Deze dag is de eerste dag van de rest van ons leven! En als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat. Disclaimer: alle overeenkomsten met bestaande toestanden of personen zijn louter toevallig!
23-06-2013
Westvleteren
Een jaar of twee geleden verkocht de Sixtusabdij van Westvleteren via Colruyt kartonnetjes met 6 flesjes trappist en twee glazen, om de restauratie van het klooster te financieren dacht ik me te herinneren. Ik kocht er twee. Een voor mezelf en een voor de ex-BesteVriend voor hij ex werd. Immers, hij durfde toen nog niet naar de 13de verdieping komen, wegens angsten waarvoor hij nu die blauwe pilletjes neemt. Ik dacht het mijne te delen met mijn zonen en dat van de exBV met hem te delen in zijn huis. Vergeet het! Van zijn trappistjes heb ik er geen enkel geproefd, hij deelde ze met iemand anders! Net zoals hij het flesje Elexir de Spa dat ik ooit voor hem kocht niet met mij heeft gekraakt.
Mijn kartonnetje trappistjes ben ik deze avond in allerijl gaan zoeken in de kelder, op aanraden van mijn Jongste. Vorige week heb ik toevallig gemerkt dat het slot van de kelderdeur geforceerd was. Tja, ik ga nu niet bepaald elke avond voor mijn plezier in dat doolhof van keldergangen. Mijn kelder bevindt zich dan nog zo ver en je moet er zoveel hoeken voor om dat je denkt dat je ondertussen twintig km verder gesukkeld bent. Enfin, blijkt dat de dieven weg zijn met tien à twintig fraai versierde houten kistjes uit India, Afrika, maar het ergste van al, ook eentje uit Bretagne! Dat laatste doet me pijn, de rest beschouw ik gewoon als onbelangrijke materie die weg is. Verder had ik niet opgemerkt dat er iets anders was meegenomen. Tot de Jongste vanavond opperde dat zo'n kartonnetje Westvleteren zeldzaam is en dus interessant kon zijn voor de dieven. Ik als de weerwind naar het keldertje, waar het kartonnetje al maanden onaangeroerd verborgen stond tussen plastieken bakken gevuld met voor mij emotioneel belangrijk speelgoed van de kinderen. Ik had het blijkbaar goed verstopt. Vrezend dat dieven ooit terugkomen naar een plaats waar al buit werd gegraaid, nam ik de trappistjes nu mee naar boven. De Jongste was wel nieuwsgierig naar de door mij al meer dan eens geroemde smaak, maar de resten van de kater die hij overhield van zijn uitje met oud-klasgenoten gisteren weerhielden hem ervan om vandaag eens te proeven. Daarom schonk ik een glas uit voor mij alleen en savoureerde het in de tuinzetel op het balkonnetje, onderwijl een nieuw boek beginnend. De iets te sterke wind deed me vlugger dan gepland naar binnen gaan. Omdat de Jongste ondertussen van een horrorfilm genoot (nou ja, "genoot"...), verhuisde ik maar naar mijn kamer. Ja, het blijft een lekker biertje, maar ik had het veel liever in aangenamere omstandigheden geproefd, ontspannen met de nu ex-BesteVriend, dat was toen toch de bedoeling.
Vreemd, ik heb het gevoel dat een deel van mij hem altijd zal blijven missen, altijd naar hem zal blijven verlangen. Die man, de ex-BesteVriend, hij mag nog zoveel vrouwen leren kennen als hij wil, nooit zal er nog iemand zijn die zoveel en vooral zo onvoorwaardelijk van hem gehouden heeft als ik. Maar neen, ik was niet goed genoeg voor hem en ik kreeg de dolken in de rug gestoken. Zijn oudste vriendin heeft me vorig jaar nog gezegd: "Zijn duvel is nog niet dood, wacht en hij komt met hangende pootjes bij jou terug"! O ja? Neen meiske, al blijft iets in mij naar hem verlangen, hij moet niet meer terug komen, niet nadat hij me zo achterbaks en gemeen behandeld heeft! En die andere trappistjes uit Westvleteren, ik zal ze delen met mijn zonen of alleen drinken op het balkonnetje. Nah.
Ik had op voorhand moeten telefoneren, dan zou mijn moeder verwittigd geweest zijn, zou ze me hier of daar opgewacht hebben en zou ik haar wèl ontmoet hebben aan zee. Nu was ze weg, niemand wist waarheen die dag, en liep ik dus maar alleen in het mistige Blankenberge rond. Grijze atmosfeer, motregen, kilte, een koude winkelstraat, een verlaten strand. Joelende kinderen, door hun jonge leeftijd ongehinderd door het triestige weer, blij met een schoolreisje. Teneergedrukt door herinneringen aan een vorig bezoek met iemand die ik toen onvoorwaardelijk heel graag zag, geen zin om alleen ergens koffie te zitten drinken, eenzaamheid die pijn werd. Mijn moeder heeft me niet meer opgebeld die dag, later ook niet, alhoewel ik mijn nummer had achtergelaten aan de receptie van het hotel. Met een doosje chocolade-zeevruchtjes voor de kinderen nam ik de trein terug naar huis.
Ik had moeten telefoneren... Ik had moeten neen zeggen, toen de Ex me ten huwelijk vroeg. Ik had moeten ander werk zoeken, toen ik daar nog jong genoeg voor was. Ik had de ex-BesteVriend al veel vroeger uit mijn leven moeten zetten. Ik had neen moeten zeggen tegen de strengheid van mijn vader. Ik had moeten durven vechten tegen mijn angsten. Ik had moeten dit en ik had moeten dat...
"Het komt niet licht en zelden voor dat een leugen volmaakt onschuldig is. Liegen in ons eigen voordeel is oplichting, liegen in andermans voordeel is bedrog, liegen om kwaad te doen is laster en dat is een leugen van de ergste soort."
J. J. Rousseau in "Overpeinzingen van een eenzaam wandelaar".
We gaan ons volledig richten op het positieve in jou. Het negatieve beeld dat je hebt van jezelf, dat nog ernstig versterkt is door de vernietigende manier waarop je ex-BesteVriend je behandeld heeft, gaan we ombuigen. Je bent een goed mens, daar moet je van overtuigd worden. Ja, ik begrijp dat je je vernederd en bedrogen voelt, maar wat hij jou heeft aangedaan, komt op zijn rekening. Die last moet je van je afzetten! Herinner je: plus est en vous
Dat zei de psycholoog me gisteren tijdens ons gesprek. Hij begrijpt dat ik eerst weer op krachten wil komen voor ik opnieuw de buitenwereld in trek. Mijn mentale beschermingsschildje dat ik altijd automatisch opzette, heeft ook een flinke deuk gekregen, vandaar dat ik nu een tijdje alleen en liefst thuis wil blijven. Toch waarschuwde hij me voor het gevaar dat ik me te veel zou isoleren. Daarom moet ik mezelf overtuigen elke dag minstens een keer naar buiten te gaan.
Ondertussen heb ik het balkonnetje ingericht als mijn buitenverblijfje. Overtollig materiaal vloog ofwel in de afvalcontainer ofwel in de kelder. De bloembakken met geraniums kregen gezelschap van twee andere, een beplant met fuchsia en een met tagetes. Een turkooiskleurige parasol maakt het zomerse gevoel af. Deze morgen wou ik voor het eerst op dit vakantie-balkonnetje ontbijten en lap! Onweerslucht en onverwachte windvlagen trokken een streep door mijn plannen. OK, dan maar wachten op beter weer zeker?
Een jaar of twee geleden verkocht de Sixtusabdij van Westvleteren via Colruyt kartonnetjes met 6 flesjes trappist en twee glazen, om de restauratie van het klooster te financieren dacht ik me te herinneren. Ik kocht er twee. Een voor mezelf en een voor de ex-BesteVriend voor hij ex werd. Immers, hij durfde toen nog niet naar de 13de verdieping komen, wegens angsten waarvoor hij nu die blauwe pilletjes neemt. Ik dacht het mijne te delen met mijn zonen en dat van de exBV met hem te delen in zijn huis. Vergeet het! Van zijn trappistjes heb ik er geen enkel geproefd, hij deelde ze met iemand anders! Net zoals hij het flesje Elexir de Spa dat ik ooit voor hem kocht niet met mij heeft gekraakt. 
We gaan ons volledig richten op het positieve in jou. Het negatieve beeld dat je hebt van jezelf, dat nog ernstig versterkt is door de vernietigende manier waarop je ex-BesteVriend je behandeld heeft, gaan we ombuigen. Je bent een goed mens, daar moet je van overtuigd worden. Ja, ik begrijp dat je je vernederd en bedrogen voelt, maar wat hij jou heeft aangedaan, komt op zijn rekening. Die last moet je van je afzetten! Herinner je: plus est en vous
