Wanneer is het Pasen?

De feestdag van Pasen vindt zijn oorsprong in de Joodse religie. De Christelijke godsdienst heeft Pasen en bijhorende feesten (zoals Pinksteren) overgenomen omdat belangrijke data uit het leven van Christus, zoals beschreven in de Bijbel, met de Joodse feesten samenvielen. Terwijl Pasen voor de Joden de uittocht van het Joodse volk uit Egypte herdenkt (Pesah), is Pasen voor de Christenen het feest van de verrijzenis. De data vallen echter niet samen.

De berekening van Pasen was in de eerste eeuwen van het Christendom niet eenduidig. Pas in de achtste eeuw kwamen er algemene regels, gebaseerd op hetgeen in het jaar 325 op het Concilie van Nicea was voorgesteld. Een eenvoudige formulering voor de paasregel is de volgende: Pasen valt op de eerste zondag na de eerste volle maan van de lente. Een volle maan op de eerste dag van de lente telt ook, maar indien de eerste volle maan van de lente op een zondag valt, wordt Pasen de volgende zondag gevierd.

De twee astronomische elementen, het begin van de lente en de volle maan, kunnen alleen met de moderne astronomische storingstheorie zeer precies bepaald worden. De beweging van de aarde en de maan zijn immers onderhevig aan storingen van de andere planeten en deze kleine afwijkingen hebben een merkbare invloed. Vergeet bovendien niet dat de banen ellipsvormig zijn en dat de maanbaan een helling vertoont t.o.v. het baanvlak van de aarde om de zon. Het spreekt vanzelf dat de kerkvaders en hun astronomen-rekenaars deze finesses niet konden voorzien. Bovendien wilde men ook een zekere regelmaat in de paasdata om de voorspellingen enigszins doenbaar te maken. Zo ontstond de regel van het kerkelijke Pasen (het ecclesiastische Pasen). Hierin begint de lente altijd op 21 maart en wordt de volle maan berekend aan de hand van een regel die zegt dat de maanfasen zich om de 19 jaar perfect herhalen wat betreft de data in de loop van het jaar. De Griek Metoon had dit in de 5de eeuw voor Christus al ontdekt en daarom wordt die periode de Metonische cyclus genoemd. Op een paar uur na - die wel accumuleren in de loop van de eeuwen - klopt deze regel ook.

Zo kan men formules en/of tabellen voor de paasdata opstellen. Pasen kan dus niet vroeger vallen dan 22 maart en niet later dan 25 april. In het laatste geval is er een volle maan op 20 maart zodat de eerste volle maan van de lente pas op 18 april valt en, wanneer dit een zondag is, wordt Pasen pas op 25 april gevierd. Dit was het geval in 1943 en komt er terug in 2038. Een vroege Pasen op 22 maart was er bijvoorbeeld in 1818, maar komt pas weer in 2285. Wie vanaf Pasen wil terugrekenen naar Aswoensdag, moet er rekening mee houden dat in de zogenaamde veertigdagentijd (de vasten) de zondagen niet meetellen als vastendagen en men bijgevolg 46 dagen moet terugtellen. Pinksteren, dat oorspronkelijk 50 dagen na Pasen viel, wordt nu door de Christenen op de zevende zondag na Pasen gevierd.

Voor iedereen een Vrolijk Pasen..........groetjes, Birdie.

Angel naderde Love, elke stap die ze deed was met pijn en tranen rolde over haar gezichtje. Love! Love! Schreeuwde ze.. oh! Please…. Laat het niet gebeuren. Wind vond het verschrikkelijk als ze het zag. Angel bereikte Love en Love’s grote donkere ogen, stil gevuld met angst keken haar aan. Love haar oren lagen tegen haar hoofdje, haar eens zo zachte fluweelachtige vacht was mat en vuil, haar heel kleine beentjes waren verminkt. Ze keek in Angel haar ogen en fluisterde: “ Angel, het doet pijn” Angel antwoordde Love…”Ik hou van jou, please verlaat me niet” nauwelijks fluisterde Love opnieuw “Ik hou ook van jou Angel, zullen we nog kunnen spelen in de weide? Angel kon niet antwoorden, ze kon alleen Love troosten en haar vertroetelen, al snikkend. Wind kwam traag in beweging en ging naar hun en elke stap die ze deed besefte ze dat haar wil om te leven vervaagde. Toen Wind bij haar baby kwam was Angel Love’s gebroken en levenloos lichaam aan het wiegen in haar armen en zei: “Ze is er niet meer Wind” Wind boog haar hoofd naar haar baby’s lichaam en tranen vielen op haar dode kind. Het enige wat Wind kon zeggen was, “ We moeten terug gaan naar de weide Angel” Angel tilde het levenloze lichaam van Love op, hing Love over de rug van Wind en keerde terug naar het weiland. De terugweg was voor Wind en Angel een pijnlijke kwelling, nauwelijks instaat om te stappen, nauwelijks instaat te ademen, evenals om te treuren, het woog zo zwaar in hun hart. Het verlies van Love vroeg zijn tol. Wind week dikwijls van de weg af en struikelde voortdurend, ze had zodanig pijn in haar hart en haar benen waren koud en stijf. Angel was ook erg zwak en begon ook te struikelen. Wind bereikte eerst het weiland en plaatste Love op een bedje van wilde viooltjes, onder een oude eik. Wind draaide zich naar Angel en zei: “Laat mij voor de rest van de weg voor je zorgen meisje.” Wind maakte zich kleiner voor Angel, zodat ze kon plaats nemen op haar rug.

Wordt vervolgd.....

Auto’s en vrachtwagens raasden voorbij en maakte Love nog meer bang. Love was nog maar vijfenzestig cm groot, deze auto’s en vrachtwagens leken wel monsters voor haar. Wind was ervan bewust dat ze voorzichtig moest zijn en verzekerde zich ervan dat ze aan de rand van het bos bleef, om Love te beschermen tegen het gevaar. Het duurde niet lang of angel kwam in hun zicht. Wind, heel attent voor de voorbij razende grote vrachtwagen en auto’s, maar niet op de reactie van Love als ze Angel zou zien. Love zag Angel in de verte en zonder aarzelen, zonder schrik, uit pure blijdschap en van opwinding vloog ze als een pijl uit een boog naar haar toe. Totaal geen aandacht meer aan de voorbij razende monsters. Wind haar aandacht ging direct naar haar baby en zag wat er gebeurde. Op dat zelfde ogenblik zag Angel het gevaar en schreeuwde: “ Love stopt!” Verward door het commando en de aankomende auto stopte Love haar beweging. Wind rende naar Love en zei dan, “ blijf aan mijn zijde Love” en samen begonnen ze te rennen zo vlug als ze konden. Je hoorde hun hoeven bij iedere stap en hun hartje klopte vol van angst. Wind zou haar kost wat kost naar een veiligere plaats brengen. Love was zo bang en draaide even haar hoofdje om te zien hoe dicht het monster nader kwam en waar is Angel? De grote lichten waren zo dicht bij haar en haar kleine beentjes konden mama niet zo snel volgen. Wind rende nogsteeds zo vlug ze kon zonder achterom kijken of Love nog volgde, haar ogen gericht op het bos. Opeens hoorde ze Angels bange kreet “ NEEEEN LOVE” Wind stopte met rennen en keek achterom, Love was niet bij haar. Een koude rilling liep over haar lichaam. Ze zag dat Angel vlug naar iets bewegeloos liep aan de kant van de weg. Met pijn in haar hart dacht zij, Oh please, please laat het niet mijn baby zijn, niet mijn baby!

Wordt vervolgd....