31-10-2020
Een pluimpje.
het doet zo’n goed,
een pluimpje op je hoed !
daar al eens aan gedacht?
een beetje lof, zo onverwacht
zo’n klopje op je schouder
al ben je reeds ‘wat ouder’
of hoor je nog bij ‘de jeugd’?
het doet verdomme deugd !
je moet iedere kans ertoe benutten
eenieder zal er energie uit putten
met zulke pluimen mag je gul zijn
’t is een genot voor groot… en klein
Ludo, Sint-Job-in-‘t-Goor
8 september 2014
31-10-2020 om 22:45
geschreven door Bisschops Ludo
Een nieuw begin.
wat een geluk dat ik kan hier schrijven
hier kan ik met m’n hersenspinsels blijven
gelukkig heb ik nog goeie ogen
die alles nog observeren mogen
gelukkig heb ik ook veel tijd
daarvan kreeg ik nimmer spijt
tien beroepen was een goeie les
nooit ging ik op, of aan, de fles
geen baas en nimmer lastig personeel
ik kreeg van tegenslag toch mijn deel
m’n rug kreunde onder zware lasten
moeilijke dossiers vulden heelder kasten
daaraan kwam een eind, dat alles ging voorbij
voor alles was een tijd, toen was ik eindelijk vrij
dat vrije leven liet mij opnieuw beginnen
’t werd ook tijd om écht eens te beminnen
ik zocht, ik vond… en sloot wéér af
was er wel iemand die om mij gaf?
Wally bakte het een jaartje bruin
maar plots… zat ik in ‘een vlindertuin’
heb ik haar nu echt eindelijk gevonden
diegene die kan leven met mijn ‘zonden’?
Lucky Luke, Sint Job
31-10-2020 om 22:32
geschreven door Bisschops Ludo
STROMING
weet je nog, vroeger op het strand?
die figuren in het zand?
we maakten diertjes met een zotte kop
de stroming van de zee vrat ze gulzig op
ons werkstuk ging dan stilletjes verdwijnen
terwijl het zonnetje alsmaar door bleef schijnen
m’n zoontjes bouwden liever grote forten
hadden op vele stranden daartoe geen tekorten
nu, véél later, laat ik wéér m’n dromen vrij
en stort ik me geregeld op m’n klei
ik maak wéér diertjes met ‘n zotte kop
en druk met veel verwachting op de ovenknop
ook nú is er weer stroming in het spel
220 of 380… weet je wel…?
Ludo Bisschops
14 september 2020
31-10-2020 om 22:30
geschreven door Bisschops Ludo
Sterren
‘k zag reeds enige tijd geen enkele ster
niet van dichtbij, ook niet van ver
al zie ‘k ze nu even niet aan ’t firmament
ze hebben mij voordien enorm verwend
net zoals Luna, mijn vriendin de maan,
zag ik naast haar steeds vele sterren staan
en al ben ik dan geen astroloog
‘k loop telkens met m’n kop omhoog
indien Laura ’t beste van zichzelf geeft
en iedere wolk verdreven heeft
naast de Poolster zoek ik keer op keer
de Kleine en de Grote Beer
de meeste andere van de dierenriem
blijven verder voor mij anoniem
kortom: dat schitterende sterrengeflonker
is ’t mooiste wat er te zien valt… in het donker
Ludo Bisschops
Ironbridge, 19 augustus 2017
31-10-2020 om 22:28
geschreven door Bisschops Ludo
Sterke schouders.
zó benieuwd naar al dat prachtige
zo dankbaar voor al dat machtige
wat zich aan de horizon bevinden mag
wat ik eerder nog niet zag
niet enkel het mooie van de natuur
waaraan je toch niet went op den duur
nee, het zijn de locals, de gewone mensen
zonder kapsones maar met terechte wensen
zij hopen gelukkig en gezond te blijven
niet om fortuinen binnen te rijven
zorg om hun kinderen, zorg om hun ouders
geen mietjes maar sterke schouders
ik geef veel om zulke mensen
‘k zou me zelfs zo’n buren wensen
Ludo Bisschops, Jodpur India, 14 maart 2020
31-10-2020 om 22:26
geschreven door Bisschops Ludo
Schrijven, schrijven, schrijven.
‘k moet nog even wakker blijven
‘k wil immers schrijven, schrijven, schrijven
gewoonweg zinnen laten rijmen
woordjes aan elkander lijmen
de ene is verslaafd aan sport
die traint en doet zichzelf wat te kort
de ander gaat op café en zuipt er liters bier
nu goed, zo heeft die ook weer z’n plezier
deze vent doet geen van beide
maar dit geheel terzijde
geef mij wat schrijfgerief en een blad
en ‘k heb m’n pleziertje ook alweer gehad
soms vind ook een ander ’t fijn, dat is bewezen
want ik stel hier vast dat ook jij het hebt gelezen
Zuid-Engeland, 7 augustus 2017
31-10-2020 om 22:23
geschreven door Bisschops Ludo
Schrijfsels
kan je ’n onbeschreven blad gauw vullen?
is ’t verantwoord zomaar wat te lullen?
daartoe heb ik toch het volste recht
gedachten ventileren is heus niet slecht
vooral wanneer niemand het kan horen
en je ’r niemand mee gaat storen
zo’n hoopje onzin op een blad
daarmee strijk ik soms m’n plooien glad
zelfs frustraties raak ik er op kwijt
en komt er dan toch niks uit m’n kopje
dan verandert zo’n blad in een propje
maar meestal ben ik toch content
ben ik weer die gelukkige vent
die wil schrijven ten allen prijzen
over al z’n toffe reizen
want dát is nu eenmaal mijn aard
en dan was het weer het schrijven waard…
Admont, 28 augustus 2016
31-10-2020 om 22:22
geschreven door Bisschops Ludo
Schatrijk
‘k geef je de garantie:
dit is geen vakantie!
het is wat ik noem ‘reizen’,
iets willen zien ‘ten allen prijze’
zien hoe mensen leven
is wat ik wil beleven
de onmacht en gebrek aan geld
doet mensen hier leven op ’n vuilnisbelt
het vegen voor z’n eigen deur
maakt deel uit van de dagelijkse sleur
vele kinderen gaan naar school,
evenveel zijn op de dool
ontdek je hier die armoe en die pijn
dan pas besef je hoe schatrijk wij zijn !!
Ludo Bisschops, India 12-3-2020
31-10-2020 om 22:20
geschreven door Bisschops Ludo
Pro’s en contra’s
bij alles zijn er pro’s en contra’s
soms bezorgt ons dat wat extra’s
’n keertje een leuke discussie
doch ook al ‘s een kleine ruzie
bedenk toch echter ook altijd
steeds krijg je van dat laatste spijt
om dan weer de vrede te bewaren
moet je ’t al eens in je eentje klaren
de ene houdt het been dan stijf
de ander weet met frustraties geen blijf
probeer dan eens bloemen met een gedicht
maar doe het dan ook héél gericht
en geen chrysanten, ga voor rozen !
met een mooi kaartje, netjes geplooid
daarmee is het ijs al voor de helft ontdooid
behoedzaam en met een lach doe je dan je zeg
en kijk… ook de rest van het ijs smelt weg
om tot slot alles weer op te warmen
neem je elkaar héél lief in de armen…
Ludo Bisschops, 24 maart 2020
31-10-2020 om 22:07
geschreven door Bisschops Ludo
Palmbomen.
palmbomen in de mist?
nee, ik heb me niet vergist!
in ’t Zuiden van dit Brexitland
is ’t zeer mooi en best plezant
de wegen zijn hier super smal
maar dat wist ik van tevoren al
ik kom hier immers niet de eerste keer
’t is hier leuk vertoeven spijts het weer
de zon zit in m’n hoofd en in m’n hart
enkel het wegdek is hier zwart
alles heeft hier een fris kleurtje
en soms ook een eigen geurtje
de Engelsen zijn lief en zeer galant
ze gaan op smalle wegen vlotjes aan de kant
met een simpel vriendelijk handgebaar
krijg je hier heel wat voor mekaar
in dit land vol historie en van wisselvallig weer
kom ik gaarne terug… keer op keer
St. Buryan, 11 augustus 2017
31-10-2020 om 22:03
geschreven door Bisschops Ludo
Over-enthousiast.
‘k doe aan geknutsel
‘k hou van gefrutsel
liefst dan in m’n atelier
want die is nu eindelijk oké
maanden was ik in de weer
‘t moest klaar zijn op ‘n keer
sedert twee jaar bouw ik op
met af en toe een heuse flop
dat bouwen doe ik dan met klei
aan niks gebonden, helemaal vrij
mijn genot is niet te meten
dat heb ik vooraf nooit geweten
m’n ijver is niet meer te remmen
m’n werklust niet te temmen
‘k haal nu die klei dus uit de kast
want ik ben wéér over-enthousiast !!
Ludo, 6-2-2020
31-10-2020 om 22:00
geschreven door Bisschops Ludo
Open deur
hou een keertje opendeurdag
laat de zon binnen in jouw hart
alsof je ze nu voor ’t eerst maar zag
zó eenvoudig voor mijn part
jouw deur niet op een kiertje,
maar helemaal open… wagenwijd!
niet voor maar een kwartiertje
maar voor een hele lange tijd!
je zal al heel gauw merken
en mét jou nog vele anderen
zo’n opendeurdag, dat gaat werken!
Je zal jezelf zien veranderen
je gaat zelf stralen als de zon
je geeft warmte, ja zelfs licht!
iets wat eerder nimmer kon
lukt nu, ‘t is een leuk gezicht!
Ludo, 3 september 2014
31-10-2020 om 21:56
geschreven door Bisschops Ludo
Ne kemel !!
kan ik hier mijn gedachten kwijt?
over vreugde, berouw… of spijt?
kan ik hier zeggen wat ik voor haar voel?
begrijp je wat ik hier bedoel?
mijn hartje loopt helemaal over
ben ik het die mezelf betover?
of is het een zeldzaam wezen
die dit hier seffens mag lezen
een dametje lief en bijzonder fijn
een vrouwtje oneindig zacht en klein
zij stal mijn hart, mijn ziel, mijn zinnen
‘k wil met haar gans opnieuw beginnen
‘k wil met haar swingen, sjansen
met haar zingen, zelfs dansen
ik wil met haar een lange weg op gaan
van hier tot zelfs aan de maan
maar goh, wat ben ik toch een kemel
zij bracht mij immers al tot in de hemel
Ludo B.
31-10-2020 om 21:54
geschreven door Bisschops Ludo
‘n dipje
als het eens wat tegenzit
bedenk misschien dan dit
nog vrij jong of best al oud
bij elkeen loopt ‘t wel eens fout
het baat niet je dan op te sluiten
trek je deur dicht, ga naar buiten
de straat op of naar ’t bos
laat donkere gedachten los
zing een vrolijk liedje
of fluit een melodietje
open maar flink je longen
maak wat gekke sprongen
voor je ’t beseft schiet je wat leuks te binnen
kan je gans overnieuw aan die dag beginnen
wis en waarachtig denk je nog ‘even’ gauw:
waarom begon alweer mijn dag zo grauw?
Ludo Bisschops, Hamoir 6 mei 2014
31-10-2020 om 21:51
geschreven door Bisschops Ludo
Muziek
een rode draad door mijn bestaan
met rustige muziek ben ik begaan
teksten vergat ik vaak al gauw
maar m’n lippen floot ik blauw
voor ritme had ik dus wel gevoel
notenleer was echter nooit een doel
‘k zong als knaapje in een kerkkoor
de leraar zong gewoonweg alles voor
dat sloegen wij dan probleemloos op
toen was er nog plaats in onze kop
’t zal wel de schuld van die Jezuïeten zijn
maar de teksten waren uitsluitend in ’t Latijn
we zongen bij begrafenissen en bij dopen
een kostuum wou onze dirigent niet kopen
geregeld zongen we ook voor trouwers
en thuis natuurlijk voor ons ouwers
nu nog zing ik wel eens in een lege kerk
iets van dat vroegere Latijnse werk
heel af en toe ben ik daarin toch een keer betrapt
toehoorders hebben zelfs in hun handen geklapt
‘k zou normaal een tenor moeten zijn
dat klinkt ook veel mooier in ’t Latijn
‘k zing nu nog steeds mee met iedere plaat
muziek… da’s een fijne Rode Draad !
Ludo Bisschops
Sint Job 29 juli 2017
31-10-2020 om 21:50
geschreven door Bisschops Ludo
M’n vrijheid
m’n vrijheid is me bergen goud waard
veel meer zelfs dan die ‘eigen haard’
geef ‘k me door dit te zeggen bloot ?
toveren mijn wangen hierbij rood ?
neen, ‘k zeg gewoon hoe ik het voel
men begrijpt hier best wat ik bedoel
ik bezorg toch niemand enige last
als ik vertrek wanneer ’t me past
mijn gras zal buitenissig groeien
m’n haag zal ‘k nog niet snoeien
mijn vissen blijven heus wel leven
dus chaos zal het echt niet geven
en ’t is nog maar eens gebleken
‘k voel me goed in verre streken
geen campings en geen regeltjes
geen klinkers en geen tegeltjes
best aan een rivier of in een wei
maar ’t liefst dan zelfs nog allebei
ik vind altijd die fraaie plekjes wel
‘t is vanop zo eentje dat ik dit vertel…
Thionville, Frankrijk, op 27 mei 2015
31-10-2020 om 21:47
geschreven door Bisschops Ludo
Mislukkingen
velen hebben zo hun favoriete stekje,
in hun huis, hun uitverkoren plekje
waar men schrijft of luistert naar muziek
of waar men zich verliest in keramiek
maar kijk hoe ik het zie:
ik bezondig me er aan alle drie!
‘k laat er m’n ideeën vrije loop
gooi er al m’n dromen op één hoop
vaak krijgt klei dáárdoor kleur én vorm
maar soms baal ik ook enorm:
zit ik dágen bezig aan zo’n stukje
gebeurt daar toch wéér een ongelukje…
dan zit ik even met de handen in m’n haar
toch besluit ik: ‘ooit krijg ik ‘t voor mekaar!’
Ludo Bisschops
25 januari 2020
31-10-2020 om 21:41
geschreven door Bisschops Ludo
Miljarden stapjes.
wij verprutsen, consumeren
we zullen het niet verleren
onze consumptiemaatschappij
wie waren er als eersten bij?
’t moest alsmaar groter, alsmaar sneller
muziek steeds luider, kleding feller
doe nu niet zo onschuldig
je bent, net als ik, daaraan schuldig
het brood moest in een zak
groenten in een plastiek bak
aan de kassa kreeg je ’n tasje
dagelijks deden we ons wasje
we produceren massa’s uitlaatgassen
een oliefilm op de regenplassen
het milieu wordt stilletjes ziek
oceanen zitten vol plastiek
iedereen raakt verslaafd aan ’t internet
global warming is ver van ieders bed
’t wordt dus hoog tijd om te handelen
om negatieve trends te doen kantelen
laat ons voor dat lege blikje toch maar bukken
met miljarden zulke stapjes gaat het lukken
Ludo , 2/2/2020
31-10-2020 om 21:39
geschreven door Bisschops Ludo
Hartje van goud
Ik geef je mijn tranen,
ik geef je mijn lach
iedere morgen,
iedere dag
ik zal voor je zorgen,
voel je geborgen
voor jou zijn mijn armen,
daarin mag jij je warmen
soms was het verward
maar jouw behoort mijn hart
ik weet nu beslist
wat ik jaren heb gemist
een vrouw met een hartje van goud,
met haar wil ik leven, met haar word ik … oud
Ludo B.
31-10-2020 om 21:37
geschreven door Bisschops Ludo
Mijn maatje.
mijn maatje die spreekt alle talen
‘k weet niet waar ie ze uit blijft halen
soms is ’t blaffen, dan weer grommen
’t kan hem allemaal niet veel bommen
hij blaft naar grote, niet naar kleine
hij gromt naar lelijke, nooit naar fijne
’t liefst van al loopt m’n maatje los
door de wei of in een eindeloos bos
komt hij daar dan soortgenootjes tegen
is hij heel dapper en ook nooit verlegen
doet er één z’n poot omhoog
dan houdt hij het ook niet droog
Waldo is altijd vrolijk en goed gezind
Waldo is daarom ook allemans vriend
Ludo Bisschops, Kingstone 17 augustus 2017
31-10-2020 om 21:35
geschreven door Bisschops Ludo
Mijn carrière,
Al rustend, met de glimlach op mijn wangen, schreef ik gisteren weer 'enkele' blaadjes vol.
Maar goh, waarom ook niet ?
Als jobstudent wat gaan serveren
Ludo, Sint-Job-in-'t-Goor 1/4/2014
31-10-2020 om 21:30
geschreven door Bisschops Ludo
Laura speelt haar spel
Laura speelt haar spel
mij bekoren kan ze wel
aan de horizon gaat ze onder
elke dag opnieuw dat wonder
ze geeft de hemel warme kleuren
iets moois staat te gebeuren
de zee omsluit haar telkens weer
elke dag, keer op keer
ieder wolkje krijgt z’n tint
en drijft dan verder op de wind
Laura houdt het touw in handen
legt de natuur aan banden
Laura heeft me in haar macht
Laura, je bent lief, Laura… je bent zacht
Ludo Bisschops,
Corsica, 11 mei 2017
31-10-2020 om 21:21
geschreven door Bisschops Ludo
Overal rust
overal rust behalve thuis
schier onmetelijke vrijheid
onderweg in m’n mobiele huis
gaf me terug mijn vrolijkheid
weer die glimlach op m’n mond
genieten van de kleine dingen
toch met de voetjes op de grond
eventjes geen redenen om te zingen
maar nu kan ik het toch weer
liefst van al zelfs franse liedjes
zo zing ik keer op keer
die fijne melodietjes
van Brel en Aznavour
van Dassin en Dalida
over la mort et l’ amour
over chagrin et tralala
hun land is bovendien zó mooi
ik was ooit zelfs bijna uitgeweken
‘k val aan heimwee soms ten prooi
op La Douce France raak je niet uitgekeken
Ludo B.
31-10-2020 om 21:16
geschreven door Bisschops Ludo
Kunstenaars
ze ervaren óók warm en koud
al zijn ze heus nog niet zó oud
ze ervaren donker en licht
hebben vooral een prima zicht
ze hebben iets met textuur
dat is al van het eerste uur
ze raken me in m’n hart
ze dromen niet in wit en zwart
denken niet aan het verleden
enkel aan de toekomst en het heden
ze zijn er niet voor eeuwig
ze boeien me oneindig
ze hebben het van nature
dat eerlijke, dat pure
‘kunstenaars’ vliegen er graag in
‘k herinner me het prille begin
ze stortten zich wellustig op die klei
ongedwongen en helemaal vrij
zóveel expressie is immers enorm fijn
‘k ben dan ook héél trots… hun opa te zijn!
Ludo Bisschops
28 januari 2020
31-10-2020 om 21:13
geschreven door Bisschops Ludo
Kou
Goh, ik krijg ‘t gevoel bij kou
te willen zeggen dat ik beestig van je hou
’t heeft niets te maken met het weer
ook al doet daarvan mijn lijf soms zeer
’t heeft wel te maken met een vrouw
z’is liever niet alleen bij deze kou
ik zal haar seffens warmen,
ik pak haar stevig in mijn armen,
ik wil haar hoofdje op mijn schouder leggen
en haar heel, héél zachtjes horen zeggen:
mijn ventje, ‘k zie je graag …
’t is toch wat… die kou vandaag…
Ludo
31-10-2020 om 21:11
geschreven door Bisschops Ludo
Soms kijk ik even terug
Soms kijk ik even vlug op m'n leventje weer terug. Bij die of gene kans, naar waar ging toen de balans ? 'k Deed vaak verkeerde stappen en incasseerde zwa re klappen. Die had ik dan wellicht verdiend, 'k heb het later nooit écht uitgekiend. Dat hoeft ook niet, da's tijd verloren, ik keek altijd weer gauw naar voren. Gepoetste schoenen, proper hemd, altijd hoopvol, blij gestemd. Goede humor, brede lach, open hemel, mooie dag. Nu zeg ik monter en voluit: "ik kijk alleen nog maar vooruit !"
28 Maart 2014
31-10-2020 om 21:03
geschreven door Bisschops Ludo
Kerstavond
kerstavond met je allerliefste schat
je wenst toch niks anders dan alleen maar dat
‘k hoef geen opgesmukte
‘k zoek met haar geen drukte
‘k hoef helemaal geen pakje
geen duit in een zakje
‘k heb geen wilde dromen
muziek mag binnenstromen
‘k wil zelfs zingen
‘k zou kunnen swingen
maar dan enkel met jou
m’n kleine lieve vrouw
want jij, in ’t wit of in het zwart
jij bent het vrouwtje van mijn hart
Ludo
Sint-Job-in-‘t-Goor
24 december 2019
31-10-2020 om 20:58
geschreven door Bisschops Ludo
Keer op keer.
een voorrecht hier rond te mogen struinen
langs kastelen met de allermooiste tuinen
langs prachtige abdijen en kerken
omgeven met graven en eeuwenoude zerken
langs dorpen waar de tijd bleef stille staan
waar mensen voor een klappekke bij de buren gaan
waar iedereen in de verkeerde richting rijdt
en men graag nog zelf een trui of sjaaltje breit
dominees doen hier 's zondags nog hun zeg
elkeen heeft rond huis en tuin een heg
de pubs zitten 's avonds steeds gezellig vol
de buiken staan, wellicht daardoor, ferm bol
klokken luiden hier de hele nacht nog door
waar, in Godsnaam, dient dat nog voor?
en al is 't hier steevast wisselvallig weer
ik kom telkens gaarne terug... keer op keer
Castle Rising Castle, 21 augustus 2017
31-10-2020 om 20:56
geschreven door Bisschops Ludo
‘k voel me een zigeuner af en toe
‘k voel me een zigeuner af en toe
ik word dat reizen toch nooit moe
’t is weliswaar soms best vermoeiend
maar dan ook altijd uitermate boeiend
je ziet hoe mensen leven, hoe ze werken
je leert van hun geloof en van hun kerken
je ziet hun houten huisjes en hun paleizen
waar men je af en toe de weg moet wijzen
en al blijkt zo’n stad ook wel eens een flop
van zó te reizen steek je altijd heel wat op
en ja, akkoord, soms is ’t wel eens plezant
tussen ’t schoon volk op een zonnig strand
maar weer thuis ben je zoiets gauw vergeten
onthou je enkel waar je lekker hebt gegeten
zulke reisjes heb ik ooit ook wel gedaan
maar op deze wijze ga ‘k er veel liever tegenaan
‘k hanteer mijn atlas, gidsen en een aanstiplijst
en rij waarnaar de naald van ’t kompas wijst
kilometers malen is best leutig, echt geen kwaal
en ‘k heb liever m’n banden dan m’n kopje kaal…
Ludo, 17 augustus 2016
31-10-2020 om 20:52
geschreven door Bisschops Ludo
Mijn spiegel
‘k sprak in mijn spiegel nog vandaag:
goh, … wat zie ‘k haar graag!
en ’t is misschien wel waar
ik vind het nog steeds raar
diegene die je bovenal het liefste ziet
die zie je soms in dagen niet
maar als zij er dan toch is
dan is ’t gedaan met dat gemis
dan heeft ze echt geen keus
de eerste zoen is op haar neus
dat neusje heeft al veel geroken
en niet enkel en alleen bij ’t koken
dat neusje dient tot meer dan enkel dat
dat neusje weet zeer snel wanneer en wat
een probleempje of een slecht gevoel
zij weet het allerbest wat ik dan voel
’t is niet aan veel gegeven
zich zo snel in te leven
ik ben tenslotte niet zo doorzichtig
en in mijn taalgebruik niet steeds omzichtig
ik zeg gewoon waar ‘t mij omgaat
‘k voeg niet steeds woorden bij m’n daad
zoek bij zo ’n vent maar je geluk …
toch is ze op mij nog even … tuk
Ludo B.
31-10-2020 om 20:50
geschreven door Bisschops Ludo
Juweeltjes
iedere schelp is een juweel
en aan de kust zie je d’r veel
lang, geribbeld of een karakolleke
vaak plat maar soms ook een bolleke
miljoenen van die schepsels op één strand
vaak nog bedolven onder ’t zand
de meesten bestonden ooit ‘uit twee’
in hele grote hoor je zelfs de zee
vele landen van dit continent
kregen bezoek van deze vent
soms was ’t er koud, vaak ook warmer
zo’n land maak ik dan telkens armer
op ieder strand pik ik immers schelpen
bij later heimwee kunnen die wat helpen
zo rond een kaars in een glazen schaal
‘k vind ze dan prachtig, allemaal!
hier in Ierland is er strand en zee
dus pik ik hier… wéér schelpen mee!
Ludo Bisschops
Ierland 2016
31-10-2020 om 20:48
geschreven door Bisschops Ludo
Jij en ik
je bent zo lief,
je bent zo zacht
je bent een engel
als je naar me lacht
't was zo intens
die eerste keer
'k ben maar een mens
'k verlang naar meer
je bent zo mooi
licht als een veder
'k viel graag ten prooi
je was zo teder
'k vergeet nooit die nacht
'k vergeet nooit je blik
wie had het ooit gedacht
zo jij ... en ik
Ludo B.
31-10-2020 om 20:46
geschreven door Bisschops Ludo
Jij bent mijn sterretje
‘k zit hier nog aan jou te denken
en wil je al mijn woorden schenken
in eender welke taal
je krijgt ze allemaal
‘k ben zo gelukkig, ‘k ben zo blij
‘k zet ze gewoonweg op een rij
het is eigenlijk wel raar
ze rijmen zelfs op mekaar
de diepgang die veelal in mijn gedichten zit
dat lukt me op dit uur waarachtig niet
ik keek net nog buiten naar de sterren
ik moest mijn ogen even opensperren
het was jij die er onlangs nog over sprak
het was jij die er toen een lans voor brak
om met muziek en op een heldere nacht
samen te kunnen delen in die sterrenpracht
Ludo
31-10-2020 om 20:45
geschreven door Bisschops Ludo
Je zoekt er ééntje
soms is ’t water en vuur
dan weer zoet en zuur
of is het hard tegen zacht
geeneen die dan nog lacht
woorden hoog, woorden laag
niemand heeft dat graag
zij die ogenschijnlijk bij malkander pasten
belanden in een wereld vol contrasten
je zoekt er eentje die je leven tint,
de dag steeds met een lach begint
die je troost bij pijn of verdriet,
die met je reist en zalig geniet
de hemel heeft zo eentje gezonden
en ik… ik heb haar gevonden!
Tintagel 14 augustus 2017
31-10-2020 om 20:44
geschreven door Bisschops Ludo
je bent zo lief
je bent zo lief
je bent zo zacht
je bent een engel
als je naar me lacht
't was zo intens
die eerste keer
'k ben maar een mens
'k verlang naar meer
je bent zo mooi
licht als een veder
'k viel graag ten prooi
je was zo teder
'k vergeet nooit die nacht
'k vergeet nooit je blik
wie had het ooit gedacht
zo jij ... en ik
31-10-2020 om 20:42
geschreven door Bisschops Ludo
In Balans
zoeken naar een gezond evenwicht
dat ben je aan jezelf verplicht
streven naar een mooie balans
doe het! grijp je kans!
je gaat toch niet huilen
je toch niet meer verschuilen?
timmer aan die weg
en niet omdat ik het zeg!
je gaat heus niet op je smoel
werk aan dat bereikbaar doel!
je zal wel af en toe struikelen
maar zeker niet in een afgrond duikelen
het leven is immers géén slappe koord
welke in een circus hoort
maar wel een héle mooie langspeelplaat
als… je maar geregeld op je strepen staat!!
Ludo, 4 februari 2020
31-10-2020 om 20:40
geschreven door Bisschops Ludo
ik zeg het je
ik zeg het je
dat is ze
zij is diegene
die durft wenen
om wat ik schrijf
om waar ik blijf
ze zal me bovendien
ook eeuwig gaarne zien
ik heb het al gezegd
'k ben zo aan haar gehecht
we zijn van 't zelfde slag
we genieten van de dag
van de dag die was
van 't gedicht dat ik las
daarom is ook zij
zo ontzettend blij
daarom ben ook ik
zo ongelooflijk in mijn schik
als zij naast me stapt,
dan plots naar adem hapt
haar handjes in de mijne legt
en heel beminnelijk zegt
ventje, ventje, 'k hou van jou
vanaf nu ben ik ... jouw vrouw
De gapende dichter,
31-10-2020 om 20:39
geschreven door Bisschops Ludo
Ik weet nog...
zo'n muis had vroeger een staart
'k heb zo'n ding zelfs nog bewaard
waar is de tijd dat we 't zonder deden?
't lijkt al een eeuwigheid geleden
wat eerder was er zelfs nog geen PC
m'n schrijfmachine maakte volop fouten op dt
wie herinnerd zich die Tippex nog van toen?
waarmee je fouten simpel weg kon doen
zo was er potlood met op 't eind een gom
dat was uiteinde-lijk niet eens zo dom
d'r was die typmachine met tweekleurig lint
waarop een nieuwe regel met geratel en een 'boenk' begint
er zat een inktpot in 't gat van onze lessenaar
die te vullen bracht de meester voor mekaar
'k weet ook hoe mooi ik die gekafte schriften vond
waarbij naam en vak op 't etiket te lezen stond
door zulke herinneringen uit mijn bestaan
zou 'k gerust terug in 't verleden willen gaan
om na te gaan of zoiets echt wel gaat
vlooi ik uit of d'r geen app-je voor bestaat 😉
Ludo Bisschops, Crich 20 augustus 2017
31-10-2020 om 20:37
geschreven door Bisschops Ludo
Ik hou van rijm of een gedicht,
Ik hou van rijm of een gedicht,
dus van spelen met het woord.
Niet al te zwaar en ook niet te licht,
misschien gaat u daarmee akkoord?
We luisterden geboeid naar Hilde
’t zat ver vanachter in ons hersenpan.
We kregen wat we al zolang wilden
want we kenden er haast niks meer van.
Een werkwoord, ja, dát ging nog wel,
en persoonsvorm viel ook nog te begrijpen.
Dat lijdend voorwerp leek ik nu zélf soms wel
en bij substantieven begon ik ‘m te knijpen.
Grammatica was ooit m’n marteling,
nu gaat het allemaal veel vlotter.
Dat ik de ene na de andere fout beging
maakten m’n schrijfsels soms wat zotter.
Het eindeloos geduld van Hilde wil ik roemen,
haast onverstoorbaar vervolgde zij haar pad.
Ik wil hier heus geen namen noemen
er zijn d’ er waar ze haar handen vol mee had.
Ons kofschip is weer opgepoetst,
zelfs de smurfenregel ging erin.
Met een dicteetje werd getoetst
hoeveel fouten maak je in één zin?
Dat leek al bij al nog wel te lukken ,
’t was slechts ‘n momentopname.
Nederlands heeft immers zo zijn nukken
dat zal eenieder hier beamen.
Onthou nu alles wat j’ hier hebt geleerd
voortaan zijn jullie schrijfsels wel okee.
Dan is er wel geen Hilde meer die scandeert:
“Lang leve de dt !”
Ludo Bisschops
Sint-Job-in-‘t-Goor, 16 december 2013
31-10-2020 om 20:21
geschreven door Bisschops Ludo
Het vrouwtje van mijn hart.
‘k was lange tijd niet meer verliefd
‘k voelde me al een hele tijd niet meer geliefd
geregeld ging ik wel op zoek
maar dat beviel niet als zoete koek
elk dametje had haar onzachte kantjes
ook ik waste niet in onschuld m’n handjes
elkeen moest blijf met haar verleden
sommigen hadden moeite met het heden
de tocht was kronkelig en steil
‘k vond in m’n geschrijf rust onderwijl
en plots… toen ik niet meer zocht
kwam er een einde aan die tocht
ze passeerde met haar fiets
haar glimlach deed me ‘iets’
m’n hart sloeg plots sneller
m’n bloed stroomde weer sneller
sedertdien blijft ze komen
z’is écht het vrouwtje van m’n dromen
ik verklaar nu zelfs wit op zwart:
zij is het vrouwtje van m’n hart
Ludo
31-10-2020 om 20:18
geschreven door Bisschops Ludo
Het paterke.
't zal niemand verbazen
dat we op 't college in de catechismus lazen
toen ik de godsdienstles dierf te verstoren
mepte de pater ermee rond m'n oren
die pater had écht wel een pik op mij
en was met m'n attitude niet zo blij
toen ik in z'n les eens lag te dromen
mocht ik op strafstudie komen
en kon hij m'n getater niet meer aan
dan moest ik op de gang gaan staan
daar kwam de prefect mij zo eens tegen
die zat om een vraag niet gauw verlegen
mijn antwoord kwam hem niet van pas
en hij haalde ook de pater uit z'n klas
die somde een hele waslijst klachten op
en slingerde verwijten naar m'n kop
toen ik repliceerde dat hij slechts 'pater' en ik 'Bisschop' was
dirigeerde de prefect mij met een bulderlach weer naar de klas
het paterke luisterde gedwee naar de prefect
en had sindsdien voor mij wat meer respect
Ludo Bisschops, Felixtowe
23 augustus 2017
31-10-2020 om 20:17
geschreven door Bisschops Ludo
Het danserken,
Vroeger leek ik wel een hark
zoals die van den hovenier in ’t park.
Al stond ik in m’n mooiste hemd en broekske
ik kroop maar liefst van al in ’t hoekske.
Wie mij er uit wou krijgen
moest al bijna dreigen:
allée, vooruit één keer
of ik bezie je nooit ni meer!
Dat kon me al bij al toen weinig schelen
van dat ras waren er zovele.
Op een keertje gaf ik toe,
‘k was dat gezeur ook meer dan moe.
Men ruimde snel de baan voor mij
‘k schoot immers snel iedereen voorbij.
Die griet die stond echt paf,
ik kwam er toen nog goed van af.
Maar in de loop der jaren
kon ik niet meer van krommen aas gebaren.
En echt, da’s zonder zwanzen
‘k begon al beter te gaan dansen.
Nu staan de dames voor me in de rij
en maak ik ze om beurten blij.
‘ k trap zelden nog op tenen
‘k stamp nooit meer tegen schenen.
Neen, heus de tijd van knoeien is voorbij
en dat maakt vooral mijn liefje blij.
Nu staat ze vaak te kreunen en te smachten
maar moet zoals al d’ anderen mooi haar beurt afwachten.
Mij kan niemand nog iets leren,
’t is toch straf hoe het tij kan keren.
Ik ken nu zowat alle passen
en durf er zelfs iets gewaagd inlassen.
De vrouwen komen mij na afloop allen zoenen,
ik loop nu echt wel naast mijn schoenen.
Het is zo zot, zo gek, zo maf,
‘k wil van die dansvloer nooit meer af!
Luke, den overmoedige.
29/11/2010
31-10-2020 om 20:16
geschreven door Bisschops Ludo
Grenzen verleggen.
voorbij iedere grens een andere taal
wat doet de mens toch allemaal?
andere gewoonten, andere zeden
van heel vroeger tot op heden
eeuwig vrede, nooit nog oorlog
dat wil uiteindelijk iedereen toch
waarom zouden we dan ’s niet proberen
een toverformule uit het hoofd te leren?
“ wees steeds vrolijk en gastvrij
maak je vrienden en je naasten blij
schuif eens je zorgen aan de kant
verken geregeld ook een ander land
leer die mooie taal van je gebuur
lach wat vaker en kijk nooit zuur “
je zal al héél gauw merken
dat die formule écht zal werken!
Ludo B. Roros, Noorwegen, 24 juni 2017
31-10-2020 om 20:13
geschreven door Bisschops Ludo
Gelukkige meneer.
in vele verre landen zag ik armoe
toch wou ik er alsmaar weer naartoe
kennis maken met die mensen
is wat ik me mocht wensen
ik kreeg daarvan ruimschoots m’n deel
dat ervaren mocht ik heus wel veel
sjofele mensen verkopen er geen streken
worden er door niemand nagekeken
ze leiden hun eenvoudig leven
gelukkig zijn is hun streven
we kunnen van die volkeren leren:
minder eisen, minder begeren
geluk tover je niet uit je portemonnee
waarom zijn zovelen hier niet tevree ?
we liepen school en zijn gezond,
overvloedig voedsel in de mond
als ik aan tal van die reizen memoreer
dan voel ik me toch… een heel gelukkige meneer
Ludo Bisschops, 24 maart 2020 ( India )
31-10-2020 om 20:08
geschreven door Bisschops Ludo
Eéntje.
soms is ’t water en vuur
dan weer zoet en zuur
of is het hard tegen zacht
geeneen die dan nog lacht
woorden hoog, woorden laag
niemand heeft dat graag
zij die ogenschijnlijk bij malkander pasten
belanden in een wereld vol contrasten
je zoekt er eentje die je leven tint,
de dag steeds met een lach begint
die je troost bij pijn of verdriet,
die met je reist en zalig geniet
de hemel heeft zo eentje gezonden
en ik… ik heb haar gevonden!
Ludo Bisschops Tintagel, 14 augustus 2017
31-10-2020 om 20:01
geschreven door Bisschops Ludo
Een scheetje
een scheetje zat eens in mijn darmen
dat ding, dat wou eruit ocharme
’t zei tegen mijn appendicite:
‘adieu en vergeet me toch maar niet’
‘geen probleem’ zei m’n maag
‘k rook je toch niet graag,
‘vertrek maar zonder te veel zever’
zei m’n opgespannen lever
‘je liedje is hier uitgezongen’
bulderden m’n longen
‘je zou ons zeer plezieren’
zeiden m’n beide nieren
‘als je bij ’t passeren van het bekken
de deur achter je dicht zou trekken…’
Ludo Bisschops, 12 mei 2017
31-10-2020 om 19:59
geschreven door Bisschops Ludo
Een geschikt model.
‘k zocht lang naar een geschikt model
en uiteindelijk vond ik dat ook wel
’t hoefde geen al te slanke
nee, daar zou ik voor bedanken
de grootte van de oren
was ook niets wat me zou storen
de haren mochten niet te lang
daarvoor was ik wel wat bang
eindelijk kwam ik m’n model dan tegen
’t had al die tijd naast mij gelegen
het model was dan ook heel blij
dat het werd gemaakt in klei
’t lijkt wel niet zo energiek
zo’n Jack Russell in keramiek
Ludo, 19 februari 2020
31-10-2020 om 19:57
geschreven door Bisschops Ludo
Een échte Potter ??
hop! daar gaat ze weer… m’n schijf
‘k vlieg erin met heel m’n lijf
nog niet lang geleden was er die eerste les
‘k ging aan de slag toen zonder stress
algauw was ik iets minder blij
de eerste veldslag verloor ik van die klei!
dat kneedbaar goedje vloog gezwind in ’t rond
tegen de wand én op de grond!
maar ‘k liet de moed niet zakken
en ik kreeg ‘de slag’ te pakken
het draaien gaat nu iedere keer wat vlotter
straks word ik nog een échte ‘Potter’!
weldra zit ook m’n ganse oven vol
daarna begint pas écht de lol
dan besteed ik gewis nog vele uren
aan het experimenteel glazuren
tot slot: met al dat draaien en boetseren
draag ik nog zelden… propere kleren…
Ludo Bisschops, 25 augustus 2020
31-10-2020 om 19:56
geschreven door Bisschops Ludo
“ Draaienissen “
Weet je met je creativiteit geen blijf?
En heb je handen aan je lijf?
Heb je in klei ‘het licht’ gezien?
Of wil je ‘r even tussenuit misschien?
Hoor je ook zo graag die mooie Franse taal?
Wel… in Vannecourt daar vind je ’t allemaal !
‘k Verklaar hier dan ook onomwonden:
“ ik heb hier écht m’n draai gevonden! “
Bo expliceerde alles met hand en tand:
‘ plaats zó je vingers en zó je hand! ‘
Annetje stilde onze honger en dorst
en zong met Ruby zelfs uit volle borst.
Goh, waar ik maanden zó naar uitkeek
werd een ongelooflijk mooie week!
Bedankt ook aan alle andere mensen,
ik had het heus niet mooier kunnen wensen!
Ludo Bisschops
Vannecourt, 7 augustus 2020
31-10-2020 om 19:55
geschreven door Bisschops Ludo
De bank
'k slenter hier in Engeland
haast dagelijks langs de waterkant
de wind verjaagt de regen
de zon dat is een zegen
ieder stadje heeft z'n charme
en plekjes om je op te warmen
soms is er iets wat plots je aandacht trekt
iets wat je interesse wekt
drie ruikers bloemen aan een mooie bank
dat zegt zoveel, zelfs zonder klank
je voelt die zweem van treurnis
dat eindeloos gemis
'k hoop dat later ook 'mijn' vrienden
zulk een fraaie bank gaan vinden...
Ludo Bisschops
Torquay, 7 augustus 2017
31-10-2020 om 19:54
geschreven door Bisschops Ludo
Dát extra zwiertje…
vele mannen denken gewis
dat pottendraaien enkel maar voor vrouwen is
weldoordacht schrijf ik hier dan zowaar:
‘ het tegendeel is waar ! ‘
‘k zag her en der al flinke producenten
en dat waren inderdaad haast uitsluitend venten
maar die mannen maakten, net als vrouwtjes,
óók geregeld nog wat foutjes…
soms geeft een dame echter dát extra zwiertje
en maakt het resultaat tot een pleziertje
als ik rustig zit te draaien in m’n atelier
kijkt er ‘van daarboven’ al eens iemand mee
eentje van mijn lieve ouders
spiekt soms over m’n schouders
en fluisterde onlangs nog in m’n oor:
‘doe zó maar verder, draai maar lekker door!’
Ludo Bisschops
13 september 2020
31-10-2020 om 19:52
geschreven door Bisschops Ludo
Bezeten
ik hou van vuur en hitte
écht, dat zie ik helemaal zitten
en al ben ik dan geen pyromaan
‘k ga er met Raku graag tegenaan
gewapend met fles en brander
verander ik dan in een ander
nooit in m’n leven had ik gerookt
wel al ’s een vuurtje gestookt
nu zet ik een oven zomaar in lichterlaaie
zonder er m’n hand voor om te draaien
de resultaten zijn vaak verrassend
de commentaren dan ook passend
die onvoorspelbare Rakustook-techniek
bood een mooi zijspoor voor m’n keramiek
ik beken oprecht: ik ben er van bezeten!
had ik dit allemaal maar eerder geweten!
Ludo Bisschops
25 oktober 2020
31-10-2020 om 19:41
geschreven door Bisschops Ludo
Durven-dromen-doen
