Soms vraag ik me af wanneer de mensheid zal inzien dat de grote oorzaak van het kwaad in de religies steekt! We wijzen met de vinger naar sommige vreemde rassen, en zij wijzen met dezelfde vinger naar ons. Gaat het om huidskleur? Gaat het om cultuur? Niet echt. Het gaat vooral om religie.

Religies waren er ooit nodig, toen de mensheid nog heel onbehouwen en onwetend was. Als leidraad over hoe je het leven best aanpakt om met zijn allen in vrede te kunnen overleven. En vooral ook als stok achter de deur voor wie zich niet aan de regels hield. Er moesten wezens worden gefingeerd die ergens in hogere sferen leefden, en vooral moest ons duidelijk worden ingepompt dat die wezens het voor het zeggen hadden en ons na de dood gruwelijk zouden straffen voor wat we misdeden, of ons rijkelijk zouden belonen als we goed hadden geleefd.

Ooit moeten religies geniale doctrines geweest zijn voor de domme bevolking. Maar tijden veranderen. Mensen evolueren. De technologie en de wetenschap staan niet stil. Het heelal (die vroegere 'hemel') wordt ons steeds beter bekend en levert steeds meer bewijs dat sprookjes niet bestaan. Dat alles op een heel logische manier is opgebouwd door de natuur.

Ooit kon trouwens niet worden getornd aan de geloofwaardigheid van de religies, want zon, maan en sterren waren grote vraagtekens voor de mens. Daar moést wel iets geheimzinnigs achter steken en het was niet moeilijk om met sprookjes en verhaaltjes af te komen en te doen geloven. De bedenkers konden niet bewijzen dat wat ze vertelden de waarheid was. Maar ze wisten deze handicap handig om te keren door te stellen dat niemand ook kon bewijzen dat het niét waar was. Geniaal hé? Probeer maar eens aan een kind te bewijzen dat sinterklaas niet bestaat! Onbegonnen werk.

Maar tijden evolueren. Helaas evolueren niet alle mensen mee. Wie mee evolueerde gelooft al lang niet meer in welke religie ook. Wie achterbleef... tja, die moet zijn heil maar verder zoeken in sprookjes, sinterklazen en zwarte pieten. Moet maar blijven vechten en bloed vergieten om zijn onmogelijke gelijk te halen.

Ik kan dan ook moeilijk aannemen dat verstandige mensen nog halsstarrig kunnen blijven geloven in die religies. En nochtans doen ze dat, of lijken ze dat tenminste te doen. En ik denk die hedendaagse gelovigen in een aantal categorieën te kunnen indelen:

1. Mensen zonder zelfvertrouwen, die wanhopig zoeken naar een vaste leidraad om hun leven zin te geven. Dit is dan het soort dat blindelings in élke religie zou stappen als die maar alles belooft waar ze zo naar verlangen.

2. Mensen die zich graag in een bepaalde cultuur nestelen en dan maar bij gebrek aan iets anders een religie kiezen die deze cultuur het dichtst benadert. (Volgens mij het merendeel van de westerse wereld).

3. Mensen die (soms uit noodzaak) op winst belust zijn. En dan denk ik niet alleen aan dié lieden die grof geld verdienen aan religies, maar ook aan Jan met de pet die, om aan een bepaalde job te geraken, wel moét doen alsof hij de heersende religie aanhangt.

4. De minst geëvolueerden onder ons, die je àlles kunt wijsmaken en die daar dan ook écht in geloven. Voor dié mensen kan ik nog enig respect opbrengen want zij doen tenminste nog de moeite om volgens welbepaalde regels te leven. Maar anderzijds heb ik ook medelijden met hen om hun GOEDgelovigheid.

Maar wàt ook maar de drijfveer mag zijn, één ding staat als een paal boven water:

ZO LANG ER RELIGIES ZIJN ZULLEN ER OORLOGEN WOEDEN!

Want zolang we in religies geloven zal geen logische en dringend noodzakelijke geboortebeperking kunnen plaatsvinden tenzij de religie er zelf op aandringt. Maar dat zal ze nooit doen! En erg snugger moet je niet zijn om te begrijpen dat het gevolg van ongebreidelde voortplanting niets anders kan zijn dan ongebreidelde afslachting als we nog een beetje levensruimte willen overhouden op dat kleine planeetje. En ongebreideld afslachten kun je alleen in een oorlog. Liefst ook nog in een 'Heilige' oorlog!?!

HEILIGE OORLOGEN! Jongens... hoé achterlijk moet je zijn om dààrin te geloven? Een massale moordpartij heilig verklaren! Moorden voor een geïndoctrineerde fata morgana. Kan het echt nog achterlijker? Kun je lieden die dergelijke onzin uitkramen nog ernstig nemen?

We leven in de eenentwintigste eeuw. We kunnen niet in voorgaande eeuwen blijven steken. De mensheid breidt uit. De wereld evolueert. De techniek evolueert. Het verkeer evolueert. Stel je voor dat we anno 2014 nog zouden proberen volgens het verkeersreglement van 1910 te rijden !!! In een verkeersomgeving die totaal niet meer lijkt op die van het begin van de twintigste eeuw. Welke verkeerschaos zou daar niet uit ontstaan?

Ja... dié verachterde verkeerswereld zijn we ontgroeid. Maar in die nog veel erger verachterde wereld waarin de religies welig tierden blijven we ons (officieel toch) maar wentelen. Er kan geen staatsplechtigheid doorgaan zonder dat daar de kerk mee gemoeid is. De hoogwaardigheidsbekleders zitten dan op de eerste rijen. En als ik dan naar die gezichten kijk vraag ik me af of die mensen écht geloven in wat die priester, bisschop of kardinaal daar aan hocus pocus komt uitspoken, en of die priester er notabene zélf wel in gelooft en zichzelf ernstig neemt.

Tja... dat zijn zowat de onbegrijpelijkheden van de eenentwintigste eeuw. Maar ze houden stand! En dat is nou net wat mij verwondert. Maar in de Westerse wereld is er nog enig excuus: een traditie en een cultuur die we graag koesteren. En we denken die alleen maar te kunnen behouden door de religie er maar bij te nemen. Alleen maar omdat die twee door de eeuwen heen onverbrekelijk verbonden waren met de religie. Al kunnen die traditie en die cultuur het best stellen zónder de religie. Het kind hoeft helemaal niet te worden weggegooid met het badwater, al is dàt het net waar we voor vrezen! Maar door religie te vervangen door humanisme zal dat kind helemaal niet mee worden weggegooid.

We kunnen rustig onze kerken behouden. Ze opnieuw laten volstromen zelfs. Op voorwaarde dat we de kerkelijke gezagdragers humaniseren: ze van hun euforische wolk afhalen en ze terug met beide voeten op aarde plaatsen. Lààt ze deel uitmaken van het volk. Lààt ze trouwen als ze dat willen. Lààt ze weer mensen worden als jij en ik. Ze zullen véél beter werk kunnen verrichten in hun parochie dan ze nu doen.

Het is me trouwens ook een raadsel waarom de aanhangers van sommige voorbijgestreefde religies niet de overstap maken naar het katholicisme! Dat beloof immers dat de simpelen van geest de hemel zullen zien toch? En als ik zo wat om me heen kijk blijken er héél wat simpelen van geest rond te lopen op ons aardbolletje, en wel in alle lagen van de bevolking. Tenzij ze gewoon maar doen alsof omdat dit hen om uiteenlopende redenen het beste uitkomt.

Maar waar het mij écht om gaat, en wat me zwaar op de lever ligt, is het feit dat steeds meer mensen het met steeds minder moeten doen. Gewoon omdat we met veel te veel zijn. En dat de slogan 'nooit meer oorlog' alleen maar kan worden waargemaakt door een middel dat zó voor de hand ligt dat het ongelooflijk is dat de mensheid het niet inziet: geboortebeperking! Wat is eigenlijk de functie van oorlog voeren? Het uit zijn voegen gebarsten bevolkingsaantal verminderen. Pure noodzaak dus, lijkt het wel.

Maar is het dan niet veel logischer het kwaad bij de bron te bestrijden en de geboorten te beperken?

Maar in de huidige politieke toestand kan dit niet. Gewoon omdat enkel de verstandige volkeren het middel zouden toepassen. De dwazere volkeren zouden zich verder ongelimiteerd voortplanten, met als gevolg dat de wereld uiteindelijk alleen nog maar uit dwazen zou bestaan. Dwazen die, al dan niet onder het mom van een religie, de leefruimte van de verstandigen steeds meer zouden gaan veroveren. Het IS trouwens al zo ver...

En dan besluit ik maar met de woorden die ik al zo dikwijls zei tegen iedereen die het horen wilde:

- Ik ben niét bang van slechte mensen! Ik ben wél bang van domme mensen.

20-11-2014 om 22:27 geschreven door Willy

16 november 2014. Een troosteloze, maar gezellige zondagnamiddag. Op Canvas zingen duizend stemmen voor de vrede. Maar ik heb even op pauze gezet om een sigaret te gaan roken op het balkon en kijk naar de grijze, laaghangende hemel. Een typisch Vlaamse hemel. Druilerige minidruppeltjes proberen de plasjes te vullen maar slagen daar niet in. Een ouder koppeltje sloft sleepvoetend voorbij. Elk met een wandelstok. Hij in zijn rechter en zij in haar linker hand. De overgebleven handen zijn in elkaar verstrengeld. Mooi. Houden zo en ervan genieten zolang het nog kan duren want je weet op die leeftijd nooit wat morgen je zal brengen.

Bijna blindelings steekt het koppeltje de drukke rijbaan over op een... oversteekplaats voor fietsers. Oei! Maar geen nood. Alle auto's stoppen, alsof ze werden tegengehouden door een onzichtbare hand. En als het koppel aan de overzijde is herneemt het verkeer weer zijn gewone gangetje. Zijn 'troosteloze zondaggangetje': af en aan rijden zonder eigenlijk doel. Weinig te zien trouwens voor de inzittenden, tenzij de heen en weer glippende ruitenwissers hen echt kunnen bekoren. Of misschien zijn ze gewoon aan het genieten van de benzineverspilling. In elk geval, het is zondag en niemand zal kunnen zeggen dat ze niet op stap zijn geweest. Of beter gezegd: op wiel.

Ik hou het voor bekeken en mijn sigaret is trouwens op. Als ik weer naar binnen stap komt me een weldoende lavendergeur tegemoet uit de luchtverfrisser en even waan ik me op een wolkje in de hemel. Eventjes op de pauzeknop drukken en verder luisteren naar die hemelse koormuziek. Tijd ook voor een heerlijk kopje koffie met een 'boule de Berlin'.

Vanmiddag heb ik trouwens rijk en overvloedig gegeten: Gillian, mijn vijftienjarige kleinzoon, bracht me een royale portie zelfbereid everzwijn in jagersaus. De jongen leert immers voor kok. Heerlijk gesmuld daarvan, met lekkere kroketjes. Laat de zondag maar troosteloos lijken. Hier binnen is het lekker gezellig genieten! Genieten van het koor, genieten van de aanwezigheid van mijn hondje, dat nu lekker ligt te slapen op een volle maag, want hij mocht ook delen in de wildschotel natuurlijk! En genieten van koffie met boule de Berlin. Meer moet dat voor mij niet zijn.

Zondag te Knokke dus. Weer of geen weer, iedereen wil er zijn om toch maar te kunnen zeggen dat ze er geweest zijn. Of om zichzelf te kunnen wijsmaken dat ze tot de 'beau monde' behoren. Ach wat. Wie ben ik om me daar druk over te maken? Het zijn gewoon menselijke trekjes. De toeristische aantrekkingskracht van Knokke is gebleven. De aanstellerij van sommige bezoekers ook. Maar Knokke zélf is ondanks dit alles zichzelf gebleven: een pretentieloos leuk stadje om in te wonen en pretentieloze inwoners om mee om te gaan. En zonder de woorden van wijlen John Kennedy aan de Berlijnse muur geweld te willen aandoen kan ik toch maar mooi zeggen:

"Ich bin ein Knokkenaar".

16-11-2014 om 15:28 geschreven door Willy

Sommige mensen uit mijn dichte omgeving noemen me een meester in zelfbedrog! En misschien hebben ze nog gelijk ook! Feit is dat ik misschien wel mezelf bedrieg doordat ik me in elke situatie goed weet te voelen. Is dat een gebrek? Ik zou denken van niet. Persoonlijk vind ik het een gave. Want als ik zo mijn leven even overzie heb ik me altijd de illusie kunnen wekken dat ik gelukkig was. En ja, misschien ben ik wel een illusionist. Maar daarom niet minder gelukkig.

Ik heb, in mijn jeugd, goede tijden gekend. Armzalige, maar goede tijden, want ik was tevreden met wat het leven me gaf. Mijn ouders waren relatief oud toen ik geboren werd. Veel hulp had ik niet aan hen als het op studeren aankwam. En dus trok ik maar mijn plan en spande me dubbel in. Wie immers geen hulp krijgt moét wel op zichzelf leren rekenen. En dat loont zich op termijn. Daardoor heb ik ook nooit geloofd dat het goed is voor de kinderen als ouders helpen met het huiswerk.

Mijn vader was streng. Héél streng. Maar nimmer ofte nooit heb ik een tik van hem gekregen. Waarom niet? Gewoon omdat ik er altijd voor zorgde dat hij geen reden had tot streng optreden, en hem niet tot last wilde zijn.

Het was nochtans een tijd dat lichamelijke straffen schering en inslag waren. Ook op school. Wie niet horen wilde moest voelen. De leer-'krachten' hadden dan ook vooral krachtige handen! Maar slechts één keer heb ik een formidabele klap gekregen, die ik dagen daarna nog altijd voelde. En ik had mijn lesje geleerd. Had me laten meeslepen met enkele anderen, en de gevolgen lieten niet op zich wachten. Of ik dan wrok voelde voor die leerkracht? Neen! Integendeel, ik vond dat ik het verdiend had. En dat zou me geen tweede keer overkomen! Ik had ze wél allemaal op een rijtje hoor!

En toen was mijn schooltijd voorbij en ging ik werken in een fabriek. Technische dienst. We werkten er met een tiental, en ik voelde me goed (illusie?) in de nochtans ruw gebolsterde groep. Tenminste, toch gedurende een vijftal jaar. Toen kwam de legerdienst. En hoewel (of juist omdat?) ik bij de pantsers wou (technische knobbel weetjewel?) deelden ze me in bij de gezondheidsdienst en werd ik tot verpleger gebombardeerd!

Stom misschien, waar net dàt heeft mijn verdere leven bepaald. Ik was gewoon in vuil en viezigheid te werken, maar in de infirmerie ervaarde ik hoe comfortabel het aanvoelt met propere handjes te kunnen werken! En toen ik afzwaaide stond mijn besluit vast: ik zou uitzien naar een job waarbij je de handen niét vuil hoefde te maken. Uiteindelijk werd dat, na nog een jaar in de fabriek te hebben gewerkt, de politie.

Een totaal nieuwe werkkring. Totaal anders ingestelde collega's. Mensen die een stuk dichter bij mijn eigen persoonlijkheid aanleunden. En weer voelde ik me goed! Illusie? Weetnie. Feit is dat ik er 39 jaar bleef en me nooit ofte nimmer 'alleen' voelde. Aanvankelijk had ik 60 collega's-vrienden en dat aantal groeide uiteindelijk tot het dubbele. En ik voelde me goed 'in de groep'. En zonder dat ik er om gevraagd had of dat nodig vond promoveerde ik uiteindelijk tot hoofdinspecteur.

In mijn huwelijksleven ging het niet anders. Het eerste huwelijk viel nogal wat tegen. Maar de illusionist in me werd wakker en wist zich perfect aan te passen en in een gelukkige 'illusie' te gaan leven. Kon ook niet anders. Anders zou het een hel zijn geweest. Enfin, aan dit huwelijk heb ik tenslotte drie schatten van kinderen overgehouden.

Tweede huwelijk:een schat van een vrouw, maar helaas opgegroeid en opgevoed te Oostende. Totaal andere mentaliteit dan Knokke. Maar we rooiden het, en waren gelukkig met elkaar. In zoverre dat ik haar beloofde naar Oostende te verhuizen na mijn pensionering. En ik hield die belofte ook. En hoewel Oostende me niet echt lag als thuisstad, werd de illusionist in me weer wakker en stelde ik me voor in een ideale stad te wonen. En dat werkte nog maar eens. We waren gelukkig samen, en wat daarbuiten gebeurde? Who cares?

Maar toen stierf ze, en viel ik alleen. Oei! Wat nu? Wel, het kostte me zes maanden gevecht tegen mezelf om het verlies teboven te komen. En nog eens zes maand om tot de conclusie te komen dat Oostende me niet lag en ik beter naar mijn thuisstad zou terugkeren. Want Oostende, dat realiseerde ik me nu, was een lege doos als je er niemand hebt die écht om je geeft, en je in een mentaliteit moet leven die je niet ligt.

En dus hadden mijn dochter en schoonzoon niet zoveel moeite om me te overtuigen terug te komen naar Knokke. En ik herkende Knokke en Knokke herkende mij. Ik was weer onder mensen die ik begreep en die mij begrepen. Werd herkend op straat en herkende zelf oude vrienden. Bleef nog één probleem: alleen verder leven. Een probleem? Eigenlijk helemaal niet, want opnieuw manifesteerde zich de illusionist in me! Eindelijk alleen... eindelijk écht en helemaal jezelf kunnen zijn. Een uitdaging of een gunst? Waar eigenlijk eindigt de realiteit en begint de illusie? Is het een illusie als je deel wilt uitmaken van een groep? Is het een illusie als je vindt dat je een vrouw nodig hebt? Is het een illusie als je uiteindelijk tot het besef komt dat je ondanks alles best af bent op je eentje? Welke levensvorm is écht ideaal voor het individu?

Het zal mij allemaal worst wezen. Feit is dat ik me NU en HIER gelukkig voel. Mag dat even please?

Wat dan wel het geheim is van de echte illusionist, en kan iedereen dat worden? Het is helemaal géén geheim, en ja, iedereen zou dat moeten kunnen! Er toe verplicht worden zelfs. Er geldt maar één regel daarvoor: tevreden zijn met wat je hebt. Een betere levensles kan ik niemand meegeven en ik hoop dat, als ons reïncarnatie te wachten staat na de dood, ik die gelukkigmakende eigenschap kan meenemen naar een volgend leven!

13-11-2014 om 11:36 geschreven door Willy

De beelden die we via TV doorkregen van Brussel tijdens de staking, liegen er niet om. De massa van ons blanke ras laat zich net zo goed beïnvloeden door Charlatans als gelijk welk ander ras, hoé achterlijk die ook mogen zijn. En voor één keer moet ik Bart Dewever gelijk geven toen hij verklaarde dat de regering gewoon niets anders kan dan zich vastklampen aan de voorgestelde maatregelen, vermits er geen alternatief is en die stakers, hoe slim ze zich ook voelen, wél met kritiek, maar niet met een alternatief weten aan te komen.

De rijken meer belasten? Kom nou! Dan trekken die toch gewoon naar andere landen met hun geld en industrie? En dan? Waar zullen werknemers nog een job vinden als er geen werkgevers meer zijn?

Arme regering! Hoe moet ze uit die impasse geraken? Wat heeft die impasse veroorzaakt? Wel, laat ik even duidelijk zijn: onze commerciële wereld bestaat, net als alles op aarde, uit een golfvorm: hoogconjunctuur wisselt zich af met laagconjunctuur, net als de slingers van een klok.

De reden is niet moeilijk te begrijpen: in een hoogconjunctuur, als alles goed gaat, beginnen politici met cadeautjes te gooien: gratis dit en gratis dat. Tegemoetkomingen hier en tegemoetkomingen daar. Doen ze dat uit altruïsme? Helemaal niet! Ze doen het uit eigenbelang, want wie met de mooiste cadeautjes afkomt heeft de meeste kans herverkozen te worden. De massa beseft toch niet dat ze de staatskas aan het leegplunderen zijn!

Maar dan komt er onvermijdelijk een laagconjunctuur aan! Kàn ook niet anders, want tijdens de hoogconjunctuur werden alle financiële middelen langs deuren en vensters weggegooid. En bijgevolg er is geen reserve meer! Er blijft dan maar één mogelijkheid over: besparingen!!!

Een kompleet verkeerde gang van zaken eigenlijk, want die besparingen... die hadden het levenslicht moeten zien tijdens de hoogconjunctuur. Dàn was het de moment geweest om een reserve op te bouwen en op die manier de curve zo goed als mogelijk af te zwakken en dicht bij het nulpunt te houden. Dat weten ook politici drommels goed, maar ze doen het niet. Politici denken immers niet aan de goede gang van zaken in hun land, maar enkel maar aan eigenbelang. En bijgevolg zitten we nu met de gebakken peren. Toen Verhofdstadt, gretig bijgestaan door Steve Stevaart, destijds zijn cadeautjes aan het uitdelen was, voorspelde ik het reeds aan al wie het horen wou: dit zou zichzelf ooit bestraffen. En ja. Nu is het zover.

En de domme massa, verwend tijdens de hoogconjunctuur, beseft totaal niet wat aan het gebeuren is en maakt het nog erger door te gaan staken, en de weinige middelen die we nog hebben, verder te verspillen met hun nutteloze en onnozele acties en vooral: vernielingen.

Voor verspilling met cadeautjes is geen politieke moed nodig. Om de vinger op de knip te houden en te doen wat moét gedaan worden wél! En de huidige regering lijkt dat nu eindelijk te beseffen en dat kan ik alleen maar goedkeuren! Al is het wel héél laat, om niet te zeggen té laat.

Helaas, opportunisten hebben nu weer hun kans gezien, zwepen de bevolking (vooral dan de sossen) op om te gaan betogen, en dan gaat het helemaal uit de hand lopen. En net zoals Moslims plegen te doen verschuilen ze zich dan achter een groteske dooddoener: "Ja... dat was niet onze bedoeling hoor! Die criminaliteiten werden maar gepleegd door een klein groepje extremisten waar WIJ niks mee te maken hebben!".

Kom nou... Wie een dergelijke grandioze aktie op touw zet wéét dat het ook grandioos uit de hand kan lopen. En als hij dat niét weet moet hij dringend herschoold worden. En dan kijk ik vooral naar volksmenner Rudy De Leeuw van het ABVV. Dé aanstoker van het massaal protest tegen de noodzakelijke maatregelen. Wat wil hij eigenlijk bereiken? Dictator worden in België? Of België naar de afgrond helpen?

Geen van beide! Alleen maar zichzelf verrijken op de kop van de socialistische, domme massa vakbondsleden! En het zal hém worst wezen dat België over de kop gaat! Als hij er zelf maar beter van wordt.

Ik kan aan de modale Belg maar één raad meegeven: we hebben ons, door lakse en opportunistische regeringen, zodanig laten verwennen dat we watjes geworden zijn. Watjes die het nu niet meer met minder kunnen doen. Maar op die manier werd een schuldenput gegraven die ooit zal moeten worden opgevuld. Wel, die 'ooit' is nu gekomen. Laten we aanvaarden dat het moét en ootmoedig beseffen dat we ernstig hebben meegewerkt aan de grandioze verspillingen van de voorbije decennia. En vooral: laten we allemaal eventjes ons kiesgedrag drastisch aanpassen! Niet langer stemmen voor partijen die de staatskas plunderen, maar voor partijen die het goed menen met het land.

En met die stakers kan ik alleen maar medelijden hebben. Hoé in 's hemelsnaam kun je zo dom zijn? Zo dom dat je niet beseft hoeveel een dergelijke actie de staat kost, en al evenmin begrijpt dat al die daaruit voortvloeiende kosten uiteindelijk op onze eigen kop terechtkomen via de belastingen? En we betalen daar al zoveel aan!

Of... hopen ze dat de regering toegeeft en we lustig kunnen doorgaan met verspilling? Tja... dan beseffen ze niet eens dat we daardoor alleen maar nog sneller naar de afgrond kunnen glijden.

Besluit: bij een dergelijke actie zijn er alleen maar verliezers!

08-11-2014 om 15:10 geschreven door Willy