Doede Smith (Noppe) was verschrikkelijk zuinig en leefde als een kluizenaar in een oude woonboot net buiten Hindeloopen en stelde weinig eisen aan zich zelf en zijn kleding. Doede was netjes gezegd wat arm van geest. Zelf wist hij daar over te zeggen dat ze hem in militaire diensttijd vergiftigd hadden en het hem in de kop was geslagen. Hij kwam aan de kost als los werkman bij een ieder die hem maar wilde inhuren. En werken kon hij als de beste. En als hij iets kreeg, bijvoorbeeld een oude broek of jas, dan bleef hij de gever lange tijd bedanken. Bij zijn overlijden schreef B.W.Bosma. onderstaand gedicht

1974

Maaiemoanne, de 31 ste dei. Bij de dea fan Doede Smith. 

Joed is hij stoarn; sijn libben naam in ein

mank ’t fee en ’t meande gêrs en ijn sijn âlde arke.

Gjin minske der om ta. Soms dat immen harke.

Hij wie in kluzener.

De earme fan geast is fuort , ijn wêzen en ijn ttinken

sa de yn beheind . Dochs wie hij ien fan ús

en droeg sijn krús

Hij wie in kluzener.

It libben die him deugd. Hij koe tiden sjonge

want tankber is ‘er bleaun. ’k Nim oan , ’t léste ta

want hij betroude sa.

Hij wie in kluzener.

No is der stoarn; ûntdien fan smert en lijen

wurdt hij te rësten lein. Sijn libben wie oan ein.

Hij wie in kluzener.

Rêst Doede; rêst mar sêft.

Jo libben is foarbij. ’t Wie hurd en wreed.

En nimmen kin befetsje hoe hij it ôflein hat.

Hij libbe ‘en stoar apart !

Hij wie in kluzener.

Tink minsken.Tink en leauw, de romt’ is om ús hinne.

Dochs binne wij kluzeners, sill’ net de romte kinne,

as net de Geast fan Pinkster úzes is.

Fan útsjoch wis !!

Hijlpen: Pinkster 1974.

Het Arkje van Doede Noppe, gelegen net buiten Hindeloopen.

In bijnamen lijsten komt een paar keer de bijnaam 'Douwe Mùs’ voor. De oorsprong van deze bijnaam is niet duidelijk. Maar bij de naam Douwe behoort wel een oud rijmpje wat werd gebruikt als je ‘een’ Douwe wilde plagen. 

Douwe, Douwe mùs yn de mouwe 

Douwe, Douwe mùs in de kiste

Wur Douwe niks van wiste

N.B. Mus=muis                                                                                                                                                                           Wur=waarvan                                                                                                                                          Moue=mouw

De Skusler

 'De Skusler' was naar alle waarschijnlijkheid een manesje van alles voor gemeente en/of burgemeester Avenhorn van Nauta. 'De Skusler' zou gewoond hebben in de woning naast het gemeentehuis (de vroegere conciërge woning). De betekenis van deze bijnaam, nog zijn ware naam, is mij niet bekend. Maar omdat bij de Skusler een mooi verhaal hoort wil ik u deze bijnaam en het verhaal niet onthouden.

Zoals bekend stonden de toiletten (‘t husjen) in Hindeloopen vroeger op de slootkant boven de sloot. Alles wat de bezoekers van deze 'husjes' lieten vallen viel dan gelijk in het water. In de zomer merkte men daar weinig van. Het dreef gelijk weg. In de winter, als de sloten bevroren waren, had dit echter tot gevolg dat er soms behoorlijk hoeveelheden van de menselijke spijsvertering op het ijs lagen. Nu was er wel een soort erecode dat men onder de 'husjes' het vrij hield van ijs. Maar daar hield niet een ieder zich aan. Naar huidige maatstaven was dit natuurlijk verre van hygiëne’s. Maar och, toen wist men niet beter.

Ik denk dat het zo rond 1900 geweest zal moeten zijn dat in Hindeloopen het tonnen stelsel werd ingevoerd om dit onhygiënes gebeuren terug te dringen. Maar dat ging natuurlijk niet van de ene op de andere dag. De notabelen van Hindeloopen namen hierin het voortouw en schaften zich een ton aan die in de 'husjes' werd geplaatst en welke één of twee keer per week door de Skusler werden afgevoerd naar elders.

Maar helaas in de winters met vorst had deze tonnenleger een probleem. Dan was de hele inhoud soms tot één groot blok bevroren en kon de ton niet geleegd worden. Maar 'de Skusler' had daar voor een simpele oplossing. Ook hij wist dat warmte ijs doet smelten. Hij haalde de tonnen in huis en plaatste ze rond de kachel. Als de inhoud dan ontdooit was kon hij ze wegbrengen en op de daarvoor bestemde plaats legen.

Frits van Meekeren, bijgenaamd “DeKanne” was in en buiten Hindeloopen een bekende verschijning. Deze roem had hij te danken aan bouwen van scheepsmodellen. Op de foto Frits van Meekeren in zijn woning bezig met een van de vele scheepsmodellen die hij gemaakt heeft. Alles werd tot in de kleinste onderdelen perfect afgewerkt, de verhoudingen klopten precies, geen detail werd vergeten. Hij leefde alleen in zijn huis en is op 86 jarige leeftijd overleden. Hij is de enige naar wie een straat   (de van Meekerensteeg) is genoemd. Deze loopt achter langs hotel “De Hinde” tot aan de Buren, langs zijn vroegere woning. Frits werd geboren in 1872 en is 1958 overleden.

Het waarom van de bijnaam 'de Kanne' is niet duidelijk.

Woning Frits de Kanne

aan de van Meekerensteeg waar Frits woonde.

    De Skeg

Gauke Bootsma kwam van oorsprong van Lemmer. Hij was visser van beroep en woonde lange tijd in de sluiswoning op de haven. Als bijnaam had hij “de Skeg”. Gauke had nog al een forse neus die dan ook vergeleken werd met een Skeg. In familieverband heeft men het doorgaans over 'de Skegen'. 

Een Skeg is klein driehoekje onder doorgaans kleine bootjes. Het zit midden onder aan de achterkant van de boot. Soms doet het mede dienst voor ophanging van het roer. De functie kan vergeleken worden met een soort klein middenzwaard.

Ook Gauke zijn zoons Pieter, Gauke jr, Jan en Jelle visten (kortere of langere tijd) eerst met vader, later zelfstandig. Zoon Gauke vertrok later naar Lemmer. Pieter was visserman in Hindeloopen en viste lange tijd met broer Jan. Hij deed op latere leeftijd zijn visserboot de HI 35 genaamd 'Grietje' over aan zoon Sipke die op zijn beurt inmiddels is opgevolgd door zoon Pieter. Deze Pieter is de laatste visserman in Hindeloopen die nog beroepshalve vist.

Anno 2010 gebruiken Sipke en Pieter 'de Skeg' min of meer als merknaam.

Jaarlijks wordt er door Sipke een zeilwedstrijd 'de Skeggenrace' van Lemmer naar Hindeloopen en visa versa georganiseerd.

Doekele van Meekeren

Doekele van Meekeren werd geboren op 18-1-1912 in Hindeloopen. Hij groeide op bij Lammerts-Geeske Steigenga. Hij was echter een zoon van “ Hinne van Meekeren ”. Hinne was geestelijk niet helemaal volwaardig. Hinne kreeg op zeker moment een kind. Formeel is de vader van dat kind onbekend.

Schijnbaar kon Hinne de verantwoordelijkheid van een kind niet aan. Zij wilde het kind (Doekele dus) verdrinken in de sloot nabij de Stoffelsbrége. Geeske Steigenga die vlak naast die brug woonde zag dat en heeft zich over de baby (Doekele) ontfermd.

Doekele is nooit getrouwd geweest, werkte bij gemeentereiniging en leefde zuinig. Hij zat er zogezegd “warmpjes bij”. Na zijn pensionering liet hij vele in Hindeloopen meegenieten van zijn vergaart vermogen. Diverse verenigingen mochten een aantal jaren een behoorlijke gift van Doekele bijschrijven bij hun kas saldo. Doekele overleed op 21-2-1980.

De bijnaam van Doekele was “De Sherman”. Waar deze naam weg komt en wat de reden is dat Doekele zo werd genoemd heb ik helaas niet kunnen achterhalen.

Waarschijnlijk komt de naam uit de flim Chuck 'The Sherminator'.

Het waarom van deze bijnaam is mij niet bekend.

Foto Curt Carlson

In de jaren vijftig werd Doekele ook wel Kurt Carlson genoemd. Dit was naar de bekende kapitein Kurt Carlson die toen zijn schip verging het schip niet wenste te verlaten. Dat Doekele in die tijd naar die beroemde kapitein werd vernoemd had te maken met het feit dat op zekere dag de gemeentepraam, volgeladen met huisvuil, water maakte en zonk. Doekele bleef echter tot het laatst op zijn post en wist toen de praam daadwerkelijk zonk met veel moeite de jas van zijn collega Thonus te te redden. Onderstaand gedicht komt uit voetbalclubblad “de Garuda”.van april 1979.

Onderstaande link verbind u met een Youtube filmpje over het vergaan van de Flying Enterprise waar kut Carlson kapitein van was.

https://www.youtube.com/watch?v=t2IKwZJgFRI

In memoriam

 Een inwoner uit onze plaats, heel bekend,

heeft ons Hindeloopers, danig verwend.

Na vele jaren geduldig te hebben gespaard,

had hij een klein kapitaaltje vergaard.

En nu, wie had dat durven dromen,

was hij tot de slotsom gekomen

dat hij bij zijn leven,

de gemeenschap iets heeft willen geven,

Zo heeft hij de kerken willen gedenken

door hen een flink bedrag te schenken.

Ook de plaatselijke voetbalsport

zijn vereniging , deed hij niets te kort.

En daarom, dat is niet overdreven,

moet men hem het ere-lidmaatschap geven.

Het Groene Kruis, gebouw Irene en de schooljeugd

deelden mee in de feestvreugd.

De vrouwenvereniging en ook het toneel,

niets was hem teveel

En al die anderen,hier niet vermeld,

schonk hij een flink bedrag aan geld.

Terecht is Hindeloopen hem dankbaar

voor dat aan ons gedane gebaar.

We kunnen U dan ook verzekeren,

die Hij is niemand anders dan......

Doekele van Meekeren.

*

*

*

*

Foto: Hanke van de Bierk. Zoon van 'de Bierk'

*

*

*

*

Hendrik Nyholt bijgenaamd 'De Bierk' was de tweede man Trijntje Hobma bijgenaamd Mank Trientje. Trientje was eerder getrouwd met ??? Hobma.

De Bierk was een soort koosnaam die Trientje gebruikte voor haar man. Zij zei dan "miin Bierkjen".

Het hoe en wat precies bedoelt werd met 'Bierk(jen) is niet duidelijk.

Mogelijk heeft het iets te maken (glazen) knikker: 

Een normale knikker van klei was in het Hylpers een'knikket'.     

Een normale glazen knikker werd in Hylpen een 'Biertjen' genoemd. 

Een grote glazen knikker, wat een bijzonder bezit was, was een 'Bierk'.

En ja, de zoon van Hendrik werd Hanke van de Bierk genoemd.

Anne Glashouwer (Anne-Pjirkje)had de geuzen naam ‘de Vuurpijl’ of ‘de Kûgel’. Anne was een prominente speler bij de Hylper voetbal club. Hij kon, als het nodig was, hard schieten.  

Kûgel = kogel

Andries Deinum (Ant-Bouk) Ant had last van een krakende knie. Hij woonde lange tijd op het Dijkshuisje.                    

Knibbel = knie.