In de wolken worden de gierzwaluwen doorboord met een kreet.In de nachtegaalbosjes,de vrede van de ziel.De zon in de lucht meteen helder gezicht, hoe goed is het in zo'n wildernis.Geluk wordt genoten door de ruimte,wolken zwemmen in de lucht.De zomer is gekomen.
Dit niet weten is naïef realisme. Fatsoenlijk nu alleen voor apen. En als dat zo is,dan,dan,en scheiding, Als een tijdelijk,ruimtelijke luchtspiegeling. Gelijk aan nul,en daarmee verlangen en verveling. En andere dingen,de beoordeling is hetzelfde.Om de waarheid te zeggen: vanaf het begin van de eeuw Onder de menigte van zinloze aardse.
Voor jou,de ziel van mijn koningin.Schoonheid, voor jou alleen.De tijden van het verleden zijn fabels.In gouden uren van vrije tijd, Onder het gefluister van spraakzame oude tijden, schreef ik met een trouwe hand.Accepteer mijn speelse werk!Niemand die lof eist,ik ben blij met de zoete hoop.Dat een meisje met een sensatie van liefde,misschien heimelijk,naar mijn zondige teksten zal kijken.
Parijs ... Ik droom er 's nachts van. Terwijl we er samen in lopen. Gefascineerd door de ogen van de luminaries, laaiend van vuur.Onder de veelkleurige tenten van de herfstschoonheid van Manso,en onder de regenachtige wind die in je gezicht waait.Sneeuw valt op de glitter van Montmartre,op de Champs Elysees ...Misschien bel je morgen.En mijn verdriet zal verdwijnen. In je woorden die ik zal horen,waarin de stilte zal beven,zal ik de geest van Parijs voelen en dat je me nodig heb.
Wijngaard in een warme mist slaapt.En wuivende trossen in gewicht.De wind wiegt met zijn adem. Rijpe, geurige wijnstok.Gewend aan de last van wijn .Het sap van dronken feesten dwaalt in de wijnstokken. De vaten zijn als rivalen en de wijnen zijn hun oorlogszuchtige ridders.Ze bogen op familiewapens.Ze schrijven trots op het schild.In plaats vande woorden van het motto, alleen de naam: "Riesling", "Cabernet", "Aligote"!
We zijn zo dichtbij dat we geen woorden nodig hebben,om elkaar weer te herhalen.Dat onze tederheid en onze vriendschap sterker is dan passie,meer dan liefde.Alles zonder woorden.
's Middags een zonnebloem in de tuin Lachend naar het weer. In een cirkelvormige baan verandert een rood hoofd. Ik, hij pochte tegen tarwegras.Ik verwarm de aarde samen met de zon!
De vlinders fladderde lieflijk, zatop een heldere bloem,doopte in zoete nectar zijn kleine slurf. Vleugels bloemen geopend ik sta ze te bewonderen.Ik vergat het speelgoed, ik zing het lied niet meer.Ik stopmet luid schreeuwen,mijn broer zwijgt ook. Ik zal de vlinders niet aanraken. Laat hem vliegen waar hij wil.
Laat de lente je ziel raken. Laat de lila mist erin niet smelten. Laat elk jaar de slaap beroven. En wekt nieuwe hoop. Ik vraag u:voel de lente. Open haar hele ziel voor haar. Inderdaad,er wacht slechts één natuur op haar en je wacht op de lente met je herrezen ziel. Ze zal je dromen van vliegen geven. En de vleugels zullen achter je vliegen. En je wacht nog steeds op zulk geluk. Geloof me.En zie het zelf.
Weet je dat Ik wil het zo graag in de zomer, waar veel groen is, daar kun je schaamteloos uitkleden rond het strand wandelen tot het ochtendgloren. Oh God, hoe je het wilt in de zomer. Sterker dan snoep in de kindertijd. Op zee, opgewarmd door de zon, en de lucht is azuurblauw.
Er zijn mensen met wie ik "samenval", Communicatie met hen is voor mij een uitlaatklep. Ik noem die mensen een geschenk van het lot, hun liefde,zorg is dubbel waardevol.Hun aanwezigheid verwarmt mijn hart. Hun woorden zijn steun op de zondige aarde. Ik hoop echt dat ze dit weten. Bedankt vrienden, jullie zijn me zo dierbaar!
Zij is niet gekomen,onze zangeres met krullend haar. Met vuur in haar ogen,met een zoetgevooisde viool: Onder de mirte van het mooie Parijs.Zij slaapt rustig,en een vriendelijke snijder.Zij schreef geenenkele woorden over het graf in haar moedertaal,zodat eens de droevige. Zoon van het Noorden hallo zou vinden,ronddwalend in de rand als een vreemdeling
Verdriet komt vaak op bezoek,problemen zijn dichtbij, problemen zijn overal.En iets drukt voor altijd op onze borst.En ik wil echt in een wonder geloven.En ik wil het echt het is warm; En die steun wil ik heel graag.Dat verdrijft alle kwaad uit de weg.Geeft meer hoop op geluk. Geeft ons vertrouwen om vooruit te gaan als we pijn hebben,als we bang zijn.We hebben echt iemand nodig die het begrijpt! Wie zal er zijn! Dit is belangrijk voor ons.
Er zijn mensen met wie ik "samenval", Communicatie met hen is voor mij een uitlaatklep. Ik noem die mensen een geschenk van het lot, hun liefde,zorg is dubbel waardevol.Hun aanwezigheid verwarmt mijn hart. Hun woorden zijn steun op de zondige aarde. Ik hoop echt dat ze dit weten. Bedankt vrienden, jullie zijn me zo dierbaar!
Tot ziens mijn vriend,tot ziens. Lieverd, je zit in mijn borst. Een voorbestemd afscheid. Belooft een ontmoeting in het verschiet.
Vaarwel,mijn vriend,zonder een hand, zonder een woord.Wees niet verdrietig en niet verdrietig van wenkbrauwen. In dit leven is sterven niet nieuw.Maar leven is natuurlijk niet nieuw.
Terwijl ik in de ogen keek, verward, weet ik niet wat ik moet zeggen. We zijn verdwaald in een broze tijd. We kunnen de fragmenten van het dagelijks leven niet verzamelen.
