Als een bloem, zo is het leven.
Het begin is teer en klein.
De één, die bloeit uitbundig,
de ander geurt heel fijn.
Sommige bloemen blijven lang,
weer anderen blijven even.
Vraag niet bij welke groep je hoort,
dat is het geheim van het leven.

31-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

30-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Noem me zoals je me steeds genoemd hebt
spreek tegen mij,zoals weleer
op dezelfde toon
niet plechtig,niet triest
Lach om wat ons samen heeft doen lachen
Bid, glimlach,
denk aan mij, bid met mij
Spreek mijn naam uit thuis
zoals je altijd gedaan hebt
zonder hem te benadrukken
zonder zweem van droefheid.

29-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Dankbaar zijn we om de herinnering,
al doet het afscheid pijn,
als om een waardevol geschenk,
om wat je voor ons hebt mogen zijn.

Dankbaar zijn we om al het mooie
dat jij ons hebt geven,
zodat jij, zolang wij zijn,
in ons blijft verder leven.

28-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Eigenlijk kun je niet omschrijven,
 wat je voelt als je eigen kind er niet meer is.
je hebt een enorme leegte van binnen,
het is meer dan een gemis.

Je hebt een gevoel
of je niet kompleet meer bent,
een gevoel van binnen
die je nooit eerder hebt gekend.

Een open wond aan je hart
die nooit meer dicht zal gaan,
een plekje diep van binnen
waar jij in blijft bestaan.

  Ilse Pont

27-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

De kerstkaarten
zijn verstuurd...
het boodschappenlijstje
is klaar...
Het huis is versierd
De pakjes
liggen onder de boom
Vrienden en geliefden
zijn uitgenodigd
Toch...een droef gevoel
want ...
niet iedereen is daar...
JIJ
bent er niet....

26-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Alles blinkt
in het feest van het licht
maar dof in mijn ogen
en voelt verplicht

Maar kerst is meer
dan de glimmende buitenkant
je beleeft het met gevoel
niet met verstand

Tussen al dat moois
zit een groot gemis
hoe zal kerst zijn
                                terwijl ik jou zo mis

Geen glimmende oogjes
die stralend kijken naar mij
kerst is zó anders
zonder jou erbij

Ellen, mama van Benthe*

25-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Wat wordt die grote wereld klein,
na ons allerlaatste beetje 'zijn'.
Wat we  zo belangrijk waanden,
verliest nu kracht en ook zijn waarde,
maar achter die gesloten ogen,
glanst een gigantisch nieuw begin!

24-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

                                                         Toe sluit de rits van 't zand
                                                  laten gaan moet ik je toch
                                                             voorgoed

23-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Er is een schakel
die de dood niet kan verbreken.
Liefde en herinnering
duren altijd voort...

22-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Jij grote wereldreiziger
trek jij maar vredig voort...
zo weten maar zeer weinigen
als jij wat mensen stoort.

Als jij in 't licht getogen
gaat beginnen aan je tocht,
dan slaat de smart haar ogen op,
die glanzen van het vocht.

Duizenden tranen spreken
voor eeuwig en altijd,
en elk van hen is een teken
en spiegelt je tot je eind.

Ons hart gaat met u mee .....

21-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Heb ik al gezegd dat ik moet gaan ?
Het lot vraagt me mee op reis
ver hier vandaan.
De toekomst wil geen tijd meer geven.

Er is geen kans dat ik het win,
dus, schelden heeft geen zin.
We kunnen niet meer lang genieten.

Ga door met leven als ik straks verdwijn.
We zullen in gedachten altijd samen zijn.
Want ik neem jullie liefde mee
en laat de mijne achter.

20-12-2007 om 17:01 geschreven door André & Ida

Ik misse U waar ik henenvaar
of waar ik henenkeer,
den morgenstond, de dagen rond,
en de avonden nog meer !

Wanneer alleen ik tranen ween,
't zij droevig hetzij blij,
ik misse U, o ik misse U zo,
ik misse U neffens mij !

Tot wederzien, tot wederzien,
al waar het moge wezen,
na lang of korten tijd,
in 't ongekend nadezen !

                                                                              Guido Gezelle

19-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

De levensbaan is afgelopen,
de grens bereikt met laatste kracht.
De Hemel gaat nu voor mij open,
Ik ben voor eeuwig thuisgebracht...

18-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Sprakeloos
blijven wij achter
nu gij alleen nog in herinnering
 tot ons spreekt.

17-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

" Vlieg naar de vrijheid "

Ben jij daar ergens hoog in de lucht
en maak  jij zoals een vogel een lange vlucht
Een vlucht naar een beter oord
waar liefde en serene rust jou omhelzen.
Waar geen verdriet is en pijn
en waar jij vrij zult zijn
Ben jij daar ergens hoog in de lucht
dan wens ik  jou een fijne vlucht.

16-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Voor als er afscheid van mijn resten wordt genomen
Ik hoop tenminste dat de vrienden die ik ken
Ook inderdaad die laatste keer nog willen komen
En dat ik ook voldoende stof heb nagelaten
Voor wat verhalen die je glimlachend vertelt
En dat je toch met liefde over  me kunt praten.
Al heb ik jullie soms dan ook teleurgesteld

Dit is een liedje voor de aula na de dienst
Voordat ik weggedragen wordt door de suppoosten
En voor de koffie en de cake wordt opgediend
Dit is bedoeld om wie er achterblijft   te troosten.
Nou mag je natuurlijk best een traantje laten
Dat vind ik ergens ook wel weer een compliment
Maar niet te lang dan, want je weet dat zal niet baten
Wie overleden is die blijft dat tot het end

Dit is een liedje voor het feest dat achteraf pas
Wordt gevierd door alle vrienden en vriendinnen
Die nog wat aarde en wat bloemen  op m'n graf
Hebben gestrooid en daarna kan het feest beginnen
Dus vul de glazen en bespreek m'n fouten.
En denk na het drinken met vertedering en weemoed
En laat de geesten en lach danszen op tv
Een maf idee, jouw feest waaraan je zelf niet meedoet

Dit is een liedje voor wanneer ik ben vergaan
Voor als m'n grafsteen overwoekerd en verzakt is
Als er geen enkel kleinkindje meer zal staan
Omdat de laatste nabestaande te verzwakt is

Dit is een liedje dat uiteindelijk verstomt
Maar altijd zullen er weer nieuwe liedjes komen
Zoals er altijd ook weer nieuwe vreugde komt
En nieuwe liefde, nieuwe hoop en nieuwe troost
Ondanks tranen, ondanks dood en ondanks pijn
Is dit een liedje voor dat jullie er nog zijn
Ondanks de tranen, ondanks dood en ondanks pijn
Dank jullie wel dat jullie m'n vrienden wilden zijn

Robert long

15-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Groot is de leegte
die je achterlaat.
Mooi zijn de herinneringen,
die blijven.

14-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Nooit vragend,
nooit klagend,
haar pijnen in stilte steeds dragend,
haar handen hebben voor gewerkt
haar hart heeft voor ons geklopt
haar ogen hebben ons
tot het laatst gezocht...

13-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

En toch, telkens weer
zullen we je tegenkomen
zeg nooit
"het is voorbij"
Slechts je lichaam
werd ons ontnomen
niet wat je was
en ook niet wat je zei.

12-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Nu 't rouwrumoer
rondom jou is verstomd
de stoet voorbij is,
van schuifelende voeten
nu voel ik dat er diepe stilte komt
en in die stilte
zal ik je opnieuw ontmoeten
en telkens weer
zal ik je tegenkomen.

We zeggen veel te gauw:
het is voorbij
Hij heeft alleen
je lichaam weggenomen
niet wie je was
en ook niet wat je zei.
Ik zal nog altijd grapjes met je maken
we zullen samen
door het stille landschap gaan
nu je mijn handen
niet meer aan kunt raken
raak je mijn hart nog duidelijker aan.

Toon Hermans

11-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

In stilte vertrek ik
voor een lange reis,
maar ik ben niet alleen,
in mijn geest neem ik u mee,
gij allen die ik beminde.

10-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Nooit zul je door je tuin meer lopen,
waar iedere bloem en iedere plant
getuigde van je zorgende hand.
Een andere tuin ging voor je open

Al die vertrouwde kleine dingen,
die jij zo onopvallend deed,
die zullen we missen,
tot dit leed
verstild is door herinneringen.

09-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je bent niet waarlijk dood
als je in ons hart blijft leven,
maar het is de leegte eromheen
die ons verdriet blijft geven...

08-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Leven is geen zaak van jaren
van "wat je viert" of "wat je lijdt"
ergens is het nog iets anders
dan alleen een zaak van tijd.

Leven is geen zaak van jaren
leven heeft een diepere zin
je kunt het voelen "aan het einde"
en ook een beetje "bij 't begin".

Toon Hermans

07-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Gij zijt voorbij,
maar leeft
met zoveel sporen
in ons hart
in onze herinnering
toen wij u plots
maar niet geheel verloren
want alles,
wat elk van ons ontving
van liefde en vertedering,
blijft eenieder,
onverwoestbaar toebehoren.

Anton Van Wilderode

06-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Waarom stierf jij zo jong?

Nog niet eens een kwart van de wereld gezien,
Wie weet zie je het daar boven wel misschien.
Hier beneden weten wij dat niet,
Maar we hopen dat jij alles hier op aarde ziet.

Waar ben je nu?
Ben je de wind?
Ben je de golven?
We worden onder 1000-den vragen bedolven.

Antwoorden zullen ooit worden gegeven,
Maar dat zal dan zijn wanneer wij ook niet meer leven.
Iedereen weet het valt gewoon niet uit te leggen,
Ik ben dan ook sprakeloos en weet niet wat te zeggen.

Mam, het enige wat ik kwijt kan is,
Dat ik je ongelovelijk mis.

05-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Dag klein ventje van ... jaar voor dit was jij nog lang niet klaar jij moest leven knuffels geven en nu ben jij niet meer daar jij moest spelen leren delen en nog meer van het leven velen... Dag ventje klein nee, geen zonneschijn maar regen op ons gezicht zijn de tranen van dit gedicht. Een reisje in een luchtballon dag lieve......, tot achter de zon.

04-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Na mijn dood,
strooi uit mijn as voor alle winden,
zodat, wat mijn lichaam was
de weg kan vinden
                           naar alles wat het eens beminde.

03-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

In je eigen smalle straatje
is de wereld veel te nauw
je ziet er nauwelijks de hemel
die is vandaag fantastisch blauw

Dat heb jij niet in de gaten
je hebt geen notie van 't al
want je leeft in 't eigen straatje
en dat straatje is te smal

Klim naar boven naar de daken
naar een hemelhoog gewelf
en vergeet je eigen straatje
vlieg 's even.... uit jezelf !

Toon Hermans

02-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

               
Als degene om wie je veel geeft
er plotseling niet meer is,
wordt je leven een stukje leger
en voel je een groot gemis.
Een vertrouwelijk gesprek,
soms een standje hier en daar.
Ja, mijn moeder wist echt alles,
was je hier nog even maar.
Uit je lijden nu verlost,
je grootste strijd gestreden.
Heel veel pijn heb je doorstaan,
die pijn behoort nu tot het verleden.
Ik heb geschopt,gekrijst,gesmeten
toen je daar lag,levenloos en stil,
met tranen in mijn ogen.

Mijn handen nog een keer door je haar.
Ik heb je een laatste kus gegeven,
zonder pijn lag je nu daar.
Missen zal ik je elke dag
je kunt nu niet meer bij ons zijn,
toch liet ik je met liefde sterven,
voor een nieuw leven zonder pijn.
Ik zie je terug in mijn gedachten,
met een lach op je gezicht.
Je bent verlost van al het kwade
en omringd nu door het licht.

01-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Voortleven in de harten
van onze nabestaanden,
is niet echt sterven...

30-11-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Hoofddoel van onze verzameling
35000 bidprentjes & 10000 doodsbrieven
verder uit breiden.

Vooral Lummen, Linkhout en Meldert.
Beringen & Heusden-Zolder

verder ook:
priesters
100 jarigen
oorlogslachtoffers  14-18   40-45
burgemeesters

Vermits onze stamboom de familienamen
Maris - Schoofs, Haselaars - Lens en Luts - Martens 
bevat zoeken we uiteraard
bidprentjes en doodsbrieven in die richting.

Als ik dan vertel dat onze voorouders van de
families Maris en Haselaars
afkomstig zijn uit de Heusden-Zolder, Stokrooi, Koersel en Lummen 
dan weet je wel wat we zoeken ...

Met de 45.500 namen die ondertussen reeds op mijn pc'tje staan
zitten schieten we al een heel eind op voor onze stambomen
zowel in  tijd als in breedte.

Daarom zal ik regelmatig
enkele delen van een stamboom plaatsen
met daarin de ontbrekende linken/namen/data ...
Hopelijk kan dit zorgen voor verdere uitbreiding.

We willen:
dubbele ruilen tegen bidprentjes of doodsbrieven 
van ongeveer dezelfde ouderdom over : 
Lummen, Meldert en Linkhout 
Groot Beringen en Heusden-Zolder

Bidprentjes over onze familie 
Maris, Schoofs, Luts, Steegmans,
 Haselaars, Kenners, Lens (Beverlo),
Convents, Mues (Tessenderlo)

Op een vruchtbare samenwerking,

André & Ida
andre.ida@gmail.com

29-11-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

 Het verlies was er al voor 't einde
de rouw voordat het afscheid kwam
toen die onzekere verwarring,
bezit van je gedachten nam.
Vaak zullen we je nog tegen komen
met wat je was en wat je zei.
Je bent wel van ons weggenomen
maar een stuk van jouw,
blijft altijd heel dichtbij.

28-11-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Vader, wat zou ik ervoor willen geven
als je er af en toe nog eens kon zijn
en een zondag kwam zitten in mijn leven
bij mijn werk, mijn boeken en mijn wijn.

Soms zie ik nog mannen van vijfentachtig
(je weet wel waar) met een gezicht vol zon
en zin, en dan denk ik: godallemachtig
als ik hem zo nog eens meenemen kon.

Want op de een of andere manier
leef ik nog steeds voor jou: jouw ogen
wil ik, met hun aandacht, pret en mededogen
bij mijn geploeter, mijn thuis en mijn hier
en ik zag ze zo graag een keer genieten
van al wat ze vol tranen achterlieten.

Michel van der Plas

27-11-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

De laatste trap op, tree voor tree,
maar Jezus ging steeds met haar mee.
En toen zij Hem om hulp moest vragen,
heeft Hij haar 't laatste stuk gedragen.

Hij droeg haar in zijn heerlijkheid,
waar niemand huilt en niemand lijdt.
Daar kan zij zingen, zonder pijn:
" 'k zal dan gedurig bij U zijn".

26-11-2007 om 23:22 geschreven door André & Ida

Je bent niet waarlijk dood
als je in ons hart blijft leven,
maar het is de leegte eromheen
die ons verdriet blijft geven...

25-11-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Kort was mijn tijd
maar zo fijn mijn leven,
samen met hen
die het hebben verblijd.
Hoe gaarne was ik gebleven
maar enkel God
beschikt over mijn leven.

23-11-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zij is wel weggegaan uit het leven
maar niet uit ons leven
want hoe zouden wij iemand
dood kunnen wanen
die zo levendig in ons hart aanwezig is.

Gustinus

22-11-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Laat ons niet treuren
omdat het  voorbij is,
maar tevreden zijn
om wat geweest is,
en dankbaar voor het geluk
dat wij hebben gekend.

21-11-2007 om 10:53 geschreven door André & Ida

Met de palm van mijn handen
maak ik een holletje
en fluister daarin
mijn zachte gedachten,
beelden en herinneringen over jou
stop ik er in weg.
Ik laat ze tollen,
opspringen en ritselen
als herfstblaadjes in de wind.


Voorzichtig sluit ik alle kiertjes af
als omvattend
een fluweelzacht pluimpje,
en dan open ik mijn handen weer
en blaas de inhoud weg.
Heel zachtjes,
zodat alles van jou
héél lang na blijft dwarrelen !

20-11-2007 om 23:53 geschreven door André & Ida

Als de wind
die door de bladeren waait
Zo waai jij door mijn gedachten.
Als een vogel die
tussen de bladeren slaapt
Zo slaap jij in mijn gedachten !

19-11-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Was het je eenvoud die je zo bijzonder maakte ?
Was het je werklust ?
Was het je gouden hart ?
Was het omdat je voor iedereen klaarstond ?
Was het je dankbare glimlach ?
Was het omdat we je nooit hoorden klagen ?
Was je daarom zo geliefd bij iedereen ?



Voor ons was je bijzonder omdat je gewoon,
een vader was om van te houden,
een "fijn" mens om nooit te vergeten !

18-11-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik heb mijn moeder niet verloren
daarvoor gaf zij mij veel te veel.
Wat zij mij zei, dat blijf ik horen,
van wat ik ben is zij mijn deel.
Ik kom haar overal nog tegen
in wat ik doe, in wat ik laat.
Zij was en blijft voor mij een zegen
waarvan het spoor steeds verder gaat !

17-11-2007 om 23:15 geschreven door André & Ida

Haar ogen waren blauw, haar haren grijs,
ze zei dat ze maar weinig dingen wist,
maar wat ze zei, was zo gerijpt... zo wijs,
wel duizendmaal heb ik gedacht: dat is 't !

De hoog're dingen speelden bij haar mee,
zij zag het leven in een ander licht,
zo stond ze ook te kijken naar de zee,
'n glimlach op haar nobele gezicht.

Zo kunnen bomen in het landschap staan
in volle rust en helemaal compleet,
zo is ze ook die morgen doodgegaan
en nooit vergeet ik wat zij voor me deed.

Toon Hermans

16-11-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Moeder


Je werkte hard voor je gezin
Je werd grijs
Je werd oud
De jaren gingen aan je knagen
Er kwam verzet
Je leefde soms in een andere wereld
Jouw wereld die wij niet begrepen
Je sliep vaak
Af en toe dacht je nog eens aan...
Maar je verzet bleef
Je vocht maar je was bang voor 't onbekende
Zoveel vragen stelde je erover
En dan... zachtjes trok het leven uit je weg
Je draad werd doorgeknipt
Al de vragen werden voor jou opgelost
Je verdween... lichamelijk
Maar in ons hart ben en blijf je zo nabij.

15-11-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

De wereld is wonderlijk leeg zonder jou.
Er staat maar zo weinig meer in.
De hemel is aldoor zo hinderlijk blauw.
Waarom ?
Wat heeft het voor zin ?
De merel zit zachtjes te zingen in 't groen.
Voor mij hoeft ie heus zo z'n best niet te doen.
De wereld kon vol geluk zijn, maar nou:
leeg, zonder jou.

 Annie M.G. Schmidt

14-11-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als ik dood ga
hoop ik dat jij erbij bent
dat ik je aankijk
dat jij mij aankijkt
dat ik je hand voel
dan zal ik rustig doodgaan
dan hoeft niemand verdrietig te zijn
dan ben ik gelukkig !

                                                      Remco Campert

13-11-2007 om 09:56 geschreven door André & Ida

De dood is niets,
ik ben maar aan de andere kant.
Ik ben mezelf,  jij bent jezelf.
Wat we voor elkaar waren,
dat zijn we nog altijd.
Noem me zoals je me
steeds genoemd hebt.
Spreek tot me zoals weleer.
Op dezelfde toon,
niet plechtig, niet triest.
Lach om wat ons samen
heeft doen lachen.
Bid, glimlach.
Denk aan mij.  Bid met mij.

12-11-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Oud worden
schoon oud worden...
Het is zachtjes aan rijp worden
vooraleer je op jouw beurt
zoals het koren gemaaid wordt.
Het is leren luisteren.
Het is geven,
in plaats van ontvangen
en dan stil uit de wereld verdwijnen...

11-11-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je heengaan is iets anders
dan... het huis uitgaan,
zacht de deur dichtrekken achter je bestaan
en... niet meer terugkeren.

We zullen je missen... elke dag
in zovele kleine, eenvoudige dingen.
Maar voor ons blijf jij iemand
aan wie altijd zal worden gedacht,
op wie altijd zal worden gewacht !

10-11-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik ben niet dood.
Ik ben gewoon naar de andere oever.

Het leven verandert.
Het wordt ruimer, voller, inniger ;
geen begrenzing en geen beperking meer,
geen duisternis en geen droefheid meer.

Er is alleen de eeuwige levensdroom
waarin ik zacht en zalig onderga.

Phil Bosmans

09-11-2007 om 11:48 geschreven door André & Ida

Vergeet de mooie dagen niet !
Als je moe bent,
als je geen raad meer weet
en je diep ongelukkig voelt,
denk dan even terug
aan de mooie dagen,
dat je lachte en danste
en dat je tegen iedereen vriendelijk was
als een kind zonder zorgen !

Vergeet de mooie dagen niet !
Vul je hoofd met blijde gedachten,
je hart met vergevingsgezindheid,
tederheid en liefde
en je mond met een lach
en alles wordt weer goed.

08-11-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

We zullen je missen
elke dag
in kleine,
 eenvoudige dingen,
maar in ons hart
zul je met ons
samenblijven.

"Want leven en dood
zijn één
zoals de rivier en de zee
één zijn".

K. Gibran

07-11-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Afscheid nemen
is met zachte vingers
wat voorbij is
dichtdoen en verpakken
in goede gedachten der herinneringen...

is verwijlen
bij een brok leven
en stilstaan
op de plekken
van pijn en vreugd...

Afscheid nemen
is met dankbare handen
weemoedig meedragen
al wat waard is
om niet te vergeten...

is moeizaam de draden losmaken
en uit het spinrag
der belevenissen loskomen
en achterlaten
en niet kunnen vergeten.

Ward Bruyninckx

06-11-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik wou dat ik een vogel was
met zachte witte veren
en dat ik vliegen kon
heel hoog naar jou
om nooit meer terug te keren.

05-11-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Nooit meer je stem
nooit meer je lach
nooit meer samen genieten
van een mooie dag.
Niets is meer hetzelfde
in ons leven
maar het houden van jou
is altijd gebleven.

04-11-2007 om 23:39 geschreven door André & Ida

Ik ben op reis
al weet ik niet waarheen
maar ergens stond geschreven
dat ik deze weg moest gaan
en al aarzel ik soms even
langs die eindeloze baan

                    Toch weet ik
                    iemand ging me voor
                    en daarom ga ik door...

03-11-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Lieve vader...

Duizend woorden zijn te weinig
om te zeggen hoe je was.

Duizend woorden zijn te weinig
voor de omvang van de wanhoop
toen je lichaam niet genas.

Duizend woorden zijn te weinig
voor de grootte van jouw moed
vanaf het begin tot aan je afscheidsgroet.

Bedankt voor zovele mooie dingen
die we van jou mochten leren...

02-11-2007 om 20:09 geschreven door André & Ida

De bomen laten hun laatste blaren los,
het graan ligt in de schuren
eenjaar ging voorbij,
het is november geworden.
Met armen vol chrysanten
gaan we naar het kerkhof
en tooien het als een verrijzenistuin.
Kinderen hebben verdriet
bij het graf van hun ouders,
ouders verbijten tranen bij het kruis
waar hun kind begraven ligt.
Familie, vrienden en kennissen
liggen in lange rijen.
Zijn deze kille stenen dan het einde ?

01-11-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik zie je handen voor me liggen
eens zo vaardig, nu zo stil
duizend dingen, duizend zaken
die ik nu opeeens nog weten wil.

Ik wil met je praten,
je horen vertellen,
ik weet, het kan niet meer.


In mijn gedachten
zal je altijd bij me blijven,
ik zal je missen,
elke dag weer...

31-10-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

De laatste uren voor het einde,
dan wordt die grote wereld klein,
is plotseling alles onbeduidend,
tot aan het laatste beetje pijn.

Wat wij zo indrukwekkend vonden,
verliest zijn glans, verliest zijn zin,
maar achter de gesloten ogen,
glanst een gigantisch groot begin.

Toon Hermans

30-10-2007 om 11:05 geschreven door André & Ida

Langzaam ben je moe gestreden
stilletjes van ons heengegaan
nu is nog het verdriet om 't heden
maar de dankbare herinnering
zal blijven bestaan.
*
Naast het levensgroot gemis,
wat er dag aan dag weer is
zijn er de goede herinneringen
die ons altijd weer omringen.
Deze dingen houden ons op de been
want zoals jij was er maar één.

29-10-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik kon niet zeggen wat ik voelde
ik heb het ook niet uitgelegd
maar toch wist jij wat ik bedoelde
de stilte had het al gezegd.

Als ik je kuste of griefde
in blijheid of in droefenis
de liefde is pas échte liefde
als de stilte taal geworden is.

Toon Hermans

28-10-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik misse u waar ik heen ga
of waar ik heen keer.
De morgenstond, de dageraad rond
en d'avonden nog meer.
Wanneer alleen ik tranen ween
't zij droevig, 't zij blij.
Ik missen u, ik misse u zo,
ik misse u nevens mij.

G. Gezelle

27-10-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

We zijn nog niet vergeten
de dingen die gebeuren
er komen nieuwe kleuren
er komt een nieuwe dag
maar jij, onze liefste jij.

Jij hebt ons van jouw leven
het mooiste stuk gegeven
want jij, onze liefste schat
jij gaf ons zoveel dingen,
het sterke en het broze
de glimlach in je ogen
en blije en je dromen
de hoge regenbogen
Jij hebt ons leren zingen
ik heb het leven lief.

Toon Hermans

26-10-2007 om 12:11 geschreven door André & Ida

Ik ben niet meer alleen.
Een vreemde siddering
vaart door mee heen
als ik de dingen aanraak
die gij hebt bemind.

Ik dool geluidloos in de morgenwind
door dit welluidend land,
door bossen en door dalen,
de koele lovers langs
waarin de nachtegalen
de dieren dromen doen
van hun betoverend lied.

Ik ben niet meer alleen
in dit van droom en eeuwigheid
doorstraald gebied
waar dood en leven
naast elkander schrijden.
...
Waarom loopt gij nu zwijgend
aan mijn zijde ?

P.G. Buckinx

25-10-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je werd ouder
en wist niet altijd meer waar je was.
Je zag mensen
maar je herkende ze niet echt.

Toch bleef je strijden
om bij ons te leven,
hoewel het soms moeilijk was,
want je was zo moe.
We wilden niet dat je ging,
maar dan zagen we je gelaat
en wisten we,
het was tijd om afscheid te nemen.
We hopen echt dat je nu
de rust is gegeven.

24-10-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Een vlinder
zo mooi, zo vol levenslust
die om je heen fladdert
en je leidt
langs de dingen van het leven.


Een vlinder
die je voor altijd bij je wilt houden
maar op een bepaald moment
vliegt ze toch weg
om haar tocht voort te zetten...

23-10-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

God, wat moet je schrijven
als je moeder dood gaat ?

Hoe goed ze was ?
Dat weet toch iedereen.

Hoe hard ze voor ons heeft gewerkt ?
Dat weet toch iedereen.

Hoe bezorgd ze om ons was ?
Dat weet toch iedereen.

Hoe sterk ze was ?
Dat weet toch iedereen.

Hoeveel pijn het nu doet ?
Dat weten wij alleen !

22-10-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Er staan veel sterren
aan de hemel,
één schitterende ster ben jij.

21-10-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je moeder blijft je moeder
zp eigen en vertrouwd.

Je wil haar niet graag missen
omdat je van haar houdt.

Maar eens dan komt de dag
dat je haar moet laten gaan.

Je verstand zegt dat het goed is
maar in je ogen blinkt een traan...

20-10-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

38 procent van de overledenen wordt gecremeerd

In België werden in 2004 42.060 crematies uitgevoerd. Dat is zowat 38 procent van het aantal overledenen.

In Vlaanderen alleen waren er bijna 27.000 crematies of meer dan 45 procent van het aantal overledenen.
 
Mogelijk is dat cijfer een lichte vertekening van de realiteit, omdat er in Vlaanderen meer crematoria zijn dan in Wallonië en Brussel samen.
 Het aantal crematies in ons land blijft in ieder geval flink stijgen. In 1989 werd in België na 17,2 procent van de overlijdens een crematie uitgevoerd.
In 1992 was dat aantal al opgeklommen tot 23,1 procent.

31-05-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Crematoria zijn goud waard

In de Nederlandse en Belgische crematoria worden steeds meer kunstheupen, gouden vullingen en protheses uit edele metalen opgehaald om te recycleren.
 De opbrengst gaat naar goede doelen zoals het Nederlandse Kankerfonds of de Hartstichting.

Sinds 1997 haalde het Nederlandse Vaillantfonds zo al voor 700.000 euro op. Dat zegt Peter van Schalk, die de populaire internetkrant Uitvaart.com uitgeeft. Volgens Kris Coenegrachts van het crematorium van Lochristi zijn verschillende Belgische crematoria lid van de Nederlandse organisatie en komt die ook bij ons geregeld langs om de achtergebleven edele metalen op te halen.

In de crematieovens blijven de laatste jaren steeds meer bruikbare materialen achter zoals zink, titanium, roestvrij staal, goud, zilver en platina.
Vooral kunstknieën zijn van hoogwaardige kwaliteit. Zij worden één of twee maal per jaar opgehaald bij de crematoria en vervolgens gesmolten. Het metaal wordt daarna doorverkocht aan de auto- of vliegtuigindustrie. Zo kan het gebeuren dat een kunstheup hergebruikt wordt voor een stuk vliegtuigvleugel.
 JOLO

31-05-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Al wie voor 't dierbaar Vaderland
Zijn leven vroom ten offer bracht,
Is waard dat onder 't volk zijn naam
In eer en bede wordt herdacht.

30-05-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als je door verdriet en pijn
wordt neergeslagen.
Het waarom van dit,
aan niemand kan vragen.
Dan is het goed,
dat je zoveel lieve mensen ziet.
Ook al vinden zij...
de juiste woorden niet.

27-04-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Hij zei:"Ik hoop maar dat het sneeuwt
als ze mij naar buiten dragen"
Het was nog zomer toen met lange,mooie
dagen

Maar in september viel de regen
druilerig op de zwarte wagen.
Ik was een kind van acht en durfde
niet te vragen.

26-04-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je was nog zo vol plannen
en maakte tijd voor alles,
maar tijd maakte geen tijd
meer voor jou....

25-04-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je was zo welkom;
We hadden je zo verwacht.
Maar,hoe onrechtvaardig,
't ging anders dan gedacht.
We blijven nu achter,verdrietig
en verward,maar met jou
herinnering in ons hart!

24-04-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Opa

Onze opa was een opa zoals geen ander.
Altijd stond hij voor je klaar.
Gezellig kletsen over van alles en nog
wat,iedereen was graag daar.

Een betere opa konden we ons niet
wensen.
Nu is er een groot verdriet,een
enorm gemis maar hij weet gelukkig ook
dat hij voor altijd in onze gedachten is.

23-04-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Een leven is als een
zijdendraad.
Een ieder
weet dat ooit het
draadje breken gaat.

22-04-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Treur niet

Ik heb jullie hier verlaten
treur niet om mijn heengaan.
Ik ging niet naar de kerk
geloofde wel in God.
Heb gepoogd hier goed te leven
zeker naar Zijn grootste gebod.
Het is de naastenliefde denk
daar in Godsnaam aan.Zij die
dit eerlijk geven kunnen rustig
sterven gaan.

21-04-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Leven

leven zo mooi
liefde zo warm
vriendschap zo fijn
afscheid zo'n pijn
leven zo kort

20-04-2007 om 11:09 geschreven door André & Ida

Als je mij nog iets wilt geven
Dan zou ik vragen
Sterf niet met mij,
omhels het leven.
Je mag bedroefd zij
maar wanhoop niet,
verdrink niet in tè groot verdriet

Als je mij nog iets wilt schenken
dan zou ik willen;
blijf toekomst zien,
blijf hoopvol denken
zodat je uitgroeit
en voluit leeft,
het leven alle kansen geeft.

19-03-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

ik zal je wolk zijn in de lucht
ik zal je schouder zijn als je huilt
ik zal je stemmen horen als je me roept
ik ben jouw engel
en wanneer al je hoop weg is, ben ik er
hoe ver je ook bent, ik ben dichtbij
                 het maakt niet uit wie je bent
                  ik ben jouw engel

18-03-2007 om 18:09 geschreven door André & Ida

Als ik morgen
het pad zal betreden
wat mij leidt naar het licht
zal ik even omzien
de gezichten in mijn gedachten opnemen
van ieder die aan mij zal denken  

17-03-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als ik morgen
de zon niet meer zal zien
en mijn hoofd zal buigen
de poort van onsterfelijkheid betreed
zal ik even omkijken
en iedereen die ik achterlaat
een laatste groet schenken  

16-03-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Handen
                                         
Gelukkig is de mens die tot het einde
handen mag voelen die goed doen.

De hand die met aandacht wast.
De hand die met zorg aankleedt.
De hand die met liefde kamt.
De hand die met tact aanraakt.
De hand die met het hart troost.

Geen mens kan leven
zonder die hand,
die teder is,
die behoedt,
die beschermt
en bemoediging uitstraalt.

Tot het einde toe
verlangt de mens naar die hand,
totdat er die Andere Hand is,
die alle wonden geneest,
die alle pijn heelt,
die alle tranen wist

15-03-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Afscheid

Het is tijd voor mij te gaan
nu geen tranen meer
kijk naar de hemel en geloof
eens zien we elkaar weer.

Tijd voor mij jou te verlaten
geen verdriet meer en geen pijn
                              kijk naar de regenboog en weet
                              ik zal er altijd zijn.

                                  Het zal niet eeuwig duren
                                eens komt er een moment
                                      dat ik je weer zal vasthouden
                                     dat je weer bij me bent.

14-03-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Sta aan mijn graf zonder verdriet,
Ik ben niet daar, ik slaap er niet.
Ik ben de wolken, door wind gezaaid,
De sneeuw met diamant bezaaid.
Ik ben de zon op het volle koren,
de stilte van het ochtendgloren,
waarin jij, die de dag begint,
de cirkelvlucht van de vogels vindt.
Ik ben de lenteregen o zo zacht,
de sterrenschittering in de nacht.
Sta aan mijn graf zonder een traan,
Ik ben niet daar, niet doodgegaan.

13-03-2007 om 12:49 geschreven door André & Ida

09-03-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

08-03-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Cool Slideshows

07-03-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

06-03-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

05-03-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

03-03-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

02-03-2007 om 21:46 geschreven door André & Ida

Dood

Je lichaam was warm.

Je lichaam is koud.

Je mond was zo zacht.

Je lippen zijn koud.

Je ogen zo helder en diep.

Je ogen zijn koud,

kleine vensters van de nacht.

Alles valt stil.

Wie kan je nog strelen,

nog zeggen, dat hij van je houdt.

Je bent zo eindeloos ver.

Je hart is stilgelegd?

Je benen worden stijf.

Je armen, je mooie handen, je ogen.

Alles valt stil.

Daareven was je nog hier.

Eén moment en je huis was leeg,

je lichaam verlaten.

Ben je nu zo ver weg, onbereikbaar ver?

Of hoor je mijn roepen.

Misschien zie je mijn tranen.

Ik weet het niet.

Waarom laat je mij dood

en kies je zelf het leven?

01-03-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Al sterven wij ook maanden, jaren,
Al ligt de wanhoop uit te staren
Naar 't dalen van den laatsten nacht,
Het leven met verbeten kracht
Wil nog zijn murwe buit bewaren:
De dood komt immer onverwacht.

Geliefde, maak mijn uren zacht,
Leg stille handen op mijn haren,
Spreek woorden, die de pijn bedaren,
Want weet: het is nog niet volbracht,
De dood komt immer onverwacht.

                                                                              H.W.J.M. Keuls

28-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als de lijkdienst is geëindigd en iedereen is weggegaan;
Als mijn stoel aan tafel dan voor altijd leeg zal staan;
Als mijn jassen niet meer aan de kapstak hangen;
Als jij op een stille avond heel erg naar mij zult verlangen,
probeer dan toch niet droef te zijn, want waar ik dan zal
vertoeven is geen angst meer en geen pijn.

Als jij bloemen op mijn graf zult leggen, als ik niets meer
tegen jou kan zeggen, als alles zwart zal zijn;
probeer dan toch niet droef te zijn want waar ik dan
zal vertoeven is geen angst meer en geen pijn.
Eens komt een dag, niemand weet wanneer, waarop jij
bij mij zult zijn in het Land waar geen angst is en geen pijn.

Voor de wereld is hij één van de velen,
voor ons was hij de wereld.
Groot is de leegte die hij achter laat,
mooi zijn de herinneringen die blijven.
Vaders gaan... maar sterven niet

Papa dank om wat je was... we vergeten je niet !

27-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als de uren stil zijn

en de avond valt

 komt de vraag

waarom....

ben je van ons heengegaan ...

26-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je bent niet dood,
je bent anders.
Een beetje
stiller ben je
en een beetje wit.
Je doet niets terug
als ik voorzichtig
toch nog even
aan je zit.

Je haren streel
of zacht je wang.
Ik ben zó bang,
zo vreselijk bang
dat je
niet wakker wordt.
Je bent niet dood,
je bent anders.

Stef Grit

25-02-2007 om 23:55 geschreven door André & Ida

22-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

   

                   Bidprentje uit 1930 bij het overlijden van een kind in Lummen




                              

21-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik heb gedroomd, o moeder,
dat gij op sterven laagt,
en voor het al te sluiten,
mij lang in d' ogen zaagt.

Gij spraakt van eerlijk blijven,
van recht door 't leven gaan;
hebt toen nog eens geglimlacht,
en alles was gedaan.

'k wou om vergeving smeken,
waarvoor, ik wist het niet,
en bij u nederknielen;
mijn knieën bogen niet.

Toen wist ik dat 'k u nimmer
nog iets vergelden kon.
Uw stem deed mij ontwaken
in 't klare licht der zon.

Daar blonken grote tranen
van heil en droefenis.
En 'k voelde diep in 't harte
wat ene moeder is.

Willem Elsschot

20-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

En zo ging hij heen
naar een ver, ver land
over het water.
Het land van later.
En staat er een steen.

Waarom zo vlug ?
Zie ik je ooit nog terug ?
Waarom toch zo snel?
Het land van nu wordt een lege hel !

Maar het duurt niet meer zo lang...

En straks ga ik heen
naar een ver, ver land over het water.
Het land van later.
En dan staat er een steen.

Pascale

19-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik kan helaas geen afscheid nemen
Ik kan helaas niet bij je zijn
Maar ik denk aan jou en voel de pijn
Pijn die een leven lang zal duren
Het had ook anders kunnen zijn...

18-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik zoek je tussen mensen,
en vind niemand die op je lijkt.
Ik zoek je tussen muziek,
en vind niemand met je stem.
Ik zoek je tussen veel discussies,
en vind niemand met jouw ideeën.
Ik zoek je tussen bloemen,
en vind er geen met jouw geur.
Ik zoek je overal,
en vind niemand zoals jij.
Ik zag  je zo graag !

17-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik keek door het venster maar je was er niet.
De kamer schijnt eensklaps te groot geworden
met weggeschoven stoelen, lege borden.
Je bril ligt in je boek, vergeet hem niet.

Van ergens dringt je stem nog tot mij door.
Ik weet het al, je bent waarschijnlijk boven,
Ik zal het kraken van de treden horen,
je woorden zijn je altijd even voor.

De deur staat op een kier, je komt terug
je was alleen maar weg om iets te halen.
Het duurt wel lang, mijn ogen staan vol tranen,
een onverdacht verdriet achter je rug.

                                                                                                Anton van Wilderode

16-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Twee Handen
Handen zo teder en zacht
Handen die troosten in de nacht
Handen die strelen
Handen die koesteren en liefde geven
Handen die tranen drogen
Handen die zeggen het is goed
rust maar zacht...
Je mag nu gaan..
. je taak hier is volbracht

14-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je word alleen geboren
en alleen ga je hierheen.
Zodra je dit begrijpen
gaat sta je wel alleen.
Dan heb je al wat meegemaakt
en sta je aan de kant.
Zodra je dit begrijpen gaat
is je kaarsje haast opgebrand.

13-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ze nam afscheid van het leven,
haar handen berustend in de schoot gevouwen,
een laatste groet aan de wereld om haar heen,
zo stierf ze,
vredig en vooral... niet alleen.

12-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Mijn laatste groet is
 voor hen
die mij in mijn onvolmaaktheid
kenden en mij liefhadden.

11-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zeven maal om de aarde te gaan,
als het zou moeten ...
op handen en voeten,
zeven maal, om die éne te groeten
die daar lachend te wachten zou staan.

                                                  Ida Gerhardt

10-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Alles wat geld kost,
is lang niet altijd kostbaar,
Alles wat echt kostbaar is,
kost niets, zon,liefde,leven.

09-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Afscheid nemen van iemand,
Hoe doe je dat?
Afscheid nemen van iemand
die je lief had,
Hoe doe je dat?
Afscheid van iemand nemen
die je nooit meer zult zien,
Vertel me hoe je dat doet.

08-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Twee liefderijke handen
vergeten wij niet,
twee handen waar  ieder
slechts goedheid in ziet.

Ze hebben gebeden
ze hebben geleden
ze hebben gewerkt
           ze hebben zo innig
              ons leven versterkt.

                        die handen van moeder...

07-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Het is moeilijk te aanvaarden
dat je weg bent van deze aarde.
Altijd stond je klaar.
Voor ons en d' ander.
Weinig nemen en veel geven.
Altijd hartelijk en warm.
Geslaagd ben je in je leven.
Je hebt ons een goed voorbeeld gegeven.

06-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Op 't eind berusting toen je ons verliet,
glimlach door herinnering,
 tranen vol verdriet
Dood is 'n zekerheid in dit leven,
                                    zelfs de oudste boom zal 't eens begeven
                                      Maar jouw wortels gaan nooit verloren...

                                                             Doortje

05-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

een open deur
doorgaan en niet weten
hoe je toekomst
er uit zal zien,
vraagt moed
en vastberadenheid.

04-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

De warmte van mijn tranen,
een troost voor mijn verdriet.
In mijn hoofd nog zoveel vragen,
het antwoord krijg ik niet.

03-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Stil verdriet, zo goed verborgen
Soms toch tastbaar, dan weer niet.
Stil verdriet lijkt soms verdwenen
Maar echt verdwijnen doet het niet.

02-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als tranen een trap konden bouwen
en herinneringen een brug,
dan klommen wij tot hoog in de hemel,
en haalden we je gelijk weer terug.

01-02-2007 om 23:33 geschreven door André & Ida

  


"Dank om de vreugde die je bracht,
om de warmte die je gaf,
om de uren die nooit verveelden
om de dagen die we deelden."

31-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

De leegte die jij achterliet
geeft ons allen veel verdriet.
Maar de liefde die jij bood
werd niet beëindigd met je dood.
Want wat je was en wat je zei
is voor ons nog niet voorbij.

30-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Soms neem je afscheid,
je zegt: tot morgen,
morgen zien we elkander weer.
Tot die ene dag gaat komen,
dan is er plots....
geen morgen meer....

29-01-2007 om 23:30 geschreven door André & Ida

Je wilde zo graag
bij ons blijven
maar het leven
stond je dat niet toe

Nu blijven ons
slechts wat woorden:
                     welterusten,
                                   je bent nu nooit meer moe.

28-01-2007 om 22:31 geschreven door André & Ida

Als we naar buiten kijken
zien we je tuin,
volgroeid met alles wat mooi is,
maar het mooiste ontbreekt

Jij !!!

27-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Hij had opeens iets wijs de laatste tijd,
alsof hij wist wat er met 'leven' wordt bedoeld,
alsof hij ergens in zijn maandenlange strijd
iets van de eeuwigheid al duidelijk had gevoeld;
    je kon zien, dat hij het niet meer haalde,
                en dat hij aan een grote reis begon.
                               Toen ik die laatste maal de trap afdaalde
                            was 't of ik achterbleef... op een perron.

Toon Hermans

26-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Er zijn van die momenten in je leven
Die je heel veel vreugde geven
Kostbare momenten
Waarvan je intens geniet,
Waarin je de waarde
van het leven ziet.
Maar er zijn ook momenten
Dan staat je hart stil
Pijnlijke momenten,
Akelig, kil,
Deze momenten doen je leren,
Je eigen
En andermans leven
Te waarderen.

25-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

We worden geboren in een land
van duizendmaal duizend dromen.
We hopen dat er daarvan op een dag
enkele uit zullen komen.

Onverwacht valt de tijd voor ons stil,
de blauwe wolken zijn verdwenen,
de rozen vallen van hun fiere steel,
de heerlijke zomerzon is uitgeschenen.

Dan wenkt ons een ander land
vaan duizendmaal duizend dromen.
Hier weten we met zekerheid,
dat ze allemaal uit zullen komen.

24-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik heb je naam in het zand geschreven,
maar de golven spoelden hem weg.
Ik heb je naam in de schors gegrift
maar de schors viel er af.
 Ik heb je naam in marmer gekrast
maar de steen is gebroken.
                 Ik heb je naam in mijn hart gebrand,
   en  zal hem daar  bewaren...
voor altijd !

23-01-2007 om 11:59 geschreven door André & Ida

Doof nu 't licht en sluit je ogen
en vergeet de striijd
jouw leven hier is omgevlogen
maar je liefde blijft.

Laat nu die laatste droom
maar komen
en wees niet bang
jouw nacht van vrede is gekomen
na een leven lang.

Jouw taak op aarde is voldaan
zoals je was in al je liefde
zo ben je heen gegaan.

22-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

'Bidprentje van Antonius Hulsmans'  uitgedeeld  "tijdens de plechtige begrafenis met uitvaart te Beeringen, den 5 Januari 1904 om half tien uren "

Gelijk een vogel die zich in eenen strik verwart, zoo zweeft de mensch in een droevig oogenblik...


Lieve ouders, zusters en broeders;
Vrienden en kennissen altegaar,
Vraagt den hulp des Albehoeders
Eer gij komt mij allen na.
Roemt op jonge jaren niet,
want ziet  ! het is zoo gauw gedaan,
Wat aan mij is geschied.
Jonkheid, denkt daar dikwijls aan:
Als de wereld u ontsnapt,
Als uw laatste uur gaat slaan,
Als vermaak en vreugd verdwijnt,
Als de dood komt aangegaan.
Gaat gij soms het kerkhof voorbij
Vrienden staat stil en bid voor mij.
Denkt uw plaats is hier na mij
Heden ik en morgen gij.

21-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Niet het afscheid zelf
is ondraaglijk,
maar wel het vergeten -
dat later komt
Het vergeten
van de zachtheid van je lippen
van de trilling in je stem
Het vervagen
van je beeld
dat ooit zo helder was
Het verdwijnen
in de eenzaamheid

20-01-2007 om 15:54 geschreven door André & Ida

Je hebt ons tijdens je hele leven
op handen gedragen,
daarom dragen wij je nu
voor altijd in ons hart...

19-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

 De avond is stil zonder jouw
Ik mis je stem , je zachte hand,
ik mis je zwijgen
en je spreken
al dagen en weken . . .

Waar ben je nu  . . .
Kun je me nog horen
of ben je elders....
voorgoed en opnieuw geboren ?

18-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

               We gaan je straks wegbrengen, eens en voorgoed
we vormen samen een droevige stoet.
        Nog eenmaal kunnen we rondom jou staan
               dan zal je voorgoed uit ons midden gaan,
                            niet uit ons hart, daar blijf je wel leven,
                           herinneringen zullen jou een ereplaats geven.
                       We vertellen over jou en onze verhalen
                        en zo zullen we je weer in ons midden halen.

17-01-2007 om 15:50 geschreven door André & Ida

Voorbij is lief en leed
voorbij ook alle zorgen,
al wat je streed en deed
is nu in gods hand geborgen...

16-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Het liefste wat ik zou willen
is je vertellen wat ik voel
nog 'n keertje naar je kijken
snap je wat ik bedoel...
nog gewoon 'n uurtje samen
ja, daar droom ik van
                               samen lachen, samen praten,
                                       maar ik weet dat het niet meer kan...

15-01-2007 om 16:39 geschreven door André & Ida

'Leven is als sneeuw
je kunt het niet bewaren.
Troost is dat je er was,
uren, maanden, jaren.'

Lieke Antonis

14-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als ik ooit doodga,
laat me de kans om vrij te zijn
en te gaan
over de grenzen van de dood.
Mee met de wind,
mee met de vogels,
die ik bewonderde en liefhad
tijdens mijn leven.

Als ik ooit doodga,
verstik me dan niet in je tranen,
maar schep een herinnering aan mij,
niet op mijn graf,
maar in je eigen levenssfeer,
daar waar je gelukkig bent.

Als ik ooit doodga,
gedenk de goede
en gelukkige dagen
vergeet en vergeef mijn fouten
want die hebben we toch allemaal.
Ik had U allen zo lief...

13-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Nu ben je zeker aangekomen
in de hemel van je dromen,
in het land vol zonneschijn
waar pijn en tranen niet meer zijn,
een land dat niet is uit te leggen
want onze taal kan het niet zeggen.
Misschien als vlinders konden spreken
of 't stromend water in de beken,
misschien de zachte zomerwind
of een pasgeboren kind,
als wij hun taal eens horen konden
werden wij nu met jou verbonden.

12-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Sedert onze eerste kinderkreten
weten we dat afscheid nemen
onvermijdelijk is: we leren spreken
met de woorden die struikelen over de dood.

Jouw leven wordt nu een kostbaar schrijn
waarin we wijze bladzijden bewaren.
Jouw nabijheid geurt als een gewijde stilte,
blijft ons bij als een veilig baken.

                                   JP Rycx

11-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik stuur je een brief aan een rode ballon
Je bent nu zo ver en
ik kijk naar de sterren
en ik wou dat ik je bereiken kon
Misschien ben je nu wel heel dicht bij de zon
Zal de wind voor je waaien ?
Mag je zwieren en zwaaien
en drijven en zweven net als mijn ballon ?
Zonder geluid komt hij nu naar je toe
al zit ik vanbinnen
je naam uit te schreeuwen
Ik wil met je praten al weet ik niet hoe
Mocht je hem vinden
laat het dan even, heel even maar sneeuwen ?

10-01-2007 om 11:25 geschreven door André & Ida

In stilte vertrek ik voor een lange reis,
maar ik ben niet alleen,
in mijn geest neem ik je mee,
gij allen die ik beminde.

09-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

De enige pijn die je ons hebt aangedaan
is dat je ongevraagd bent heengegaan.
Maar voorzichtig klopt vreugde bij ons aan:
eens zullen wij allen samen staan.

                                   Mark Meekers

08-01-2007 om 23:19 geschreven door André & Ida

Een leven is als een zijdendraad.
En ieder weet
dat ooit het draadje...
breken gaat.