Helemaal verdoofd. De balans is nu helemaal die ene kant uitgegaan. Met een luide bons kwam die ene schaal naar beneden.

Ik red het wel hoor. Op overlevingsstatus. Voel me doodmoe helemaal.

Alsof ik midden in een oorlog zit en er geen mogelijkheid is om te vluchten, me te verschuilen, tot rust te komen. Al die mogelijkheden worden gesaboteerd. Toch blijf ik proberen.

Geen uitlaatklep sinds weken maakt alles nog moeilijker. Het enige wat me behoedt voor nog meer ravage is mezelf 'doodhouden', verdoofd dus.

De auto-immuunziekte, de hele corona-ellende, depressie en op deze twee maanden acht weken niet naar de hulpverlener kunnen. De spanningen in mijn buurt, de gemelijkheid van die ik meende te kunnen vertrouwen, de afschuwelijke aanval van een ander persoon. Zoveel maskers vallen af deze tijden. 

Ik ben het moe, ik kan niet meer.

Ik voel me hoe langer hoe minder in staat om me af te schermen van allerlei soorten gemenigheid, wreedheid, gestoordheid. Wil al die negativiteit niet langer zo intens voelen.

Het moet veranderen, mijn leven voelt ondergraven... .

Geen respect voor de anderen hier, of weinig... dat amper nog iemand kunnen vertrouwen in mijn onmiddelijke buurt, het nekt me. 

Ik moet alvast ophouden met de angst die er weer is gekomen... waardoor je speelbal wordt van anderen hun frustraties, jaloezie, machtspelletjes.

Speel muziek op een normaal niveau, ga niet als een haas de trappen af maar stap gewoon, haal je regenscherm tevoorschijn als er nog eens matten worden uitgeklopt vanuit de hoogte en de viezigheid jouw terras of was bereikt :-( . En ga er niet telkens dood van als je ziet dat je gezien werd maar er toch vlug weggedraaid wordt... of als je die reikhalzend ziet kijken vanop dat terras naar wat je doet in je tuin... maar als je kijkt, alweer doet of je er niet bent.

Wat vind ik dat vreselijk allemaal. Er wordt niet echt gecommuniceerd, het is zo vaak gemelijk, ontkennen, doen alsof de neus bloedt. Dus ik stop met dat blindelings vertrouwen in mensen, ik stop met me te laten beschuldigen voor zaken waar ik niets mee te maken heb... ik stop met mezelf weg te moffelen daardoor. Ik doe mijn ding, en laat ze maar respectloos omgaan met de omgeving, ik sluit de barelen, ze doen maar. Focus je nu maar op al die mensen die je wel eerlijk benaderen, je al het goede gunnen in plaats van het te benijden. Ik ga er stilaan dood van. Ben op.