Bietentocht

Na het vertrek begint het lange dobberen

door Melita Lanting. PZC

Wanneer de wind wegvalt, moet Arjan van boord springen om het schip de Scaldis met een touw voort te trekken.

foto Ronald den Dekker

GOES - "Hooo. Dit gaat niet goed. Tim, Arjan nu aan wal springen.'' Aan boord van de Scaldis is sprake van enige opwinding.

Het schip loopt vast in de ondiepte vlak onder de walkant van het kanaal van Goes naar de Oosterschelde.

Tim en Arjan springen. "Geef ze een lijntje." Arjan knoopt het touw om zijn lijf en begint het schip te trekken. De Scaldis maakt weer snel vaart en gaat terug naar dieper water. Tim en Arjan kunnen niet meer aan boord komen en er zit voor hen niets anders op dan te lopen naar de sluis van Het Sas, de eerstvolgende mogelijkheid om op te stappen. Een stevige wandeling.

Een paar uur eerder ben ik in Goes aan boord van de Scaldis gestapt. Het is half negen in de ochtend. Terwijl de meeste bemanningsleden de slaap nog uit de ogen moeten wrijven, poetst schipper Jaap Klok samen met zijn partner Dingena de Wijs het schip. Het is dag twee van de traditionele bietentocht.

De bruine vloot vaart de tocht die de bietenschepen vroeger moesten afleggen. De tocht is vooral een gezelligheidstocht waarbij de bemanningen elkaar proberen af te troeven met grappen, kleine pesterijen en natuurlijk is er ook een wedstrijdelement. Op de Oosterschelde wordt deze etappe een stuk 'op tijd' gezeild. Originaliteit van het schip en bemanning levert ook extra punten op.

Op de Scaldis is iedereen in dracht. Maar zo is er ook een piratenschip en een 'Biet Laden', met bemanning met tulband en boerka. Het was de bedoeling om rond 9.00 uur te vertrekken, maar het gebrek aan wind zorgt er voor dat de aftocht hopeloos vertraagd wordt.

In het smalle kanaal bij Goes, temidden van alle bebouwing vangen de schepen nauwelijks wind en dat geeft filevorming en vertraging. De Scaldis vertrekt uiteindelijk pas tegen de middag en dan begint het lange dobberen. Het gebrek aan wind speelt de boten parten. Met een slakkengang gaan de boten richting Oosterschelde.

Eenmaal op de Oosterschelde begint het eindelijk een beetje te waaien.

De snelheid loopt op. Vijf knopen, zeven knopen. Het begint ergens op te lijken. We halen andere schepen in. Die lijken wel een andere route te varen... en dan plots is er weer opwinding. "We missen een boei", roept schipper Jaap Klok. "Allemaal opgelet, we gaan overstag."

Werk aan de winkel. Het zwaard wordt gehesen, het grootzeil aangehaald en dan roept de schipper dat het niet doorgaat. Hij heeft het papiertje met de nieuwe route nog eens goed gelezen en constateert dat hij niet om de boei heen hoeft. Zitten de anderen fout? We dobberen verder naar de Zeelandbrug en daarna laat de wind het helemaal afweten.

Op pure spierkracht passeren we de keersluis van Zierikzee en dan geeft schipper Jaap het op.

De motor wordt gestart voor het allerlaatste stukje.