaal totaal tegen de natuur indruist, ging men het maar met antiracismewetten gaan verplichten.
Arme auto-allochtonen! Arme vreemde Belggeborenen! Wat moet van jullie geworden? Geboren in een modern land, maar opgevoed in een middeleeuwse cultuur! Hoé in s hemelsnaam moeten die een harmonieus leven gaan leiden? Die ongelukkigen zijn een schoolvoorbeeld van wat ons allemaal te wachten staat binnen enkele eeuwen als niemand ingrijpt.
Wie had dergelijke toestanden kunnen vermijden? Hun ouders? Neen, want die waren niet intelligent genoeg om de gevolgen van hun nefaste opvoeding te onderkennen. De leiders van onze Europese landen hadden dat wél moeten zijn en hadden de juiste leiding moeten geven. Welnu, ze gàven wel leiding, maar in omgekeerde zin. Ze vonden het makkelijker om het eigen volk zich dan maar te laten aanpassen toen dat niet leek te lukken bij de vreemden. Het onderwijsniveau werd in veel scholen dan maar verlaagd in een vertwijfelde poging om ook allochtone kinderen kansen tot slagen te geven. Het is dus niet alleen de straat die verloederd is door die mentaliteit. Ook het onderwijs!
En dan is er die schandelijke antiracismewet! Eigen volk moet zwijgen over het dom en soms crimineel gedrag van sommige vreemden!
En nu kun je duizend en een wetten maken die tegen de menselijke natuur indruisen, ze zullen nooit werken. Dàt hadden ze destijds moeten weten in plaats van klakkeloos ondoordachte, tegennatuurlijke en dus niet werkende wettelijke bepalingen te gaan maken.
Oh vinden jullie dat die wetten wél werken? Maken jullie zich maar geen illusies. Dat is schijn. Dat is het voorlopig en slaafs volgen van wat ons als de openbare opinie wordt geïndoctrineerd. Maar wacht tot een druppel de emmer doet overlopen. Dan kan die openbare opinie in één klap omkeren en komt de ware aard van het verdrukte volk naar boven. Nu wéten de meesten nog niet eens dat ze onderdrukt worden en hun volksaard verkracht. Dat heb je er nu eenmaal van als de slimmen moeten leren van de dommen, en de ouders moeten luisteren naar wat hun kroost dicteert!
Maar als ze dàn achterom gaan kijken, de blinddoek afschudden en zien met welke onomkeerbare soep vele generaties Wetstraatcharlatans ons hebben opgezadeld, zou ik niet graag rond de Wetstraat wonen, want het zal er hard aan toe gaan!
Naast de cultuurschok en de religieschok, is er ook nog de intelligentieschok. Bepaalde religies hebben honderden jaren hun volgelingen alleen maar onderwezen in hemelse sprookjes. Al de rest was bijzaak en niet nodig om te overleven. Je moést trouwens niet overleven, want hierna wachtte je toch maar de hemel! Het gevolg laat zich alweer raden: elke vorm van wetenschappelijk onderricht werd heel elementair gehouden ten voordele van onderwijs en indoctrinatie in de religie.
En dan komt een intelligent volk in eigen land, in contact met zon domgehouden massa mensen. Bovendien nog mensen die koppig denken dat ze de waarheid in pacht hebben en met wie niet te redeneren valt. En tot overmaat van ramp vinden onze regeringen dat het veel makkelijker is de slimmen naar het niveau van de dommen te brengen dan omgekeerd!
Natuurlijk is dat de makkelijkste oplossing! Maar geen nood! Ook dié soep zal de ongelooflijk naïeve kiezer wel verteren!
Zelfs de laatste onderontwikkelde stammen in Afrika smaken nog het hemelse voorrecht zich onder eigen volk te mogen bevinden. Zich door de stam opgenomen en beschermd te voelen. Onder soortgenoten te mogen opgroeien, en er ook door geleid te worden. Waar de stamoudsten het voor het zeggen hebben en de jeugd moet luisteren. En dan durft onze samenleving die mensen nog wilden noemen.
Ons zijn die rechtmatige voorrechten afgenomen. De Wetstraat heeft ons omringd door vreemde snuiters, de mamas hebben hun babys onfeilbaar verklaard en zelfs het eigen volk is niet langer geïnteresseerd in ons bestaan!
Wie zijn dan de wilden? Wij toch? Maar eigenlijk is, voor ons, het woord wild niet eens op zijn plaats. We zijn meer een volk dat onder een soort narcose werd gebracht door de dagelijkse indoctrinatie. Een volk dat letterlijk smeekt om verknecht te worden en er helemaal klaar voor is! Een volk dat ooit zal oogsten wat het gezaaid heeft. Een volk dat slaafs de openbare opinie volgt.
Omdat dit de makkelijkste weg is. Omdat je dan niet hoeft na te denken. Omdat anderen dan voor je denken. Omdat je er dan blijkbaar bijhoort.
Ik hoef het niet onder stoelen of banken te steken: gebakken paling is zonder concurrentie mijn lievelingsschotel.
En toch, als je aan honderd mensen vraagt of ze paling lusten, trekken er negentig de neus op! Maar als je dan wat doorvraagt blijkt telkens weer dat ze het ooit eens hebben geproefd in een gewoon stadsrestaurant, of thuis zelf gebakken.
In beide gevallen weten ze niet hoe paling echt smaakt. Want noch in een gewoon restaurant, noch thuis, kun je levend verse paling vinden. Tenzij je ze zelf gaat vissen. In de viswinkel liggen ze netjes dood en ontveld. Op restaurant worden ze uit de diepvries gehaald, want de vraag is te klein om dagelijks een verse voorraad op te doen.
Ik heb het tegen beter weten in tientallen malen geprobeerd op restaurant: als ik gebakken paling op het menu zag staan kon ik er gewoon niet aan weerstaan. Werd telkens weer een teleurstelling. Wat ik op mijn bord kreeg smaakte een heel klein beetje naar paling, maar was in de verste verte niet te vergelijken met het verse product. Het verschil is vergelijkbaar met verse melk en melkpoeder.
Neen. Om nog echt verse gebakken paling te kunnen proeven moet je in een palinghuis zijn waar paling ook de specialiteit van het huis is, en dat dagelijks druk beklant is. Alleen op dié manier krijg je een vers product op je schotel. In de eigenste keuken gedood, ontveld, en gebakken in minder dan een uur. Bovendien weten die chefs hoe de paling op zijn best te bakken!
Pas als je dàt geproefd hebt kun je met kennis van zaken zeggen of je het lust of niet. En reken maar dat zowat iederéén het dan plots heel lekker vindt.
Ongelukkigerwjze echter zijn echte palinghuizen ver te zoeken in een stad. Meestal zijn ze ergens in de boerenbuiten gelegen en nogal dikwijls aan een vaart die ooit palingrijk was. Meestal ook zijn ze doorgegroeid van een armoedig cafeetje naar een restaurant waar je naast paling ook verschillende andere gerechten vindt.
Hoe dat zo komt? Wel, de lijnvissers die vroeger paling met hopen konden vissen in die vaarten, spoelden graag ook even de keel door in zon cafeetje. En van het een kwam het ander. De bazin kreeg al eens een portie paling soms was de klant te bedronken om al naar huis te gaan eten, wou nog blijven, en vroeg de bazin dan maar om zijn paling terplekke te bakken voor hem.
En zo groeide het. Maar het palingbestand slonk, de wateren vervuilden, en van palingvissen is bijna geen sprake meer. Maar de palinghuizen vonden er iets op. Of beter gezegd, de ondertussen goed op gang gekomen palingindustrie. De paling wordt gekweekt. En dagelijks in tankwagens levend uitgevoerd naar de gekende palinghuizen. Ook naar sommige stadsrestaurants, maar daar komen ze, vanwege de minder grote vraag, in de diepvriezer terecht.
In de palinghuizen echter krijgt de paling geen kans om de binnenkant van de frigo of de vriezer te zien. Onmiddellijk naar de keuken en van de keuken naar je bord. Dàt is de echte smaak van verse paling.
Want geloof het of niet, als er een paar uur over gaan tussen het doden en het klaarmaken, is de helft van de smaak verdwenen. Die paling kan dan wél gebruikt worden voor paling in t groen. Want dan wordt het gebrek aan smaak gecamoufleerd door de zeer smaakvolle saus.
En nu heb ik wel niets tegen paling in t groen, maar ik vind het doodzonde om de lekkere smaak van verse paling te moeten delen met dat groene goedje. Hoé lekker die saus ook mag smaken. En dus blijft het voor mij: gebakken, maar dan wél vers! En zéker ook met verse frietjes. Maar dat heb je er dan ook meestal wel bij in die huizen. Ik denk trouwens dat palinghuizen de enige restaurants zijn met een afkeer voor diepvriesfriet. Gelukkig maar!
Het laat me al vele jaren niet meer los. Het blijft me maar achtervolgen. De zoveelste ongerijmdheid van mensen die zich leiders noemen! Ik blijf me maar afvragen wat de verlichte geesten in de Wetstraat heeft bezield toen zij de schoolplicht optrokken tot achttien jaar! Hoe zij dan wel het zeer verschillende IQ van onze landgenoten zagen! Of wisten ze niet dat dit verschilde van persoon tot persoon?
Toen ik veertien jaar was, was de schoolplicht veertien jaar. Later werd het opgetrokken naar zestien, en dat vond ik nog net kunnen. En toen boem! Achttien jaar! Volslagen opgegroeide kerels, heel dikwijls tegen hun zin, op de schoolbanken! Toen dat goed tot me doordrong ging ik me vragen stellen over hoe het nu moest met het verder doorgedreven onderwijs dat voorheen vooral kinderen met een hoger IQ of leergierigheid aantrok! Hoe de leerkrachten dàt varkentje nu weer zouden moeten wassen.
Want uit ervaring uit mijn eigen jeugd wist ik best dat er héél verschillende mensen bestaan. Ook heel verschillende kinderen!
- Je hebt mensen, kinderen, met een heel hoog IQ. De primussen dus. Die willen, terecht, verder studeren in alle sereniteit en liefst niet worden afgeleid door verstandelijk laagbegaafden.
- En dan heb je mensen die een en al spierbundel zijn, maar bij wie je zowat niks in de hersenpan krijgt.
- En tussen die beide uitersten zitten dan nog allerlei categorieën.
Wel, we hebben al die mensen nodig. De hoogbegaafden voor de hogere betrekkingen, de spierbundels voor het ruwe, zware of vuile werk. En ik denigreer geen van beide. Ze hebben nagenoeg dezelfde plicht in het draaiende houden van de maatschappij.
De natuur zorgde juist voor die verschillen om elk vogeltje te laten zingen zoals het gebekt is en elk werkje, vuil of proper, door de juiste mensen te laten opknappen. En zo was het goed. Tot een of andere clown het nodig vond heel dat goed werkende systeem op zijn kop te gaan zetten.
Want zeg nou zelf: wat zit een domme, maar werklustige spierenbundel van achttien jaar zijn broek te verslijten op de schoolbanken? Het enige dat daarmee voor hem kan worden bereikt is dat het hem juist in die cruciale jaren lui maakt en voor altijd ongeschikt voor de arbeidsmarkt. Ondertussen stoort hij ook hevig zijn meer intelligente medeleerlingen omdat hij totaal niet geïnteresseerd is in de leerstof. En ja, het zou me niet verwonderen dat hij ook een zeker percentage van die intelligente gasten schoolmoe weet te maken, zodat ook zij er verder maar de brui aan geven.
Als die vent dan aan achttien jaar de schoolbanken verlaat is het te laat om zich nog aan te passen aan het werk waarvoor hij in de wieg werd gelegd. Kan zich niet meer aanpassen aan het hoge ritme, of aan de smerigheid van bepaalde soorten van handenarbeid. Houdt het bij geen enkele werkgever vol.
Zie je een afgestudeerde van achttien jaar al een riool reinigen? Een varken slachten? De straat vegen? Onafgezien van het lagere niveau van de werkmakkers waarmee hij het moet doen? Daar is het allemaal al veel te laat voor! Zijn natuur vroeg om aan veertien, of hoogstens zestien jaar, in het arbeidscircuit te worden opgenomen en had zich dan nog heel goed kunnen aanpassen. Maar de intellectuelen in de Wetstraat zagen dat heel anders. En zoals in bijna alles waar de Wetstraat de pollekens naar uitsteekt: het gaat vroeg of laat in het honderd lopen.
Gevolgen:
1. Die twee extra en totaal verloren schooljaren hebben zon geboren werkman alleen maar lui genoeg gemaakt en klaargestoomd voor dop of leefloon.
2. Die jaren hebben een bepaald percentage hoger begaafden ook nog schoolmoe weten te maken, zodat ook zij in de marginaliteit terechtkomen.
3. Die kerels moeten noodgedwongen wel het niveau van de hele klas omlaag halen!
4. Die nutteloze extra jaren hebben waarschijnlijk ook wel veel leraren tot wanhoop gedreven!
5. De nodige extra leerkrachten die deze beslissing teweegbracht konden voor zinnigere beroepsbezigheden worden ingezet: de écht geïnteresseerden beter opleiden.
En weeral, zoals gewoonlijk, hebben de mensen die aan de touwtjes trekken het allemaal heel goed bedoeld: meer kansen, ook voor zwakbegaafden!
Maar, ook zoals gewoonlijk: ze hebben nooit stilgestaan bij alle mogelijke kwalijke gevolgen van hun beslissingen! Enkel maar de goede kanten bekeken. Nooit gedacht dat elke medaille een keerzijde heeft. Of ze waren voldoende wereldvreemd om niet door te hebben dat er buiten de hoogst begaafden nog veel andere soorten mensen bestaan.
Misschien zal de toekomst ooit uitwijzen dat de schoolplicht weer naar beneden moet. Maar ondertussen worden wél hele generaties hangjongeren gekweekt!
Hangjongeren? Wie heeft ze gemaakt?
Maar de bedoeling van die vermeende verlichte geesten kan ik best wel snappen hoor: het moet hen er om te doen zijn geweest dat begaafde kinderen kansen kregen en niet werden geremd door de ouders, die maar vonden dat er gewerkt moest worden aan veertien of zestien jaar. Nobel gedacht, maar helaas niet verder gedacht dan de neus lang is. Voor dat fenomeen zijn andere oplossingen mogelijk dan algemene wetten! Daar hadden scholen een betere rol kunnen in spelen. Die kenden hun pappenheimers en wisten heel goed wie geschikt was om door te leren en wie voor ander werk in de wieg was gelegd. Dié hadden de ouders kunnen stimuleren door met eventuele studiebeurzen te zwaaien. En als ook dàt niet lukte, dàn kon het pas de beurt zijn geweest aan de staat om tussen te komen aan de hand van de behaalde cijfers en de commentaar van de leerkrachten!
Maar wettelijk verplichten dat iemand die duidelijk voor handenarbeid geschikt is zijn broek moet gaan verslijten op de schoolbanken? Absurd!!! Zelfs technisch onderwijs kan die gasten niet bekoren! Die vragen aan veertien of zestien jaar alleen maar om de handen uit de mouwen te mogen gaan steken. Twee of vier jaar later is dat te laat!
Vindt iemand dat ik verkeerd ben of dat dit column moet weerlegd worden? Reageer! Ik sta open voor andere meningen en wil ze graag nader onderzoeken!
Na enkele bewolkte en regenachtige dagen leek de zon eindelijk de wolken meester te worden en losten ze de ene na de andere op om plaats te maken voor een heerlijke blauwe lucht. Een lucht zoals we al lange tijd niet meer hadden gezien. Tijd voor een fikse wandeling met Chico dus. Eerst enkele rondjes door het park om darmpjes en blaas te laten ledigen, en dan op stap.
Eerste zijstraat: er staat een bruine man van rond de dertig met de handen in de zakken tegen een lantaarnpaal geleund. Blijkbaar ook genietend van de prille voorjaarszon. Ook al helemaal in morgenstimmung. Bekijkt mij en de hond belangstellend, maar heeft verder blijkbaar niets omhanden. Niet eens een GSM tegen het oor geplakt. De betere soort misschien? Alleen maar profiteren van een BELGISCHE uitkering en verder iedereen met rust laten? Gewoon genieten van het leven dat toch zo mooi kan zijn in een land als het onze, en betaald uit onze beurs?
Oké, verder gewandeld maar. Niks van aantrekken. Dat zal de Wetstraat wel in orde brengen voor ons! Daar krijgen ze voor betaald. Oók van ons geld.
Vrijdag 20 april, 11.30 uur.
Onder het wandelen lopen me verschillende mensen voorbij in nochtans heel rustige, normaal bijna lege straten. Het lijkt wel of iedereen van het zonnetje wil profiteren. Goed zo! De zon schijnt voor iedereen.
Maar een mengelmoes van vreemde talen vult geniepig mijn binnenoor en vertelt me dat er iets niet klopt met het straatbeeld! Mijn oor vangt geluiden op die niet passen bij het beeld dat mijn ogen zien! En dat gaat op mijn evenwichtscentrum drukken! Dat maakt me aanvankelijk wat duizelig, maar gaandeweg steeds meer opstandig. Ik loop wél in Oostende hé? En Oostende is wél in Vlaanderen gelegen hé? Of toch niet? Heette die stad alleen vroeger maar zo? Ben ik dan soms in Oostokkovich?
Vrijdag 20 april, 12 uur.
Op de terugweg. Achter me loopt een (blanke) vrouw. Tóch wel met een GSM tegen het oor geplakt. Tja het zal je eigen volk maar wezen hé? Chico vindt het nodig een plasje te doen en ik wacht. Ondertussen loopt de vrouw me voorbij en hoor ik haar praten in haar luciferdoosje. Val nu om! Wééral een Russische of wat dan ook! Weeral eentje dat ik mee betaal! Weeral uren durende GSM gesprekjes, betaald door het OCMW. 'Telefonische familiehereniging', weet je wel?Gesprekjes met waarschijnlijk iemand ergens in het moederland. Waar ter wereld dat ook maar mag gelegen zijn! Ik loop nog een kwartier achter haar, maar de GSM wijkt niet van haar oor! Geld speelt blijkbaar geen rol.
Is dat niet leuk? In een vreemd land lopen te babbelen met je vroegere buurman ergens in Siberië? Moskou? Tja waar het ook maar mag zijn! Kostelijk? Jawél hoor! Maar dat is niet hààr probleem. De OCMW sal dat tok betaal. Met andere woorden:WIJ!
Vrijdag 20 april, 12.30 uur.
Bijna thuis. Ik loop door dezelfde straat als op de heenweg. Op de hoek van dezelfde zijstraat staat nog steeds dezelfde bruine man in dezelfde houding tegen dezelfde paal geleund, met de handen in de zakken, van de zon en van de Belgische staat te genieten! Ik vraag me af wie hem daar geplaatst heeft, en wanneer hij weer wordt binnengehaald. Bij de eerstvolgende regenvlaag misschien? Het leven kan toch mooi zijn hé? Leve de multicultuur! Leve Sint Tikaat en het OCMW!!!
Vrijdag 20 april, 12.45 uur.
Weer thuis. Mijn morgenwandeling zit er op, maar van morgenstimmung is al lang geen sprake meer. Peer Gynt en zijn geestelijke vader Edvard Grieg kunnen wat mij betreft de boom in met hun morgenstimmung. Ik start de pc en koel mijn woede op het toetsenbord. Eten kan ik later wel. Mijn honger is over.
Voor iemand als ik, die bijna dagelijks een column schrijft, is het behoorlijk onhandig dat er maar maximum 200 titels in de marge kunnen! De oudere titels moeten dan in de archieven gezocht worden, wat dan weer erg tijdrovend is als je de datum niet meer weet.
Daarom plaats ik hier een inhoudsopgave van 2010 zodat aan de hand van de datum van een stukje, het in het archief van die maand kan worden gevonden. Bovendien steekt het in de nieuw aangemaakte categorie INHOUD BLOG, zodat het altijd via deze categorie kan worden opgeroepen. Let wel: de datums in deze inhoudsopgave zijn oplopend gesorteerd. In de archieven staan de stukjes aflopend, zoals trouwens in het gehele blog.
De huidige versie loopt tot december 2010 en zal regelmatig aangevuld worden volgens ervaring met het concept, dat echt wel wat voeten in de aarde had alvorens publiceerbaar te blijken. Waarschijnlijk zal het in stukken moeten per jaar of half jaar.
Sorry ! Het was de bedoeling hier de volledige inhoud van mijn blog te publiceren, maar bij het toevoegen bleken er problemen te rijzen. Ik zal een andere vorm moeten vinden daarvoor. Dus maar hals over kop een ander stukje dat ik in reserve had:
Mijn nieuwsidool, en trouwens de enige persoon in het nieuws die ik onvoorwaardelijk vertrouw, is Paul dHoore, de financiele expert bij VTM, die af en toe gevraagd wordt zijn zegje te komen zeggen over financiële aangelegenheden.
Je ziet duidelijk aan de man dat hij de zaken zo positief mogelijk probeert voor te stellen om niemand op de teentjes te trappen. Maar wat hij vertelt houdt steek en je kunt er op vertrouwen. Mits natuurlijk de soms te positieve voorstelling wat af te zwakken en in de juiste context te plaatsen. En met hem is dat totaal niet moeilijk, want hij heeft helemaal niet het soort pokerface dat we gewoon zijn in het nieuws. Je hoort wat hij zegt, en je ziet wat hij denkt.
De man lijkt me trouwens een kerel uit één stuk, die heel goed weet waarover hij praat. Bravo VTM om net dié man als financiëel expert te hebben aangesteld.
Voila. Als het goed is mag het ook al eens gezegd worden! Wat mij betreft mag die man gerust minister van financiën worden! Maar ik denk niet dat hem dat zou interesseren. Tenminste toch niet in de tegenwoordige politieke poppenkast.
Het zal je maar overkomen! Nét wilde ik deze week een stukje op mijn blog plaatsen, maar stelde vast dat ik geen internetverbinding had! Oei!
Snel de TV en digibox geprobeerd. Die functioneerden. Dus kwam er wel internet binnen en werkte de modem! Iets met de pc? De verbindingen nagekeken alles klopte! Zeg nou niet dat ik naar Telenet moet bellen hé?
Ik was nét van plan om mijn pc uit zijn stalling te halen en te openen, terwijl Chico me belangstellend en speels kwam storen in mijn verhuisbezigheden. CHICO! Verdorie. Daar ging me een licht op! Er is maar één klein plekje in huis, net tussen twee kasten in, waar de internetkabel zichtbaar voorbijloopt. En net op dit plekje staat zijn mand, die eigenlijk dienst doet als speeltjesbox. En regelmatig trekt hij die hele mand weg van de muur. Hij zal toch niet ?
Onmiddellijk nagekeken, en jawel hoor! De mand was weggetrokken en de kabel zat vol hondenbeten. Isolatie eraf, een paar van de acht draadjes doorgebeten
Oef! Stap 1 was al achter de rug. Euvel gevonden. De snode dader, die aandachtig mijn handelingen had zitten gadeslaan, had zich ondertussen al snel uit de voeten gemaakt onder een stoel, van waar hij, ongenaakbaar, zicht had op de verdere gebeurtenissen. Zat daar in spanning af te wachten op de dingen die komen gingen. Met een tronie van Ik weet van de prins geen kwaad hoor! Maar zijn oogjes verrieden dat hij zich maar al te goed bewust was van zijn vandalenstreek.
Straffen of verwijten had geen zin, want ik zag al lang aan zijn lichaamstaal dat hij heel goed wist dat hij een brug te ver was gegaan. Hij weet trouwens héél goed dat hij niet rond mijn pc-omgeving mag komen omwille van de draden, en dat doet hij ook niet. Is trouwens het eerste verbod dat hij ooit heeft geleerd als piepkleine puppy. Zélfs als een van zijn balletjes naar mijn pc rolt durft hij het niet gaan halen maar trekt mijn aandacht om het voor hem te pakken. Maar hoe kan dat beest nu weten dat ook dié draad naar baasjes pc loopt?
Wat nu? Naar de winkel om een nieuwe kabel? Het was zes uur en dus zouden die wel al gesloten zijn. Proberen de schade te herstellen? Op het eerste gezicht twee draadjes doorgebeten en wat oppervlakkige schade aan de rest. Met een zucht verbond ik de kapotte draadjes weer en isoleerde ze.
Nog steeds geen internet! Verdorie! Er moest meer schade zijn. Meteen dan maar het hele beschadigde stuk er van tussen geknipt, de acht flinterdunne draadjes weer netjes kleur aan kleur aan elkaar gedraaid en bezegeld met evenveel druppeltjes soldeer. Tenslotte alles netjes van elkaar geïsoleerd met isoleertape, en ja hoor! Internet speelde weer mee. Oef!
De moraal:
Als de hond de passie preekt, baas pas op je kabels.
Gelukkig voor Chico was het maar internet. Was het elektriciteit geweest dan had ik misschien een geroosterde hond teruggevonden! Een hot dog zeg maar.
Waar een mens toch soms inspiratie vandaan haalt hé? Gisteren zag ik een fietser bergaf rijden in vrijloop. Vrolijk, beide voeten op de stilstaande pedalen, tegen hoge snelheid het bergje af. Leuk hoe ver je zo soms kunt geraken zonder enige inspanning! Maar helaas, dat kan alleen maar bergaf. En het leidt ook alleen maar naar beneden!
Onmiddellijk maakte ik de vergelijking met de Wetstraat. Die staat al vele jaren in vrijloop. Je hoeft je enkel maar in het zadel te (laten) zetten en het loopt. Waar naartoe? Bergaf natuurlijk! Maar gelukkig voor die vermeende leiders, de Belgische berg was heel hoog. Zo hebben ze zich decennia lang in vrijloopstand kunnen laten glijden. Dankzij het feit dat hun voorgangers ooit heel hard bergop getrapt hebben!
De kiezer kon dus heel lang blindelings kiezen en hoefde niet kieskeurig te zijn. Hij stelde toch telkens weer vast dat het bleef lopen. Wié er ook aan het stuur zat. Hij had niet door dat aan elke weg bergaf een eind komt. En dan moet het weer bergop! En juist dáár zijn de verkozen marionetten niet toe in staat.
De media droegen ook hun steentje bij om alles wat ook maar liep te verheerlijken.
- Liepen er vreemden binnen? Bravo Wetstraat.
- Verhoogde de criminaliteit? Foei Politie!
- Deed straffeloosheid zijn intrede? Ach ja, we moeten toch humaan zijn hé?
- Werden geschenken uitgedeeld met ons eigen geld? Gratis bus? Gratis TV kijken? Leve de Wetstraat.
Dat elk geschenkje de schuldenberg verder deed oplopen, daar werd niet over gerept! En dus vond Jan Modaal dat ze toch maar goed bezig waren daar in die Wetstraat. En dat hij juist had gekozen!
En nu?
De voet van de berg is al lang voorbijgereden, maar dank zij het onbeschaamd lenen konden ze zich toch in diezelfde vrijloopstand nog in een diepe schuldenput laten glijden. Maar nu lijkt ook de bodem van die put in zicht. En zal er flink getrapt moeten worden om ten eerste uit de put en vervolgens weer bergop te geraken.
Wié zal er trappen? Toch niet die van de Wetstraat hé? Want dat kunnen die niet! Hebben ze nu al decennia lang bewezen. Dat zouden de partijen ondertussen ook al moeten hebben ingezien, en als ze verstandig genoeg zijn zullen ze bij een der volgende verkiezingen wel verplicht zijn échte trekpaarden naar voor te schuiven in plaats van luxeveulentjes.
Het probleem is wél dat echte trekpaarden niet staan te trappelen om gezonken schepen weer uit de put te trekken. Een weinig dankbare taak trouwens ook, want op veel sympathie van de ondertussen erg verwende kiezer zullen ze niet moeten rekenen!
Op veel sympathie van hun partij trouwens ook niet, want die had veel liever verder gewerkt met lieve vriendjes die veel beloven maar niks geven. Met ellebogenwerkers, zoals ze gewoon waren. Maar ja, noodzaak dwingt hé? Nu is letterlijk alles spaak gelopen, en de publieke opinie niet in het minst. Die werd immers jarenlang gevoed door de almachtige media met uit de juiste context gesleurde waarheden.
Met de gebruikelijke marionetjes zullen ze het sowieso toch niet langer kunnen rooien.
Jarenlang werd alles alleen maar bekeken vanuit de Wetstraat. Tussenkomsten waren nihil, tenzij in ongelooflijk onbenullige zaakjes die Jan met de pet in een oogwenk zélf zou weten op te lossen.
- Ze bekeken hoe de Belg lui werd.
- Ze bekeken hoe vreemden binnenstroomden.
- Ze bekeken hoe de criminaliteit van kwaad naar erger ging.
Ze zagen het allemaal gebeuren, maar deden niets anders dan het allemaal helpen stimuleren! Zo immers konden ze blijven meedrijven met de stroom. Als dooie vissen!
- Ze beloonden de luiheid van de Belg met dopgeld, leefloon en OCMW.
- Ze zadelden ons op met een antiracismewet om de vreemden het parasiteren makkelijker te maken.
- Ze lieten de gevangenissen verkrotten om er niemand te hoeven in te stoppen.
- Voor dezelfde reden vonden ze het ook nodig de Salduzwet in te voeren. Al Capone achterna!
- En als ze er dan toch niet meer uitraken, dan kunnen dooddoeners als niet de intentie te doden de moordenaars op de valreep toch nog buiten de gevangenis houden! En hoeven ze lekker geen nieuwe gevangenissen te bouwen! Met nog het extra voordeel dat, als je misdaden goedpraat, de misdaadstatistieken omlaag gaan!
NEEN VERDORIE! Ze moeten zéker geen nieuwe gevangenissen bouwen! Ze moeten er voor zorgen dat dergelijk gespuis geen kans krijgt en gevangenissen overbodig worden! Weer baas worden op straat! Opvoedingsplicht wettelijk verplichten en verwennerij verbieden! Van in de wieg, en niet vanaf vijftien of zestien jaar, als het al lang telaat is! En alvorens ook maar één vreemdeling binnen te laten eerst grondig zijn doopfont lichten.
Als ze dàt dertig jaar geleden hadden gedaan, zouden we nog steeds in een veilig Vlaanderen wonen en ons thuis voelen. Zou moord en overval weer frontpaginanieuws worden dat maar ééns in de zoveel jaar voorkomt.
Nu hebben ze alles laten verloederen. Nu rijst het allemaal de pan uit. Nu vindt zelfs de openbare opinie een overval niet langer de moeite waard om over te praten.
Jawel! Ze hebben dertig jaar geregeerd, voortglijdend in vrijloopstand. Nergens op geanticipeerd. Weten de versnellingsbak en de rem niet eens meer staan. De beschamende gevolgen lezen we dagelijks in de krant en niemand kan nog de voortschrijdende verloedering negeren.
Mensen die er iets wilden en konden aan doen werden de mond gesnoerd met absurde wetten. Wetten à la tête de client. Wat betekent: ben je tegen hén? Dan schrijven ze maar gauw een wet die je verbiedt tegen hen te zijn. Ben je voor wit? Dan maken ze maar snel een antiwit wet. Makkelijk hé? Zo moét je wel aan de bak blijven. Vrouwe Justitia keert zich waarschijnlijk om in haar graf!
Partijen die iets wilden doen aan de verloedering kwamen in een marginaal Cordon Sanitaire terecht! Al haalden ze monsterscores! Wéér zon wet à la tête du client!
En de rest van de bevolking kijkt naar TV, luistert naar TV en gelooft klakkeloos de nonsens die op TV worden verteld of in zijn gazet staan geschreven.
Meer moest dat toch niet zijn om op rozen te zitten in de Wetstraat?
Geschreven met innige deelneming aan al wie in dit land de meest absurde wetten moet doen respecteren. En dat geldt zowel voor de politie als voor de rechters.
Bijna had ik hier ook nog het onderwijzend personeel aan toegevoegd, maar die hebben geen gewetensbezwaren. Die weten van niet beter en zijn blind voor de gevolgen van hun opvoedingsmethoden. Befehl ist befehl. Toch?
Er was een tijd dat je in Vlaanderen kon rondlopen en alle gesprekken van de anderen kon volgen. Je voelde je veilig. Midden tussen je eigen volk. De normale toestand dus. Een toestand waarop je als mens recht hebt. Op de markt, op café of in de winkel hoorde je Vlaams, en af en toe Frans. We zijn nu eenmaal een tweetalig land.
En neen, het waren niet allemaal lieverdjes die je ontmoette. Maar je verstond hun gesprekken en eventuele opmerkingen tenminste. Zelfs als ze tot elkaar zegden dat ze je een mep zouden verkopen, had je tenminste nog de tijd om weg te lopen of op een of andere manier te reageren!
We staan er eigenlijk niet meer bij stil, maar tegenwoordig sta ik er heel dikwijls, en letterlijk dan, bij stil. Dat komt door Chico. Het beest mag niet binnen in warenhuizen, en staat dan maar, mét baasje, buiten te wachten. En of ik dan wil of niet, ik hoor het gepraat van voorbijkomende mensen. Mensen van alle rassen, culturen en landen. Soms zijn ze gekleurd, en dan zié je dat het vreemden zijn. Maar steeds meer zijn ze helemáál niet gekleurd. Lijken net als wijzelf. Je bent al opgelucht eens even een rasgenoot te zien en bijna zou je ze aanspreken, maar dan hoor je ze onder elkaar spreken en val je achterover! Oostblokkers dus.
-Hej Piękna pogoda? (Pools: mooi weer hé?)
Эй хорошая погода? (Russisch: mooi weer hé?)
Ahoj pěkné počasí? (Tjechisch: mooi weer hé?)
Γεια σου καλός Καιρός; (Grieks: mooi weer hé?)
Nu denken jullie toch niet dat ik al die talen machtig ben; ik ben gewoon die zin gaan vertalen met een vertaalprogramma. Wat ik bedoel is dat je op de tien mensen die je voorbijlopen in Vlaanderen, je er misschien hooguit vijf van begrijpt! Als je alleen maar naar het straatbeeld kijkt zie je daar gewoon mensen als jij lopen.
Als je echter gaat luisteren, dan wordt het een heel ander verhaal! Dan vraag je je af waar ter wereld je je bevindt! Toch niet in je eigenste Vlaanderen hé? En áls ze dan nog een paar woorden Nederlands kennen en een babbeltje met je willen, dan proberen ze je steeds weer te feliciteren met je goede land. Dat doen ze dan met waarschijnlijk het enige zinnetje Nederlands dat ze kennen:
- OCMW ies goed hé? De best van de wereld! Dat je niet vindt in andere land.
Jawel! Het OCMW is inderdaad goed. Dat kan ik niet tegenspreken! Het ruïneert alleen maar de schatkist die onze voorouders met hard werken zo goed wisten te spijzen! En waarvan zij dan gretig komen van profiteren. En waar wij dan weer moeten voor opdraaien.
Welnu, mijn schoonzoon is een Hongaar. Hier terechtgekomen door een toeval en niét als asiel- noch goudzoeker. Spreekt ondertussen beter Nederlands dan ik. Is in al de jaren dat hij hier woont nooit werkloos geweest. Nooit bij het OCMW aangeklopt. Nooit gedopt. Werkt keihard! Hij staat er wél op dat hun dochtertje van meet af aan beide talen leert. Logisch. Ze moet haar Hongaarse roots niet verloochenen. Doet hij trouwens ook niet. Bekent dat België een superland is, maar net als in elk individu zit zijn moederland hem in het hart. Maar hij integreert zich compleet in de Belgische gewoontes, die trouwens niet zo héél erg verschillen van zijn geboorteland.
Voor dergelijke mensen heb ik respect, van waar ze ook afkomstig zijn. Maar hoe groot is hun percentage tegenover de enorme hoeveelheid profiteurs en parasieten? Wanneer komt er in België een antiparasitismewet? Zou dat niet véél zinniger zijn dan een antiracismewet? Want bij mijn weten ken ik geen enkele Vlaamse racist. Misschien dénken ze dit wel van zichzelf omdat ze het parasiteren hartstikke beu zijn en hun eigen gevoelens dan maar op racisme gooien. In werkelijkheid is het antiparasitisme.
Racisme? Blinde haat tegen andere rassen? Rassen die je niet eens kent? Kom nou!
In plaats van een Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding zouden we veel beter af zijn met een Centrum Tegen Parasitisme. Dàn pas kan weer verder worden gebouwd aan dit land! En zo lang dit er niet is, gaat de afbouw en verloedering maar door.
Maar vóór de almachtige Wetstraathersenen dat zullen doorhebben zal er nog veel water over Gods akkers moeten vloeien!
Grasduinend in het Googlenieuws stootte ik op 11.04.12 op volgend artikel van HLN:
-o-o-o-o-
Het Europees netwerk tegen racisme (ENAR) heeft op zijn beurt het meldpunt voor illegaliteit van het Vlaams Belang veroordeeld. Het initiatief roept volgens het Europese platform van niet-gouvernementele organisaties herinneringen op aan "de praktijken van de Gestapo". "We roepen de Belgische regering op de website te desactiveren en elke actie die aanzet tot haat tegen specifieke groepen streng te veroordelen", verklaart voorzitter Chibo Onyeji (nota van Willy: toevallig, deze 'oer-Europese' naam?) in een mededeling.
Volgens het netwerk vormt het meldpunt "een oproep tot meer haat en geweld". "De website is niet enkel onzinnig, maar ook gevaarlijk omdat ook doelbewust bepaalde groepen worden geviseerd op basis van hun nationale of etnische origine", klinkt het. Net als de website van de partij van de Nederlandse politicus Geert Wilders toont het meldpunt van Vlaams Belang volgens ENAR aan dat deze partijen tot alles bereid zijn om aandacht te trekken.
-o-o-o-o-
Mijn conclusie:
- Illegaliteit melden is dus illegaal! Waaruit impliciet volgt dat illegaliteit legaal is!!! Jawadde! Moet er nog zand zijn?
- Illegaliteit moet verdoken blijven! Criminaliteit trouwens ook! Wee diegene die een crimineel met de vinger durft te wijzen!
- Alsof die illegalen niet op de ene of de andere manier op onze kosten leven! Hetzij als steuntrekkende of als rovende.
- Alsof, mét de illegalen, niet de criminaliteit met 100% is toegenomen.
- Horen, zien en zwijgen is dus wet geworden in onze samenleving. Goed hoor! Ik zie iemand vermoorden, herken de dader, maar ik zwijg om de wet niet te overtreden. Want eigenlijk is die dader het slachtoffer! En slachtoffers bescherm je toch? En trouwens, door hem te verklikken geef ik hem toch maar gratis vol pension op onze kosten! Goed gehoord iedereen? Mondje dicht dus!
- Vlaming zijn in hart en nieren is nu dus illegaal geworden volgens Europa!... En volgens Jozef De Bruine die het daar natuurlijk voluit mee eens is en het nog eens dik moet onderstrepen! Waar moeten wij Vlamingen dan heen? Naar Marokko? Albanië? Rusland? Daar de plaats gaan innemen van diegenen die óns land kwamen innemen? Geen probleem hoor! Binnen enkele generaties maken we van dié landen weer welvaartstaten en staan de weggelopenen te springen om het ons weer af te nemen!
Maar het optrekken van een cordon sanitaire rond het Vlaams Belang (Waalse uitvinding die niet eens in het Vlaams kan of wil vertaald worden) is dan weer wél legale democratie, met goedkeurend oog door dat verraderlijke ENAR gedoogd.
Dàt is pas racisme, en wel gericht tegen het eigen volk. Tenminste, toch tegen de Vlamingen, die wel in de meerderheid zijn in dit land, maar niks in de pap mogen te brokken hebben.
Als de edelachtbare heer Jozef De Bruine het nog eens over racisme heeft, laat hem dan vooral even dat cordon sanitaire op zijn onderzoekstafel leggen. Dan pas zou hij moeten gaan inzien wat racisme is. Racisme, tegen het eigen volk gericht!
Ik heb dan ook sterk de indruk dat een klein clubje verraders in zijn eigen kleine cirkeltje zit rond te draaien, zo wereldvreemd als wat, maar dat de leden er wél lijken in te slagen om hun ideeën te laten overkomen als zijnde de openbare opinie.
Dank zij het blindelings geloof van Jan met de pet; Met medewerking van de pers; Met goedkeuring van de regering; Met steun van jankerds en stommerds; Maar tegen alle weldenkende logica in!
Nog gemener vind ik de vergelijking met de Gestapo. Jawel, die heren maken onbeschaamd gebruik van een zwarte bladzijde in de wereldgeschiedenis om die Vlaamse website illegaal te verklaren. Alsof het Vlaams belang van plan is illegalen te gaan folteren, in concentratiekampen te verhongeren, of te vergassen! Tenminste, zo willen ze toch dat het overkomt bij het grote publiek. Terwijl VB enkel maar de veiligheid van de autochtone bevolking wil nastreven! Zodat de oudjes weer op straat durven komen bij valavond.
Willen jullie geloven dat ik, na een carrière van bijna veertig jaar bij de politie, in dienst van mijn gemeente en mijn land, beschaamd ben geworden dat ik Belg ben? Zó bruin als tegenwoordig hebben ze het nog nooit gebakken! Want ja, ik ben Vlaming, wil het Vlaamse belang dienen en verblijf dus, volgens die heren, illegaal in Europa!
En nu heb ik maar één vraag:
WAAROM?.
- Wat hebben die mensen er toch aan om ons volk dat altijd al zo hard heeft gewerkt aan de opbouw van dit land, zo te haten en te minachten?
- Wat hebben we hen misdaan?
- Waar zit dan wel het profijt voor die heren verraders om zo gretig illegalen, gelukzoekers en criminelen te beschermen? Bereiden ze zich soms voor op de tijd dat dié het hier voor het zeggen hebben? Wel, dat zal hen dan maar slecht bekomen denk ik! Ze zouden wel eens een koekje van eigen deeg kunnen krijgen.
- Waar zit dan het profijt voor de geteisterde landen?
- Wie wordt er beter van?
Als één iemand me een zinnig antwoord op dat waarom kan geven, ben ik bereid om onmiddellijk van kamp te veranderen en met hen mee te gaan huilen. Maar dan zal het ook een zinnige en logische verklaring moeten zijn! Geen trendy dooddoenertje dat kant noch wal raakt!
Want die uitleg kan ik zelf in geen velden of wegen bedenken!
Racisme in het algemeen is dus verboden. Geen probleem voor mij, want ik bén geen racist! Maar racisme tegen je eigen volk wordt toegejuicht en aangemoedigd! Zwaar gesponsord door het C.G.K.R. En dààr kan ik niet bij. Daar zoek ik een reden voor maar kan er geen vinden.
Please! Kan iemand me die ongerijmdheid uitleggen? Mijn E-mailformulier staat er open voor en snakt ernaar! Ik zou toch ook zo graag gelijkdenkend zijn met iedereen in dit land. Maar dat kan ik niet zo lang gelijkdenken gelijk staat aan grenzeloos en onbeschaamd verraad.
Zo. Mijn morgenwandeling van heen en terug drie kilometer naar de markt zit er op, mijn voorraad kaantjes is binnen, de Grimbergen staat koud, en ik kan beginnen:
Mijn vrouw maakte onlangs een nieuwe vriendin. Zo eentje dat veel heeft tegengekomen in het leven en dat dan ook met de hele wereld wil delen. Of die wereld daar nu al dan niet in is geïnteresseerd maakt haar blijkbaar niet uit. Want veel tegengekomen maakt je interessant. Toch? En dus is haar voornaamste hobby: telefoontjes plegen en andere mensen deelgenoot maken van haar honderden probleempjes! Gezellig hoor!
Twee tot drie keer per dag belt ze ons dan ook op voor een klaagzangetje, doorspekt met de laatste nieuwe roddeltjes. En dat zou ze graag een paar uur willen volhouden. Maar gelukkig is mijn vrouw ondertussen al experte geworden in het vinden van uitvluchten om het gesprek af te breken.
Aanvankelijk vroeg ze mij om de telefoon op te nemen en te zeggen dat ze niet thuis is, maar dat vertik ik. Ten eerste lieg ik niet graag en kan dat dus ook niet op een geloofwaardige manier. Ten tweede heb ik sowieso een hekel aan telefoons. En ten derde: ik heb al lang geleerd me niet te moeien in vrouwenzaken. Alleen maar geamuseerd luisteren. En vooral geen commentaar geven!
Maar los daarvan, dit alles stemt me toch weer tot nadenken. Veel tegengekomen in het leven. Wie niét? Daar léven we tenslotte voor. En het hangt er maar vanaf hoe je dat tegenkomen bekijkt, hoe je ermee omgaat, en welke keuzes je hebt gemaakt in je leven! Wat een saai leven zouden we hebben als we niéts tegenkwamen! En wat een gelukkig leven zouden we niet hebben als we van jongsaf wat meer ons verstand gebruikten bij de keuzes die we maken.
Het uiterlijk van dat mens ken ik niet want ik heb haar nog nooit ontmoet. Heb daar ook geen behoefte aan. Oordelen over haar persoonlijk kan ik dan ook niet. Maar wél kon ik in mijn leven ervaren dat mensen die op latere leeftijd zo graag verkondigen veel te hebben tegengekomen, zowat altijd weer mensen zijn die de narigheden zelf hebben opgezocht en verkeerde keuzes hebben gemaakt. Vooral bij vrouwen steekt dat fenomeen hoog de kop op. En dat gaat dan zo in zijn werk:
Terwijl ze jong, mooi en sexy zijn, vinden ze zichzelf super en denken dat de wereld aan hun voeten ligt. Denken dat dit altijd zo zal blijven. Ze krijgen dan ook veel aandacht van het mannelijk geslacht, maar voor de meest eerlijke leden daarvan denken ze zich te goed. Wie effectief zal geven wat hij belooft maakt geen kans, want zó heel erg veel belooft die niet. Enkel als je een massa dingen belooft die je toch niet kunt geven kun je als man hun aandacht krijgen.
Mannen die eigenlijk ideaal zouden zijn om hen een heel leven te beschermen en te beminnen, laten ze links liggen. Vallen liever op lege macho-dozen die veel beloven maar weinig of niets geven. Trappen van de ene negatieve ervaring in de andere maar leren er niet van. Blijven koppig zoeken naar die ridder op zijn wit paard. En dat wéten de machos maar al te goed. En dus vermommen ze zich maar (héél tijdelijk) in die ridder. Met alle gevolgen vandien natuurlijk, want lang houden ze die rol niet vol!
Het sexy meisje wordt ouder en ook minder sexy, en ze stelt vast dat van de mannelijke belangstelling steeds minder overblijft. Ondertussen heeft ze al een aantal gebroken huwelijken en relaties meegemaakt. Met als enig gevolg dat ze zich steeds meer met steeds minder moet tevreden stellen. Het niveau van de mannen dat in haar geïnteresseerd is gaat ook steeds verder bergaf. En ze eindigt uiteindelijk in de armen van een gediplomeerde zwatelaar. En haar klaagzang kan beginnen.
Maar terug dus naar dat zwaarbeproefde mens. Zoals ik al zei, hoewel ik meestal met iets anders bezig ben, luister ik toch soms met een half, maar héél erg toegespitst oor naar die gesprekken. En ze leren me vooral waarom vrouwen onder elkaar toch altijd weer in conflict moeten komen! En nu wacht ik enkel maar af hoelang het zal duren voor dat conflict er in dit geval weer zal zijn. Vandaar dat ik me niet bemoei. Want anders zou het wel mijn schuld zijn mocht het afgeraken.
Maar ik vang dan toch telkens weer op: dié heeft dát gezegd over deze of over jou en Zeg nooit iets aan dié, want ze kan haar mond niet houden. Slik! Alsof er vrouwen bestaan die dat wél kunnen. Maar dat beseffen ze gewoon niet. Ze vertellen dingen door onder strikte geheimhouding en met de heilige waarschuwing: Niet verder vertellen hoor!. Je reinste waanzin natuurlijk, want als je niet wilt dat iets wordt doorverteld, geef dan het voorbeeld en vertel het zelf niet! En toch zéker niet aan een vrouw!
Maar o wee als die ander het dan toch blijkt te hebben doorverteld. Dan zit het er bovenarms op!
Pfff. Ware het niet dat ik mijn vrouw die afleiding wel gun, nu ze haar grootste hobby, lezen, niet meer kan uitoefenen vanwege slecht zicht, dan zou ik dat mens al lang de laan hebben uitgestuurd met heel haar telefoongedoe.
Wat deden dergelijke mensen dan toen de telefoon er nog niet was? Zwijgen dan maar? Neen hoor! Ik herinner me nog mijn kindertijd, toen ik boodschappen moest doen in een van de vele buurtwinkeltjes. Toen waren de uitbaatsters daarvan de grootste slachtoffers! De ideale klaagmuren! Vastgeprikt achter hun toonbank door weer zon klaagster konden ze niet weglopen. En ik vervloekte het als ik maar moest blijven wachten in de winkel tot zon mens was uitgeklaagd. Van sommigen kwam er geen einde aan de klaagzang. Arme winkeliersters! Arme ik.
Maar tegenwoordig kan dat niet meer. Nu zijn het warenhuizen, en aan de kassa moet het allemaal snel gaan. Hoewel er af en toe nog wel eens eentje een vertwijfelde poging waagt! En dan mikt ze haar klaagzang precies tussen het moment dat alles nog in de boodschappentas moet, en het moment dat ze moet betalen. Heel goed uitgekiend, want dan moét de kassierster wel luisteren (of doen of ze luistert) terwijl ze wacht op haar geld. En reken maar dat het inpakken op zon zalig moment héél erg traag gaat. Je zult er maar zo eentje nét voor je hebben!
Enfin. Het is nu dus enkel maar afwachten wanneer die van mij het helemaal beu zal worden. Lang zal dat toch wel niet duren denk ik, haar kennende.
En ik? Ik zwijg in alle talen. Mijn naam is haas en ik weet nergens van!
Wat zijn we toch weer hoogst intellectueel bezig! De moordenaar had niet de intentie te doden zeggen de media. Kom nou als je iemand met de vuist slaat moet je daar toch de gevolgen van dragen? Of die gevolgen nu een bloedneus of de dood betekenen maakt niet uit! Niemand heeft die kerel toch gevraagd om te slaan? Wel, dan hou je toch je poten thuis? Punt en amen. Seffens moeten we nog medelijden hebben met die arme moordenaar zeker?
En of het nu om een witte, een zwarte of een groene gaat, zoiets doe je als beschaafd mens gewoon niet! Tenzij je bent opgegroeid in een samenleving waar elke vorm van leiding geven ver te zoeken is. Waar leiders lijdzaam toezien en leiden taboe is. Hier dus!
De daad? Slaan. Het gevolg? De dood. Wat moet er nog meer zijn om voor moord veroordeeld te worden? In welke tijd leven wij? Welke onnozele wetten telt het strafrecht wel?
De wetgever is destijds heel mild geweest, met een bepaalde visie voor ogen: het kán inderdaad gebeuren dat je tijdens het spel, of zelfs in een gezin, ongewild een kwade slag of duw geeft. Als voor de wet gedood dan moord is, dan zou je eigenlijk levenslang moeten brommen. Dáárvoor zijn die verzachtende omstandigheden er. Dàt is de geest van de wet. Niét om leeglopend gespuis met slappe handjes te beschermen.
Het is zelfs met voorbedachte rade gebeurd! Wat deed die kerel immers op die plek? Wat had hij daar te zoeken? Hij was er toch gevraagd door de chauffeur van de aangereden auto? En dat zal waarschijnlijk wel niet geweest zijn om hem een kopje koffie te komen bezorgen. Noch om uit zijn grenzeloze kennis van het verkeersreglement te putten.
Maar ja, de intellectuelen zijn weeral eens de letter van de wet gaan uitpluizen, en ze hebben het gevonden. Moordenaars krijgen tegenwoordig beschermingsfactor 10! De gewone burger krijgt helemáál geen bescherming tegen dat ongedierte. Niet eens een aspirientje! Integendeel, enkele jaren geleden heeft hij zelfs zijn wapens, zo hij er al had, moeten inleveren!
En dan de klucht van de Wetstraat: er worden vierhonderd extra politiemannen beloofd voor Brussel. O ja? En wat zullen die agenten dan wel doen? De ganse dag meerijden met de bus? Ik weet niet hoeveel bussen en metrostellen er zijn in Brussel, maar voor zoiets, en dan nog in shiften, zouden er wel vierduizend nieuwe agenten mogen komen. Want reken maar, als er op negenennegentig procent van het openbaar vervoer politie aanwezig is, zullen die heren zich wel toespitsen op dat éne procent waar ze niét gestoord zullen worden. En trouwens, van één politieman zijn ze al lang niet meer bang. Betekent gewoon één geniepige messteek méér. Daar liggen ze niet van wakker.
Het is trouwens niet de taak van de politie alom aanwezig te zijn op het openbaar vervoer. Het is de taak van de regering om te zorgen dat leeglopers en sloddervossen uit onze straten verdwijnen. Zijn het vreemden? Kaartje retour naar het land van herkomst. Zijn het Belgen? Onmiddellijk van de straat plukken en ergens veilig opbergen. Letterlijk op water en brood zetten, zodat de belastingbetaler er niet teveel moet onder lijden.
Neen hoor, ze hebben die brave medewerkers van het MIVB nog maar eens met een kluitje in het riet gestuurd. Het is hoognodig dat ze in de Wetstraat eens een brandweeropleiding gaan volgen: vuur bestrijd je niet door boven in de vlammen te gaan spuiten, maar wél in de bron. Maar hier blijven ze maar proberen om boven in de vlammen te spuiten, terwijl ze onderaan de brandhaard blijven voeden!
Vierhonderd extra agenten voor Brussel! Ik neem grif aan dat Brussel die wel kan gebruiken. De Wetstraat blijft immers, mede onder druk van de jankerds, criminaliteit importeren en eigen criminaliteit aanmoedigen door allerlei toegevingen aan nietsnutten! En daar moet iets tegenover staan (zullen wij trouwens wel betalen). Maar of dat enig verschil zal uitmaken voor het openbaar vervoer? Droom maar rustig verder, dames en heren ministers! Wat een intelligent zootje zijn jullie toch! Als we jullie niet hadden hé? Als de Wetstraat niet bestond, dan zou ze moeten uitgevonden worden!
Een opvoering van de opera De Stomme van Portici (La Muette de Portici) van Daniel Auber op 25 augustus 1830 lokte een opstand van de Franstalige burgerij uit, gevolgd door volksrumoer, dat door die zelfde burgerij dankzij een inderhaast gevormde Burgerwacht, in bedwang werd gehouden. (figuur: slotact uit de opera.)
De alinea hierboven komt uit Wikipedia. Het artikel gaat nog een heel stuk verder, maar hoofdzaak is dat als gevolg van deze opstand het onafhankelijke België werd gevormd in 1831.
De stomme van Portici was dus de steen des aanstoots.
Blijkbaar woonden in die tijden nog mensen met ballen aan het lijf in onze contreien. Mensen die het Nederlandse regime kotsbeu waren. Mensen die zich daadwerkelijk gingen inzetten voor een meer eigen volks- en cultuurgericht bewind in onze streek. Of het nu Vlamingen of Walen waren.
De huidige Belgen daarentegen, zijn van een heel ander hout gesneden. Ze laten maar begaan.
Een vijand buitenborstelen met de opvoering van een opera als steen des aanstoots? Laat me niet lachen!
Zelfs het zomaar doodslaan van een MIVB medewerker is daar niet eens toe in staat! Wàt een slapjanussen hebben liefhebbende mamas, slaafs onderwijs, laffe politici en leugenachtige media van ons volk gemaakt? Ze houden een minuut stilte, laten de bussen een tijdje op stal, en dat is het dan. Weer vergeten tot het volgende moordgevalletje.
En terwijl het van kwaad naar erger gaat vraag ik me geamuseerd af wát er nog in staat zou kunnen zijn om ons volk op dezelfde manier te laten reageren als destijds onze voorvaderen.
- Een bom gooien op de Wetstraat en het parlement in één klap uitmoorden? Zullen ze niet doen, want dat groepje angsthazen staat (veiligheidshalve) aan hún zijde!
- De basiliek van Koekelberg in de lucht laten vliegen? Ach jongens, wat zou dat. We zijn toch niet meer gelovig.
- Het koninklijk paleis met de grond gelijk maken? Pfff dat is enkel maar werkgelegenheid scheppen voor de wederopbouw. En daar zullen de vijftig- en zestigplussers wel voor zorgen terwijl de jongeren lekker in bed blijven!
Neen.. De huidige Belg laat alles toe en laat iedereen begaan. Roven, inbreken, verkrachten, vermoorden we hebben het allemaal al gehad en kijken er niet meer van op. We redeneren niet eens meer. We luisteren klakkeloos naar het nieuws, vertellen het door aan de toog in afwachting van de uitslag van de laatste wielerwedstrijd, en dan moet dát maar weer het hoofdnieuws zijn.
En dus blijf ik me maar afvragen:
Wát in s hemelsnaam zal ooit de steen des aanstoots moeten zijn om ons volk te laten inzien wat hier aan het gebeuren is? Hoeveel doden en gewonden moeten er nog vallen voordat iedereen gaat begrijpen dat we midden in een oorlog zitten?
omdat je je werk doet. Kan dit in de eenentwintigste eeuw? Is dat niet middeleeuws?
Zaterdag verklaarde de nieuwslezer van VTM, nét iets te gretig, dat de dader van de moord op een MIVB medewerker, een Belg was. Terwijl, als het om een allochtoon gaat, daar in alle talen wordt over gezwegen. Een beetje té doorzichtig vond ik. En bovendien: wat ís een Belg? Je hebt er witte, bruine, gele, zwarte allemaal als gevolg van de snelbelgwet. Belg zijn is dus al lang geen garantie meer voor je ras of je cultuur.
En dus bleven bij mij de twijfels knagen. De misdaad op zich leek me niet de normale modus operandi van een laat ik maar zeggen witte Belg! Of het zou een wel héél erg verwend rotjong moeten zijn.
Maar wat lees ik nu, zondag, op Knack be?
-o-o-o-o-
Eén enkele vuistslag De verdachte zegt dat hij slechts één enkele vuistslag heeft uitgedeeld aan de MIVB-medewerker, iets wat ook door verschillende getuigen wordt verklaard. De 28-jarige man heeft ook aangegeven dat hij de avond voor de feiten gedronken heeft. Het parket wacht nu de resultaten van een toxicologisch onderzoek af.
De identiteit en de nationaliteit van de verdachte werd niet meegedeeld door het parket. Wel werd meegedeeld dat de verdachte bij het gerecht enkel bekendstaat wegens verkeersovertredingen, en dus niet wegens drugsfeiten.
-o-o-o-o-
En nu is mijn vraag: waarom werd die nationaliteit niet medegedeeld? Mijn vermoeden dat het helemaal geen Belg is laait weer hoog op.
Zover is het dus gekomen in België:
- Is de dader een Belg, of vermoedt men dat het een Belg is, dan wordt dat onmiddellijk dik in de verf gezet, zélfs als er nog geen zekerheid is.
- Is het een allochtoon, dan vergeet de pers om over zijn nationaliteit te praten! We zouden wel kunnen denken dat het om een vechtlustig volkje gaat!
- Om welke nationaliteit of welk ras gaat het dan als zelfs het parket er het zwijgen toe doet?
Ook wat ik verder las doet me vermoeden dat het om een ander soort ging: de kerel was, met nog enkele vrienden, ter plaatse gekomen na gegeïsimd te zijn door de chauffeur van de aangereden auto.
Doet me sterk aan de normale modus operandi van dat ander volk denken. Er gebeurt iets, de tamtam gaat roffelen en voor je het weet staat daar een hele meute om hun collegas bij te staan. Met raad en daad of met de vuist.
VTM nieuws zondag: geen woord meer over de nationaliteit!!!
Wedden dat we op onze honger zullen blijven zitten, tenzij het een witte Belg is? Hoogstens zullen we het vernemen als de zaak voor de rechtbank komt of misschien zelfs dàn niet.
En natuurlijk! De politieke Janklazen staan zich te verdringen om hun afschuw uit te drukken. Dat ze er dan verdomme iets aan doen! Dat ze gewoon stoppen met het importeren van vreemden. De criminaliteit zal dan al voor de helft dalen!
Een Belg? Een witte Belg? Hm! Héél erg vreemd! Benieuwd of er inderdaad dergelijke specimen bestaan die helemaal de handelswijze van dat andere volk hebben overgenomen. Als het ware hun heel herkenbare voetafdruk op de misdaad plaatste.
1961. Ik zat in de kazerne van Heverlee als asielzoeker pardon als dienstplichtige. (Als ik tegenwoordig aan kazernes denk, denk ik niet meer aan soldaten maar aan asielzoekers).
Gelukkig was het Duitsland niet en kon ik bijna elk weekend naar huis. Gratis met de trein, want dat kon je toen als dienstplichtige. (Nu als asielzoeker zal ook wel zo zijn zeker? Zoveel is er dan blijkbaar toch niet veranderd). Als het woord asielzoeker toen al was uitgevonden had ik toch wel dààrvoor gekozen! Had ik niet eens hoeven te werken! Nu niks doen lag toch (nog) niet in de aard van Vlaamse jongeren.
En zo gebeurde het op een dag dat ik een brief kreeg van een werkmakker. Zo eentje dat niet teveel kaas had gegeten van de Nederlandse spelling. Een boerenzoon. En al wil dat op zich natuurlijk niets zeggen, het kostte me toch wel enige moeite om het schrijfsel te ontcijferen.
De grosse piece en de eigenlijke bedoeling van de brief bestond uit het feit dat hij een gezellig cafeetje had gevonden waar veel freme moken zaten. Slik! Wat bedoelde hij dààr nou mee? Even dacht ik aan vreemde spoken, maar verder lezend kreeg ik het door. Vooral toen ik las dat hij er op stond dat ik het volgende weekend met hem mee zou gaan om mijn gedacht te zeggen over die freme moken. (Of om hem te helpen bij een verovering?)
Toen begreep ik dat hij het over ferme mokken had. Een ferme mokke in het Westvlaams staat voor een leuk meisje met alles erop en eraan. Die mokke kwam waarschijnlijk van het woord mokkel, maar de l wordt geamputeerd in het Westvlaams.
Een beetje medelijdend stak ik de brief op zak, trok mijn witte overjas aan en begon met de verzorging van de patiënten. (Was verpleger. Pilule zoals dat toen heette in het leger).
Een tiental verbonden ledematen en een honderdtal spuitjes later was het zaterdagmiddag en spoorde ik naar huis. Aan die freme moken dacht ik al lang niet meer. Wél aan de paling die mijn vader zeker wel zou hebben gevangen, en die moeder dan bakte als avondmaal als ik thuiskwam. Met lekkere frietjes. Het water kwam me al in de mond. Niet dat ik mocht klagen van het legervoedsel, maar voor een lekkere gebakken paling zou ik door een vuur lopen.
Maar wie stond me, van ver al druk gesticulerend, op te wachten aan het station? Juist! Sabootje. De jongen had een onmogelijke familienaam die niemand kon onthouden. Maar ergens stonden daar de letters sabo tussen, en dus moest het dan maar sabootje zijn.
- Ga je mee? Het is de moment! Ze zijn er allemaal.
- Jongen, ik arriveer pas. Mag ik me eerst even gaan opfrissen thuis ja?
- Jamaar, dan zijn ze er misschien niet meer!
Ik begreep dat hij aan dit cafeetje op de loer moest hebben gestaan om zeker te weten dat ze er waren en keek op mijn uurwerk. Drie uur in de namiddag. Ach ja, die paling kon nog wel een paar uur wachten. En ik liet me maar meetronen naar zijn cafeetje met die freme moken.
En óf ze freem waren die moken! En lief, en praatziek, en
Nou ja, om een lang en delicaat verhaal kort te maken: ik kréég thuis wel mijn zo begeerde paling te eten.
Je loopt op straat, en je wordt opgelost in de grijze massa. Zelfs als het zonnetje schijnt loop je in een kille, nevelachtige, schijnbaar vijandige wereld. Stugge gezichten lopen je voorbij, iedereen bezig met zijn eigen zorgen en problemen. Blikken in de laat me gerust instelling. Belangstelling voor anderen is er blijkbaar niet. Je functioneert als een doofstom radertje in een doofstomme machine die vol steekt met doofstomme radertjes.
En toch moet er wel degelijk belangstelling zijn voor andere mensen, want de helft van het straatpubliek hangt met een GSM tegen de oren geplakt. En mij kun je toch niet wijsmaken dat ze dan maar met ergens een geest uit een fles aan het babbelen zijn. Dus: tòch belangstelling in mensen. Alleen niet in de mensen die in hun omgeving lopen. Want ze zién niet graag mensen. Ze hóren ze liever uit dat kleine wonderdingetje! Dus alweer een illusie de kop ingeslagen: ze zijn ook niet geïnteresseerd in de mens aan de andere kant van de lijn, maar praten alleen maar graag in dat speeltje.
Het is dan ook een wonderlijk speeltje. Ik herinner me nog hoe we, als kinderen, af en toe telefoontje speelden: twee stekjesdoosjes met elkaar verbonden met een lange garendraad. Als je het draadje voldoende spande kon je in jouw doosje praten, en je correspondent kon je horen in zijn stekjesdoos. Door de overgebrachte trillingen via het gespannen draadje. Verder dan een twintigtal meter mocht hij wél niet van je af zijn!
Ik vond het een fascinerend spelletje. Een mirakel bijna! Stond zéker op de lijst van mijn liefste speeltjes. Praten in een stekjesdoos! Leuker kon toch niet? Maar ach, het weze ons vergeven. We waren nog kinderen! En kinderen moeten toch kunnen spelen?
Maar als ik anno 2012 om me heen kijk zie ik allemaal onvolwassen volwassenen die in stekjesdozen lopen te praten! Waar zijn dan de volwassen volwassenen gebleven? Of wordt dat soort niet meer gemaakt?
Tot hier deze lezing over hoe de tegenwoordige wereld er uitziet. Maar gelukkig: zo ziét hij er alleen maar uit, en dat is eigenlijk maar schijn.
Want dan koop je toevallig een hond. En je wereld verandert. Je kunt geen tweehonderd meter meer lopen zonder aangesproken te worden. Van andere hondenbaasjes, maar ook van zonderhondmensen.
En plots worden alle straten zonderhaatstraten. En lijkt het of, zélfs op een regenachtige dag, het zonnetje door de wolken breekt. De belangstelling gaat wel in de eerste plaats naar de hond, maar dat is alleen maar als aanknopingspunt. De hond als communicatiemiddel dus! Een dier dat niet eens kan praten!
En je stelt vast dat er in die naamloze massa toch heus wel veel lieve mensen lopen. Ze hebben alleen maar een duwtje in de rug nodig om zichzelf naar een ander programma te schakelen.
Ik heb zelf nooit een GSM gewild. Mijn kinderspelletjes zijn me gelukkig niet blijven achtervolgen. Heb zelfs ook een hekel aan vaste telefoons om redenen die ik zelf niet eens begrijp! Misschien omdat ik helemaal geen boodschap heb aan een metaalachtig stemmetje uit een elektronisch toestel? Herinnert het me teveel aan die stekjesdozen? Of komt het door het vele pietluttig gejank dat ik destijds moest aanhoren door de telefoon? Misschien ook omdat de telefoon dikwijls nét weet te rinkelen op een ongepast moment, en dus een grove schending van je privacy betekent? Joost zal het weten!
Maar ik vond wél, zonder het zelf te weten, een nieuw communicatiemiddel uit: de hond. Of, om het iets eigentijdser uit te drukken: de HDVM (Hond Die Vrienden Maakt). En daar krijg je op de koop toe ook nog een massa liefde en trouw bij! Drie kilo zuivere liefde! Welke GSM operator kan dat als bonus bij zijn speeltjes leveren? Welke operator kan je trouwens een open, eerlijk en doorzichtig abonnement aanprijzen? Met niet één addertje onder het gras? Neen hoor! Daarvoor moet je niet naar de telefoonwinkel, maar naar een dierenzaak!
Je krijgt er met een HDVM zelfs nog een gratis cursus communicatie bij! Want anders dan mensen, zullen honden elkaar maar zelden voorbijlopen zonder blijk te geven van belangstelling en nieuwsgierigheid naar dat gelijkende wezen. Zij hoeven geen vergezocht aanknopingspunt om zich open te stellen voor die ander. Zij lijden niet onder complexen die hen noodzaakt zich in een beschermend omhulsel te stoppen voor hun soortgenoten. Want zij hebben dan ook niet de nare ervaringen die mensen maar al te dikwijls ondervonden toen ze dat niét deden.
En als ik dan even in mezelf kijk ja, dan ben ik ook wel zon gesloten wezen dat zich niet zomaar op straat zal openstellen voor anderen. En ook bij mij zullen wel minder leuke ervaringen aan de basis liggen. Door bijvoorbeeld van kindsbeen af té open te zijn. Té gemakkelijk mijn ware gevoelens en denkwijze te uiten. Te eerlijk te zijn. En té dikwijls onbegrepen met de neus tegen de muur te lopen.
Ach wat! Laat het mensdom maar verder spelen met de GSM. Ik heb mijn HDVM en ben daar gelukkig mee!
Of ik dan behoefte heb aan dit soort communicatie? Ach neen. Niet echt. Maar het voelt wél iets warmer aan, en verandert mijn kijk op het mensdom wel een beetje. Mensen zijn niet slecht. Ze zijn alleen maar dom en veel te snel geneigd om hun persoonlijk denken te vervangen door de openbare opinie, gedicteerd door de nieuwslezer en de gazet! Dáárover gaan hun gesprekken dan maar. Op die manier voelen ze zich veilig en zonder tegenspraak, en gaan op de duur de mening van de media als de hunne aanzien. En zo helpen ze onbewust mee aan de totale verdraaiing van de openbare opinie.
En die GSM speeltjes? Ach, laat ze maar spelen. Als grote kinderen daar nu gelukkig mee zijn! Nu is het enkel nog wachten op het volgende gadget dat dan weer een andere trend zal inluiden. Wat dachten jullie bijvoorbeeld van een afstandsbediening voor de GSM? Dan kun je het doosje blijvend aan je oor vastmaken en bedienen vanuit je broekzak. Handen in de zakken, honderd procent handsfree. Gek dat nog niemand op dat idee kwam!
Met drie scheepjes, de Niña, de Pinta en de Santa Maria, stak Colombus de oceaan over. Met een handvol manschappen zette hij voet aan wal in de nieuwe wereld. Wist de bewoners (nog in de meerderheid) te paaien met cadeautjes. En velen werden dikke vriendjes.
Tweede act: Het kruis.
In zijn voetsporen volgden de vrome paterkens. Om die wilden te bekeren en week te maken. Klaar te stomen voor de slavernij.
Derde act: Het zwaard.
Dan volgden de legerscharen met lans en zwaard en het pleit was snel beslecht. Aan ons de nieuwe wereld. Het werd Amerika. Gestolen van zijn oorspronkelijke bewoners. Bijna zonder slag of stoot.
2. De migratie - odyssee.
Hoewel geschiedenis me altijd heel erg interesseerde, heb ik er toch ook een hekel aan! Want de geschiedenis herhaalt zich telkens weer. En altijd weer onder een andere en modernere vorm. Om zand te strooien in de ogen van de onwetenden. We hebben bloederige slagvelden gekend waarbij om land werd gevochten. We hebben revoluties gekend. We hebben oorlogen meegemaakt, en de mensen die er heelhuids uitkwamen zegden NOOIT MEER!.
En nog terwijl ze die twee woordjes uitspraken zaaiden ze alweer het zaad voor een volgend conflict! Want zodra er weer vrede heerst worden mensen humaan. Willen ze nooit meer vechten voor wat dan ook. Zélfs niet voor hun land. En ze worden zwak. Schaffen leger en grensbewaking af. In de naïeve veronderstelling dat nu niet meer gestreden zal moeten worden. Dat niemand jaloers zal worden op onze zelfverworven welvaart. Dat de hele wereld braaf geworden is.
Waar zou je trouwens nog moeten voor strijden als je toch alles weggeeft aan wie er ook maar naar vraagt? Alles maar uitdelen, uitverkoop houden, werd het nieuwe middel om oorlogen te vermijden dáchten ze! En terwijl ze dat dachten haalden ze de vijand binnen!
Want ze houden er helemaal geen rekening mee dat andere volkeren daar heel anders over denken! Dat die volkeren zich hier grijnzend in de watten komen wentelen. En zodra wij ze voldoende geld hebben gegeven gebruiken ze dat om bommen te maken. Om dat pestland te terroriseren. Om die heidenen mores te leren! En om op de duur het land over te nemen.
De Amerikaanse kolonisten hebben nog enige strijd moeten leveren met de indianen om hen hun land te ontfutselen. Ze waren niet allemààl zo meegaand en de verstandigsten onder hen zagen maar al te goed wat er aan het gebeuren was. Zagen maar al te goed hoe giftig de geschenkjes waren! Maar helaas waren ze in de minderheid. De meerderheid liet begaan tot het telaat was en ze zélf een minderheid geworden was ten overstaan van de kolonistenstroom.
See the picture? Het is weer aan het gebeuren, maar alweer in een andere vorm. Het paard van Troye is te afgezaagd en te doorzichtig. Oorlogsverklaringen en grenzen aanvallen ziet er te gevaarlijk uit. Kitscherige geschenkjes uitdelen is ook al te herkenbaar geworden voor de bevolking! Iedereen zou direct de bedoeling vatten en denken: Ha nee! Dat hebben we al gehad. Daar lopen we niet meer in.
En dus zocht de geschiedenis naar een ander middel om hele werelddelen te veroveren. Een compleet vernieuwde uitgave van het paard van Troye. Het moest voldoende origineel zijn om nietsvermoedende bevolkingen nog maar eens bij de neus te nemen. Iets dat ze nog niet gezien hadden en waarvan de meeste hersenen niet in staat waren de link te leggen naar heel andere bedoelingen.
En zo werd importeren van werkkrachten, samen met asielzoeken de nieuwste trend van land inpikken. Het is nieuw in de geschiedenis. De bevolking ziet geen gevaar en valt in slaap. De regeringen kijken de andere kant op. Zo hoeven ze niets te ondernemen. Het zal hun tijd nog wel meegaan.
Want we zijn beschaafd! De socialisten zijn sociaal. De humanisten zijn humaan. De Christenen moeten verdraagzaam zijn. De regeringen moeten stemmen halen. De Vlaming moet zwijgen. De Waal moet traditiegetrouw mensen vinden om het werk te laten doen. Ouders moeten zich voegen naar wat de kinderen willen. En kinderen vinden multicultuur keigoed.
En daar hebben we in één klap alle ingrediënten om te zien gebeuren wat er aan het gebeuren is!
Want ook de vorm van het geweld is op een ander vlak te zoeken. Niet langer met open vizier strijden tegen een herkenbare vijand, maar geniepig, incognito, terreur zaaien. De straten onveilig maken. De terrorist of de crimineel uithangen. Makkelijk! Kan altijd op iemand anders nek worden geschoven. Dàt is pas moderne oorlogsvoering! Dàt is pas wat de regeringen veel te laat zullen begrijpen.
Maar het gaat zelfs nog een stap verder! Zodra een of andere groepering zich sterk genoeg voelt gaan ze hun eigen criminele aanslagen opeisen!!!
Hé!!! Als dàt niet nieuw is in de geschiedenis! Een misdaad opeisen! De criminelen onder ons eigen volk doen er alles aan om een misdaad te verdoezelen, maar die lui gaan ze juist opeisen! Zijn fier op hun misdaad. Willen dat de wereld weet hoe machtig ze zijn in hun naamloze lafheid.
En het werkt nog ook! De politici gaan beven, maar ondernemen niks. Blijven criminelen importeren. De bevolking kijkt de andere kant op en went er wel aan. Alles went trouwens als het zich maar voldoende herhaalt. De nieuwslezer wijdt er enkele seconden aan en staat niet stil bij een dergelijke ongerijmdheid.
Op literair vlak is wereldoorlog II een bestseller. En dat weten de filmmakers ook. Een film over die oorlog wordt telkens weer een schot in de roos, terwijl andere oorlogen of oorlogjes zelden goed van de grond komen. Noch als boek, noch als film.
Waaraan zou dit te danken zijn? Aan de veelzijdigheid ervan? Aan het feit dat het telkens weer over andere landen, gebeurtenissen en standpunten kan gaan? Maar misschien wel juist daardoor snappen veel mensen niet echt het verband tussen al die gebeurtenissen. Het ene speelt zich hier af, het andere dan weer in Noordafrika, Italië, Albanië, Rusland
Hoedanook, veel mensen missen de rode draad tussen al die gebeurtenissen. Zo ook ik. Tot ik op zekere dag een powerpoint presentatie kreeg toegestuurd. De herkomst en de geniale maker waren niet echt vast te stellen. Moet eerder gemaakt zijn als leerstof, of voor een of ander museum Maar geniaal wàs het! Op amper vijf minuten tijd kon je, op een landkaart, het gehele verloop van de gebeurtenissen volgen en wist je voor eens en voor altijd het hoe en waarom van de betrokkenheid van al die landen. Prima didactisch materiaal!
Maar helaas! Hoe visueel het ook allemaal was uitgebeeld, mét passende geluiden, je had er geen tekst bij en kon de gebeurtenissen dan ook niet echt goed volgen. Vond ik heel spijtig.
Tot de dag dat ik het gehele zaakje even verder ging ontleden, en in de verborgen notitiepaginas van powerpoint de hele (Engelstalige) tekst vond! En dan heb ik met heel veel geduld al de stukjes Engelse tekst in het Nederlands vertaald en ze op de juiste momenten in beeld laten verschijnen. Het was een monnikenwerk, maar dat verdiende dat meesterwerk ook wel. De originele maker ervan moet er ook een massa tijd hebben ingestoken. Helaas kwam hij niet op het idee om de teksten op de juiste momenten in beeld te brengen. Maar misschien was de presentatie ook wel gemaakt om door een presentator te worden voorgesteld, die de tekst dan voor de neus had liggen en er de gepaste commentaar bij gaf.
Nu. Een toevallige reactie op mijn blog bracht me op het idee die aangepaste powerpoint maar te delen met mijn blogvrienden (bedankt Diane). Hij steekt hier dan ook bij als bijlage die je kunt downloaden en op je pc zetten.
Eén waarschuwing: dank zij de duistere handelspraktijken van Bill Gates veranderen programmas zoals Microsoft office regelmatig van uitzicht en compatibiliteit, en kunnen nieuwere versies van powerpoint niet altijd bekeken worden als je de oudere versies van Powerpoint op je pc hebt.
De powerpoint presentatie waarover ik het heb is een ppsx. Om die te bekijken moet je minstens de (gratis te downloaden bij Microsoft) Powerpoint Viewer 2007 hebben. Wie zijn pc nà 2007 kocht heeft er zéker een dergelijke versie op staan. Voor de anderen: Sorry!
Het moet niet altijd Chico zijn die de show hier komt stelen als mijn inspiratie het eens laat afweten!
De papa mag ook wel eens op de foto. Vooral dan als hij eindelijk eens weet te lachen tijdens het poseren! Want geposeerde fotos liggen me niet echt en doen meestal veel te geforceerd aan.
En nu is het echt wel niet de bedoeling om van dit blog een fotoalbum te maken, maar echt hoor, de muzen zijn een vervroegde paasvacantie aan het nemen geloof ik.
Er lijkt ook zo weinig te gebeuren, daarboven in de Wetstraat! Zouden ze verstandig geworden zijn? Braaf hun huiswerk maken? Of is het stilte voor de storm?
Al met al lijkt het me trouwens geen slecht idee af en toe een recente foto van mezelf te publiceren. Zo kan op mijn blog ook mijn verouderingsproces (of aftakelingsproces?) worden gevolgd.
Iedereen maakt zich er wel eens schuldig aan: afgunstig kijken naar wat anderen méér hebben dan jij. En dan maar janken! Zich niet afvragen hoe dat komt, niet begrijpen dat die ander misschien ook veel meer presteerde in zijn leven, of zijn financiën beter beheerde Neen. Wat men ziet wil men ook, maar de soms heel lastige weg die er naartoe leidt wordt het liefste maar overgeslagen!
Ikzelf hanteer eigenlijk een vreemde maatstaf om zowel voor mezelf als voor anderen vast te stellen of ik loon naar werken kreeg, of teveel of te weinig.
Mijn maatstaf zit aldus in elkaar:
Stel je voor dat je alleen op de wereld bent. Geen familie, geen vrienden, geen werkgelegenheid en dus ook geen baas. Niemand die je beveelt, maar ook niemand om voor je te koken, te wassen en te plassen Helemaal op jezelf aangewezen op ergens een eenzaam plekje op aarde.
Hoe zou je leven er dan uitzien?
Wel, in de eerste plaats zul je hard moeten werken om voor jezelf een dak boven je hoofd en wat muren om je heen te bouwen, zodat je een veilig en beschut plekje hebt. Over comfort zullen we het maar niet hebben, want dat zal nihil zijn.
Tussendoor zul je ook voor voedsel moeten zorgen. Met wat geluk hangt er hier en daar wat eetbaars in de bomen (moet je zien bij te komen), staat hier en daar een bonenstruik of een aardappelplant, en loopt er wat wild rond.
Dat wild, dat zul je moeten zien te vangen, te doden (oei dat beestje), villen en ingewanden uithalen (jééék). Hout sprokkelen om vuur te maken en je buit te braden.
Het fruit en de groenten in je omgeving zullen al gauw uitgeput raken en dan moet je ofwel steeds verder lopen om er te vinden, ofwel gaan nadenken over het zelf telen. In beide gevallen hard labeur.
Als er water in je omgeving is heb je geluk, maar je zult het moeten nemen zoals het is en zoals het smaakt. Want filteren kun je het niet.
En zo kan ik nog bladzijden lang doorgaan: bed? Tafel? Stoel? Verwarming? Sanitair? Kledij?
Als je het zo allemaal bekijkt, dan zou je van s morgens tot s avonds hard moeten werken, enkel en alleen maar om jezelf in stand te houden. En s avonds doodmoe in slaap vallen.
Wel, daar heb je de maatstaf waaraan je kunt meten of je in onze beschaafde maatschappij te weinig krijgt of teveel!
- Moest je minder werken om meer te krijgen als hierboven? Dan behoor je tot de gegoeden!
- Heb je een pak minder gepresteerd en krijg je toch meer? Acht je gelukkig en probeer je achterstand weg te werken!
- Heb je nooit iets gepresteerd en krijg je tóch meer als hierboven? Dan parasiteer je en ondermijn je je land!
Want dat is eigenlijk de essentie van leven: jezelf in stand houden door alles te doen wat daarvoor nu eenmaal moét gedaan worden. Wie dat tenminste wilt doen is waard te leven. Wie dat niét wilt, is de naam mens niet waard.
Maar de huidige maatschappij heeft het ons allemaal heel erg gemakkelijk gemaakt. Ze geeft ons de illusie dat het allemaal niet hoéft. We hoéven niet op zoek te gaan naar fruit en groenten. We hoéven geen wild te verschalken, te doden en te bereiden. We hoeven ons ook geen zorgen te maken over een dak boven ons hoofd, over wie ons vuil zal ophalen, over sanitair, watervoorziening en weet ik veel.
Neen! Dat hoéven we allemaal niet te doen
MITS we een evenwaardige tegenprestatie leveren in ons eigen vakgebied of naar eigen vaardigheid.
Want vele honderden handen zorgen er dagelijks voor dat we ons veilig en comfortabel kunnen voelen. Dat huizen worden gebouwd. Dat we waardig kunnen leven zoals we dat nu allemaal wel doen. Dat de warenhuizen en winkels ons dagelijks weer van vers en hygiënisch voedsel kunnen voorzien. Hele kettingen hard werkende mensen zorgen daar allemaal voor. Het minste dat we kunnen terugdoen is er ons steentje toe bijdragen in de vorm van enig soort werk waar we aanleg voor hebben.
Maar als ook dàt er teveel aan is, dan weet ik het ook niet meer!
We krijgen het dan wel allemaal toegegooid, maar de vlieger krijgen zonder geven gaat niet op! En dus zullen we zelf ook moeten geven in de vorm van arbeid, op welk gebied dan ook. En hoewel de tegenwoordige maatschappij de indruk wekt dat je zomaar kunt krijgen, gratis en voor niks, is dat een illusie. Want alles wat je krijgt zonder er iets voor te geven, moet door iemand anders betaald worden. De maatschappij bijvoorbeeld. En die maatschappij, dat zijn wij allen.
Elke persoon die zich gelukkig voelt met niks doen en toch krijgen is een parasiet. En als er maar voldoende parasieten rondlopen moet elk land daar tenslotte aan ten onder gaan! Want een steeds kleiner wordende groep werkenden kan niet blijven opdraaien voor een steeds groter wordende groep parasieten. Eens moet het keerpunt bereikt worden. En in ons geval is dat keerpunt al lang bereikt, maar het wordt verdoezeld door regeringen die steeds meer geld gaan lenen!
Zodra in het verleden de eerste frank moest worden geleend omdat de staatskas leeg was, had in de hoofden van de politici een lichtje moeten gaan branden: Stop! Tot hier en niet verder! Geen ongecontroleerde giften meer maar strenge controle op alles wat parasiteert.
En met parasieten bedoel ik niet alleen die in de lagere klasse. Ook, en vooral in de hoogste klassen wemelt het van parasieten. Topmanagers die astronomische lonen en bonussen uitbetaald krijgen bijvoorbeeld. Dat sommige van die mensen wel onmisbaar zullen zijn voor het bedrijfsleven wil ik niet ontkennen. Dat sommigen ook grote inspanningen leveren evenmin.
Maar doet een bouwvakker dat ook niet? Of een vuilnisman? Ze doen het op een ander gebied, maar de prestaties zijn even hoog.
En nu bedoel ik niét dat een topmanager maar hetzelfde loon moet krijgen van een vuilnisman. Maar zodra het hoger gaat dan het vijfvoudige vind ik het erover. Als een bedrijf dan toch zoveel winst maakt kon dat geld beter geïnd worden door de belastingen, om de belastingsdruk op minderbedeelden te verlagen.
En ik vraag me af, als die topmanager in eigen hart kijkt met mijn hierboven besproken maatstaf, wat hij dan wel vindt van zichzelf! Zou hij doorhebben dat hij een nog grotere parasiet is dan de bedelaar op de hoek van de straat of de crimineel die een bank overvalt?
En net zoals ik mijn persoonlijke maatstaf soms dagelijks gebruik voor mezelf, is het een automatisme geworden waar ik telkens weer aan moet denken als ik:
- De lonen van sommige topmanagers bekijk
- De leeflonen bekijk die werkonwilligen zomaar krijgen van de staat
- Het jarenlange dopgeld bekijk dat de staat betaalt aan mensen die ooit eens een paar jaartjes hebben gewerkt of zelfs niet eens!
- Kijk hoe sommige ouders zichzelf in de vernieling helpen door het sponsoren van luie kinderen die al lang meerderjarig zijn en best voor zichzelf zouden moeten kunnen zorgen
- En anderzijds de karige pensioentjes bekijk van sommige mensen die toch een heel leven hard hebben gezwoegd
Dan moet ik me toch gaan afvragen: klopt dit alles met mijn maatstaf? Die maatstaf die logischerwijze toch de juiste zou moeten zijn?
Neen! Het klopt totaal niet. Het is er allemaal ver over. Jaloers hoef ik daar niet over te zijn. Ik weet dat mijn eigen rekening klopt, en dat stelt me op mijn gemak. Dat de rekening van veel anderen niét klopt is dus niet echt mijn persoonlijk probleem.
MAAR het is wél het probleem van het land! Een land dat een rijk land had kunnen zijn, als het de juiste leiders had gehad. Maar verkeerde leiders hielpen het allemaal naar de bliksem. En met verkeerde leiders wijs ik niet alleen naar de politici, maar vooral naar veel ouders. Ouders die alle werklust uit hun kinderen aaiden en er regelrechte parasieten van maakten. Krijgers die altijd weer op genadebrood van gevers zullen moeten zien te overleven.
Maar ik benijd ze niet. Heb er eerder medelijden mee, want ik zou me doodschamen als ik in hun schoenen stond. Want voor elke oudere, die zich veertig jaar lang krom heeft gezwoegd; veertig jaar lang heeft betaald voor zijn pensioen, en nu moet rondkomen met een heel karig maandelijks bedragje, is er een jonge leefloontrekkende parasiet die verhindert dat er méér geld over is voor dat arme oudje.
Steeds weer hebben opvoeders het over praten, logisch uitleggen, redeneren! Dialoog voeren met je kinderen. Leiden is uit! Dialogeren is in!
Allemaal mooie opvoedkundige technieken, die ook heel goed werken!
Op kinderen die sowieso al niet voor problemen zorgen.
Op kinderen die al die technieken helemaal niet nodig hebben om zich netjes te gedragen en te ontwikkelen zoals het hoort.
Op kinderen die normaal begaafd, positief ingesteld en niet verwend zijn.
En gelukkig, dat zijn er, denk en hoop ik, toch wel veel. Waarschijnlijk wel de helft.
En die andere helft dan? Die helft die eigenlijk de doelgroep zou moeten zijn van opvoedkundigen?
Wel, die helft heeft de harde aanpak nodig! Op die helft werken die techniekjes helemáál niet.! En uit frustratie dat ze niet werken wordt die groep dan ook maar gelaten voor wat ze is. Genegeerd of doorgestuurd naar speciale onderwijsinrichtingen, en van daaruit naar psychiaters die daar dan maar snel een etiketje op plakken met ADHD of ADHaHa of zo en de kous is af. Binnen de kortste keren zit het kind aan de pil en blijft eraan vasthangen.
En toch lopen die opvoedkundigen telkens weer met de pluimen weg en lijken ze parels van kinderen te vormen! Niet moeilijk! Ze doen gewoon verder met de goeden en laten het zware werk, waarvoor ze eigenlijk zouden moeten opgeleid zijn, aan anderen over. De ouders bijvoorbeeld? Die krijgen dan steeds weer dat toverwoordje dialoog mee als gouden raad!
Ach jongens toch! Dialoog betekent met meerdere personen een gesprek aangaan waarin elke persoon evenveel inspraak heeft. Om tot zoiets te kunnen komen moet toch minstens worden verondersteld dat elk van de deelnemers ongeveer dezelfde intelligentiegraad heeft en evenveel levenservaring heeft opgedaan. Zoniet is er geen sprake meer van dialoog maar van inspraak zonder inzicht. Een fenomeen dat hoe langer hoe harder de kop opsteekt in alle lagen van de maatschappij.
Dialoog en inspraak zijn ook in de politiek de toverwoorden van de moderne samenleving. Hoever zijn we ermee gekomen? Hoever hadden we gedacht ermee te komen? Hoe graag zwaaien politieke partijen niet met de slogan De macht aan het volk?
Een prima beginsel! Heel aanlokkelijk voor leken die niet verder denken. Maar wat kan er uit de bus komen als je een dialoog aangaat met negen miljoen mensen van alle allooi? Mensen die allemaal een andere richting uit willen sturen? Mensen die helemaal niet snappen waar het om draait? Mensen die van de eerste tot de laatste maar wàt graag gratis eten op hun bord krijgen en zich graag met gratis luxe zouden willen omringen. Maar wat daarvoor moet worden gedaan? Daar hebben ze totaal geen weet van! Daar hebben ze totaal tegenstrijdige ideeën (of dromen) over! Van kinderlijk eenvoudig tot hopeloos ingewikkeld.
Waar zal een auto belanden als hij door negen miljoen paar handen wordt bestuurd? In de sloot natuurlijk! En toch blijft de mensheid ware leiders met strenge hand haten en kiezen voor halfslachtige marionetten!
Een geboren leider, die aan het algemeen belang denkt, zal nooit goed kunnen doen voor negen miljoen mensen. Wie denkt dat wél te kunnen is zeker niet goed wijs en heeft helemaal geen leiderscapaciteiten en -doorzicht! Altijd weer zal een leider een gedeelte van de bevolking moeten teleurstellen zodra hij bepaalde voordelen voor een ander gedeelte nastreeft. Wie vastbesloten is voor iederéén goed te doen doet uiteindelijk voor iedereen slecht, want goed doen voor iedereen zou maar op één manier kunnen: door de schuldenberg nog hoger te maken en het land tenslotte naar de ondergang te drijven.
Waar leiderschap is eigenlijk wel een beetje dictatuur, al heeft dat woord door de vele misbruikers ervan wel een wrange nasmaak gekregen. Dictatuur kan goed zijn of slecht. Maar beter een slechte leider dan helemaal géén leider. En dit laatste bekom je met een totaal gespreide macht waarin niemand nog voor iets verantwoordelijk is. Want dan krijgen anarchisme en terrorisme een kans en wordt de straat door criminelen gerund.
En weer moet ik naar het voorbeeld van de auto grijpen: ik zou me stukken veiliger voelen in een auto die door een slechte chauffeur wordt bestuurd, dan in eentje waarin helemáál geen chauffeur zit en negen miljoen verschillende handen aan het stuur trekken! Want die eerste zal nog ergens naar een bepaald doel toe proberen te rijden; de tweede zal gewoon wat doelloos rondstuiteren en tenslotte verongelukken.
Wat we trouwens allemaal al lang hebben kunnen vaststellen! Of zijn we echt blind?
En kijk: weeral eens ben ik mijn stukje begonnen over opvoeding, om dan plots in bestuurszaken verzeild te geraken. Toeval? Zéker niet, want beide hebben oneindig veel raakvlakken. Het bindmiddel zijn vooral de sleutelwoorden inspraak en dialoog. Terwijl in beide zaken niets in te spreken valt en niets te dialogeren.
Doén. Er voor gaan. Je eigen visie volgen. Tot spijt van wie benijdt. Tegen alle stromingen in. Daaraan herken je de ware leiderfiguren! Kinderen met dergelijke ouders worden geen watjes maar mensen die het leven aankunnen. Een wereld met dergelijke leiders kan alleen maar een wereld worden waarin het goed en veilig leven is. Maar helaas, een wereld die we nooit zullen kennen dank zij het verwoestende werk van de ellebogenwerkers die zich politici noemen.
Raadsel van de week: Hoe ziet een wereld eruit met watjes als leiders?
Oplossing: kijk om je heen. Het antwoord ligt op straat. In jouw stad. Voor jouw deur!
Pas als aan leiderschap geen enkel financieel voordeel meer zou verbonden zijn zullen de ellebogen het opgeven en zouden ware leiders weer een kans kunnen maken! Een weinig benijdenswaardige kans trouwens! Want leiden op zich loont niet. Maakt je niet bij iederéén sympathiek. En dat is nou juist wat de tegenwoordige wanna be leiders proberen na te streven! Helaas voor hen: dat is een fata morgana.
Over mezelf: Bouwjaar: 1941 Geboren: Ja. Geslacht: Neen. Nog levend. Adres: Hier. Beroep: Levensgenieter. Hobby's: Veel. Talen: Ja. Vooral betalen. MEDEDELING: Voor enkel politie-verhaaltjes, klik onderaan deze marge op 'fictie'.
