Vervolg.......Deel 2.

.Angel wist niet wat haar overkwam….zo blij, zo ongeduldig en zo opgewonden als ze dacht, ik krijg een nieuw vriendje, haastig liep ze langs het pad aan de weide om hem (of haar) te ontmoeten. Toen zij het weidland bereikte zag zij al haar vriendjes spelen en vrolijk hollen over het pad. Zij was zeer oplettend, en hoorde in de struiken naast haar geritsel. Twijfelend keek zij en ze zag iets uit de struiken gluren, toen....... op waggelende benen, struikelde het uit het bosje voor haar en liep naar Wind.

Angel, die langzaam naar Wind was gelopen, zo....de nieuwe baby was er en niet bang. Angel reikte haar hand naar Wind die met zoveel liefs haar neus plaatste in Angels hand. Angel streelde met haar hand over de hals van Wind en wreef zachtjes over haar rug. Zij merkte op dat de pels van Wind erg onregelmatig zacht was en op sommige’ plaatsen ruw. Wind zei, “ hier is je nieuw speelvriendje, houdt van haar zoals je van mij gehouden hebt. Haar naam is Love”. Angel maakte zich kleiner met door haar knieën te buigen en vertroetelde Love zacht met liefde. Lief zei ze, "Hallo, mijn naam is Angel en ik wil uw vriendinnetje zijn”. Love keek met haar grote ogen en een uiterst klein zwart neusje omhoog naar Angel en zei met een lief klein stemmetje “Hello” Toen streelde Angel Love zacht onderaan de hals en over haar zachte pels, vol met witte vlekjes. Angel genoot van Love. Na een tijdje zag ze dat Wind en Love moe waren en zei , Wind ik zal jullie laten rusten en kom weldra weer, gaf nog een kusje en een knuffel aan beide en keerde naar huis.   

Wordt vervolgd.

"Ode aan een goede vriendin, overleden in mei 2005 op 54 jarige leeftijd"


 

Het Definitief Geschenk.

Er zijn verschillende soorten van geschenken. Je krijgt ze van familie of van vrienden, voor verjaardagen, huwelijken, baby's, feestdagen en voor vélé andere gelegenheden, het definitieve geschenk hoe dan ook, is een geschenk voor het eeuwig gelukkig leven. Leven na de dood.

Angel was een teer klein meisje niet ouder dan vijf jaar met blauw groene ogen, die fonkelen als dauw op nieuwe blaadjes op het gras in de vroege morgen. Haar zijdezacht haar, was platina en het bewoog met de zomer bries. Ze was een meter twintig, woog 23 kilo, een goed gewicht voor een zodanig ziek klein meisje. Je moet weten, Angel was niet gezond, zij had leukemie.........een ziekte dat je leven langzaam leegzuigt met veel pijn tot aan de dood.....................


Zij wandelde op de drukke hoofdweg, desondanks haar moeder het haar verboden had, omdat het veel te gevaarlijk was. Ze vond het pad dat haar bracht naar haar geheim plaatsje in het bos. Ze wandelde alleen, het pad begon haar meer en meer op te winden omdat ze wist dat het weiland niet ver af was. De weg was gevuld met leven, vogels praatte, vlogen en zongen, baby konijntjes huppelde haar voorop en deden haar struikelen, de jonge vogeltjes kletsten in de bomen van opwinding omdat ze haar zagen aankomen en jonge ratten haastte zich om al de levende wezens in het bos te vertellen, " Ze komt eraan!  Ze komt!, vlug, vlug, zij komt eraan!"
 Angel was zo gelukkig om haar vrienden terug te zien. Terwijl ze zo alleen wandelde in het bos en ze kon bijna niet wachten om "Wind " terug te zien. Wind was een oude hinde, de ouderdom had schade aangericht en ze kon nauwelijks nog staan. Ze had vélé, vélé jaren in het bos geleefd en vélé kinderen grootgebracht. Het haar rond haar snuit verraadde haar leeftijd, om het even, ze was lief zoals iedere moeder tot haar kinderen is in het bos. Haar favoriete baby was het type zoals Angel. Wind wist op instinctieve manier dat Angel op een speciale manier vriendschap en liefde nodig had. Vandaar dat ze op een rustig, kalm en ook zo geduldig wachtte tot ze er was. Angel haar geheim plaatsje was in het zicht. Ze kon al de geur van de wilde kamperfoelies rieken, rozen en jasmijn in de weide. De zon, scheen zoals een grote rode oranje bal, het was juist of ze wou iets zeggen over de boomtoppen heen in de verte. Het was inderdaad een mooie zomer morgen in juli. Op haar doorweg naar haar geheim plaatsje kon Angel zien hoe kleurrijk de wilde madeliefjes bloeide, de jonge blaadjes van het groene gras nogsteeds vochtig van de morgendauw en de klavertjes die de weg aanstippelde naar het  weiland. Eindelijk was ze er. Het weiland was zo mooi als de dag voordien en die dag voordien. Angel zocht een spoor op de zachte groene grond, legde zich neer en wachtte tot al haar vrienden kwamen en zouden genieten van alle schoonheid in de natuur zoals zij.Terwijl ze wachtte, dronk ze even uit het beekje naast zich, het beekje was helder en ze kon de vele vissen die zwommen en kon zelfs de bodem gevuld met kiezelsteentjes zien.Weldra kwamen de jonge konijntjes met hun moeder haar vergezellen, ook moeder wasbeer met haar jonge en de jonge eendjes kwamen het weiland op. De vogels zongen hun lied en het was zo mooi dat Angel er even bij stil stond, om van te genieten. Dan eindelijk kwam Wind het weiland op, heel langzaam. Ze wandelde naar Angel en raakte haar neus even aan om haar te begroeten, dan  legde Angel haar nek zo lief rond Wind. Wind zei tot Angel, ben zo blij dat je gekomen bent vandaag, "ik miste jou" Angel antwoordde: " Ik heb je ook gemist Wind, Ik hou van jou" Ik kan niet meer zo gemakkelijk wandelen als een paar maanden voordien, het doet pijn. Wind antwoordde: " Ik weet het wel mijn meisje, kom laat ons neerliggen en rusten". Ze draaiden zich beide om en gingen langzaam naar een boom. Wind draaide haar hoofd naar Angel, ik moet je iets zeggen...met de volgende volle maan ga ik mijn laatste baby krijgen. Angel was zo blij met het nieuws en zei, Wind????  Wind zei, deze baby gaat een geschenk voor jou zijn, van mij. Jullie zullen spelen en lopen zodat jij je krachten terug krijgt. Angel was zo gelukkig, weldra had ze een nieuw speelvriendje. Je moet weten andere kinderen wilde niet spelen met Angel, zij plaagde haar omdat ze zo anders was. Deze baby zal Wind weer een nieuwe reden geven om verder te leven. Al de jonge dieren hadden gehoord wat Wind vertelde tegen Angel en zij begonnen van plezier te lopen, rollen en speelde van vreugde, want het was lang geleden dat er nog een baby met hun zou kunnen spelen op het weiland. Als de dag voorbij is, zal hij gevuld zijn met vreugde en harmonie. Angel, knuffelde al de jonge diertjes en toonde hun haar liefde. Het was echt de "hemel op aarde" voor Angel, weldra was de lucht gevuld met het gelach van Angel, zoals dat van de jonge konijntjes, de jonge eendjes, de jonge vogels, de wasbeertjes en al de andere jonge diertjes met hun moeder. Wind sloeg hun gade en was erg gelukkig. Stilletjes begon de avond te vallen en Angel begon moe te worden, net zoals al haar vriendjes trouwens. Wind zei tot Angel" Je kan beter vertrekken en naar huis terug keren eer dat het helemaal donker is" Angel nam afscheid van haar lieve vrienden, gaf Wind een kus en vertrok toen huiswaarts.Wind draaide zich om en verdween voor de nacht het struikgewas in, samen met al haar kinderen .............wordt vervolgd.