'k Hore tuitend'hoornen en
de navond is nabij
voor mij :
kindren, blij en blonde kom,
de navond is nabij,
kom bij :
zegene u de Allerhoogste, want
de navond is nabij,
kom bij :
'k hore tuitend'hoornen en
de navond is nabij
voor mij !

Guido gezelle

27-12-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Tachtig had prachtig moeten zijn !

Mijn vader werd zondag 80 jaar
Het had een mooie dag moeten zijn.
Ons verjaardagsfeestje was al klaar,
geen groot feest, maar klein en fijn.

Wie nam het recht in eigen handen,
na al het reeds geleden leed ?
Wie laat ons hier op dit eiland stranden,
zodat niemand nog de toekomst weet ?

Onze papa had misschien de macht
niemand wist of hij nog hoorde of zag.
Ik bleef geloven in de kracht
't is de saamhorigheid die veel vermag.

Lieve pappa daar, alleen,
weet dat wij u beminnen,
en was het eind, o zo nabij.
Er blijft altijd voor u die plaats van binnnen.

Ooit zullen wij samen weer kunnen vertellen,
en vieren samen weer feest,
dan zal ook u weer lachen
een lach zoals er nooit een is geweest.

Goede reis papa !!!

25-12-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Leven is langzaam sterven
en sterven is eeuwig leven !

23-12-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

  x

21-12-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je gaf me liefde, bezorgdheid en trouw.
Ik heb genoten van die jaren met jou.
Ik weet dat het jou ook goed heeft gedaan,
maar ik zal je missen bij het verder gaan...

19-12-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Het lijden heb jij vaarwel gezegd
en in een oase van stilte
ben jij uit dit land getreden.

17-12-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Afscheid nemen is losscheuren
en toch met een mild heimwee
dank u fluiteren omdat je er was !

15-12-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zij was iemand
die zichzelf nooit centraal zette,
schijnbaar onopvallend
maar in de harten van velen
had zij een vaste plaats,
de velen die haar ontelbare
bloemen en bezoekjes brachten
tijdens de lange weg
naar haar rustig heengaan toe.

13-12-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

  Ida

09-12-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

We hebben samen met jou heel veel beleefd,
Weet dan ook dat iedereen heel veel om je geeft.
We vonden het samen toch zo fijn,
En wensten nog heel lang bij jou te zijn.
Je hebt ons zoveel gegeven in het leven,
Het is dan ook veel te vroeg om nu al afscheid te nemen.
Je stond altijd voor ons klaar,
En daarom zeg ik zo graag,
Dit versje heel speciaal voor jou,
Omdat ik zoveel van je hou !

07-12-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Waar jij ging, scheen steeds de zon
in goede, maar ook in slechte tijden.
De moed die jij ons geven kon,
de warmte die jij aan ons wijdde,
de liefde die je steeds weer gaf
aan je man en je kinderen,
dat kon niets of niemand verhinderen.
Je hart voor anderen was jouw kracht,
je hebt zo weinig aan jezelf gedacht.
Je was een lieve moeder
een fantastische vrouw.
Make lief, we missen jou !

05-12-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Lig niet des nachts in bed te denken
aan al de dingen die ons krenken.
De dag was vol genoeg.

Probeer je niet te overtreffen
om je er boven te verheffen.
De dag was druk genoeg.

Koester de liefde voor je nering
niet tot een vuur van zielsvertering.
De eer was groot genoeg.

Lig nu gerust en blij te dromen
van 't eeuwige van gaan en komen.
De Heer is wijs genoeg.

En denk ook zo nog morgenvroeg
De nacht komt gauw genoeg.

Johan Daisne

03-12-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Een mens die onopvallend
en gewoon door 't leven ging,
zo ben jij steeds geweest.
Maar in de verborgenheid
kunnen schatten schuilen
gekend door God alleen.
Je opgeruimd karakter,
je nauwgezetheid en werklust,
je eenvoudige hartelijkheid
maakten je tot vriend
van ieder die je onmoette.
Zo blijf jij in onze herinnering.

01-12-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Al zijn ze nog zo droef,
de dingen die gebeuren,
er komen nieuwe kleuren,
er komt een nieuwe dag.

Maar jij, onze liefste jij,
jij hebt ons van jouw leven
het mooiste stuk gegeven.
Want jij, onze liefste schat,
jij gaf ons zoveel dingen:
Het sterke en het broze,
de glimlach in je ogen,
het blije en je dromen,
de hoge regenbogen...

Jij hebt ons leren zingen:
Ik heb het leven lief.

Toon Hermans

29-11-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Bloemen en planten sterven uit
alle velden en weiden
rusten na een rijke oogst
in de stille natuur.
En we staan maar te kijken
en begrijpen het nog niet.

Straks, als we stil
onze tranen hebben gedroogd
en dankbaar terugdenken
aan al het mooie en het goede
uit de voorbije jaren
zullen we je aanwezigheid
tussen ons voelen.

27-11-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik kom van ver met zachte haast
gedreven uit mijn waterwieg
mijn waterhuis van regenwanden.

Terwijl de nacht mij diep en donker droeg
uit dichtgegroeide dagen
droom ik mezelf
tot sneeuwwit silhouet
en vrij van schuld en boete,
vind ik mijn weg
en bewoon opnieuw mezelf.

Ik kom naar huis op vleugelvoeten.

25-11-2008 om 15:20 geschreven door André & Ida

   
 + 16 november 1873

23-11-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Nog zo jong
Vol leven en energie
Steeds bewegend op 't ritme van muziek
Altijd begaan met vriendinnen en vrienden
Toekomstplannen te over
Je levensdans zal al in je hoofd

Het noodlot besliste echter anders...

Misschien plukt God alleen
de mooiste bloemen
Toch blijf je voor altijd bij ons.

Tot later...

21-11-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

"Elkeen, die nog zijn moeder heeft,
is rijk ondanks hij soms in armoe leeft."
Zo'n moeder hadden wij.

'n Bekommerde, 'n echte moeder.
Wij danken haar omdat zij
dat voor ons betekende.

Wij bidden de Heer dat er niets van
dat leven verloren gaat,
dat zij mag voortleven
in onze herinneringen en in ons hart.

19-11-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Samen dingen doen
zonder na te denken.
En als de ander het nodig heeft
wat extra aandacht schenken.
Samen een beetje tv kijken,
of een eindje lopen.
Als het zo uitkomt, naar de stad
samen kleren kopen.
We staan er niet zo bij stil
maar het is een heel gemis.
Als dat "samen" uit je leven
onverwachts verdwenen is !

17-11-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Heel bijzonder,
heel gewoon,
gewoon
een heel bijzondere man...

15-11-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Een boom planten is
een blijk van vertrouwen in de aarde.
Een daad van hoop voor de toekomst.
Een uiting van naastenliefde 
jegens komende mensen,
die van haar vruchten zullen genieten,
als wij er niet meer zijn.



Gelukkig de mens als een boom
die geplant aan levend water
piekt tot in de hemel
en vruchten geeft aan iedereen.
Wat die ook doet, het zal gedijen !
Hij plant hoop voor een nieuwe wereld.

13-11-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zeventig jaren duurt hoogstens ons leven,
of tachtig als we krachtig zijn.
De meesten daarvan zijn kommer en schijn
want snel gaan ze heen
en zij vlieden voorbij.

Ui het boek de spreuken

11-11-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Daar hangt wat adem van m'n ziel
Op iedere weg, in ied're bloem ;
Daat blijft een beetje van mijn hart
In al de namen, die 'k vernoem.
En 'k voel m'n ogen stil verwant
Aan ieders wee..., aan elks verblijen...
Gij, die me lieven hebt geleerd,
God, leer me scheien.

Alice Nahon

09-11-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Hier zijn geen woorden voor.
De tijd lijkt stil te staan.
Waarom moet zoiets gebeuren ?

Je was nog zo jong,
vol beloften, vol toekomstplannen.

Je ging zo vol enthousiasme door 't leven.
Je hield van gezelligheid met vrienden.
Wij hielde zoveel van jou !

Daarom zullen wij je nu zo hard missen...

07-11-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Nu de bomen hun bladeren hebben verloren,
is het voor ons echt winter geworden.
Ons verdriet zullen we vleugels geven,
als een vredesduif die ons verlaat.
We weten dat de leegte door het verlies van jou
nooit opgevuld wordt en het zal nooit wennen,
want jij bent onvervangbaar.

05-11-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Bidprentje van een notaris en zijne huisvrouw



1838

03-11-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Voor ons blijf je groot.
Je lachte en hield van mensen.
Je was joviaal,
een echte optimist,
van harte goed.
En daarom onvergetelijk !

01-11-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ook al ben je er niet meer
Voor ons ben je niet dood
Door al de liefde die je ons hebt gegeven
Zal je in ons hart blijven verder leven
Je bent pas dood
als niemand meer aan je denkt.

29-10-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zeer oud bidprentje uit onze collectie

  

1858

27-10-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Nooit was iets teveel
je bezat zoveel liefde
en wij kregen allemaal ons deel.

Er valt nu een groot gat
op de plaats waar eens
onze dierbare moeder en oma zat.

Je blijft altijd on onze harten voort bestaan
ook al is het heel erg moeilijk
om zonder jou verder te gaan....

25-10-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Afscheid nemen doet zo pijn
Afscheid nemen doet zo zeer
Om je blikken zonder worden
Om je warmte van weleer
Om je ogen
Om je handen
Om je glimlach keer op keer
Om de dagen
Om de uren
Om eergisteren nog zeer teer
Om dit alles en nog meer
is vandaag nog slechts teer zeer.

                                             Mireille Hugaert

23-10-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zover wij konden, zijn we met je meegegaan,
de laatste fase moest je alleen doorstaan.
Vader, je was een rots voor ons allen.
Je te moeten missen zal ons zwaar vallen.
Diep trots zijn we zo'n vader te hebben gehad.
Je blijft altijd bij ons, diep in ons hart.

21-10-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als de lichtjes van de mensen uitgaan
en het lawaai van de wereld stilvalt
dan komen de sterren en hoor je weer de stilte.
Er zijn sterren in de nacht,
die we nooit gezien hebben !
Misschien als het nog donkerder wordt
zullen we ze zien.
Dan is er hoop, dan is er uitkomst
omdat je weer naar boven kunt kijken.

19-10-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ma, dank U omdat gij ons hebt laten genieten
van uw eenvoudig en liefdevol hart
van uw zachte moederhanden
van uw gebed dat gij hebt gebeden
voor zoveel noden van ons
van uw kranigheid om niet ten laste te zijn
maar om onze lasten te dragen.

17-10-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zoals een boot heel langzaam
achter de horizon verdwijnt,
zo hebben wij de laatste jaren
stap voor stap
afscheid van je moeten nemen.

Wat blijft,
zijn onze herinneringen.

15-10-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

"Als ik dood ga,
hoop ik dat je erbij bent,
dat ik je aankijk,
dat jij mij aankijkt,
dat ik je hand voel,
dan zal ik rustig doodgaan,
dan hoeft niemand verdrietig te zijn,
dan ben ik gelukkig."

Remco Campert

13-10-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Nacht of avond, middag, morgen
maak je om de tijd geen zorgen.
Kraaiepoten, grijze haren,
laat je drijven op de jaren.
En heb je lak aan de kalender,
als je maar zeggen kunt: ik ben d'er.

Uit: "Toon Hermans:
in Fluiten naar de overkant".

11-10-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Nooit de moed opgeven
Kun je niet vliegen, loop
Kun je niet lopen, ga
Kun je niet gaan, kruip

maar blijf nooit stil staan
nooit dalen, immer opgaan.

Kun je niet lachen, glimlach
Kun je niet glimlachen, wees toch blij
Kun je niet blij zijn, wees tevreden

maar nooit de moed opgeven
en immer voorwaarts streven.

09-10-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Hoe mooi is de dood
wanneer je met een klein en schalks gebaar,
een laatste groet, de deur zachtjes dicht doet.

Hoe mooi is de dood
wanneer Jij voortaan 's avonds samen
met Janneke Maan of Mijnheer de Wind
zal waken over de slaap van elk kind.

Hoe mooi is de dood
wanneer het laatste blad van een lange droom
alleen nog een woord van dank bevat.

07-10-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zeer oud bidprentje uit onze verzameling




Joannes Josephus Pollenus
Oud Notaris, overleden te Kermpt, den 25 Meert 1838
in de ouderdom van 82 jaren
en van zijn huishoudster
Maria Margaretha Palmers
overleden te Kermpt, den 10 January 1836

05-10-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

De tijd is snel, het leven kort
bereid toch alle dagen,
uw werk, eer ge ook geroepen wordt
om 't schielijk in nte dragen.

Verleen het licht des hemels hem,
o Heer, en wil ons geven
't geluk van het te ontmoeten waar
hij rust, in n't eeuwig leven !

Guido Gezelle

03-10-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Een lege rolstoel is al wat achterblijft,
want jij bent heengegaan.
Jij bent nu ergens anders,
heel ver hier vandaan.
Maar de liefde voor jou,
maakt de afstand klein,
jij zal altijd in ons hartje zijn.
Wat we je eigenlijk nog zeggen wilden,
is liefste ma, oma, zus, vrouwtje,
wij houden ongelooflijk veel van jou !

01-10-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Mijn vader
Ik zie 'm nog naar de hemel turen,
de eerste prijs in zijn gedachten,
als 'ie vele, lange uren
op zijn duiven zat te wachten.

Nooit vergeet ik ze... die ogen,
als ze kwamen aangevlogen.

Toon Hermans

29-09-2008 om 21:18 geschreven door André & Ida

"Er is geen begrijpen
en aanvaarden is moeilijk.

Er zijn geen woorden
en ons voelen doet pijn.

Er is alleen het weten
dat haar naam in de palm
van Gods hand geschreven staat."

Guido Gezelle

27-09-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Oud worden
schoon oud worden...



Het is zachtjes-aan rijp worden
vooraleer je op jouw beurt
zoals het koren gemaaid wordt.

Het is leren luisteren.
Het is geven
in plaats van te ontvangen
en dan stil uit de wereld verdwijnen...

25-09-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Vertel eens van vroeger
heel stil met je ogen
we moeten niets horen
vertel maar heel zachtjes
geen woord gaat verloren

Vertel van de liefde
die je steeds met ons deelde
hoe je stil met behagen
heel teder en sterk
ons zo vaak hebt gedragen

Vertel van de dagen
die zo heerlijk verliepen
we zien in je tranen
hoe gezellig en warm
hoe zalig ze waren

Vertel lieve vader
voor je gaat slapen
het verhaal van je dromen
we luisteren gulzig
geen traan gaat verloren.

23-09-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je was als een kaars,
vol licht, warme en gezelligheid
die is nu opgebrand
docht haar uitstraling
zal blijven tot in eeuwigheid.

21-09-2008 om 19:16 geschreven door André & Ida

Ween niet om wat er niet meer is,
maar wees gelukkig om wat geweest is !

19-09-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Mijn vader sterft : als ik zijn hand vasthoud
voel ik de botten door zijn huid heen steken
ik zoek naar woorden, maar hij han niet spreken
en is bij elke ademtocht benauwd.
Dus schud ik kussens en verschik de deken
waar hij met krachteloze hand in klauwt ;
ik blijf zijn kind, al word ik eeuwig oud
en blijf als kind eeuwig in gebreke.
Wij volgen één voor één hetzelfde pad
en worden met dezelfde maat gemeten;
ik zie mezelf nu bij zijn bed gezeten.
Straks is hij weg en heeft hij nooit geweten
hoe machteloos ik hem heb liefgehad.

17-09-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Het leven
je zou het je moeten kunnen herinneren
als een buitenlandse reis
en er met vrienden en vriendinnen
over na moeten praten en zeggen
het was toch wel aardig
het leven
en flarden zien van vrouwen, geheimen
en landschappen
en dan tevreden achteroverleunen.

Cees Noteboom

15-09-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik dank God om al die jaren
waarin ik gelukkig was.
Te midden velden, wei en groen
mocht ik stil genieten
van Gods welig seizoen.

Met stoere hand
heb ik gezaaid en geplant
en wachtte vol blijdschap
op de oogst van mijn land.

De jaren die kwamen en vlogen,
het werk en de tegenslag
al maakten ze u krom en gebogen,
spreek niet van "de oude dag".

Zolang 't hart maar dankbaar blijft dromen
bij 't schone dat u wordt ontvouwd
in mens en natuur, bloem en bomen
zo lang ben je zéker niet oud.

13-09-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

  ...

11-09-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je gaf me je liefde, bezorgdheid en trouw.
Ik heb genoten van die jaren met jou.
Ik weet dat het jou ook goed heeft gedaan,
maar ik zal je missen bij het verder gaan...

09-09-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Mijn vadertje, hij was rechtvaardigheid.
Hij had den zwaren last op zich geladen,
een eerlijk man te zijn.

M. Gijsen

07-09-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

  ...

05-09-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Afscheid

Het is tijd voor mij te gaan
nu geen tranen meer
kijk naar de hemel en geloof
eens zien we elkaar weer.

Tijd voor mij jou te verlaten
geen verdriet meer en geen pijn
kijk naar de regenboog en weet
ik zal er altijd zijn.

Het zal niet eeuwig duren
eens komt er een moment
dat ik je weer zal vasthouden
dat je weer bij me bent.

Tijd voor ons om afscheid te nemen
droog je tranen nou
kijk 's avonds naar de sterren
weet dat ik van je hou.

Denk aan mij en wens mij
altijd heel dichtbij
praat met mij, verdring de pijn
ik zal er altijd voor je zijn.

Francis van 't Klooster

03-09-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Het is maar als ik dood zal zijn
dat ik verbaasd zal kijken
naar zoveel mooie dingen
waar ik omheen gelopen ben.

Het is maar als ik dood zal zijn
dat ik pas zal beseffen
wie wat om me gaf
zoals ik was...

Yola

01-09-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Afscheid nemen
is het moeilijkste in het leven.


Je leert het eigenlijk nooit !

30-08-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

"En toch telkens weer
zullen we je tegenkomen
zeg nooit
"Het is voorbij"
slechts je lichaam
werd ons ontnomen,
niet wat je was
en ook niet wat je zei."

28-08-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

'k Wil sterven in de grote stilte
die steeds de mijne was,
'k voel niet de kilte
van het natte gras.
Ik ben zo graag alleen
alleen met God
in dat ultieme uur
leeft heel mijn levensduur.

A. Buckinx-Luykx

26-08-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik schreef je naam in het zand
maar toen kwam de zee
spoelde alles weg
en het werd nacht.

Ik schreef je naam in de sneeuw
maar toen kwam de zon
smolt alles weg
en weer kwam de nacht.

Ik schreef je naam in mijn hart
en noch de zee, noch de zon
krijgen het daar weg
het blijft nu dag.

R. Wardenier

24-08-2008 om 13:12 geschreven door André & Ida

Honger kun je stillen,
dorst kun je lessen,
verdriet wordt minder,
wonden kunnen helen,
ziektes gaan vaak over.


Maar gemis
wordt niet minder,
gaat niet over,
is niet te stillen
of te lessen.

Iemand missen doet veel pijn,
het zal een blijvende verwonding zijn.

22-08-2008 om 23:21 geschreven door André & Ida

Er is van u
hiernederwaart,
geschilderd of
gescheven,
mij, moederke,
geen beeltenis,
geen beeld van u
gebleven.

Geen tekening,
geen lichtdrukmaal,
geen beitelwerk
van stene,
tenzij dat beeld
in mij, dat gij 
gelaten hebt,
allene.

O moge ik, u
onweerdig nooit
die beeltenis
bederven,
maar eerzaam laat
ze leven in
mij, eerzaam in
mij sterven.

Guido Gezelle

20-08-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je dag heeft geen uren meer,
geen naam, geen gezicht.
Zo slibt heel langzaam en teer
verdriet je denken dicht.

De toekomst is wat gister was
al neemt de tijd een keer
en verdwijnt wat toen bestond,
het doet ons beiden zeer.

Buiten spelen kinderen.
Vandaag schijnt de zon door de ruit.
Jij hebt de strijd verloren.
Jij staart weerloos voor je uit.

18-08-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ook al ben je ver van ons vandaan
Er is één ding dat je moet weten
In ons hart blijf je altijd voortbestaan
We zullen je nooit vergeten.

16-08-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

                                                             
Bidprentje uit 1880.

                                             

12-08-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Huilen is niet erg zelfs niet een beetje.
Het maakt niet uit of je nou huilt of lacht
 want huilen hoort erbij voor alle mensen
en daar is de zakdoek voor bedacht.

Huilen is niet erg zelfs niet een beetje.
Huil maar als je pijn hebt of verdriet.
Ook grote mensen moeten wel eens huilen.
Mensen die nooit huilen zijn er niet.

10-08-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Weggaan is een beetje sterven,
sterven aan wat men bemint.
Je laat iets na van wat je vindt,
altijd weer, op alle erven.

Spijt zal steeds een eed bederven,
een vers, verwaaiend in de wind;
weggaan is een beetje sterven.
En men gaat; het lijkt wel zwerven.

Tot het afscheid echt begint,
kunnen vrienden, vrouw en kind
van elk afscheid iets verwerven.
Weggaan is een beetje sterven...

Ton Oosterhuis

08-08-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je moet plannen maken
alsof het leven eeuwig is,
en leven alsof je morgen
kan sterven...

07-08-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Op zekere dag
zal voor ieder van ons
voor de laatste keer de zon opgaan.
Het beste is elke dag te leven
alsof het de laatste was,
of, nog beter,
alsof het altijd de eerste was.

Dom Helder Camara

06-08-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als ik weet
dat er een Almachtige God is
die mij lief heeft
en zich over mij ontfermd,
hoe zou ik dan
bekommerd kunnen zijn
of ongerust ?

Toon Hermans

05-08-2008 om 16:20 geschreven door André & Ida

Sterven doe je niet ineens
maar af en toe een beetje
en alle beetjes die je stierf
't is vreemd, maar die vergeet je.

Het is je dikwijls zelf ontgaan
je zegt: ik ben wat moe
maar op een keer dan ben je
aan je laatste beetje toe.

                                            T. Hermans

04-08-2008 om 22:39 geschreven door André & Ida

 


     Niemand weet
      waarom geluk 
          soms wegwaait...

03-08-2008 om 22:17 geschreven door André & Ida

Wat zijn woorden,
wanneer er geen woorden zijn.
Wat is een gedachte,
als je niet weet wat je denken moet.
Wat is de waarde van een leven,
wanneer je de waarde niet kent.
Wat is een antwoord,
wanneer het er niet is.


Ik heb geen woorden
en mijn gedachten vragen zich af,
waarom ... waarom ??? 
maar het antwoord vind ik niet.

02-08-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Nu voel ik dat er een diepe stilte komt
en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten
en telkens weer zal ik je tegenkomen.
We zeggen veel te gauw : het is weer voorbij
Hij heeft alleen je lichaam weggenomen
niet wie je was en ook niet wat je zei.

01-08-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Een zucht is onzuchtbaar
net als de wind.
De nacht is onzichtbaar
als de dag begint.
Onzichtbaar zijn de dingen
die ik kwijt ben
en die ik nooit meer vind.

Maar
met mijn ogen dicht
zie ik alles
wat mijn hoofd verzint.

31-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als je van iemand houdt, is niets teveel.
Je lacht, je huilt, je helpt.
Je geeft en krijgt eindeloos veel.

Als je van iemand houdt, wil je meer.
Meer dan de tijd die je krijgt.
Meer dan het geluk voor jezelf.

Als je van iemand houdt, is het gemis
zwaarder dan het ergste zwaar.
De leegte holler dan het holste leeg.

Als je van iemand houdt,
neem je afscheid met tere vingers
en blijft de liefde sterker dan het liefste lief.

Als je van iemand houdt,
is niets verloren.

30-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

 De gekleurde vallende bladeren,
bedekten haar ziel en haar hart.
De kale bomen keken haar donker aan,
de regen zong een mistroostig lied,
de tijd was gekomen om te gaan.


De wind blies de wolken opzij
en de donkere hemel brak open.
Een engel met hemels blauwe ogen,
reikte haar zijn gouden hand.
En na een zoektocht van jaren,
was haar geest nu eindelijk vrij.

Alice Lanting

29-07-2008 om 15:49 geschreven door André & Ida

Als ik eenmaal zal sterven,
weet ik de waarheid écht.
Hiér was 't steeds grote twijfel.
Een eindeloos gevecht.
Het werd nooit: "zeker weten".
Alles bleef voor mij vaag.
Maar nu... heb ik het antwoord.
Het antwoord op mijn vraag....

28-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Met onzichtbare draden
waren wij met elkaar verbonden,
ons daarvan losmaken
was iets dat wij niet konden
in je ogen zag ik angst,
 pijn en verdriet,
maar weggaan, 
                             dat wilde je niet.

Jouw leven was fantastisch,
en....die onzichtbare draden
zijn niet breekbaar maar elastisch,
Je blijft voor altijd bij ons,
zij het op een andere manier,
en via deze draden
geef je ons toch nog
een leven met plezier.

27-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

  André

26-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zoveel jaren staan geschreven
in het werkschrift van haar leven,
zoveel daden, zoveel drrom
maar ooit sterft de sterkste boom.
Zoveel dagen vol van zorgen,
denkend aan de dag van morgen,
aan het water en het vuur,
maar ooit komt het laatste uur.



Zij die leven gaf en deelde
van haar innerlijke weelde,
is op het einde van haar reis
in Gods handen aangekomen,
kent nu de zin van de dromen,
spreekt voor ons in 't Paradijs...

Christina Guirlande

25-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Terwijl jij dood bent
gaat het leven door…
men zegt wel dat 'het went' -
ik vind het niet het goede woord ervoor…
Want, ach, je hele leven
en je naam zijn nooit uit te wissen -
ik zal je altijd, elke dag
verwachten en toch missen…
Daarom vraag ik onhoorbaar zacht
of jij me toch wil geven
een teken, bijna niet te zien,
dat je nog bent nà dit leven.

(Jan Coghe)

24-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Blijf gezond en gelukkig



Van liggen naar kruipen,
van kruipen naar staan
zo is het in ieders leven gegaan.
Van geluk naar verdriet,
daaraan ontkomt men niet
want zo is het leven,
aan een ieder gegeven.
Het ene leven lang,
het andere maar even,
dit is mijn wens:
"Blijf gezond en gelukkig
in het leven."

23-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik kon niet meer zeggen
wat ik wilde,
Ik had het ook niet uitgelegd
Maar toch wist jij wat ik voelde,
de stilte had het al gezegd.

22-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

 



Weinig nemen en veel geven,
altijd hartelijk en warm,
als de mensheid was als jij,
 was deze wereld niet zo arm.

21-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

 Je levensreis, kan spannend zijn
wat kan er veel gebeuren
verdriet en vreugde zijn je deel,
van alles krijg je hier heel veel.

De reis duurt heel lang, in je ogen
maar alles gaat zo snel vandaag,
de reis snelt voort, steeds sneller, sneller
de dag is om, voor hij begon!

Probeer dus steeds iets goed te doen
en pak het met beide handen vast,
je leven snelt zo naar het einde,
waar God met open armen wacht!

Hij zal je leiden op je reis,
Hij leidt je keer op keer;
Hij wacht op jou in 't paradijs,
zo keer je tot je oorsprong weer!

Ina Emmink

20-07-2008 om 21:24 geschreven door André & Ida

De avond komt zo stil, zo stil
zo traagzaam aangetreden,
dat niemand weet, wanneer de dag
of waar hij is gegleden.

't Is avond, stil... en mij omtrrent,
is iets, of iemand onbekend,
die, zachtjes mij beroerend zegt :
" 't Is avond en 't is rustens recht".

Guido Gezelle

19-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Het leven is wat het altijd geweest is.
De draad is niet gebroken.
Waarom zou ik uit je gedachten zijn?
Omdat je me niet meer ziet ?
Nee ik ben niet ver,
juist aan de andere kant van de weg.
Spreek mijn naam uit thuis
zoals je altijd gedaan hebt,
zonder hem te benadrukken,
zonder zweem van droefheid.
Zie je, alles is goed.
Je zult mijn hart opnieuw ontdekken
en er tederheid terugvinden,
zuiverder dan ooit.
Dus, droog je tranen
en ween niet als je van mij houdt.

18-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

De bomen komen uit de grond
en uit hun stam de twijgen
en ied'reen vindt het heel gewoon
dat zij weer bladeren krijgen.

We zien ze vallen naar de grond
en dan opnieuw weer groeien
zo heeft de aarde ons geleerd
dat al wat sterft zal bloeien.

Toon Hermans

17-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zoals een brandende kaars
die langzaam maar zeker ten einde gaat,
zo ben jij van ons heengegaan.
Je was zo sterk,
zelfs wanneer je lichaam
door ziekte verzwakt was.
Je bleef zo moedig,
want een sterke geest
en een groot optimisme
leefden in jou.

We zullen je missen
in zovele kleine eenvoudige dingen.
In ons hart
zal je altijd bij ons blijven.

16-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Huil niet deze dagen,
droog het vocht
uit betraande ogen,
verbijt emoties,
bewaar mij,
koester mij,
zoals ik
jullie heb liefgehad

                               U.V.

15-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Op een morgen zijn Gods engelen
op bezoek geweest
met een ticket "enkele reis"
naar een nieuwe tijd.
Je liet ons achter zonder afscheid.
Je vertrek heeft vele mensen gekwetst,
nu ben je voor eeuwig in onze harten geëtst.

14-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Vergeet ze niet
die haar ganse leven
God en plicht
is trouw gebleven;
die man en kinderen,
die bloedverwanten en vriend
tot voorbeeld heeft
en troost gediend;
die moe gesloofd,
die moe geleden,
een beter land is ingetreden,
alswaar zij u,
vergeet ze niet
en bid voor haar,
                                          eens wederziet.

                                            Guido Gezelle

13-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Daar ligt wie eens mijn moeder was.
Haar gaaf gelaat nog ongekorven
is zij bij het dagen van de dag
ongeweten stil gestorven.

Haar gelaat omfloerst met grijze haren.
Een verholen glimlach rond haar mond,
verhullend lege, sombere jaren,
waarin het heden niet bestond.

Zij keek mij aan met vertwijfelde ogen,
met een afwezige, wazige blik.
Het leek alsof zij iets wilde vragen,
maar haar mond verliet een zachte snik.

Want een gewetenloze wurger
heeft haar sluipende beroofd
van haar alom geprezen wijsheid
en haar gedachtegoed gedoofd.

Zo zat zij al jaren starend,
slapend, wachtend, plukkend, het eten gevoerd,
langzaam het evenwicht verliezend
in haar rolstoel vastgesnoerd.

Straks wordt de kist in de oven geschoven
"dag moekelief", verdriet doet zo zeer
en toch zal ik op mijn knieën danken die ene,
wijze, lieve Heer.... 

  Sandra Pijl

12-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Leven
Liefde uitdragen,
 geven en ontvangen
lachen, wenen en lijden
met uw naasten
veel verdragen
mens zijn
leven.



Dood
wegglijden
in het niet
zonder klacht
de laatste oogopslag
als afscheid
zonder woord
dood.

11-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

De jaren begonnen te wegen.
Je strijd is nu gestreden
niemand heeft geweten
wat je hebt geleden.
Nu zijn er geen zorgen meer
en ook geen late avondzeer.

Alles is nu voorbij
en toch zo dicht nabij.

10-07-2008 om 11:14 geschreven door André & Ida

Ik voel nog in mijn hand
het laatste drukken van uw handen
daarin lag nog wat leven
daarin lag reeds de dood.

Daarin lag al de liefde
sedert jaren mij gegeven
die gij in ene drukking nu
voor eeuwig in mij sloot.

Dit was de laatste maal
dat uw zo moe verlangde vingers
zich kleefden aan het leven
dat uit 't uwe was gevloeid.

J. Tulkens

09-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als ik een boom zie
denk ik aan jou.
Kijk naar een boom:
hoe ouder,
hoe waardevoller en groter;
hoe dieper zijn wortels,
hoe standvastiger en sterker;
hoe dichter zijn takken,
hoe veiliger hij beschutting biedt;
hoe groter zijn kruin,
hoe rijker zijn schaduw
en je mag naar hartelust
met je hele gewicht
tegen hem leunen.

Julien van Remoortere

08-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Met U zijn er geen verten meer,
en alles is nabij.
Des levensaanvang glinstert weer,
geen gisteren en geen morgen meer,
geen tijd meer en geen uren
geen grenzen en geen muren;
en alle angst voorbij,
verlost van schaduw en van schijn,
wordt pijn en smart tot vreugd verheven !

Hoe kan het zo eenvoudig zijn !
Hoe kan het leven Hemel zijn,
met U, o kern van alle leven.

Uit "Adagio" F. Timmermans

07-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zonder jou, zo verloren
zonder jou,zo alleen
zonder jou,zo ontroostbaar
zonder jou om ons heen.

06-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Midden de mensen
is het zalig vertoeven
ik verwacht jullie allemaal
in een volgende levensfase.

Jouw zalige zorgen
kleuren de stilte van morgen
in een voorbeeldig geloof 
ligt een zoet weerzien geborgen.

05-07-2008 om 23:06 geschreven door André & Ida

Zwaar werden de dagen
en lang duurde de nacht
Hoe moeilijk is het vechten
bij het ontbreken van de kracht
Maar ondanks je verlies
van de strijd om het leven
Heb je ons een heel stuk geluk
en ontzettend veel liefde gegeven.

04-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

 Er zijn geen woorden voor een zieke,
van wie je weet hij redt het niet.
Je streelt zijn wang, je ziet zijn ogen,
je bent bevangen door verdriet.

Toch ben je dankbaar voor zijn einde,
dat na een moedige strijden kwam,
omdat het niet alleen zijn leven,
maar ook zijn lijden overnam

03-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Afscheid nemen doet zo'n pijn,
toch vonden we het fijn,
om tot het laatste moment
bij je te zijn.

02-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

't Is goed in 't eigen hert te kijken
Nog even voor het slapengaan,
Of ik van dageraad tot avond
Geen enkel hert heb zeer gedaan.

Of ik geen ogen heb doen schreien
Geen weemoed op een wezen lei
Of ik aan liefdeloze mensen
Een woordeke van liefde zei.

En vind ik, in het huis mijns herten,
Dat ik één droefenis genas,
Dat ik mijn armen heb gewonden
Rondom het hoofd dat eenzaam was...

Dan voel ik, op mijn jonge lippen,
Die goedheid lijk een avondzoen...

't I goed, in 't eigen hert te kijken
En zo z'n ogen toe te doen.

Alice Nahon

01-07-2008 om 12:05 geschreven door André & Ida

Voor de wereld
was hij één van de velen,
voor ons
was hij de hele wereld.

30-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Vanaf ons eerste levensteken
trekken we onherroepelijk
een lijn naar het einde toe.

Een lijn die niet altijd moet
afgebakend worden door
grote woorden en theatrale gebaren.

Eenvoudige vriendelijkheid
en dagelijkse opoffering
zullen in onze herinnering
een veel dieper spoor nalaten

29-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Heb je het ooit koud gehad,
terwijl de zon scheen.
Heb je, je ooit alleen gevoeld
terwijl iedereen om je heen stond.
heb je ooit tranen voelen prikken
terwijl iedereen lachte...
Dan heb je iemand verloren
die van je hield.

28-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Sommige mensen
maken van de wereld iets bijzonders,
alleen maar door er te zijn,
in alle eenvoud
goedheid en dienstbaarheid.
Van hen afscheid nemen
is met dankbare handen,
weemoedig meedragen,
al wat herinnering waard is.

27-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Straks, als we stil
onze tranen hebben gedroogd
en dankbaar terugdenken
aan al het mooie en het goede
uit de voorbije jaren,
zullen we je aanwezigheid
tussen ons voelen.

26-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Soms kom je op je levensweg
een engel tegen.
Want ze bestaan echt:
'engelen van mensen'
die heel lief voor je zijn
of proberen je te troosten
als je verdrietig bent.
En als je heel goed luistert
hoor je zo'n engel
misschien zelfs je naam noemen...
Zo'n engel was jij !

25-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Lieve Ma,
Jou lach, jouw woorden,
jouw geluk, jouw verdriet,
kunnen we niet meer delen.
Het doet zo'n pijn,
nu jij d'er niet meer bent.
Maar iedere avond als jouw ster
schittert aan de hemel,
dan weten we dat jij bij ons bent.
Wij dragen je in ons hart
nu en voor altijd !

24-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Afscheid is niet eerlijk,
bij jou zijn was heerlijk.

Afscheid doet zo'n pijn,
nooit meer samen bij jou zijn.

Afscheid is heel naar,
niet meer samen voelt zo raar;

Afscheid, heel veel leed,
                                 maar weet, dat ik je nooit vergeet...

23-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Lief Moeke


De warmte in je ogen
Het geluk van je lieve lach
De wijsheid van je rimpels
Tekenen van dag tot dag
Alles wat je ons hebt gegeven
Zorg, liefde, wijsheid en kracht
Dragen we ons verdere leven mee,
dag en nacht.

Rust zacht lief Moeke

22-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Toen jij was heengegaan dacht ik
dat de wereld stil was blijven staan.
Maar de mensen bleven lachen en taartjes eten,
en dat heb ik hen in stilte verweten.

Jou tegenkomen in de dagelijkse dingen
verzoent me met je dood.
Ik voelde in dagen die vergingen;
zolang ik leef ben jij niet dood.

21-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je hebt nog gestreden
maar het zelf niet meer geweten.
Het is voor jou het beste zo.



We probeerden je te helpen
over de brug van angst en pijn
door heel het afscheid lang
intens met jou te zijn.

20-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Haar ogen waren blauw, haar haren grijs,
ze zei dat ze maar weinig dingen wist,
maar wat ze zei, was zo gerijpt... zo wijs,
wel duizendmaal heb ik gedacht: dat is 't !

De hoog're dingen speelden bij haar mee,
zij zag het leven in een ander licht,
zo stond ze ook te kijken naar de zee,
'n glimlach op haar nobel gezicht.

Zo kunnen bomen in het landschap staan
in volle rust en helemaal compleet,
zo is ze ook die morgen doodgegaan
en nooit vergeet ik wat zij voor mij deed.

Toon Hermans

19-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik ben geen verliezer
omdat ik het niet gehaald heb...
Ik heb gewonnen
omdat ik het geprobeerd heb.

18-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Onder m'n voeten reuzlen stil
verdroogd en bruin Oktoberblaan,
Neem Gij m'n handen, God, ik kan,
Ik durf er haast niet overgaan.
M'n zwier'ge tred is niet gewend...
Te trappen op illuziescherven...
Gij die me leven hebt geleerd,
God, leer me sterven.

Alice Nahon, Stervenspijn

17-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik heb lang en gelukkig geleefd
mij met weinig tevreden gesteld
niets gevraagd en veel gekregen
en ben ik van alle goede dingen voldaan
stilletjes ter Here gegaan

Stijn Streuvels

16-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zoals de dag in de nacht verwelkt
zo plots ben je van ons heengegaan
naar God,
met in je handen
 parels van eenvoud en liefde.

Vaarwel

15-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Afscheid nemen en zeggen...
"tot morgen"
hoe fijn is dat.
Maar afscheid nemen
en weten dat het gisteren was,
je niet meer horen praten of lachen
je niet meer kunnen voelen,
je handen zoeken
en niet meer kunnen vinden,
dat doet zo'n pijn.
O, die vertrouwde kleine dingen
die je zo onopvallend deed
hebben nu zoveel meer waarde.
We zullen ze altijd koesteren.

14-06-2008 om 15:31 geschreven door André & Ida

Afscheid

Het is tijd voor mij om te gaan,
nu geen tranen meer.
Kijk naar de hemel en geloof,
eens zien wij elkaar weer.

Tijd voor mij jou te verlaten,
geen verdriet meer en geen pijn.
Kijk naar de regenboog en weet,
ik zal er altijd zijn.

Het zal niet eeuwig duren,
eens komt er een moment,
dat ik je weer zal vasthouden,
dat je weer bij me bent.

Tijd voor ons om afscheid te nemen,
 droog je tranen nou.
Kijk 's avonds naar de sterren,
weet dat ik van je hou.

Denk aan mij en
wens mij altijd heel dichtbij.
Praat met mij, verdring de pijn,
ik zal er altijd voor je zijn.

13-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Waarom al dat wachten
Waarom al die pijn
Je wilde hier niet weg.
Je wilde bij ons zijn.
De strijd was oneerlijk
en geheel niet terecht.
Je wilde nog zo graag verder
maar...
je verloor dit gevecht.

12-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

'k Heb gehoord van een stad boven de wolken.
Boven aardse benevelde landen.
'k Heb gehoord van de zonlichte stranden.
En ook eens is daarboven mijn huis.
Halleluja ik reis naar die stad toe.
Ook al is hier mijn weg soms vermoeiend,
maar het gaat naar omhoog en naar huis.

'k Heb gehoord van een stad zonder tranen,
zonder nood, zonder angst, zonder strijden.
Waar ik nooit meer van ziekte zal lijden.
En ik weet dat ik daar eens zal zijn.
Halleluja, en twijfel verdwijnt daar.
Daar ik nooit meer zal struikelen of vallen,
ik ben thuis en ik ben thuis bij de Heer.

11-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

De laatste uren voor het einde,
dan wordt die grote wereld klein,
is plotseling alles onbeduidend,
tot aan het laatste beetje pijn.

Wat wij zo indrukwekkend vonden,
verliest  zijn glans, verliest zijn zin,
maar achter de gesloten ogen,
glanst een gigantisch groot begin.

Toon Hermans

10-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

"Zwijgend hou 'k je in mijn armen,
Drie, vier, vijf minuten lang,
Jij kunt zo mijn hart verwarmen,
Met jou ben ik voor niets meer bang; "

Toon Hermans

09-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als een bloem, zo is het leven,
't begin is teer en klein.
De één die bloeit uitbundig,
de ander geurt heel fijn.
Sommige bloemen blijven lang,
 anderen maar even.
Vraag niet bij welke bloem jij hoort:
dat is het geheim van het leven.

08-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

  A.

07-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Rondom je thuis,
je eigen wereld
van huiselijke warmte en geborgenheid,
zijn alle woorden zoek geraakt.

06-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

We gingen met je mee
tot de laatste warmte in je hand.
Nu hebben we je gezicht bewaard
zodat het bij ons staat ingebrand.

05-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als de dageraad ontwaakt,
het duister van de nacht verdwijnt
weet ik... dat in de hemel
de zon voor altijd schijnt

                                                                                   Antoon van Gemert

05-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Met Loes...spreek maar iets in.
ik wil wel iets zeggen
maar mijn woorden verstommen
want dit valt niet uit te leggen.

In één seconde wordt alles anders
Heden wordt verleden
en dichtbij wordt ver weg
Tijd wordt een ongekend ritme.


Maar Loes, we zien je nog steeds voor ons
we horen nog steeds je stem
we zien de lichtjes in je ogen
als je plannen maakte.

Bedankt voor al je liefde
je vriendschap en je trouw
want ook over de grens van het leven
houden we nog steeds van jou.

04-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Tevreden zijn dat is een gunst
tevreden schijnen is een kunst
tevreden leven is 't geluk
tevreden sterven 't meesterstuk.

 G. Gezelle

03-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Iedere dag wordt de wereld kleiner,
Kleiner het land waar wij ons bevinden,
Kleiner het aantal van de beminden,
iedere dag...

02-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Hand in hand zijn wij gegaan
tot aan de drempel.
Moegestreden,
door onze liefde omringd,
ben je van ons heengegaan.

01-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als ik in de lucht kijk
dan ben jij daar ergens
hier heel ver vandaan.
Ik zie de sterren glinsteren
en één van die sterren
weet van jou bestaan.

31-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Een stoel blijft leeg
een stem blijft zwijgen
maar in mijn hart
zal je altijd blijven.

30-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Denk aan mij met een glimlach,
want zo wil ik in jullie gedachten zijn.
Maar als mijn heengaan alleen tranen wekt,
denk dan niet aan mij,
want zo wil ik niet in jullie herinnering leven.

29-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Het zijn de momenten
van naamloos verdriet,
de uren waarin je
geen uitkomst meer ziet,
dat er diep in jezelf
toch een ruimte ontstaat,
waarin als bij een wonder 
een deur opengaat.

28-05-2008 om 12:06 geschreven door André & Ida

Intens verdrietig om wat niet meer is
en nooit meer zal zijn
Dankbaar voor wat was
en altijd zal blijven.

27-05-2008 om 15:29 geschreven door André & Ida

"Alles wat je hebt gegeven
raakt nooit verloren
maar leeft voort in onze herinnering
en in die van velen."

26-05-2008 om 22:42 geschreven door André & Ida

Op ademdunne banden rijden wij
op de baan van het leven.
Eén vergissing, één verstrooidheid,
even-
en de wetten van de natuur
vellen hun vonnis,
snijden de adem af,
wreed en vol ontsteltenis.

Wij zijn te oud om te leven
en steeds te jong om te gaan.
Achter de bocht van de laan,
komt God als tegenligger aan.
Verblindend is zijn Licht,
gerijpt in het paradijs.
Wie op hem vertrouwt,
is nooit eenzaam op zijn laatste reis.

Mark Meekers

25-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je was een juweel van een moeder
een diamant die door het leven
in al zijn facetten is geslepen.

24-05-2008 om 23:23 geschreven door André & Ida

Langzaam verdween die moedige glimlach
van je lieve gezicht
om zich voor altijd verborgen te weten,
in onze herinnering.

23-05-2008 om 23:20 geschreven door André & Ida

Als onze liefde voor jou
je had kunnen redden,
dan was je er nu zeker nog geweest  !

22-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida