|
Mensen zijn als schelpen: mooi vanbuiten, maar donker vanbinnen. Diep vanbinnen eindigen schelpen in een punt waarin al het eenzame, al het grijze is verenigd.
Het verleden maakt van je de mens die je tegenwoordig bent. Alles wat zich in mijn verleden heeft afgespeeld, heeft een impact op het heden. En ook al zouden we oh zo graag de tijd terugdraaien, dit lukt niet.
In feite heb je twee mogelijkheden: je kwelt jezelf met de dingen die gebeurd zijn. Je denkt in termen als "had ik maar...". Je leeft in het verleden en maakt jezelf verwijten. Energieverspilling noem ik het... maar ook een verwerkingsproces, zolang je maar niet te lang er bij stil blijft staan.
Tweede mogelijkheid: Je gaat verder met je leven. Vergeten hoef je het niet. Integendeel, dan komt je verleden terug als een boemerang, op een moment waarop je het niet verwacht. Nee, je denkt terug aan wat gebeurd is en probeert er uit te leren. Het leven is een evolutie die je doormaakt en zolang je ervaring opdoet, ben je goed bezig. Niet?
Als iemand me zou vragen wat voor jeugd ik heb gehad, zou ik zeggen dat de ene helft een paradijs was en de andere helft een hel. Maar als ik de tweede helft zou wegnemen, weet ik niet of ik nog steeds de persoon zou zijn die ik nu ben.
Het verleden is iets wat je niet kan veranderen, hoe graag je het ook zou willen. Iedereen maakt fouten die ik daarna weer zou willen uitvlakken. Het besef dat dit onmogelijk is, maakt me soms wanhopig. Het veroorzaakte een groot aantal
teleurstellingen en depressie's
Momenteel denk ik anders over mijn verleden. De dingen die gebeurd zijn, zijn gebeurd. Meer nog: ze hebben me de vrouw gemaakt, die ik nu ben. De vrouw waar ik van houdt. Ik heb geleerd van mijn fouten... Het resultaat is een levenswijsheid die mijn huidige leventje een stuk gemakkelijker en interessanter maakt.
blogfreakje xxxxxx
| 
