Soms ben je in de war. Andere keren ben je impulsief. Misschien volgt in de war zijn altijd wel op een impulsieve actie. Vannacht zat ik in mijn tuin, de tuinverlichting verlichtten de duisternis. Aan werken word nu even niet gedacht, gewoon even het verstand op nul en het zicht op oneindig...even zalig relax in een tuinstoel met een koffietje.... Om 2.15 uur in mijn bed, om 7.30 uur riep de wekker om op te staan.
Af en toe lieg ik tegen mezelf. Ontken ik de waarheid. Ergens is dat een verloochening van mezelf, anderzijds is het de bevestiging van je 'evil side' die je maar niet afgeworpen krijgt. Waarom wil een mens zichzelf met momenten gewoon niet bekijken. Het lot van happy_woman te zijn?
Je loopt op je werk binnen, glimlacht door de dag. Anderzijds beelden die door je hoofd spoken tussen het eten bereiden en de opdiening door. Het zijn gewoon beelden, denken doe je niet... Soms ben je in de war.
Ik ben een beetje op de dool. Dolend tussen mijn eigen hersenvocht
Van hier naar daar, cross ik door mijn bovenkamer. Het is een raar gevoel. Miss happy_woman zit vol van rare gevoelens. Rare gevoelens zorgen ervoor dat je buiten jezelf staat. Je zegt dingen en je hoort jezelf praten zonder de woorden te horen
Je rijdt over de straten en weet amper waar je bent, je schuift met aanzienlijke snelheid over het asfalt
Ik lees een boek en zie mezelf het lezen
Alleen kom ik niet los van mezelf, integendeel.
Ik ben een uitgestippeld labyrint dat ik nauwgezet probeer te ontrafelen. Waar zit die zwarte doos. Mijn hoofd is één grote zwarte doos. Die is er altijd. Nooit kan die uitgezet worden, altijd zal die registreren. Het register van mijn bovenkamer werkt overuren. het is alweer mei. de tijd vliegt voorbij net zoals mijn leven. De maanden van het jaar waaien voorbij als een droef herfstblad doorheen de zomer. Verloren in zijn eigen kleurenrace. Ergens in me zit iets, en ik wil het eruit. Gewoon eruit. Uit elkaar spatten of zachtjes openen als een bloem
het maakt me niet echt uit. Ik wil kenteren, mijn tij doen keren
Ik wil schuifelen over het strand, een even doen waar ik zin in heb...niet altijd maar denken aan het werk wat er op mij ligt te wachten... Tik tik tik tik tik
Snelheid halen op mijn eigen ritme.
Onverwacht krijg je de film van je leven voor je terug gedraaid. Onverwacht stel je alles in vraag. Niets lijkt nog zeker en niets lijkt het ooit geweest. Je ziet jezelf en draait je om
Mijn eigen schaduw kan ik nooit vangen. pffffffff..... ik denk dat ik aan rust toe ben.....
|