Medische problemen & juiste en goede medische hulp
Wat? Wie? Waar?
08-01-2008
Welkom!
Hallo iedereen,
Welkom op mijn blog. Wegens eigen gezondheidsproblemen en veelvuldige medische klachten die totnogtoe onbeantwoord blijven heb ik vandaag deze blog aangemaakt. Bedoeling is dat mensen met gelijkaardige problemen hier kunnen samenkomen en hun ervaringen kunnen delen alsook dat mensen met kennis en informatie over wat, wie en waar inzake medische hulp hier hun kennis, tips en informatie kunnen meedelen als reactie op de verscheidene verhalen. Ik hoop dat jullie er wat zullen aan hebben in de toekomst!
Ik ben dus Bieke, ik ben net 32 jaar geworden, ben 12,5 jaar gehuwd met "de_caje" en heb drie schattige dochtertjes van respectievelijk 12 jaar, bijna 5 jaar en bijna 2 jaar.
Al sinds mijn geboorte ben ik op medisch vlak een beetje een zorgenkindje geweest, toen ik drie maanden oud was had ik gistende darmen ten gevolge van het sinaasappelsap in mijn fruitpap en toen ik 11 maanden oud was had ik een dichtgaande long waardoor ik naderhand aan chronische bronchitis leed (dus elk jaar opnieuw rond dezelfde periode bronchitis). Naast mijn chronische bronchitis ben ik tot mijn 11 à 12 jaar min of meer bespaard gebleven van medische problemen. Ik heb nooit een kinderziekte gehad voor de leeftijd van 14 jaar. Op mijn 11de heb ik door een dom ongeval op school mijn achillispees gekneusd en op mijn 12de had ik mijn eerste flebitis (bloedklonter in de oppervlakkige aders). Rond diezelfde periode ben ik ook beginnen sukkelen met artrose in de schouders. Op mijn 13de heb ik dan door een fietsongeval het beentje van de groei in mijn linkervoet gebroken met botontkalking als gevolg. Door de voorgaande kwetsuren zijn mijn sportactiviteiten gestopt rond mijn 11de en aangezien zwaarlijvigheid bij ons in de familie zit woog ik tegen mijn 14de 86kg. Enkele maanden vóór mijn 15de verjaardag kreeg ik de dikoor langs beide zijden en was dit op mijn buik geslagen waardoor ik 3 weken lang enkel 1 appelsien kon binnenhouden en ik dus op die korte periode 10kg was afgeslankt. In het jaar dat daarop volgde ben ik nogmaals 8kg afgevallen, sliep ik ontzettend veel, enz waardoor mijn moeder nogal bezorgd werd en ik gedurende dat jaar bijna wekelijks elke woensdagnamiddag in het ziekenhuis doorbracht voor allerlei onderzoeken. Uiteindelijk na een jaar kwam de oorzaak aan het licht, het bleek mijn schildklier te zijn die te snel werkte ten gevolge van het pilgebruik (dit laatste was omwille van zeer onregelmatige en pijnlijke menstruatie). Dus tegen mijn 15de woog ik nog maar 68kg. Vanaf toen tot mijn eerste zwangerschap is mijn gewicht blijven schommelen rond de 70kg. Net voor mijn 16de verjaardag kreeg ik een longvliesontsteking waarbij ik een tiental dagen plat had moeten liggen, onmiddellijk erna ben ik in een restaurant op leercontract beginnen werken en na amper twee dagen kon ik niet meer gaan => trombose in mijn linkerbeen. Vijf weken later trombose in mijn rechterbeen. In totaal twee maanden thuisgezeten en mij moeten behelpen met krukken. Enkele weken later een wijsheidstand moeten laten trekken met nadien een 10 maand durende spanningshoofdpijn als gevolg. Nog eens een jaar later, net voor men 18de verjaardag, mijn voet omgeslagen en de enkelbanden afgescheurd. Drie maanden vóór men 19de verjaardag een cyste ter hoogte van het staartbeentje laten verwijderen met als resultaat een wonde van 3cm diepte en 7cm diameter welk uiteindelijk dik 6 maanden geduurd heeft om toe te groeien. Ondertussen was ik gaan samenwonen met mijn huidige echtgenoot. Drie maanden na mijn 19de verjaardag was ik dan zwanger van mijn eerste dochter. Door de vele voorgaande medische problemen en ziektes had ik ontzettend veel antibiotica moeten nemen waardoor mijn gebid volledig naar de maan was. Tijdens mijn zwangerschap heb ik dan ook ontzettend veel tandpijn en ontstekingen gehad en toen ik 7 maanden zwanger was moest ik dan noodgedwongen mijn gehele gebit laten verwijderen in het belang van mijn ongeboren kind. Dit is uiteraard gebeurd onder volledige narcose. De geboorte van men dochter is uiteindelijk gebeurd via spoedkeizersnede (te smal bekken). Dus maw, op 14 maanden tijd heb ik drie operaties onder volledige narcose ondergaan. Twee weken vóór de bevalling van men dochter was ik van de trappen gevallen waarbij ik een barstje in één van mijn rugewervels heb overgehouden. Nog geen jaar na de bevalling ben ik serieus beginnen sukkelen met mijn rug en heb sindsdien chronische rugpijn die ondertussen al extreem verergerd is. Ook ben ik in het jaar na de bevalling zo een 15kg bijgekomen waardoor mijn gewicht op ca. 85kg kwam te staan. Op mijn 23ste heb ik een zware ontsteking met vocht gehad in mijn knie welk meer dan 5 maanden heeft geduurd en waarmee ik blijven werken ben. Een maand na genezeing en mijn 24ste verjaardag heb ik dan opnieuw een trombose gekregen in mijn linkerbeen welk opnieuw met spuiten behandeld werd. Een week nadat we dachten dat de trombose weg was werd ik op een ochtend wakker en kon mijn linkerbeen in geen geval meer bewegen. Aangekomen op spoed bleek ik een diepe veneuze trombose te hebben waarbij de hoofdader verstopt zat van de enkel tot de lies. Ik ben onmiddelijk opgenomen en heb 2 baxters (één in de arm en één in de voet) met bloedverdunners gekregen. 's Anderendaags ben ik dan onmiddelijk geopereerd geweest voor de plaatsing van een "parapluutje" in de rechterlies. En aangezien plaatselijke verdoving bij mij niet of zeer traag werkt heb ik alles dus goed gevoeld. Na twee dagen medium-care is dan het parapluutje opnieuw verwijderd geweest met plaastelijke verdoving en heb ik dus opnieuw alles gevoeld. Drie dagen later mocht ik dan naar huis maar moest wel nog enkele maanden Marcoumar innemen. Aangezien mijn man en ik al jaren aan het proberen waren voor een tweede kindje vroeg ik mijn huisarst of ik tijdens het gebruik van Marcoumar mocht zwanger worden. De huisarts meldde mij dat het beter niet gebeurde maar indien het toch zou gebeuren ik gewoon onmiddellijk moest stoppen met de Marcoumar en dat het dan wel goed zou komen. Drie maanden later ontdekte ik dan dat ik zwanger was en stopte ik onmiddellijk met de Marcoumar. Spijtig genoeg op negen weken zwangerschap kreeg ik een miskraam. Omwille van mijn DVT (diepe veneuze trombose) stuurde mijn gynaecoloog mij voor alle zekerheid toch maar door naar Gasthuisberg voor grondig bloedonderzoek. Hieruit bleek ik dan twee genetische stollingsafwijkingen te hebben, Factor V Leiden en APC-resistentie. Indien ik ooit nog zwanger zou worden zou ik de gehele zwangerschap spuiten met bloedverdunners moeten zetten. Op mijn 26ste werd ik dan zwanger van mijn tweede dochtertje en zo gezegd zo gedaan, heel de zwangerschap spuiten gezet. Door mijn stollingsafwijking en het gebruik van de spuiten kreeg ik een speciale plaatselijke verdoving voor de keizersnede, een éénmalige inspuiting in de rug welk een uur zou werken. Doordat er tussen beide keizersnedes dik 7 jaar zat was het litteken van de vorige keizersnede zodanig taai dat het ter wereld zetten van men dochter een uur heeft geduurd waardoor ze mij voor het dichtnaaien uiteindelijk toch nog volledig hebben moeten verdoven. Ook hier in het jaar dat erop volgde 15kg bijgekomen waardoor mijn gewicht dan op 95kg kwam te staan. Net een jaar later werd ik dan ongepland terug zwanger (we hadden altijd gezegd dat we twee kindjes wilden), spijtig genoeg in de vierde maand zwangerschap een miskraam. Drie maanden later bleek ik dan opnieuw zwanger te zijn en spijtig genoeg in de vierde maand opnieuw een miskraam. In beide gevallen is nooit een oorzaak gevonden, het hartje was gewoon gestopt met kloppen. Heb in beide gevallen dan ook een curretage gekregen. Acht maanden later was ik dan eindelijk zwanger van men derde dochtertje. Ook hier de hele zwangerschap spuiten met bloedverdunners gezet. Ditmaal kreeg ik voor de keizersnede een gewone ruggeprik omwille van het probleem bij de vorige keizernsede. De plaastelijke verdoving was echter te sterk waardoor mijn bloeddruk zeer snel en zeer laag zakte en ze de verdoving aanzienlijk hadden moeten verminderen waardoor ik ook ditmaal alles gevoeld heb tijdens de operatie. Het herstel van de laatste keizersnede is dan ook zeer moeizaam geweest. Drie weken na de keizersnede kreeg ik er dan nog eens een nier- en blaasonteking bij en nog eens een week later opnieuw een DVT in mijn linkerbeen welke met spuiten behandeld werd. Tussen mijn twee laatste keizersnedes heb ik ook met chronische ooronstekingen te kampen gehad. Sinds mijn laatste keizersnede, nu bijna 2 jaar geleden, heb ik last van opvliegers en slaapproblemen en sinds een dik jaar nachtelijk zweten, migraine-aanvallen, zeer onregelmatige menstruatie cyclussen, ed. Hierdoor dacht ik aan vroegtijdige menopauze maar dat bleek uit bloedonderzoek niet het geval te zijn. Wel heb ik een zeer groot ijzertekort en is er een lichte afwijking in de levertesten. Mijn chronische rugklachten zijn zo heftig geworden dat ik als ik 's ochtends opsta bijna een uur nodig heb eer ik uit mijn bed raak. Ik ben ook zeer snel uitgeput en heb al bijna twee jaar last van vochtophoping in voeten, benen en vingers. In de afgelopen 6 maanden heb ik ook al 2x een zeer beknellende pijn gehad in de borstreek welk uitstraalde tot in de kaken en linkerarm. Volgens mijn huisarts zou dit te wijten zijn aan mijn maag (ik heb al jaren last van brandend maagzuur en oprispingen), doch komt dat soort pijn overeen met een "angina pectoris", ik heb ook al heel mijn leven hartritmestoornissen (familiekwaal). Ondertussen staat mijn gewicht op 115kg (en niet van het eten want door de maagproblemen kan ik al enkele jaren bijna niets meer eten) en heb ik dus ook zeer snel last van hartkloppingen (zelfs al bij en in en uit bed stappen).
Zo, dat was zowat mijn medische verleden. Mijn huidige gezondheidsproblemen zal ik in een volgend bericht beschrijven. Voor bovenstaande medische problemen heb ik ontelbare keren beroep gedaan op de huisarts, heb zelfs al mijn klachten en symptomen kort samengevat omdat ik van mening ben dat vele van mijn klachten samenhangen maar de huisartsen (heb er al 5 gezien in de afgelopen drie jaar) blijken dit irrelevant te vinden. Ik hoop dat ik via deze weg in contact kan komen met mensen met gelijkaardige problemen, zowel wat gezondheid zelf betreft als de verkregen medische hulp of dat er misschien mensen zullen zijn die mij tips kunnen geven over wat er misschien gaande kan zijn of bij wie of waar ik misschien terecht zou kunnen voor degelijke, goede en correcte medische hulp.
Ivm mijn chronische rugproblemen was ik nog vergeten te vermelden dat uit standaard röntgenonderzoek gebleken is dat ik heel wat verkalking en vernauwingen heb in mijn wervels.
Ik heb al enkele dagen een oppervlakkige maar toch zeer hevige pijn in mijn linkerbeen. De pijn situeert zich aan de binnenzijde, van zo een 10cm boven de knie tot zo een 5cm onder de knie op het scheenbeen. De pijn doet zich voor bij het strekken en het plooien van en het steunen op het been, alsook bij het lichtjes aanraken. Verder is mijn gehele been opgezwollen (bijna dubbel zo dik als mijn rechterbeen) en zijn de pijnlijke plaatsen felrood met een paarsachtige schijn. Ik lig 75% van de tijd plat met het been omhoog en neem ook (voorgeschreven) vochtafdrijvers. Doch gaat de zwelling niet weg. Verder neem ik voor de pijn een onstekingsremmende pijnstiller maar dit verzacht alleen maar zeer tijdelijk lichtjes de pijn. Ik heb al gedacht aan tendinitis, jicht, enz... maar aangezien de pijnstillers, vochtafdrijvers en rust weinig of geen effect hebben vraag ik me stilaan af of mijn huidig probleem misschien geen gevolg zou kunnen zijn van al mijn andere klachten en symptomen. Mijn moeder denkt namelijk al jaren dat ik misschien zou lijden aan fibromyalgie en CVS. Kan mijn huidig probleem hier misschien een gevolg van zijn? Door transport en opvangproblemen maar vooral het gebrek aan degelijke medische hulp bij mijn huisartsen is het er nog niet van gekomen om naar de dokter te gaan. Hierdoor zou ik rechtstreeks naar het ziekenhuis willen gaan maar aangezien ik geen idee heb wat er juist aan de hand zou kunnen zijn weet ik dus niet op welke dienst ik een afspraak moet maken. Via de spoed wil ik niet gaan want ik weet uit sterke ervaring dat men daar uren kan wachten eer men aan de beurt is en door het opvangprobleem voor de kinderen is die lange wachttijd dus ver van ideaal. Heeft er misschien iemand een idee in welke richting mijn klachten te zoeken is zodat ik dan weet op welke dienst in het ziekenhuis ik best terecht kan?
